eitaa logo
اشعار اهل‌بیت علیهم‌السلام
197 دنبال‌کننده
11 عکس
2 ویدیو
0 فایل
ا ﷽ ا اگر شعر خوبی روزیتون شد و ازش خوشتون اومد به این شناسه بفرستید: @abes80
مشاهده در ایتا
دانلود
غمت مباد که دنیا زِ هم جدا نکند رفیق‌های در آغوش‌ِ هم گریسته را... 💔 @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه ای که به عشقت اسیر، خیل بنی آدمند سوختگان غمت، با غم دل خرم اند هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت باخبران غمت، بی خبر از عالم اند در شکن طره ات، بسته دل عالمی است وان همه دل بستگان، عقده گشای هم اند یوسف مصر بقا، در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با درهم اند تاج سر بوالبشر، خاک شهیدان توست کین شهدا تا ابد، فخر بنی آدم اند در طلبت اشک ماست، رونق مرآت دل کین درر با فروغ، پرتو جام جم اند چون به جهان خرمی، جز غم روی تو نیست باده کشان غمت، مست شراب غم اند عقد عزای تو بست، سنت اسلام و بس سلسله ی کائنات، حلقه ی این ماتم اند سلسله ی موی دوست، حلقه دام بلاست هرکه دراین حلقه نیست، فارق از این ماجراست گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند خیل ملک در رکوع، پیش لوایت خم اند خاک سر کوی تو، زنده کند مرده را زان که شهیدان تو، جمله مسیحا دم اند هردم از این کشتگان، گر طلبی بذل جان در قدمت جان فشان، با قدمی محکم اند سرّ خدای ازل، غیب در اسرار توست سرّ تو با سرّ حق، خود ز ازل توام اند محرم سرّ حبیب، نیست به غیر از حبیب پیک و رسل در میان، محرم و نامحرم اند در غم جسمت فواد اشک نبارد چرا کاین قطرات عیون زخم تو را مرهمند @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیها سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیها زندگی چیز دیگری شده است، تا به نامت رسیده‌ایم حسین! عشق، سوغاتِ کربلاست اگر مزه‌اش را چشیده‌ایم حسین! هر دلی را به دلبری دادند، هر سری را به سَروَری دادند ما که هر وقت گفته‌ایم خدا، از خدایت شنیده‌ایم: حسین از خدایت شنیده‌ایم که ‌گفت: نقش‌ها ما کشیده‌ایم امّا «اَحسنُ الخالِقین» از آن روییم که تو را آفریده‌ایم حسین! این عَلَم‌ها و این علامت‌ها این چنین بی‌دلیل خم نشدند همۀ ما شریک غم‌های خواهری قد خمیده‌ایم حسین! زینت شانه‌های پیغمبر! تا شنیدیم ساعت آخر: دل چگونه بریدی از اکبر، دل از عالم بریده‌ایم حسین! تن بی دست مانده‌ سقا دیده‌ای وای از دلت آقا! در عوض ما کنار هر آبی عکس دستی کشیده‌ایم حسین! بین شرم نگاه عبّاس و آن دل نازک شما چه گذشت؟ از حرم تا حرم نفهمیدیم ما که هر چه دویده‌ایم حسین! روضه‌های مدینه می‌خوانیم اول کربلا و می‌دانیم از دعاهای مادرت بوده که به اینجا رسیده‌ایم حسین! شاعری با نگاه پاییزی به دو چشم بهاری‌ام خندید چه بگویم که اشک ما از چیست؟ چه بگویم چه دیده‌ایم حسین! @poem_ahl
🔶گروه قربانی اول ماه قربانی به نیت سلامتی و طول عمر نائب امام زمان علیه السلام 🔷کارت اعلام شده واریزی غیر از برنامه مجموعه ندارد. 🔸شماره کارت بانک رسالت
5041721027545509
🔸شماره حساب
1039538081
🔸شناسه شبا
IR570700001000113953808001
🔸روی شماره بزنید کپی میشه ✅به نام روح الله صالحی منش ❇️آدرس گروه ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2521169943Cf8a470446b
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه ای نام تو پناه همه بی پناه ها مشکل گشا و مونس مانده به راه ها آدم دخیل توبه به نام شما که بست جبران شدند با تو همه اشتباه ها در روز حشر وارد محشر که می شوی بر دست‌های توست تمام نگاه ها مانند «جُوْن» روی مرا هم سفید کن باب نجات زندگی روسیاه ها در کسوت غلامی این خانه میزنم طعنه به تخت و تاج همه پادشاه ها با گریه ی برای تو آرام میشوم با گریه بر تو پاک شوم از گناه ها از آب هم مضایقه کردند کوفیان از آب رودخانه و از آب چاه ها تو تشنه بودی و به لبت جان رسیده بود در زیر پای مرکب و پای سپاه ها @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه رحمه‌الله سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیها شاخه‌‌ی طبع خزان‌دیده‌ی من بار نداشت چشم آلوده ی من فرصت دیدار نداشت رو به مهتاب نشد روزنه ای باز کنم قفسِ ظلمت من رخنه ی دیوار نداشت چَنگ انداخته ام دامنِ تنهایی را منِ بی‌کَس‌شده از بس که کس و کار نداشت آه! آدینه ی بی تو شده آئینه ی دِق کاشکی جمعه تواناییِ تکرار نداشت در بساطم چه کنم کهنه‌کلافی هم نیست... یوسف گمشده‌ام گرمیِ بازار نداشت آبروریزیِ من شُهره‌ی آفاق شده مثل من هیچکسی وضعِ اسفبار نداشت از سَرِ بی خِرَدی قلب تو را می شکنم وَرنه این عاشقِ بی فکر که آزار نداشت گریه کردم که مگر بار مرا هم بخری... دلم  -این ظرف ترک‌خورده- خریدار نداشت! امر کن! یک نفری پای غمت می میرم تا نگویند که فرمانده ی من یار نداشت مثل سیّد حسنت، گَرم بغل کن من را... یا کریمی که عروجش غمِ آوار نداشت لحظه‌ی آخرم ای کاش کنارم باشی... چه کند گر که مریض تو پرستار نداشت شیوه‌ی مَرگ مرا شاهِ نجف می داند سَر تمّار به جز نخل علی، دار نداشت این دلِ دربه‌درم تنگِ حسین است فقط کربلا رفتن من این‌ همه اصرار نداشت! جان آن مادرِ افتاده دمِ در، برگرد آنکه با قامت خم طاقت پیکار نداشت شیشهٔ عُمر علی با لگدی سخت شکست لااقل کاش درِ سوخته، مسمار نداشت @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه تا گریه بر حسین تمنای خلقت است بین من و تمام ملائک رقابت است نزدیك می‌كند دل ما را به هم حسین این اشک روضه نیست، كه عقد اخوت است مقبول اگر شده‌ست نمازی كه خوانده‌ایم مُهر قبولی‌اش به خدا مهر تربت است ما از غدیر، سینه‌زن كربلا شدیم این دست‌های رو به خدا دست بیعت است پیدا شدیم هرچه در این راه گم شدیم یعنی فقط حسین چراغ هدایت است... قرآن و منبر و دو سه خط روضهٔ عطش ساعات خوب هفته همین چند ساعت است حالا كه بغض، بسته به من راه حرف را مقتل بخوان كه موقع ذكر مصیبت است... @poem_ahl
سلام‌الله‌علیها سلام‌الله‌علیه آهسته می شوید یگانه همسرش را با آب زمزم آیه های کوثرش را آهسته می شوید غریب شهر یثرب پشت و پناه و تکیه گاه و یاورش را تنها کنار نیمه های پیکر خود می شوید امشب نیمه های دیگرش را آهسته می شوید مبادا خون بیاید آن یادگاریهای دیوار و درش را پی می برد آن دستهای مهربانش بی گوشواره بودن نیلوفرش را می گرید اما باز مخفی می نماید با آستینی بغضهای حنجرش را در خانه ی او پهلوی زهرا ورم کرد حق دارد او بالا نمی گیرد سرش را با گریه های دخترانه زینب آمد بوسد کبودی های روی مادرش را بر شانه های آفتابی اش گرفته مهتاب هجده ساله ییغمبرش را دور از نگاه آسمانها دفن می کرد در سرزمین های سئوالی همسرش را @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه بی کلاف آمدم سر بازار قیمتِ عشق رایگان شده است بد قیافه ترین کلاغ جهان! عاشق چشم هایتان شده است دو دلم بینِ رفتن و ماندن! کوله بار گناه را چه کنم!؟ با چه رویی در این حرم بپرم؟ پر و بال سیاه را چه کنم!؟ به خودم غر زدم: نرو مشهد دوزخی! صحبت از بهشت نکن آسمانی به این سپیدی را با حضورت سیاه و زشت نکن از بزرگی کفترانت بود بینشان آمدم، نرنجیدند خادمانت چه قدر آقایند! از صدای بدم نرنجیدند خوش صدا نیستم، چه کار کنم؟! دلخراش و عجول می خوانم قارقارِ مرا نگاه نکن دارم اذن دخول می خوانم غبطه خوردم به حالِ زوارت کاش سرمست ساغرت بودم به حسابِ حسادتم نگذار کاش من هم کبوترت بودم @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه آن ساعتی خوش است که مستانه بگذرد یعنی به زیر مِنّت پیمانه بگذرد روزیِ ما به دست کریمان آشناست کفر است پای سفره ی بیگانه بگذرد سوگند می خوریم که ما گنج می شویم یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد خدمتگذار اهل خرابات اگر شدی ایام نوکری تو شاهانه بگذرد ما عقل خویش را سر عشق تو باختیم بگذار عمرمان همه دیوانه بگذرد دور از نگاه کعبه تو را می کند طواف کافی است از کنار تو پروانه بگذرد این روزگار می گذرد خوب یا که بد بهتر که عمر ما درِ این خانه بگذرد @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه روشن شد از چراغ حسینیه طور اشک خورشید غبطه می‌خورد اینجا به نور اشک داود‌های مرثیه از راه میرسند با آیه‌های تشنه لبی از زبور اشک یک شب به رونمایی این شعرها بیا در محفل صمیمی ما با حضور اشک بعد از هزار سال نشد مرهمی شود از کوچه باغ زخم تن تو، عبور اشک لن تبرد مصیبتک فی قلوبنا گرم است از حرارت داغت تنور اشک در خواب، نامت آمد و گفتم نگریمت اما شدم دو مرتبه مغلوب زور اشک راز شفای نذری‌ات این است مادرت در طبخ آن به جای نمک ریخت شور اشک آورده‌اند: روی شما را زمین زدند اینجا شکست چون دل راوی غرور اشک @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه مستی از جام تو سر منزل هوشیاری ماست بیدل از عشق شدن شیوۀ دلداری ماست مبتلای تب عشقیم و تجلی داریم درد بیچارۀ این، لذت بیماری ماست بیدلی اول راه است خدا را عشق است دل ز ما دلبری از یار ز همکاری ماست هو کشان قد علم اندر صف رندان کردیم چوبۀ دار فقط مسند سرداری ماست هرکجا جلوۀ یار است، همانجا عرش است نمک خانه‌اش اسباب گرفتاری ماست دل ما میکده و صاحب میخانه حسین می حسین، باده حسین، ساغر و پیمانه حسین هنر عشق به تصویر کشیده آهی دل ما را به حریم تو نموده راهی نوکر خانۀ تو عارف بالله شود علی اکبر بشود «جون» سیاهی گاهی نوکرت پیر که شد دلبری‌اش بیشتر است ماجرایی شده این قصۀ خاطرخواهی زلف خود پهن نمودی و شکارم کردی به هدایت برسد صید تو از گمراهی خاطرم نیست چه شد دل به تو دادم آقا بی سر و پا چو منی در ره تو شد راهی درد دل کردن با تو چقدر می‌‌چسبد چون کریمی و ز احوال گدا آگاهی خون من نذر نگاهت لک لبیک حسین شاه عاشق کشی و حضرت ثارالهی چه کسی فکر غلام است به غیر از ارباب؟ پسر فاطمه این سائل خود را دریاب اثر بارش باران به چمن می‌‌ماند عشق بازی که سر افتاد، سخن می‌‌ماند از گل تربت تو بوی حرم می‌‌آید عطر سجاده سحرگاه به تن می‌‌ماند خواب دیدم سحری پای ضریحت هستم چه کنم، حسرت آن بر دل من می‌‌ماند چه جوان‌ها که به پای غم تو پیر شدند بشود دوستی آن دم که کهن می‌‌ماند با گنهکاری من دیدن تو ممکن نیست بر «ترانیِ» دلم پاسخ «لن» می‌‌ماند بوی سیب از همۀ کرببلا می‌‌آید اشک مادر اثرش روی بدن می‌‌ماند هر چه مردست اگر پای تو بی سر بشود پرچم عشق تو بر شانۀ زن می‌‌ماند صدهزاران چو اویس، خاک ره زینب نیست عاشق از یار جدا شهر قرن می‌‌ماند؟ گر بنا شد که وصیت بنمایند عشاق چه بدن هاست که بی غسل و کفن می‌‌ماند یاد پیراهن تو بال و پرم درد گرفت بوریا گفتم و دیدم جگرم درد گرفت گریه‌دار است عجب نام اباعبدالله جان فدای عطش کام اباعبدالله هرکجا پر بکشم سوی حرم می‌‌آیم چون کبوتر شده‌ام رام اباعبدالله هرکسی صاحب اشک است نظر کردۀ اوست چشم ما شد ز ازل جام اباعبدالله خوش به حال شهدایی که رسیدند آخر با شهادت به سرانجام اباعبدالله غیر ارباب به هر بی سر و پا رو نزنیم ما که جلدیم سر بام اباعبدالله کعبه‌ام کرببلا، پیرهن مشکی من می‌شود حولۀ احرام اباعبدالله نیزه‌داری به نوک نیزۀ خود ساکت کرد زیر لب نالۀ آرام اباعبدالله مادرش گوشۀ گودال تماشا می‌کرد غرق خون شد به خدا کام اباعبدالله @poem_ahl
سلام‌الله‌علیها سلام‌الله‌علیها سلام‌الله‌علیه مریم شدن، نذر خدا بودن، دعا کردن هاجر شدن، با تشنگی سعی و صفا کردن آهو شدن در دشت‌های سربه‌سر صیاد ماهی شدن، در موج‌موج غم شنا کردن باری کنار خیمهٔ سقا زمین خوردن باری کنار ذوالجناحت پابه‌پا کردن باری کنار عمه سرگردانِ چادرها پروانه‌ها را از شبِ آتش رها کردن این گوشه آرامش شدن پیش رباب و آه آن گوشه پنهانی برایت گریه‌ها کردن بی اذنِ مُردن رد شدن از محشرِ گودال با شیون و با مویه نامت را صدا کردن هم‌کاروان با تو که روی نیزه می‌رفتی عزم سفر تا دوردستِ ناکجا کردن با اشک‌های کودکان همسایگی تا صبح با خندهٔ شمر و سنان تا شام تا کردن با خطبه، با فریاد، با شعر و سکوت و سوگ هرجا که شد یک پنجره رو به تو وا کردن دیدی پدر؟! دیدی وفادار غمت بودم؟ در روزگارِ دختر از بابا جدا کردن در کار عشق و عاشقی تسلیم باید بود ما را مبادا لحظه‌ای چون و چرا کردن @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلطان ابوالحسن علی موسی آن که هست گلمیخ آستانه او ماه و آفتاب آن کعبه امید که صندوق مرقدش گردیده پایتخت دعاهای مستجاب بوی گل محمدی باغ خلق او در چین به باد عطسه دهد مغز مشک ناب با اسب چوب از آتش دوزخ گذر کند تابوت هر که طوف کند گرد آن جناب گردد چو خون مرده به شریان تاک، می نهیش چو تازیانه برآرد به احتساب نشگفت اگر ز پرتو عهد درست او بیرون رود شکستگی از رنگ ماهتاب قدرش کشیده کرسی رفعت ز زیر چرخ یک چار برگه است عناصر در آن جناب تمکین او چو بر کمر کوه پا نهد کوه سخن شنو ندهد بازپس جواب روزی که دست او به شفاعت علم شود خجلت کشد ز دامن پاک گنه ثواب جودش به شیر پرده دهد طعمه سخا عفوش کشد به روی خطا پرده صواب هر شب شود به صورت پروانه جلوه گر روح الامین به روضه آن آسمان جناب قندیل تا به سقف حریمش نبست نقش دریای رحمت ازلی بود بی حباب معلوم می شود که دل آفرینش است زان گشت مرقدش ز جهان سینه تراب خورشید از افق نتواند سفید شد از جوش زایران در آن فلک جناب هرگاه می رسد به گل جام روضه اش تغییر رنگ می کند از خجلت آفتاب نبود عجب که مرقد او گریه آورد آری ز آفتاب شود دیده ها پر آب کفرست پا به مصحف بال ملک زدن برگرد او بگرد به مژگان چو آفتاب چون کرده است کعبه به بر رخت شبروی؟ دلهای شب اگر نکند طوف آن جناب موجش کشد به رشته گهرهای آبدار گر یاد دست او گذرد در دل سراب از دود شمع روضه او صبح صدق کیش هر صبحدم به نور کند موی خود خضاب روح اللهی که از نفسش می چکد حیات نازد به خاکروبی آن آسمان جناب بر هیچ کس درش چو در فیض بسته نیست از شرم خویش در پس درمانده آفتاب در دور او که فتنه به دامن کشیده پای در خانه کمان فکند تیر، رخت خواب شوق خطاب بر در دل حلقه می زند تا چند حضور به غیبت کنم خطاب؟ ای شعله ای ز صبح ضمیر تو آفتاب از دفتر عتاب تو مدی خط شهاب حج پیاده در قدمش روی می نهد هر کس شود ز طوف حریم تو کامیاب خورشید پا به خشت حریم تو چون نهد؟ ننهاده است بر سر مصحف کسی کتاب گردون به نذر مرقد پاک تو بسته است سررشته شعاع به قندیل آفتاب از موی عنبرین تو دزدیده است بوی در شرع ازان شده است هدر خون مشک ناب یوسف تمام پیرهن خود فتیله کرد رشک ملاحت تو ز بس گشت سینه تاب از تربت تو خاک خراسان حیات یافت آری ز دل به سینه رسد فیض بی حساب از زهر رشک، خاک نشابور سبز گشت تا گشت ارض طوس ز جسم تو کامیاب غربت به چشم خلق چو یوسف عزیز شد روزی که گشت شاه غریبان ترا خطاب حفاظ روضه تو چو آواز برکشند بلبل شود به شعله آواز خود کباب از دوری تو کعبه سیه پوش گشته است ای آفتاب مغرب غربت بر او بتاب علم تو بر سفینه منبر چو پا نهاد یونان کشید سر ز خجالت به زیر آب از بس به مرقد تو اشارت نموده است نیلوفری شده است سرانگشت آفتاب از بوستان خشم تو یک حنظل است چرخ مریخ کیست با تو شود چهره در عتاب؟ هر کس که با ولای تو در زیر خاک رفت آید به صبح حشر برون همچو آفتاب ای پرده پوش نامه سیاهان که شمع طور از آفتابروی ضمیرت کند حجاب از بال و پرفشانی طاوس آرزو آورده ام ز هند دلی چون پر غراب زان پیشتر که عدل الهی به انتقام از خون من نگار کند پنجه عقاب در سایه همای شفاعت مرا بگیر تا سر برآورم ز گریبان آفتاب @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه از آسمان هفتم اگر سر بر آورم اعلام می کنم که فقط خاک این درم مهر تو بود شیره ی جان در وجود من از لحظه ای که شیر به من داد مادرم با دشمن تو تا ابدالدهر دشمنم حتی اگر بود پدرم یا برادرم من از در سرای تو جایی نمی روم حتی اگر جواب کنی باز نوکرم تا زنده ام حسینیم و کربلاییم ارباب من حواله نده جای دیگرم گیرم که خاک پای مرا کیمیا کنند خاک درت اگر نشوم خاک بر سرم آدم مگر نه نام تو را برد و گریه کرد من نیز ارث از پدر خویش می برم از بس دلم به کرببلایت گرفته انس انگار هر شب از ضریح تو در برم هر روز دل مسافر گودال قتلگاه هر شب سرت به نیزه بود در برابرم با کثرت گناه خود اعلام می کنم من میثم پیمبر و آل پیمبرم @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه ما سائل غمیم، بدنبال ماتمیم در روز چند بار سر سفره غمیم بالاى بام خانه تو را جار میزنیم زهرا اگر قبول کند مثل پرچمیم دم میدهیم و میت مان زنده میشود حداقل در این دهه عیسى بن مریمیم مابین گریه فاطمه سرمیزند به ما فرقى نمیکند که زیادیم یا کمیم ما را اگر غلام سیاه آفریده اند خیلى شبیه رخت سیاه محرمیم هم تو کنار مایی و هم ما کنار تو یعنى هنوز هم که هنوز است با همیم امروز پاى روضه تو گریه مى کنیم فردا شریک حج رسول مکرمیم هنگام گریه قطره به قطره تبرکیم هنگام گریه آب فراتیم, زمزمیم با تو در این زمین خدا آشنا شدیم ممنون آن گناه نخستین آدمیم ما را بخر,ضرر بده اصلا, چه میشود؟ خوبیم یا بدیم، همینیم، درهمیم واى از کسى که پیر شد و کربلا نرفت ما کربلا نرفته فقیر دو عالمیم گریه بده وگرنه ازینجا نمیرویم ما سائل غمیم بدنبال ماتمیم... @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... وجودِ کبریا باشد هوادارش یقین دارم که هرکس خادمش باشد... به طوفان بلا باشد خدا یارش امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... بُوَد محبوبِ قلب پاك پیغمبر فداییّ رهش صدّیقه ی کُبراست بُوَد بیتش حسین و مجتبی پرور امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... نباشد لکّه ی عصیان به دامانش گواه عصمتش اوراقِ تاریخ و... گرفته سبقت از اسلام، ایمانش امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... شنیدم هیچ مسکین را نِمیرانده و حتّی در نمازِ با حضورش هم... گرفته دست از محتاجِ درمانده امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... به دستِ او بُوَد توحید را پرچم عدو هم معترف بر فضل او شد که... فقط مولود کعبه اوست در عالَم امیرالمومنین را دوست دارم چون به این مضمون، کلام مصطفی باشد که دارم خوف، اگر گویم مقامش را همه گویند: این آقا خدا باشد امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... شنیدم کیمیاگر هست چشمانش برای جلبِ یک لحظه، نگاه او... تمام زندگانیّ اَم به قربانش امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... کمک کرده به من، این دوستی با او همیشه در مسيرِ پرتگاهِ نَفْس گرفته با محبت، دستِ من را او امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... فقط با نام او آرام می گیرم دَمی اُفتم بُرون از عالَم مِهرش... در آن یک دم ز درد هجر می‌میرم امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... ز کویش دستِ خالی بر نمی گردم همیشه وقتِ عرض حاجتم پیشش... فرو ریزد ز هم کوهِ غم و دردم امیرالمومنین را دوست دارم چون... که «وا شَوقاه» سَر داده ز شوقِ ما به شوق شیعیانِ دوره ی غیبت... به روی منبرش، فرمود: «وا شَوقا» امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... می آید لحظه های احتضارِ من دقیقاً چون مرامش در همین دنیا... به قبر و حشر، هم او هست یار من امیرالمؤمنین را دوست دارم چون... شنیدم می کند رجعت به این دنیا دعای بر فرج را دوست دارم چون فرج باشد کلید رجعت مولا @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه این علی بن حسین بن علی حیدر نیست جز امامت ز علی شیر خدا کمتر نیست دشمن از برق نگاهش بستوه آمد وگفت گفته بودند که در کرببلا حیدر نیست هر چه نزدیکتر آمد همه فریاد زدند این جوان کیست اگر حضرت پیغمبر نیست رجزی خواند که فرزند حسین آمده است روبهان را حذر از پنجه شیر نر نیست؟ من نه از بهر دفاع پدرم آمده ام غیر از این حجت دادار مرا رهبر نیست @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیها چون تو ای لاله در این دشت گلی پرپر نیست و از این پیرجوان مرده کمانی تر نیست در کنار توأم و باز به خود می گویم نه حسین، این تن صد چاک علی اکبر نیست دست و پایی، نفسی، نیم نگاهی، پلکی غیر خونابه مگر ناله در این حنجر نیست هر کجا دست کشیدم ز تنت گشت جدا بند بندت همه پاشیده دگر پیکر نیست دیدنی گشته اگر دست و سر و سینه تو دیدنی تر زمن و خنده این لشگر نیست استخوانهای تو و پشت پدر هر دو شکست بازهم شکر کنار من و تو مادر نیست @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه چه شرافت اینکه گدا شوم به سرای تو که سخا تویی چه عنایت اینکه به ابتلا تو ببینی ام که شفا تویی نبوی ثمر علوی پسر دُر فاطمی حسنی کرم و شجاعتت همه چون پدر که تمام آل عبا تویی جبروت محو جلال تو ملک است و میل وصال تو حَسُنَت جمیع خصال تو که ورای مدح و ثنا تویی به ضریح نزد حسین تو، پدرت چو کعبه و حِجر تو حرم از وجود تو شش جهت همه قبله‌ی شهدا تویی تو برای فدیه مرا بخوان به طواف دور سرت کشان صنما به سعی تو ام چنان که صفا تویی و منا تویی نه فقط به چهره محمدی تو چنان خلاصه‌ی احمدی که نگفته آنکه به عمر خود سخنی ز روی «هَویٰ» تویی چو پدر در اوج هدایتش چو عمو به وقت سقایتش تو چو عمه‌ای و حمایتش قمری و شمس و ضحی تویی به وداع تلخ تو از حرم چه نهیب زد شه محترم که رها کنید! علی اکبرم! همه غرق ذات خدا تویی پدرت چو دیده تن تو را به کنار تو متحیرا چه شده است پیکرت اکبرا که تمام کرب وبلا تویی ولدی علی ولدی علی ولدی علی ولدی علی ولدی علی ولدی علی ولدی علی همه جا تویی @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیها هر کس شهید تو نشد، اهل قبور شد هر کس نمرد بهر تو، زنده به گور شد خون تو خاک را به دو پیمانه مست کرد بر خاک تا که ریخت، شراب طهور شد باید که با "حسین" مزین شود فقط اولاد شیعه تو اگر از ذکور شد! ای چشم! اشک های تو وقف حسین باد هر آدمی که اهل بکا شد، غیور شد از دوستان من هرکس رفت کربلا در ذهن من چه خاطره هایی مرور شد گفتم به پیر اهل دلی: روضه ای بخوان با اشک گفت "زینب" و آرام دور شد زینب قرار بود که سر را بغل کند آه از سعادتی که نصیب تنور شد @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه به جز غم تو كه با جان من هم آغوشست مرا صداي تو هر صبح و شام در گوشست چراغ خانه ي چشم مني نمي داني كه بي تو چشم من و صحن خانه خاموشست قسم به زلف سياهت چنان پريشانم كه هر چه غير تو از خاطرم فراموشست ز چشمم اي گل مهتاب خفته در پس ابر چو ماه رفتي و شبهاي من سيه پوشست هزار شكر كه گر غايبي ز ديده ي ما غم فراق تو با اشك من هم آغوشست پرنده يي كه غزلخوان باغ بود پريد كنون ز داغ غمش باغ سينه گل جوشست @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه ای در غم تو ارض و سما خون گریسته ماهی در آب و وحش به هامون گریسته وی روز و شب به یاد لبت، چشم روزگار نیل و فرات و دجله و جیحون گریسته! از تابش سرت به سنان، چشم آفتاب اشک شفق به دامن گردون گریسته در آسمان ز دود خیام عفاف تو چشم مسیح، اشک جگر خون گریسته با درد اشتیاق تو در وادی جنون لیلی بهانه کرده و مجنون گریسته تنها نه چشم دوست به حال تو اشک‌بار خنجر به دست قاتل تو، خون گریسته آدم پیِ عزای تو از روضۀ بهشت خرگاه درد و غم زده بیرون گریسته گر از ازل تو را سرِ این داستان نبود اندر جهان ز آدم و حوّا نشان نبود @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه گرفته بوی تو را پیکرم تمام تنم دوچشم و سینۀ من، هر دو دست سینه زنم برای روضۀ تو زندگی کنم آقا دلیل زندگی ام، بودنم، نفس زدنم شناسنامه ی من صادره ز کرببلاست به تربت تو گشودند کام من، دهنم من اهل شهر شمایم دلیل هم دارم گرفته لهجه ی روضه زبان من، سخنم نماز در حرمت کامل است یعنی که دیار کرببلا بوده از ازل وطنم ز کودکی به نگاه تو مبتلا شده ام غلام روضه‌ی تو، پادشاه بی کفنم همیشه خادم این آستانه می مانم حسین أمیری و نعم الأمیر می خوانم @poem_ahl
سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیه سلام‌الله‌علیها خوش به حال من و خدای حسین هر دو گشتیم مبتلای حسین پدر و مادرم فدای پدر …. مادری که شده فدای حسین دل سنگ مرا گره بزنید به ضریح پر از طلای حسین روز محشر چقدر محترم است محضر فاطمه گدای حسین میشود خاک بر سرش هر کس نشود خاک زیر پای حسین همه ی کائنات محتاجند به دعای حسن دعای حسین بعد مرگم تن مرا ببرید یا نجف یا به کربلای حسین به دل ما کسی محل نگذاشت جز علمدار با وفای حسین بچه های علی و فاطمه اند گریه کن های بچه های حسین زودتر از پسر پدر جان داد تکه تکه که شد عصای حسین آه از آن لحظه ای که زینب گفت: سر من را ببُر به جای حسین آنقدر خواهرش کتک خورده سر انگشتر و عبای حسین @poem_ahl