💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_سوم #قسمت_صد_و_دوم از قاطعیتی که بر آهنگ #کلماتش حکومت میکرد، نمیخواستم #ناامید شوم و همچنان دنبال راه چاره ای بودم که با لحنی لبریز محبت #التماسش کردم: "خُب #سکوت نکن! تو مذهب اهل سنت رو قبول کن، من یه کاری میکنم که اصلاً چشمت به #نوریه نیفته که بخوای #اعتراض کنی! ولی تو رو خدا به حرفم گوش کن! جون الهه، به خاطر حوریه، بیا یه مدت مثل یه #سُنی زندگی کن! شاید نظرت عوض شد..." و هنوز حرفم تمام نشده، با خشمی #عاشقانه تشر زد: "الهه! بس کن! جون خودت رو #قسم نخور! تو که میدونی چقدر #دوستت دارم، پس من رو اینجوری قسم نده!" از #بغض پیچیده در #غیظ و غضب صدایش، دست دلم لرزید، قطره اشکی پای چشمم نشست و #سکوت کردم تا نغمه نفسهایش را بهتر بشنوم: "الهه جان! به خدا همه دنیای من #تویی، ولی دست رو چیزی نذار که بخوام بهت بگم نه! چون هیچی برای من سخت تر از این نیس که تو یه چیزی ازم بخوای و من نتونم برات #انجام بدم!" و در برابر سکوت #مظلومانه_ام، با حالتی منطقی ادامه داد: "فکر میکنی اگه الان من برگردم خونه و به #بابا بگم سُنی شدم، کافیه؟ #فکر میکنی نوریه به این راضی میشه؟ مگه نشنیدی اونشب باباش چی گفت؟ گفت باید #وهابی شم، یعنی به اینکه من #سُنی هم بشم، راضی نمیشن! الهه! اونا #میخوان من و تو هم مثل خودشون بشیم! مثل اونا فکر کنیم! مثل بابا که #وهابی شده! الهه! اگه بخوای کنار نوریه زندگی کنی، باید مثل خودش باشی، وگرنه #دَووم نمیاری! امروز منو بیرون کردن، فردا تو رو!" از حقایق تلخی که از زبانش میشنیدم، مذاق جانم #گَس شد و باز دست بردار نبودم که میخواستم به #بهانه مخمصه ای که نوریه برایمان #ایجاد کرده بود، مجید را به سمت #مذهب اهل تسنن بکشانم که مجید با مهربانی صدایم کرد: "الهه جان! اینا رو وِل کن! از خودت برام بگو! از حوریه بگو!" و چه #عاشقانه بحث را عوض کرد که بلاخره علم #تبلیغ مذهب اهل سنت را پایین آوردم که خودم هم هوای هم صحبتی اش را کرده بودم: "چی بگم #مجید؟ من خوبم، حوریه هم خوبه! فقط دل هر دومون برات #تنگ شده!" با صدای بلند #خندید و هر چند خنده اش بوی #غم میداد، ولی میخواست به روی خودش نیاورد که دل او هم چقدر تنگ #همسر و دخترش شده که باز بحث را به جایی جز هوای #دلتنگی برد: "الهه جان! چیزی کم و #کسر نداری؟ هرچی میخوای بگو برات بگیرم، بلاخره یه جوری به #دستت میرسونم." و پیش از آنکه #پاسخ مهربانیهایش را بدهم، با شوری که به #دلش افتاده بود، پرسید: "راستی این چند #روزه با این همه حرص و جوشی که خوردی، حالت چطوره؟ هنوز کمرت #درد میکنه؟" نمیخواستم از راه #دور جام نگرانی اش را #سرریز کنم که به روی خودم نیاوردم روزهایم را با چه حالی به #شب میرسانم و شبهایم با چه #عذابی سحر میشود که زیر #خرواری از غم و غصه و اضطراب و نگرانی، هر روز حالم #بدتر میشد و باز با مهربانی پاسخ دادم: "خدا رو شکر، حالم خوبه!" در عوض، دل او هم #آنقدر عاشق الهه اش بود که به این #سادگی فریب خوش زبانی هایم را نخورَد و به #جبران رنجهایی که میکشم، #بهایی عاشقانه بپردازد: "میدونم خیلی #اذیت میشی الهه جان! ای کاش مُرده بودم و این روزها رو نمیدیدم!" #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊

💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_چهارم #قسمت_هفتاد_و_چهارم آخرین بسته #میوه را هم چیدم که مامان خدیجه کنارم لب ایوان نشست و با #مهربانی تشکر کرد: "قربون دستت دخترم! #اجرت با آقا امام زمان(عج)»! و من به #لبخندی شیرین پاسخش را دادم که دوباره از #جایش بلند شد و برای نظارت بر چیدن #شیرینیها، به آن سمت #ایوان به سراغ دخترش زینب سادات رفت. شب #نیمه_شعبان فرارسیده و به میمنت میلاد امام زمان(عج)، بنا بود امشب در این خانه #جشنی بر پا شود و به حرمت عظمت این شب که به گفته مامان خدیجه بعد از شبهای قدر، شبی به #فضیلت آن نمیرسد، مراسم دعا و سخنرانی هم برقرار بود. حالا پس از حدود سه #هفته زندگی در این خانه، به برگزاری جلسه های قرائت #قرآن و دعا #عادت کرده بودم که علاوه بر جلسات منظم آموزش قرآن و احکام که توسط #مامان_خدیجه برای بانوان محله برگزار میشد، آسید احمد به هر مناسبتی #مراسمی بر پا میکرد و اینها همه غیر از برنامه های رسمی مسجد بود. ظاهراً اراده پروردگارم بر این قرار گرفته بود که منِ اهل سنت، روزگارم را در خانه ای سپری کنم که قلب تپنده تبلیغ #تشیع بود تا شاید قوت #اعتقاد قلبی ام را بیازماید که در این فضای تازه چقدر برای هدایت #همسرم به سمت مذهب اهل تسنن تلاش میکنم. شبی که به این #خانه وارد شدم، به قدری #خسته و درمانده بودم که نفهمیدم با پای خودم به خانه یک روحانی #شیعه وارد شده و با دست #خودم چقدر کار خودم را سخت تر کرده ام که مجید در خانه اهل سنت و حتی زیر فشار #ترس و تهدید #وهابیت، قدمی #عقب_نشینی نکرد و حالا من در جمع یک خانواده مقید شیعه، باید برایش #تبلیغ تسنن میکردم، هر چند من هم دیگر شور و #شعار روزهای اول #ازدواجمان را از دست داده و دیگر برای سُنی کردن #مجید، به هر آب و آتشی نمیزدم که انگار از صبوری مجید، دل من هم #آرامش گرفته و بیش از اینکه بخواهم #عقیده_اش را تغییر دهم، از حضور #گرم و مهربانش لذت میبردم تا سرِ حوصله و با #سعه صدر، دلش را متوجه #مذهب اهل سنت کنم. شاید هم تحمل این همه #مصیبت در کمتر از #یکسال، آنچنان رمقی از من کشیده بود که حالا به همین #زندگی آرام و #دلنشین، راضی بودم و همین که میتوانستم در کنار #عزیزدلم با خاطری آسوده #زندگی کنم، برایم غنیمت بود. با این همه، شرکت در مراسم #متعدد جشن و #عزاداری شیعیان چندان خوشایندم نبود که هنوز هم فلسفه این همه سینه زدن و #گریه کردن و از آن طرف پخش شربت و #شیرینی را درک نمیکردم و میدانستم هر مجلسی که در این خانه برپا میشود، مجید را دلبسته تر میکند و کار مرا #سخت_تر! میدیدم بعد از هر #مراسم، چه شور و حالی پیدا کرده که #آیینه چشمانش از صفای اشکهای عاشقی اش میدرخشید و صورتش از #هیجان عشق به #تشیع، عاشقانه میخندید! در هر حال، من هم عضوی از اعضای این #خانواده شده و چاره ای جز #تبعیت از سبک زندگیشان نداشتم، حتی اگر میدانستند من از اهل سنتم، باز هم #دلم نمی آمد در برابر این همه محبتهای بی دریغشان کاری نکنم و برای جبران زحماتشان هم که شده، در هر کاری #همراهشان میشدم. #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊