eitaa logo
راوینا | روایت مردم ایران 🇮🇷
2.6هزار دنبال‌کننده
794 عکس
120 ویدیو
3 فایل
روایت‌ مردم ایران 🇮🇷 نظرات، انتقادات، پیشنهادات و ارسال مطالب: @ravina_ad
مشاهده در ایتا
دانلود
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 📌 جمعیت جوان و شیرخشک «جمعیت باید جوان بشود اما شیر خشک هر روز گران‌تر می‌شود.» شاید خیلی از پدر و مادرها به این جمله فکر کرده باشند... 📃 متن کامل به قلم: فاطمه نصراللهی و صدای: مریم ابوالحسنی آرش علاءالدینی | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 مثل ابراهیم عکس‌نوشت چهارم رئیس جمهور باید "مثل ابراهیم" ازخودگذشته باشد... گردآوری: علیرضا اسلامی طراح: علیرضا باقری مدیر تولید: امین زاده‌تقی زهره نمازیان شنبه | ۲ تیر ۱۴۰۳ | حوزه هنری انقلاب اسلامی استان کرمان @artkerman ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 📌 هم برای مردم، هم برای کشاورز «مگه می‌شه گرون شدن گندم به نفع مردم باشه؟» ماجرا از این قرار بود که به دلیل قیمت پایین خرید تضمینی گندم و انسجامی که در دولت برای خرید گندم وجود نداشت کشاورز ما رغبت کمتری به تولید گندم نشان می‌داد... 📃 متن کامل به قلم: فاطمه نصراللهی و صدای: مریم ابوالحسنی آرش علاءالدینی | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 رئیسی مثل خیلی از ماها ایستگاه صلواتی زدن در محل ما رسم است. از یک بلوک به بلوک دیگر. گاهی هم دو بلوک همزمان. از سر همین سنت، چند وقت قبل پسرها دم گرفتند که ما هم ایستگاه صلواتی بزنیم. برایم سخت بود. رویم نمی‌شد مثل بقیه از همسایه‌ها کمک بگیرم اما دل بچه‌ها رو که نمی‌شد شکاند. بهشان میلاد امام رضا را وعده دادیم. همان روز که طعم جشن در دهنمان گس شد. فردایش برایشان توضیح دادیم که نمی‌شود. که رئیس‌جمهورمان شهید شد. با قلب هفت ساله‌شان غصه ما را فهمیدند. همراه ما شدند. باید جبران می‌کردیم فکرش را نمی‌کردیم ایستگاه صلواتی که چند ماه خواهش بچه‌ها بود از جشن مولودی تغییر کند به روضه رئیسی عزیز. بچه‌ها با دستان کوچکشان همراه ما لقمه پیچیدند و لباس سیاه پوشیده، شدند صاحب عزای میز کوچک زیر خانه. کنار میز به بضاعت مزجاتمان خیره شدم. میز سیاهپوش، سینی نان و پنیر و سبزی، شربت‌ آلبالویی که به زور آب و شکر زیادش کردیم و ظرف خرما. ذهنم رفت پی یک سوال: اگر رئیسی با خوی ساده‌زیستی آشنا نبود رویمان می‌شد همچین چیزهایی برایش خیرات کنیم. این علامت سوال کوچک به سوال بزرگ‌تری تبدیل شد. اصلا کسی حاضر بود برای فردی با خوی اشرافی‌گری خیرات بدهد که ما هم جزوشان باشیم؟ سوالم در میان نوای «گرچه رئیسی برفت راه رجا بسته نیست» بخار شد و کودکان بودند که یکی یکی از خوان نعمت محدود ما بهره‌مند می‌شدند. ثوابش بماند برای . سرمست درگاهی چهارشنبه | ۱۶ خرداد ۱۴۰۳ | پس از باران، روایت نویسندگان گیلانی @pas_az_baran ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 شش پرده اول: صبح زودتر از همیشه از خانه زدم بیرون. نمی‌توانستم جلوی بقیه بنشینم و ببینم آقا بر پیکر او نماز می‌خواند و جلوی اشک‌هایم را بگیرم. طبیعتِ مشهدی‌ها این است که هر رنج کوچک و بزرگی را روی دست گرفته و به بارگاه سلطان پناه ببرند. که اگر ایران، ایرانِ امام رضاست، مشهد پایتختِ همه‌ی غم‌زدگان عالم است. دوم: آدمی که عزیزش را از دست داده می‌داند که دیدن لباس مشکیِ عزای عزیزِ تو، در تن دیگران چقدر دلگرم‌کننده است. انگار می‌گوید: «ای تویی که به غمِ عزیزت نشسته‌ای، ما نیز هم». راه حرم امروز اینطور بود. غالب مردم مشکی پوشیده بودند برای او. به هر طرف که نگاه می‌کردی، اینکه دیگری نیز غمِ تو را می‌فهمد، احساس می‌شد. ما به سوگِ دستِ جمعیِ فقدانِ او نشسته بودیم. سوم: تکیه به یکی از ستون‌های رواق دارالحجه زدم و پخش زنده نماز آقا را بر پیکر او توی گوشی باز کردم. حین مداحی‌های حاج مهدی، قرآنِ خدا را پیشِ رو گشودم و مشغول خواندن شدم تا ورود آقا اعلام شود. گوشی روی زمین بود و هرکس از کنارم گذر می‌کرد به راحتی متوجه می‌شد مراسم تشییعِ اوست. خانمی آمد کنارم نشست و به صفحه گوشی خیره شد‌.گوشی را نزدیکش کردم که راحت‌تر ببیند. آقا آمد. ماتِ صلابت آقا بودم و نفهمیدم کی رسیدیم به «اللهم انّا لا نعلم منهم الا خیرا». به خودم آمدم و دیدم که من و خانمی که کنارم نشسته بود شانه‌هایمان می‌لرزد. انگار کن توی صف نمازِ او، قامت بسته باشیم. آقا که رفت خانم کناری‌ام ایستاد به نماز. من هنوز مبهوت مانده بودم. «منهم» خودش جمع است. یعنی نیاز نیست برای تک تک پیکر‌ها، عبارت «اللهم انّا لا نعلم ...» را تکرار کنی. همان یکی را که بگویی یعنی اینکه ما از هیچ کدامِ «آنها» جز خوبی ندیده‌ایم و نمی‌دانیم. آقا «آنها» که بودند که یک‌بار گفتن برایشان کافی نبود؟ این همه تأکید برای چیست؟ سوم: روی صندلی آخر اتوبوس کنار پنجره نشستم و بنر‌ها و تابلوهای خیابان را رصد کردم. همه جا یادِ او بود. نه تنها خیابان‌ها که توی گوشی‌ها هم. پروفایل‌ها، پست‌ها، متن‌ها، همه چیز این چند روز معطوف به او‌ست. کمی جلوتر از من خانمی روی پله اتوبوس نشسته بود و گریه می‌کرد. کمی خودم را مشغول گوشی کردم بلکه تمام شود‌. اما نشد. خواستم بروم کنارش بنشینم و بگویم :«مشکلی هست؟» که چشمم به صفحه گوشی‌اش افتاد. کلیپِ نماز حضرت آقا بر پیکر ِ او و یارانش. «من هم همینطور خانمی که روی پله نشسته‌ای! من هم همینطور!» این را توی دلم گفتم. چهارم : سر سفره ناهار با بچه‌های سالن نشسته بودیم که حرف انتخابات شد و گمانه‌زنی‌ها حول اینکه چه کسی کاندید می‌شود. یک‌هو به یکیشان گفتم:«راستی نماز آقا را دیدی؟» گفت: «نه! آقا اللهم انّا لا نعلم را گفت این‌‌بار هم؟» آه سردار! بعد از تو انگار این رسم ماست دیگر. این سوگندِ عمیق که: «جز خیر نبود برایمان این پیکری که فدای انقلاب شد. چقدر از این سوگندها در راه دارد انقلاب و در راه داریم ما. با ذوق گفتم :«گفت، آن هم سه مرتبه.» بقیه‌ی سفره هم داشتند به ما گوش می‌دادند‌. انگار آنها هم نماز را ندیده بودند‌. گفتم: «فیلمش را نشانتان بدهم؟» همه از سفره بلند شدند و لپ‌تاپ من را دوره کردند. یکی‌شان همان «اللهم‌»ی اول احساساتش از مجرای اشک جاری شد و از اتاق بیرون رفت. گلوی بقیه هم به بغض نشست. پنجم: توی خانه روضه داشتیم برای او. به هم تسلیت گفتیم گویی که یکی از اقوام را از دست داده باشیم. وقتی توی آشپزخانه مشغول آماده کردن شام بودم، عبارت «اطعام مساکین» بدجور توی مغزم رژه می‌رفت. ششم: شب از نیمه گذشته‌ است. دارم روایت چهارشنبه ۲ خرداد را می‌نویسم. کانال تلویزیون عوض می‌شود. او ایستاده و سخنرانی‌ می‌کند‌. این سؤال می‌آید توی ذهنم که «سخنرانی برای امروز است؟ کدام استان و به چه مناسبت؟» نوار مشکی گوشه تلویزیون را می‌بینم. سوال، جاری نشده توی دهانم می‌ماسد. روایت را تمام می‌کنم. نجمه‌سادات اصغری‌نکاح چهارشنبه | ۲ خرداد ۱۴۰۳ | جریان، تربیت نویسنده جریان‌ساز eitaa.com/jaryaniha ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 مثل ابراهیم عکس‌نوشت پنجم رئیس جمهور باید "مثل ابراهیم" عادل باشد... گردآوری: علیرضا اسلامی طراح: علیرضا باقری مدیر تولید: امین زاده‌تقی زهره نمازیان شنبه | ۲ تیر ۱۴۰۳ | حوزه هنری انقلاب اسلامی استان کرمان @artkerman ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 مدیریت، بدون ایجاد هیاهو سامانه‌ای که برای معرفی وزرا راه انداخت، سروصدای زیادی به‌پا کرد. برخی برایش هورا کشیدند که نگاه فراجناحی دارد و دنبال آدم‌های کمتر شناخته‌شده است و برخی گفتند باید با بزرگان مشورت کند نه مردم و گروه‌ها و احزاب. در انتخاب افراد، جریان‌های سیاسی تحت‌ فشارش گذاشتند. او فارغ از همۀ هیاهوها از هر دو شیوه بهره برد. نتیجۀ پیشنهادات سامانه و مشورت با خبرگان شد کابینه‌اش به‌ اضافه مدیران استانی، استانداران، فرمانداران و بخشداران. مدیران انقلابی که اسیر تجمل و بوروکراسی‌های اداری نباشند، در تصمیم‌گیری‌هایشان تعلل نکنند و قاطع باشند. با قطعیت می‌توان گفت ده‌، یازده استاندارش این‌گونه‌اند؛ کسانی مثل شهید مالک رحمتی، استاندار آذربایجان شرقی. آقای رئیسی خطر کرد و مسئولیت کارش را برعهده گرفت. هم کادرسازی کرد و به مدیرانش اعتماد کرد و هم پابه‌پایشان دوید و در جریان کارها قرار گرفت. هر جا و هر وقت هم که شد مبانی دینی و انقلابی را برایشان گفت. مدام هشدار ‌داد تا نیروهایش دچار نگاه بخشی به نظام نشوند و اتحاد بین قوا حفظ شود. همین باعث آرامش سیاسی هم در بدنۀ نظام و هم در میان قوا و هم در میان مردم شد. آقای رئیسی در مدیریت نیروهایش رو سفید بیرون آمد. حامد یزدیان به قلم: ملیحه نقش‌زن یک‌شنبه | ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ | روایت کفایت @revayate_kefayat ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 📌 از دولت، خرج مردم بحث بالا گرفته بود؛ عده‌ای موافق بودند، عده‌ای مخالف. آن زمان شهید مالک رحمتی رئیس سازمان خصوصی‌سازی بودند... 📃 متن کامل نویسنده: فاطمه نصراللهی گوینده: مریم ابوالحسنی حمیدرضا مقصودی | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 برادرشوهرم اَمانتمون رو پس نمی‌ده، دو ساله توی دادگاهیم. خیره به دخترک دوچرخه‌سوارش روی نیمکت چوبی پارک نشسته بود. بسته کاکائوی قرمز رنگ را از کیف بیرون آوردم و سمتش گرفتم: «عیدتون مبارک» انگار که برق به رگ‌های تنش وصل کرده باشند، به سمتم برگشت. خنده‌ی تلخی کرد و آرام «ممنون» گفت. اجازه گرفتم و کنارش نشستم. از بحث آب و هوای طوفانی عصر چهارشنبه که فارغ شدیم، رسیدیم به دغدغه‌ی این روزهای کشور. - می‌تونم یه کم درمورد انتخابات باهاتون صحبت کنم؟ شال پلیسه طوسی رنگش را روی دوش انداخت: «مثلا چی بگی؟» بیشتر به سمتش برگشتم: «مثلا بگم رای می‌دی؟ نمی‌دی؟ به کی می‌خوای رای بدی؟ یا اصلا تاحالا رای ندادی حوصله‌ی این حرفا رو هم نداری.» خندید اما نه به تلخی بار اول: «راستش، انقدر فکرم مشغول مشکلات خودمونه که دیگه به این چیزا فکر نمی‌کنم. نه من، نه شوهرم» - آخی، چرا؟ - دوساله داریم پله‌های دادگاه‌ رو بالا و پایین می‌کنیم. برادرشوهرم خیانت در امانت کرد و حاضر نشد مالِ ما رو پس بده. وضعیت ارتباطم با خانواده همسر خیلی خوب بود، اما الان همه چی بهم ریخته. ناراحتی خودم رو با چند جمله ابراز کردم: - پس با این حساب اصلا مناظرات رو نگاه نکردی؟ - چرا یه کمشو نگاه کردم اما اینکه بگم می‌خوام رای بدم، نه. پسرم چهارده سالشه. تمامش رو نگاه کرده. - چه خوب، پسر سیاسی هم تربیت کردی پس. خنده به کل صورتش رُخ نشان داد: «آره، پسرم خیلی خوبه، اصلا سرش تو گوشی نیست.» - خدا رو شکر، خدا گر ببند ز حکمت دری... نگاهی به دوچرخه‌سوار صورتی‌اش کرد: «شما خودت به کی رای می‌دی؟» کمی جابه‌جا شدم: «من خودم یکی رو انتخاب کردم که فکر می‌کنم از بقیه‌اشون بهتره» هوا تاریک شده بود و باد شدید، برگها را روی زمین می‌پیچاند. کمی سکوت، بر جمع دونفرمان حاکم شد. از جا بلند شدم و برای باز شدن گره‌های زندگی هم‌شهری‌ام آرزو کردم. ایستاد و گفت: «می‌رم خونه، با پسر و شوهرم صحبت می‌کنم. احتمالا میرم رای می‌دم.» مهدیه مقدم @httpsbleirhttpsbleirravi1402 چهارشنبه | ۶ تیر ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 یادگاری از سوم خرداد ۱۴۰۳ سال‌هاست در فضای مجازی فعال هستم. همانجا که بسیاری از مردم کشورم اوقات زیادی را در آن سیر می‌کنند. پس از شنیدن شهادت رئیس‌جمهور عزیزمان و همراهان ایشان، جهت عرض ارادت به آنان وارد فضای توییتر شدم. بچه‌های انقلابی تایم‌لاین را با تصاویر آقای رئیسی و آقای امیرعبداللهیان و سایر شهدای خدمت آذین کرده بودند. در این رد شدن‌ها، صدای هیاهو شنیده می‌شد. زوزه‌های گرگ‌ها در فضا پیچیده بود. صدای هلهله می‌شنیدم. صدای سم اسب می‌شنیدم. دشمنان نظام با پشتیبانی فضای توییتر به تمسخر و شادی مشغول بودند. دلم گرفت و این توییت را نوشتم: «خدایا از آن صبرهایی بده که به امام حسین و یارانش هنگام هلهله دشمن در کربلا دادی». بعدش نوشتم: الهی رضا بقضائک در بدرقه شهید بهروز قدیمی در زنجان، این دل‌نوشته را روی کاغذی نوشتم. منتظر فرصت بودم. زنان زینبی توجه‌ام را جلب کرده بودند، این خانم‌گل را با حجاب کامل دیدم، رفتم کنار مادرش و گفتم: «اجازه هست از دخترتان یک عکس بگیرم؟» مادر موافقت کرد. بعد از من، او هم از دختر دلبندش عکسی با دست‌نوشته‌‌ی بنده انداخت. حال از روز سوم خرداد این عکس و متن برای من به یادگار مانده است. راه شهدا ادامه دارد... منیره زینالی پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 📌 به بهانه چهلم رئیسی عزیز... تصویرها و خاطرات مختلف حاج آقا از جلوی چشمم می گذرد: اشک ریختن به پهنای صورت موقع دیدن خشکی زمین های مردم، شادی برای شادشدن کارگران هپکو و نه هزار کارگاه و کارخونه تعطیل و نیمه تعطیل، جلسات طولانی با وجود سردردهای شدید، رفتن در وسط سیلاب با قبا و چکمه، پیگیری کردن مشکلات مردم به عنوان تعقیبات نماز صبح، تعیین خط قرمز معیشت برای کارشناسان اقتصادی، بدو بدوهای روزی بیست ساعته در سفرها... درد کشیدن از درد مردم، شب و روز نداشتن برای مردم،.... و من نگران که قرار است تا چند روز آینده و در دولت بعدی چه اتفاقی برای میراث شهید رئیسی بیفتد...یعنی علم دولت او زمین می ماند؟ نکند بعد از همه بلاهایی که دهه نود سر ملت آمد، راه خدمت او کنار گذاشته شود و دوباره....نه، نه، خدا نکند.... اما این فکر من را رها نمی‌کند که چه خواهد شد؟ تصویر تشییع باشکوه او در ذهنم زنده میشود؛ چه تصویر دلگرم کننده ای.. با این همه محبت و علاقه مردم به حاج آقا، و این همه احساس سپاسگزاری؛ امیدوار میشوم که خون شهید رئیسی به ثمر می نشیند...عَلم دولت امید، دولت خدمت و خودباوری بر زمین نمی ماند...و خود تحقیرانی که فکر میکنند بدون لطف آمریکا نمیشود قدم از قدم برداشت، مسیر پیشرفت کشور را به بیراهه نخواهند برد.... امیدم به ایمان محکمی است که در عمق دل های ما است،همان ایمانی که در بزنگاه های خاص، با وجود دلخوری ها، ما را به میدان آورده، و راهنمای انتخاب درست و ناامیدی دشمن بوده... دوباره تصویر حاج آقا در ذهنم نقش می بندد... حاج آقا... آقای رییسی... شهید رییسی ... حالا که در نزد پروردگارت غرق در نعمتی و دستت برای کمک به ایران بازتر است... از خدا بخواه که ما در این امتحان هم سربلند بشیم؛ غبار سیاست بازی ها و فتنه تردیدافکنی ما رو زمینگیر نکنه...و با انتخاب مون راه خدمتی که در دولت شما اوج گرفت را در کشور حفظ کنیم... زهرا ابوالحسنی پنج‌شنبه | ۷ تیر ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 مثل ابراهیم عکس‌نوشت ششم رئیس جمهور باید "مثل ابراهیم" خستگی‌ناپذیر باشد... گردآوری: علیرضا اسلامی طراح: علیرضا باقری مدیر تولید: امین زاده‌تقی زهره نمازیان شنبه | ۲ تیر ۱۴۰۳ | حوزه هنری انقلاب اسلامی استان کرمان @artkerman ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 هُلم داد. گفت اینجا جای این مسخره‌بازیا نیست! کدوم مسخره‌بازی؟😱 هر روز صبح که می‌رفتم مغازه از فضای یخ انتخاباتی اعصابم به هم می‌ریخت. همه‌ش با خودم می‌گفتم چکار کنم؟🤔 پاساژ هر روز بعد از ظهر غلغله بود اما انگار نه انگار قراره دو هفته دیگه انتخابات برگزار بشه. با حراست هماهنگ کردم. یه پوستر چاپ کردم و تو بهترین جای ورودی پاساژ زدم. روش نوشتم اگه برای پیشرفت و آبادی کشورت رأی میدی اسکن کن.☺️ هر کس کیو آر کد رو اسکن می‌کنه یه کد تخفیف خرید از مغازه‌م براش می‌ره. استقبال اینقدر زیاد شد که بقیه کسبه شاکی شدن. (کلا ده درصد تخفیف بودا😅) هُلم داد. گفت اینجا جای این مسخره‌بازیا نیست! همه مشتریا رو می‌کشی سمت مغازه خودت.😡 گفتم کاری نداره که. تو هم بیا برات کد تخفیف ثبت کنم. یکی در میون بیان مغازه من و مغازه تو. خلاصه کلی آدم به این بهانه درگیر انتخابات شدن. (منم دارم سود خوبی می‌کنم😬) نمی‌دونم چقدر تأثیرگذار باشه ولی همینکه تونستم فضا رو یکم انتخاباتی کنم خوشحالم.😁 سهیل اربابی دوشنبه | ۴ تیر ۱۴۰۳ | راوی شو، باشگاه راویان پیشران @Raavi_sho ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 وقتی می‌گوییم سید محرومان از چه سخن می‌گوییم؟ جاده و سدی که رئیسی برای چند روستا در یکی از محروم‌ترین نقاط کشور ساخت ابراهیم رضایی | نماینده چهارشنبه | ۳۰ خرداد ۱۴۰۳ | میراث خادم‌الرضا @mirasekhademolreza ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 سوج به احترامِ دامن پر آه بانوی شفتی چند خط می‌نویسم: گیله زن با لباسی ساده و خانگی کنار هم محله‌ای دیگری که خودمانی تر از او گره لچک را بالای سرش بسته روی سنگ فرش پله‌ای نشسته و چند کلمه از بیچارگیهایش با مصاحبه گر حرف میزند. نمیدانم سئوال مصاحبه گر چه بود اما زن با زبان بی‌زبانی دارد به تشریح روزگارش میپردازد. روزگاری که با آتش گرفتن خانه‌های منطقه ی امام زاده ابراهیم و احتمالا سوختن و دود شدن زندگی‌اش، او را به" خاک سیاه "نشانده . زن با منتهای نا امیدی می‌گوید" این رئیسی را خدا از من گرفت" " خانه ام را گرفت" "من چطور طاقت بیاورم، مگر ما چقدر تحمل " سوج " داریم". در زبان گیلکی" سوج" به معنی سوز و گدازیست که از سوختن باشد. بعد تاکید می‌کند"رئیسی قرار بود بیاد، وقتی عکسهای خادمیش را می‌دیدم می‌گفتم سید میاد، راهی برای ما میزاره. خدا اون بیچاره را هم از من گرفت..." من آدم‌های داغدار و متضرر زیادی دیده ام که با چند کلمه تسلا می‌شود دل به دلشان داد، اما حساب آدم‌هایی که به خاک سیاه نشسته‌اند با همه فرق دارد. اینها جز سیاهی داغ هیچ رنگی به چشمشان نمی‌آید و هیچ کلمه‌ای اعتبار کاستن از اندوه‌شان را ندارد. این زن می‌گوید من در روزهای بیچارگی‌ام به دمیدن و آمدن رئیسی رشته ی باریک امیدی داشتم که آنهم به دست تقدیر پاره شد ؛ گویی رشته نخ تسبیح بر بلندایی گسست و هر دانه‌اش به طرفی پرتاب شده باشد‌. از دست دادن خانه یک طرف ، داغ رییسی نا امیدی شد و سایه انداخت به زندگی من. انگار توی روایتش رییسی فقط یک رئیس جمهور نبود که بعد از او رییس دیگری بیاید و پشت میز خدمتش بنشیند و کارهای روی زمین مانده ی مردم را به سر انجام برساند. در روایت او از القاب قلمبه سلمبه و تحلیل‌های دانشگاهی خبری نیست. او رییسی را درست دیده، خادمی که بزرگترین دست‌آوردش صلاح و رضایت مردم بود. رییس جمهوری که دلسوزی اش برای مردم تمامی‌نداشت . ما مردمان " دلسوز" نداشته ایم. این گیله زن خوب دانسته، دلسوزِ مردم ستاره ایست که در طالع ما دیر به دیر طلوع می‌کند. حالا که یکی از درخشان‌ترینهایش از فروغ افتاده خدا می‌داند طالع شور بختمان تا طلوع ستاره‌ای دیگر چقدر باید خاموش و سوگوار بماند. روایت تمام شده و من به عود وجودت فکر میکنم آقای رئیسی، وجودی معطر که چون سوخت عطر اخلاصش اشک شد، آه و افسوس و کلمه که بارید‌ن گرفت "فاصبر کما صبر اولوالعزم" حمیده‌ عاشورنیا شنبه | ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ | پس از باران، روایت نویسندگان گیلانی eitaa.com/pas_az_baran ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 📌 سفر به اصفهان ماجرای سفر رئیس‌جمهور به استان اصفهان گوینده: مریم ابوالحسنی مریم ابوالحسنی | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 📌 سفر به البرز ماجرای سفر رئیس‌جمهور به استان البرز گوینده: مریم ابوالحسنی مریم ابوالحسنی | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 📌 سفر به خوزستان ماجرای سفر رئیس‌جمهور به استان خوزستان گوینده: مریم ابوالحسنی مریم ابوالحسنی | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 به هر کدام یک سیلی زد در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۶۰ مقام معظم رهبری با ۹۵ در صد آرا بعنوان سومین رئیس جمهور ایران انتخاب شد. چند روز بعد در اردوگاه موصل، سرگرد عراقی به نام "اظهر" اسرا را جلو مقر جمع کرد. همه به صف ایستادند. اظهر نام بچه‌ها را از روی لیست صدا می‌کرد و تا بچه‌ها اعلام حضور می‌کردند به هر کدام یک سیلی می‌زد و روانه آسایشگاه می‌کرد! این مسخره بازی ادامه داشت تا "سرهنگ محمد" فرمانده اردوگاه از مقر خود بیرون آمد. وقتی صحنه را دید از اظهر پرسید: «چرا به اینها سیلی می‌زنی؟» سرگرد به مافوقش گفت: «سیدی، اگر اینها ایران بودند همگی به علی خامنه‌ای رای می‌دادند!» تازه فهمیدیم که سرگرد کجایش می‌سوزد! در ایران انتخابات شده بود و در موصل دشمن عقده خود را سر اسرا خالی می‌کرد. بنا به فرموده قرآن کریم: «قل موتوا بغیظکم» «خشمگین باشید واز این خشم بمیرید» محمد شقاقی | آزاده سیدمحمد نبوی پنج‌شنبه | ۷ تیر ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 موج جمعیت جمعیت هر لحظه از کوچه‌های اطراف به سمت بلوار امام رضا سرازیر می شود. موج جمعیت تکانم می‌دهد. از وسط خیابان به پیاده‌رو پناه می‌برم. خانواده‌ای چهار کلاه فسفری بر سر گذاشته‌اند که وقتی علتش را جویا می‌شوم می‌فهمم برای اینکه در این سیل عظیم جمعیت همدیگر را گم نکنند، این کار را کرده‌اند. ساعت ۱۲ ظهر است. به سختی می‌شود سایه‌ای پیدا کرد. برخی لبه‌ی جدول نشسته‌اند و چشم انتظار رئیس‌جمهور شهیدشان هستند. در میان جمعیت پسری را می‌بینم که با دماغ عمل کرده، زنجیری طلایی بر گردن و لباسی با طرح صلیب بر تن، چنان از ته دل اشک می ریزد که گویی عزیزترین کسش را از دست داده است. مردی هراسان از دور به سمت ما می‌آید به همه‌ی کسانی که لب جدول نشسته‌‌اند هشدار می‌دهد، اینجا ننشینید جمعیت دارد به این سمت هجوم می‌آورد. به مادرها می‌گوید بچه‌ها را از اینجا ببرید. کسی که پشت بلندگو نوحه می‌خواند اعلام می‌کند: «حرم جا ندارد، وارد حرم نشوید. بلوار امام رضا لبریز از جمعیت است، وارد بلوار نشوید». کسانی که در بلوار حضور دارند از کوچه‌های اطراف خارج شوند. ماشین حامل پیکر رئیس‌جمهور شهید «رئیسی عزیز» از جلویم رد می‌شود و دلم را با خودش می‌برد. گرمی اشک‌هایم را بر روی گونه‌ام احساس می‌کنم. احساس می‌کنم قلبم در قفسی تنگ در حال جان دادن است. با خود فکر می‌کنم مگر صندلی ریاست‌جمهوری چه کم داشت که وسط کوه‌های سر به فلک کشیده پیدایت کردند؟ فکر می‌کنم خادم بودن چه حسی داشت که هم خادم الرضا بودی و هم خادم مردم؟ فکر می‌کنم مگر شهد شهادت چقدر شیرین بود که گذاشتی حرف رقیبانت به حقیقت بپیوندد؟ فکر می‌کنم چرا ریاست‌جمهوری را برای رسیدن به مقام بالاتر رها کردی؟ به خود می‌آیم می‌بینم ماشین حامل رئیس‌جمهور شهید مدت‌هاست از مقابلم گذشته و من همچنان مبهوت ماندم. به ساعت نگاه می‌کنم، ساعت پنج و نیم است. پنج ساعت تمام یک‌جا ایستاده بودم و جمعیتی انبوه را که از مقابلم می‌گذشت نظاره می‌کردم‌ و هنوز هم انتهای این جمعیت متراکم را نمی بینم. جمعیتی که امروز اینجا دیدم همه برای قدردانی و وداع و حتی شاید عذرخواهی از سید محرومان اینجا گرد آمده بودند. آری! امام رضا خودش خادمش را به بالاترین قیمت خرید. وانیا دبیری دوشنبه | ۱۴ خرداد ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 مثل ابراهیم عکس‌نوشت هفتم رئیس جمهور باید "مثل ابراهیم" با‌اخلاق باشد... گردآوری: علیرضا اسلامی طراح: علیرضا باقری مدیر تولید: امین زاده‌تقی زهره نمازیان شنبه | ۲ تیر ۱۴۰۳ | حوزه هنری انقلاب اسلامی استان کرمان @artkerman ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا
📌 حتی بیمار کرونایی هم آمده بود، رأی بدهد انتخابات سال ۱۴۰۰ علی‌رغم اینکه هنوز کرونا وجود داشت، خیلی‌ها پای صندوق رأی آمده بودند. همه‌ی دست‌اندرکاران ماسک زده بودند و روی همه‌ی میزها مایع ضدعفونی بود. تقریباً هر یک ربع که می‌گذشت همه دستمان را ضدعفونی می‌کردیم. من به عنوان عضو ناظر صندوق شناسنامه‌ها را چک می‌کردم و به اپراتور IT می‌دادم تا کد ملی‌ها نیز تأیبد شوند. حوالی دو و سه بعد از ظهر بود و حوزه کمی خلوت شده بود، طوری که هر ده دقیقه پانزده دقیقه یک خانواده دو سه نفری می‌آمدند برای رأی دادن. جمعیت کمی در سالن رأی‌گیری بودند. خانمی مانتویی آمد و جلوی من ایستاد و همینطور که به آرامی شناسنامه‌ای که کاملاً خیس بود را به من می‌داد، گفت: «من کرونا دارم، ولی دلم نیامد رأی ندهم. البته کمی بهترم ولی می‌شود بقیه را بفرستید بیرون، می‌ترسم کسی بگیرد. حتی از ترس اینکه اعضای حوزه هم بگیرند، از خانه شناسنامه‌ام را کامل الکل زده‌ام و همینطور خیس داخل کیفم گذاشته‌ام. پسرم هم در محوطه بیرون ساختمان ایستاده است، او کرونا ندارد ولی ممکن است ناقل باشد». سریع به ناظر مسئول و رئیس حوزه گفتم. دو، سه نفری که داشتند رأی می‌دادند رأیشان را که دادند سرباز حوزه پسر آن خانم را هم صدا کرد که بیاید داخل. بعد دیگر نگذاشت کسی بیاید. وقتی رأیشان را دادند، آمدند و خیلی تشکر کردند. ما بلافاصله همه‌جا را ضدعفونی کردیم و مجدداً مردم آمدند داخل. آن خانم با اینکه حالش هنوز کاملاً خوب نبود و از چهره‌اش مشخص بود بنیه‌ی بدنی‌اش کم شده، چقدر احساس مسئولیت می‌کرد که آمد پای صندوق رأی، تازه پسر جوانش را هم آورده بود. افتخار می‌کنم که چنین مردمی دارم. کاش قدرشان را بیشتر بدانیم. صدیقه‌طاهره اسدزاده پنج‌شنبه | ۷ تیر ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا