💔🕊🕊💞🕌💞🕊🕊💔 🕌رمان تلنگری، عبرت‌آموز و عاشقانه #پناه ✍قسمت ۱۱ و ۱۲ با ذوق سینی را برمیدارم ، با دیدن برنج زعفرانی و خورشت قیمه و سبزی و دوغ، تازه می فهمم چقدر گرسنه ام شده ! _با اینکه رژیم دارم ولی نمیشه از این غذا گذشت ،خودت درست کردی ؟ +نه مامانم پخته ، نوش جان... _به به دستپخت مامانا یه چیز دیگست قاشق اول را که توی دهانم میگذارم میپرسد : +مامانت فوت شده ؟ با چشم‌های گرد شده از تعجب نگاهش میکنم. و میپرسم : _من گفتم فوت شده ؟ +نه ولی مشخص بود _از کجا +خب گفتی “همیشه میگفت” برای آدم زنده که فعل قدیمی و ماضی به کار نمیبرن ! _چه باهوشی ! آره وقتی من بچه تر بودم و تهران بودیم ، مامانم مرد +خدا رحمتش کنه _مرسی +ببخشید حالا نمیخواستم ناراحتت کنم شامتو بخور _یه سوال فرشته جون +جانم ؟ _شما چجوری به من #اعتماد کردین که حتی یه شب تو خونتون راهم بدین ؟ +مامان و بابای من زیاد از این کارا میکنن البته تا وقتی که شهاب سنگ نازل نشده ! _شهاب سنگ ؟ قبل از اینکه جواب بدهد صدای زنگ گوشی بلند شده و بحث نیمه کاره می‌ماند ، عکس بابا افتاده و علامت چند میس کال چطور یادم رفته بود تماس بگیرم ؟ ببخشیدی می گویم و تماس را برقرار می کنم تا دل بی قرار بابا آرام بگیرد بعد از چند تشر و اتهام بی فکری خوردن و این چیزها بالاخره خیالش را راحت میکنم که خوابگاهم هنوز دور نشده ، دلم تنگ اخم همیشگی اش شده قطع که میکنم فرشته میگوید : +یا خیلی شجاعی یا بی کله _چطور مگه ؟ +اخه به چه امیدی وقتی میدونی خوابگاه نیست بلند شدی اومدی تهران _خب … مجبور بودم +دیگه چرا به پدرت #دروغ گفتی دختر خوب؟ _بازم مجبور بودم ! +یعنی تو اگه مجبور باشی #هرکاری میکنی؟ برمی خورد به شخصیتم . من هنوز انقدر با او صمیمی نشده یا آشنا نیستم که اینطور راحت استنطاقم کند ! سکوت میکنم و خودش ادامه می دهد : +البته میدونم به من ربطی نداره اما ولش کن چی بگم والا صلاح مملکت خویش و این داستانا … پررو پررو و از خدا خواسته ، بحث را عوض میکنم : _آدرس دانشگاهم رو بلد نیستم میتونی راهنماییم کنی؟ +حتما برای ارشد میخوای بخونی ؟ نیشخند میزنم و جواب میدهم : _نه ! درسته که به سنم نمیخوره ولی کارشناسی قبول شدم تازه +مگه چند سالته ؟ _بیست و دو +پس چرا انقدر دیر اقدام کردی ؟ ببخشیدا من عادتمه زیاد کنجکاوی کنم _چون لج کرده بودم یه سه چهار سالی ، تازه رو مد برعکس افتادم . +با خودت لج کرده بودی ؟ _بیخیال... تو چی میخونی ؟ چند سالته؟میخوام منم کنجکاوی کنم که راحت تر باشیم میخندد و جواب میدهد : +من ۲۳ سالمه تازه چند ماهه که از شر درس و امتحان خلاص شدم ولی خب ارشد شرکت کردم ان‌شاالله تا خدا چی بخواد پوفی میکشم و فکر میکنم که نسبت به او چقدر عقب مانده‌ام _حدس میزدم از من بزرگتر باشی اما نه یه سال ! +انقدر پیر شدم پناه جون؟ _نه ولی با حجاب و صورت ساده خب بیشتر بهت میخوره +ولی من تصورم برعکسه _یعنی چی؟ +یعنی آرایش غلیظ خودش چین و شکن میاره و اتفاقا شکسته تر بنظر میرسی _تیکه میندازی یا میخوای تلافی کنی؟ +چقدر یهو موضع می‌گیریا خواهرجان خب دارم نظرمو میگم _اره خیلیا بهم گفتن که اهل موضع گیریم ! +خوبیت نداره دوزشو کمتر کن ، برمیگردم ببخشید. می رود .... و به این فکر میکنم که آخرین بار دقیقا عین این حرف را از زبان چه کسی و کجا شنیدم «بهزاد» ! وقتی خسته و مانده از اداره پست برمیگشتم و وسط کوچه جلوی راهم را گرفت . هرچند که دل خوشی از او نداشتم اما نمی توانستم منکر خوب و خوش تیپ بودنش هم بشوم ! از این که بی دست و پا بود و تمام قرارهای بی محلش را برای سر و ته کوچه میچید ، به شدت متنفر بودم ! آن روز هم همین کار را کرده بود و بعد از کلی من من و جان کندن بالاخره گفت: " ببخشید که مزاحم شدم پناه خانوم ، فقط میخواستم ببینم که درست شنیدم..." زیادی سر به زیر بود برعکس من ! با بی حوصلگی و عصبانیت گفتم : _یعنی من الان باید عالم به علم غیب باشم که بدونم چی شنیدی ؟ +خب آخه از خاله شنیدم که دانشگاه قبول شدین هرچند خیلی نگران حرف مردم نبودم بخاطر توی کوچه همکلام شدن اما گرمم بود و هیچ دوست نداشتم بیخودی علاف بشوم آن هم در چند قدمی خانه ... با لج گفتم : _چه عجب خاله جانتون یه بارم موفقیت های ما رو جار زد ! +خاله افسانه همیشه خوبی میگه _بیخیال تو رو خدا این روزا انگار در و دیوارم شهادت میدن به خوبی این زن بابای ما +من اصلا به این چیزا کار ندارم _آفرین ! خدا خیرت بده پس دیگه نیا از من تاییدیه‌ی حرفای خالت رو بگیر در عوض تبریک گفتن ! +بخدا خوشحال شدم من ولی آخه این همه دانشگاه تو مشهد هست چرا تهران ؟ ابروهای تازه کوتاه شده ام ناخواسته و به تعجب بالا رفت..... 🕊ادامه دارد.... ✍ نویسنده؛ الهام تیموری 💟https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌💔💔🕊💞🕊💔💔🕌

💔🕊🕊💞🕌💞🕊🕊💔 🕌رمان تلنگری، عبرت‌آموز و عاشقانه #پناه ✍قسمت ۷۳و ۷۴ _به قول خودتون حدس زدنش خیلیم سخت نیست +چطور؟ _پناه خانوم،زندگی صحنه ی #مبارزه‌ست. آدم هایی که توی مبارزه زود کم میارن و عقب نشینی میکنن یا خیلی #ضعیفن یا #خودباخته، که در هر دو صورت جایی برای خوب زندگی کردن ندارن! اینکه آدمیزاد تمام عمر از #هوای_نفسش پیروی کنه یا یه عده غربی و غرب زده رو بی‌چون و چرا و استدلال و دلیل و برهان الگوی خودش بکنه دلیل بر ضعفشه! ضعیف نباشید دیر وقته، ان شاالله اون کتاب رو بخونید بعد اگر سوالی بود من در خدمتم. اول به مسیر رفتن او خیره میشوم ، و بعد به گل رنگی خامه ای نصف شده ی روی کیک. چقدر زود رفت! حتی اجازه نداد تا هضم کنم جملات آخری که مغزم را در کسری از ثانیه پر کرده بود فقط گفت و رفت،... کوبنده نبودند حرف‌هایش؟ شاید هم میخواست تلنگر بزند؟ گیج شده‌ام،سینی را روی زمین میگذارم و کتاب را برمیدارم. “زن آنگونه که باید باشد” هیچ وقت بجز رمان‌های عاشقانه چیزی نخوانده ام! اما اینبار فرق میکند کتابی که شهاب برایم آورده را باید خط به خط و کلمه به کلمه بخوانم. بی‌خوابی امشبم را با مطالعه جبران میکنم و از ذوق اینکه شهاب امشب به من هم فکر کرده هرچند دقیقه یکبار خنده را مهمان لبانم میکنم. صدای اذان صبح که بلند میشود تقریبا نصف کتاب را خوانده‌ام. روشن شدن چراغ حیاط کنجکاوم میکند. کنار پنجره میروم و هیبت مردانه‌اش را میبینم که در سرمای اواسط پاییز کنار حوض می نشیند و وضو میگیرد. دلم میلرزد وقتی چند لحظه دست هایش را سمت آسمان بلند میکند و چیزی مثل ذکر میگوید. و بعد از راهی که آمده برمیگردد. سه روز از رفتن شهاب میگذرد ، و من همچنان چشم به راه آمدنش نشسته‌ام! خودم هم نمیدانم که دلیل انتظارم پرسش هاییست که با خواندن سه کتابی که از او و فرشته گرفته‌ام برایم پیش آمده یا نه… اینها بهانه‌ی دیدن اوست. فرشته این روزها در شور و حال مقدمات مراسم عقدش هست و من تمام کلاسهایم را کنسل کرده ام! تنها چیزی که برایم مهم نیست همین دانشگاه است و بس… بعد از آخرین باری که با پدر و پوریا حرف زده ام دلم بی‌تاب دیدنشان شده.هیچوقت انقدر از هم دور نبوده ایم که حالا! دیشب کلی با لاله درددل کردم و حالا حرفهایش توی سرم رژه میرفت ؛ “ببین پناه یه وقتایی اتفاق هایی میفته که هرچند بنظر خود آدم جالب نیست اما عواقب خوبی داره، انگار پیش درآمد یه اوضاع توپ و خوبه،... مثل خونه ای که دم عید تا میتونی بهمش میریزی ولی میدونی که مجبوری تا شب عید همه چیز رو اوکی کنی و بهرحال روز عید که بشه همه چی نو و تمیز شده جلوی چشمته بعد از چند وقت.... الانم که اوج بهم ریختگی زندگی تو شده شاید حکمتی داره عزیزم،شاید یه زمان مقرری خدا برات گذاشته که نو بشی و زندگیت اتفاقا سر و سامون بگیره…با این چیزایی که از تو شنیدم دور نیست اومدن چنین روزی.فقط کافیه به خدای بالای سرت #اعتماد داشته باشی و #توکل کنی…کی بهتر از اون میتونه #دلسوز و #حامیت باشه آخه؟ بسپار به #خودش... باور کن انقدر خوشحالم از چیزایی که نشستی و با گریه برام تعریف میکنی که نگو!... دختر دایی جان، فکر کردی همه ی آدمایی که سر دو راهی وایمیستن کسی مثل خانواده حاج رضا به پستشون میخوره که دستش رو بگیرن؟.... نه بابا، #خواست_خدا و #دعای_پدرت بوده که کج نرفتی…منم میدونم نباید فضولی میکردم تو کارات ولی برام مهم بود که خونه ی کی رفتی و چیکار میکنی!...همین که صدای زهرا خانوم رو شنیدم و خیالم رو راحت کرد،انگار آب رو آتیش بود برام....خیال کردی براشون راحت بوده توی ببخشید،اما بدحجاب رو چند وقت تحمل کنن تو خونه‌ای که پسر دارن؟....نه پناه خانوم،اینجور خانواده‌ها #حریم و #چهارچوب خودشون رو دارن؛منتها زهرا خانوم از ترسی میگفت که توی چشمات دیده وقتی داشتی میرفتی شب اول. قرارم نبوده انقدر نگهت دارن ولی نمیدونم چرا موندگار شدی....بالاخره زهرا خانوم زنی نیست که بدون برنامه کاری کنه و از هر چیزی هم حرفی بزنه!...یه کلوم دیگه میگم و تمام،پاشو دستتو بزن به زانوت و کاسه کوزه رو جمع کن و بیشتر از این اذیتشون نکن، هم اونا رو هم خانوادت رو…اینجا خیلیا منتظر برگشتنت هستن.اگرم بخوای درس بخونی خودم هستم باهم یجوری تست می زنیم که همین مشهد خودمون زیر سایه ی امام رضا ادامه بدی…نه کنج یه شهر غریب و با اینهمه اتفاق!...فکر باباتم باش که از خودت لجبازتره و دلتنگ دختریه که چند ماهه ندیدش....دلم روشنه که همه چی خیر پیش میره.از من میشنوی دست دست نکن برای اومدن که همین حالاشم دیره…” و من حالا پر از تردیدم ، و چه کنم هایی که در ذهنم نقش بسته. به رفتن اشتیاق دارم... اما با گره ای که دلم را به این خانه محکم کرده چه کنم؟ شاید نبودن شهاب.... 🕊ادامه دارد.... ✍ نویسنده؛ الهام تیموری 💟https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌💔💔🕊💞🕊💔💔🕌

📳📵📵📵📴📵📵📵📳 ❤️‍🔥رمان تلنگری، عبرت‌آموز، آموزنده و ویژه متاهلین 📵 داستان کوتاه #دایرکتی_ها 🤳قسمت ۷ و ۸ روز به روز از کیوان فاصله میگرفتم و به افشین نزدیکتر میشدم.. چند وقت بعد افشین دوباره ابراز علاقه کرد؛ توقع داشت منم هم متقابلا اینکارو انجام بدم!!! نمیدونم چرا، اما این بار #ترسی وجودم رو فرا گرفت.. ترسیدم از این دوستت دارم های تایپ شده توی صفحه ی گوشی.. ترسیدم از اینکه دلم بی هوا بلرزه... ترسیدم از اینکه کسی بهم میگه دوستت دارم که نامحرمه و همسرم نیست!!! ترسیدم و لرزیدم... تمام تنم می لرزید... تا ساعات‌ها جواب افشین رو ندادم اون مدام پیام میفرستاد... اما من گوشه خونه کز کرده بودم و زل زده بودم به نقطه‌ای نامعلوم... حس کردم #سقوط_کردم سقوط #آزاد.. اما #چطور نفهمیده بودم؟! تمام مکالمه روزای اول یادم بود... همش گفته بودم درست #نیست! یعنی چی درد و دل.. من همسر دارم!! وای من همسر د ا ر م😰😭 به اسم همسر که رسیدم... بغضم ترکید. های های گریه کردم. انقدر گریه کردم تا کمی آروم شدم. توی آینه خودمو نگاه کردم، چشمام قرمز شده بود همش تو فکر بودم شب کیوان منو با این چشم‌ها ببینه، چی بهم میگه... به افشین گفتم.. اگر یه کلمه دیگه حرف از علاقه بزنه؛ دیگه تو اینستا نمیمونم. بزور قبول کرد! میخواستم همون شب از دنیای مجازی بیام بیرون.. اما #وابستگی کار دستم داده بود!!! سخت بود یهو از کسی که 3ماه تمام برا دردودلام وقت گذاشته بود و گاهی کمکم کرده بود دل کند! مثل معتادی شده بودم که هی میگفتم از فردا، از فردا دیگه ترک میکنم ✅آروم آروم روزای چت کردنمون رو کم کردم؛...بعدش تایم چت ها رو.. دیگه استرس و اضطراب سراغم نمی اومد.. ترس چک شدن گوشیمو نداشتم..حس میکردم یه پرنده ام.. پرنده ای که از قفس آزاد شده.. افشین شاکی شده بود،میگفت: 🔥_گفتی ازعلاقه حرف نزن گفتم چشم! اما الان تا میخوام حرفی بزنم، خداحافظی میکنی میری..! هر سری یه بهانه می آوردم براش.. بهش نگفتم میخوام برای همیشه از مجازی برم، چون میترسیدم با حرفاش وسوسه ام کنه..! بالاخره موفق شدم تایم رو به یک ربع برسونم. با خودم اتمام حجت کردم که فردای اون روز همه حرفام رو برا افشین تایپ کنم و تمام... بالاخره روز موعود فرا رسید؛ شروع کردم به تایپ کردن..! +[افشین خان از اول هم گفته بودم اینکار غلطه اما شما به حرفام گوش نکردی! من خام حرفای شما شدم، در واقع ببخشیدا... نمیدونم چرا خر شدم! هم من اشتباه کردم هم شما.. ما یه جورایی از #اعتماد همسرامون #سواستفاده کردیم! هر چند حرف خاصی بینمون نبود، تا اینکه این اواخراحساسی شدن شما باعث شد من کمی به خودم بیام! ما خطا کردیم، امیدوارم خدا از سر تقصیرات هر دومون بگذره.. من که دارم دیوونه میشم😭 نمیدونم چطوری قراره #تاوان این گناه رو پس بدم!!! حرفای روزای آخر شما باعث شد بفهمم چه گندی به زندگیم زدم.. جای شکرش باقیه جز وابستگی کاذب، علاقه ای به شما پیدا نکردم! بین من و شما یه موجود زرنگ بود!موجودی به اسم #شیطان..نفر سوم رابطه ما بیکار ننشسته بود! نفسمونم قلقلک داد و ما هم از خدا خواسته افتادیم تو #چاه..!سقوط کردیم میفهمید سقوط😭 اما من میخوام دوباره به زندگی برگردم، حتی اگه کیوان دیر بیاد خونه..حتی اگه مدام گیر بده و بچه بخواد! برای همیشه از مجازی میرم، چون #جنبه بودن تو این فضا رو نداشتم و پام بدجور لیز خورد خداحافظ برای همیشه..] ✋منتظر جوابش نموندم، سریع همه چی رو حذف کردم..😭📵 🤳ادامه دارد.... ❤️‍🔥نویسنده؛ فاطمه-قاف https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 📵📵📴📳📴📵📵

🌴🌟💞🕋💞🌟🌴 🌟رمان فانتزی، تخیلی #زهرابانو 💞 قسمت ۴۸ و ۴۹ و ۵۰ با صدای یا الله گفتن مردی متوجه شدم مداح مرد است. برای همین به نرگس گفتم که من کار آشپزخانه و تو کار بیرون را انجام بده. دعا که شروع شد من و نرگس کنار هم در آشپزخانه نشستیم. صدا چقدر آشناست! این صدای دعا را در مسجد هم شنیده ام چقدر دلنشین می خواند. چقدر با صدای دعایش حال دلم عوض می شود. جوری دعا را با عشق می خواند که مخاطبش را جذب می کند. دوست دارم، صدای دعا این چنین دلنشین باشد تا با دلم دعا را بخوانم. چون غریب بودم بیرون نرفتم. کارهای مربوط به آشپزخانه را انجام میدادم تا بعد از مراسم دعا که بیشتر مهمان ها هم رفته بودند. من همراه نرگس پیش بی بی و ملوک نشستم که گرم صحبت بودند و انگار برایشان سخت بود که از هم جدا شوند. بی بی رو کرد به من و گفت: - خسته شدی دخترم؟ _نه بی بی جان کاری نکردم. رنگ نگاه ملوک کامل با گذشته فرق کرده بود و این را متوجه میشدم. _دخترم! بهتره دیگر برویم. با "م" مالکیتی که ملوک به من نسبت میداد حال دلم عوض میشد. دوست داشتم مرا این چنین صدا می کرد. -من آماده ام می توانیم برویم. بعد از خداحافظی و وعده های دیدار دوباره ای که به هم دادیم راهی خانه شدیم. امروز رهایی دیگر بودم. خواسته یا ناخواسته تیپ ام، حس ام وحال ام با روزهای دیگر کاملا متفاوت بود. من امروزم را دوست داشتم. خیلی وقت بود رهای قبلی نبودم. بی اختیار دوست داشتم چــ💎ـــادری را که از بی بی هدیه گرفته بودم را بپوشم و با خدا خودم صحبت کنم احساس می کردم روزهای زیادی را از دست دادم. باید جبران کنم. تا خودم از خودم راضی باشم . امروز بعد از مدتی برای تکمیل کارهای پایان نامه ام باید به دانشگاه می رفتم. همان طور که در فکر بودم. صدای ملوک آمد، که مثل روزهای جدید زندگی‌ام، جدید صدایم میکرد. - چیزی شده دخترم؟ _امروز باید به دانشگاه بروم. -خب اشکال کار کجاست؟ _نمیدانم چه بپوشم! اگر لباس های جدیدم را بپوشم عکس العمل دوستان چگونه است. نمیتوانم مثل قبل رفتار کنم نمیدانم بچه ها این رفتارهایم را چگونه برداشت میکنند! ملوک من را به آرامش دعوت کرد و گفت: - راهی را که شروع کردی زیاد راحت نیست. از خلوت بودن راه سعادت ناراحت نباش.ببین عزیزم همیشه دوستان واقعی زمان دشواری ها مشخص میشوند. حالا به نظرت اگر که بچه های دانشگاه تو را با تیپ و رفتار جدید نخواستند دوستان واقعی تو هستند؟ ولی اگر #خدا تو را با ظاهر جدیدت بخواهد چه؟ #آغوش_و_نگاه_خدا را داشتن صبر و استقامت میخواهد.انتخاب با خودت است هرچه فکر میکنی بهتر است بپوش. بعد از اینکه ملوک از اتاق بیرون رفت. به صحبتهایش خوب فکر کردم درست میگفت به جای فکر کردن به حرف و رفتار بچه ها،بهتربود به این فکر کنم که چگونه فاصله‌ی بین #خودم_تا_خدایم را پر کنم. به طرف کمد لباس هایم رفتم. به جای شلوار نودسانتی ام شلوار بلندی را برداشتم و مانتو های کوتاه با آستین های سه ربع را کنار زدم و مانتوی بلند و پوشیده ای را برداشتم. مانتوی خاکستری، سفید را با شال خاکستری ام سِت کردم. دیگر خبری از آزادی و شلختگی شال ام نبود. برای همین گیره ای که ملوک برای من خریده بود را برداشتم و زیرشال زدم و دوطرف آن را روی شانه ام انداختم. کیفم را برداشتم و به طرف بیرون حرکت کردم. ملوک در آشپزخانه مشغول بود. وقتی خداحافظی کردم، به طرفم چرخید و با دیدنم لبخند رضایتی بر لب داشت و گفت: - می دانستم بهترین تصمیم را میگیری. _چه طور مطمئن بودید؟ - سالها با پدرت زندگی کردم. #لقمه_ای را که سر سفره میگذاشت #پاک بود مثل #تو... میدانستم رهای حاج آقا برمیگردد. چون #دعای_پدرت همراه توست. دخترم از در که بیرون رفتی به #هیچکس نباید توجه کنی #محکم و با #اعتماد کامل قدم بردار بدان اگر نگاه زمینیان را نداری نگاه #آسمانی ها را حتما داری. حرف هایش برای من پشتوانه ای محکم بود. لبخندی به رویش زدم و بعد از خدا حافظی راهی دانشگاه شدم . 🌴ادامه دارد.... 🌟 نویسنده؛ طلا بانو 💞 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🌟🌴🌟💞🕋💞🌟🌴🌟

💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷🇮🇷رمان بسیار جذاب، مستند، واقعی، 💫از جنس گاندو، و امنیتی #عاکف 🌀جلد چهار (سری چهارم) ✍قسمت ۱۳ و ۱۴ جلسه‌ی 8 ساعته ما به پایان رسید و خیلی خسته بودیم. هم جسمی وَ هم فکری. هم من، هم عاصف، هم سجاد عباس زاده از نخبه های مبارزه با مفاسد اقتصادی و اطلاعاتی ایران و ستاد ما. به عاصف که طبق معمول همیشگی آخر از همه داشت از اتاقم خارج میشد، گفتم: +صبر کن کارت دارم. برگشت سمتم. سرم و گذاشتم روی میز. یادمه اونشب خیلی سر درد و کمر درد داشتم. سرم و کمی ماساژ دادم با دستام. همونطور که مشغول ماساژ سرم بودم به عاصف گفتم: +میخوام یک دیدار خوشگل و مَلَس با آرین محمدزاده ترتیب بدی!! یه مهمونی باحال! یه گعده شبانه! اصلا نمیدونم سید عاصف چیکار میخوای کنی. من فقط میخوام زودتر بساط دیدار من و این آدم و فراهم کنی و این طرح و بهش پیشنهاد بدیم تا ببینیم مزه دهنش چیه و دنبال چی هست. البته نه به این زودی، بلکه بعد از دو سه دیدار! _چشم. بررسی میکنم بهت میگم. +زودتر خبرش و بهم بده. میتونی بری. اونشب خیلی خسته بودم. به راننده گفتم فورا آماده بشه و من و برسونه خونه! رفتم پارکینگ اداره سوار ماشین شدم و از ستاد خارج شدیم. ترجیح دادم برم خونه خودم. یه رفیق دارم که فروشگاه بزرگ مواد غذایی داره. خیلی وقت هم بود ندیدمش. یه کاسب جوان انقلابی متدین و حلال‌خور که هرچی درموردش بگم، کم گفتم. وارد فروشگاه شدم. دیدم سرش خیلی شلوغه، برای همین نرفتم سمتش. چرخ خرید و گرفتم، رفتم بین قفسه ها و مشغول خرید مایحتاج منزل شخصیم شدم. داشتم تن ماهی و مواد خوراکی و یه سری خرت و پرت برمیداشتم که یهویی چشمم افتاد به کسی که انتظار دیدنش و نداشتم. مخاطبان محترم #خیمه_گاه_ولایت، فکر میکنید چه کسی و دیدم؟ اگر بهتون بگم باورتون نمیشه! اون کسی رو که دیدم یک زن بود و اون زن کسی نبود جز مستاجر خونه بی بی کلثوم. بگذارید معرفیش کنم. اسمش پرستو بود. البته از حرفهای بی بی کلثوم بعدا فهمیدم که اسمش اینه. بی‌بی خیلی بهش اطمینان داشت، ولی من بهش اطمینان نداشتم. نمیدونم چطور موفق شده بود نظر بی بی رو جلب کنه که حتی کارت عابر بانک بی‌بی هم دستش بود و برای بی بی خرج می‌کرد. من به چشمای خودمم اطمینان نداشتم، این خانوم پرستو که دیگه جای خود دارد! بگذریم! یادتونه در شمال چه اتفاقی افتاد؟ بعد از اون اتفاقات مشکوک و حضور دائمش تا یک بازه زمانی برای آوردن غذا از طرف بی بی کلثوم، وقتی دوباره اون خانوم و در هایپرمارکت دیدم، تعجب کردم. اما بهش توجه نکردم و خیلی ساده از کنارش رد شدم. چندقدمی که ازش فاصله گرفتم، برگشتم به پشت نگاه کردم، اما اون همچنان مشغول خرید بود. وسیله ها رو گذاشتم توی فروشگاه و بدون اینکه به سمت رفیقم برم، فورا از فروشگاه خارج شدم. بلافاصله رفتم سوار ماشین شدم و به راننده گفتم یه کم توی کوچه پس کوچه ها بگرده و بعدش من و برسونه خونه. دلیل اینکه گفتم توی کوچه پس کوچه ها من و بگردونه این بود که به اون خانوم پرستو مشکوک شده بودم و احتمال دادم اگر کسی دنبالم باشه، باید «ض.ت [ضدتعقیب]» بزنم. نمیدونم چرا بهش شک داشتم. احساس میکردم هرکجا میرم میبینمش و این اتفاق یک امر غیرعادی به نظر میرسه. میخواستم به اداره گزارش بدم، اما دست نگه داشتم. میخواستم بگم که حدود دوماه و خرده ای میشه که من درگیر این مسئله هستم و احساس میکنم یه زنی که چندبار دیدمش، یا توی فروشگاه هم موقع خرید میبینمش، این موضوع عادی و طبیعی نیست. ✍مخاطبان محترم #خیمه_گاه_ولایت، یکی از نکاتی که باید در #اصول_امنیتی و اطلاعاتی رعایت بشه اینه که همیشه به همه چیز شک داشته باشیم. به ما یاد دادند که #احتیاط شرط عقل هست و اصول کاری ما ایجاب میکنه که به چشم های خودمونم #اعتماد نکنیم و #شک داشته باشیم، چه برسه به اتفاقات اطرافمون. اصول کاری ما به این شکل هست که وقتی شکِ‌ت به یقین تبدیل میشه، باز هم باید شک کنی! حتی اگر خلافش ثبت بشه. در #مستند_داستانی_امنیتی_عاکف_سری_سوم به این موضوع شک پرداختم. اینم بگم، الکی نباید #شک کرد و باید ادله ای وجود داشته باشه. بگذریم... وقتی راننده من و رسوند، باهاش قرار فردا صبح و گذاشتم تا چه ساعتی باشه جلوی خونه. اون شب اصلا خواب به چشمام نمی‌اومد. دائم فکر میکردم این زن کیه و چرا خیلی از جاها میبینمش. از طرفی فکر پرونده جدید داشت کلافه م میکرد... از طرفی رفتارهای عجیب بهزاد... از طرفی اصرار حاج کاظم و خانواده م برای ازدواج مجدد و... حدود ساعت 4 صبح بود که همچنان بیدار بودم و روی تراس خونه نشسته بودم. سعی کردم ذهنم و آزاد کنم تا کمی مطالعه کنم. یهویی یادم اومد....

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۳۵ و ۱۳۶ بهت زده و بدون خداحافظی از جا برمیخیزم. بی‌هدف خیابان را پشت سر میگذارم.با خودم میگویم:" چرا جدایی را تحمل کنم؟ پیمان باید مرا همراه خودش ببرد. من هم میخواهم آموزشهای چیریکی ببینم!" بی‌معطلی به طرف خانه حرکت میکنم. با بستن در از پله ها بالا میروم. پیمان نیست. که بالاخره دم غروب پیمان برمیگردد.سرسنگین سلام میکند.با خودم میگویم که من قهر بودم این چرا اینگونه میکند؟برایش چای میریزم و پیشش میگذارم‌.تشکر میکند.قند برمیدارد که میگویم: _پیمان؟ من با رفتنت به لبنان مشکلی ندارم. متعجب به طرفم برمیگردد. _تو از کجا میدونی؟ ابرو بالا می‌اندازم و به یک میدانم اکتفا میکنم. _تو موافقی؟ من چند ماه نیستم! _میدونم اما یه شرط داره. چشمانش را تنگ میکند که چه؟ _منم باهات میام! _ولی... تا بخواهد ولی برایم سر هم کند میگویم: _من هم کسی‌ام توی سازمان. دوست دارم بخش نظامی کار کنم.برای زنها که محدودیتی نیست و اینو خوب میدونم... یک #دروغ هم به انتهای جمله‌م میبندم تا تکمیل شود: _... خیلی از زنها بودن که آموزش چیریکی دیدن! _باید ببینم خود سازمان چی میگه. فردای همان روز سازمان ما را برای این کار به خانه تیمی فرا خواند.توی اتاق روبروی مردی از ارشدهای سازمان نشستیم و من مسئله‌ی رفتن به آموزش های چیریکی را مطرح میکنم.آن مرد از سوابق و کارهایم را در سازمان میپرسد و من هم از سیر تا پیازش را تعریف میکنم.پیمان از ابتدا پوزخند پیروزمندانه ای گوشه‌ی لبش دارد که هر وقت نگاهم به اوست پررنگترش میکند.آن مرد میگوید: _ثریا خانم با توجه به این که شما سوابق نظامی و استفاده از اسلحه رو دارین سازمان میتونه بهتون اعتماد کنه و برای آموزشهای چیریکی همراه همسرتون به لبنان برید. من ذوق میکنم و پیمان با ناباوری آن مرد را انوشیروان خان صدا میزند: _اما ایشون نمیتونه بیاد! اسلحه رو به طور کامل یاد نداره و بعد هم اینکه اون یه زنه! انوشیروان خان با خونسردی به ما نگاه میکند: _ولی این تصمیم منه! ایشون صلاحیتش رو داره و همونجا میتونه اسلحه رو به طور کامل یاد بگیره! زن بودن هم بهانه‌ی خوبی نیست! ما باید از تموم ظرفیت‌هامون استفاده کنیم آقای پیمان. حکم رفتنم به تایید سازمان درمی‌آید. پایمان را که در خانه میگذاریم پیمان شروع میکند به خط و نشان کشیدن: _ببین اونجا وضعیتش خیلی سخته. اصلا معلوم نیست برسیم یا نه! ما #قاچاقی باید بریم و احتمال گیر افتادنمون توی تور #ساواک یا #هرکشوری که ازش عبور میکنیم هست. اگه سالم هم به اونجا برسیم باید سخت تلاش کنیم.شاید در برابر تلاش ما اونقدری هم به ما نرسه و تو نمیتونی تحمل کنی! همه‌ی حرفهایش را میپذیرم.همان شب دستور میرسد که صبح زود حرکت کنیم تا در تاریکی شب بتوانیم از مرز خارج شویم.پری با شنیدن خبر یهویی‌مان شوکه میشود. ساک کوچکی برای خودم و پیمان میبندم. اندکی ترس بهم رخنه میکند. پیمان مرا سحرگاه بیدار میکند.ساک را در ماشین میگذارد و با پری خداحافظی میکنیم.از شهر که خارج میشویم. میفهمم من کله‌شقی کردم و هرچه هست باید تا پایانش بروم. _رویا حالا که داری با من میای باید بدونی زنهای محدودی بودن که تونستن از این آموزشها سربلند بیرون بیان.حالا که دیگه رفتنی شدیم تو باید تموم تلاشت رو بکنی چون اینجوری میتونی مقام بیشتری توی سازمان به دست بیاری و اون ها هم بیشتر روت حساب میکنن. _تموم تلاشمو میکنم. راه‌خاکی پر پیچ و خم کرمانشاه کم کم به انتها میرسد.که جلوی رستوران ساده ای می ایستیم. غذایمان را نصفه نیمه رها میکنیم تا سر قرار با فردی برسیم که باید ما را رد کند.در کوچه‌پس‌کوچه‌های پایین شهر دنبال چایخانه میگردیم.نامش را بر روی تابلو میبینم _اونجاست! _من میرم داخل. تو همینجا بمون. او پیاده میشود.کمی بعد با مردی‌ برمیگردد.سوار موتور قراضه اش میشود و میگوید پشت سرش به راه بیافتیم. از برنامه میپرسم که پیمان میگوید: _اون میگه که باید بریم قصر شیرین و اونجا صبر کنیم که شب بشه و بعدش میتونیم رد بشیم. حس ترس درونم بزرگ و بزرگتر میشود‌.جلوی خانه‌ای کاهگلی می‌ایستیم و مرد اشاره میکند پیاده شویم. _خب پیمان مَ.. من میگم تو خونه نریم. همینجا تو ماشین منتظر بمونیم. اینا #قاچاقچی‌ن نمیشه بهشون #اعتماد کرد! _نترس! اینو سازمان معرفی کرده. به اجبار حرفش پیاده می شوم.آن مرد که‌پیمان، بلباس صدایش میزند ما را به اتاقی راهنمایی میکند.روی گلیم مینشینیم. که صدایی بلند میشود: _ذلیل بشی بلباس باز کی رو اوردی؟ من شکم تو و برادرت رو به زحمت پر میکنم که تو سراغ کار خلاف بری؟خوب روح آقاجانت رو شاد کردی! خوب! از آنطرف صدای آهسته‌ی بلباس می‌آید ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۴۵ و ۱۴۶ حیران گوشه‌ای ایستاده‌ام که مردی صدایم میزند.به دنبالش به راه می‌افتم.در اتاقی مردی جوان نشسته مرا پیش او مینشانند.نگاهی به چهره‌ام میکند و لبخندی میزند. 😈_اسمت چیه غزالم؟...انگار که این غزال لاله. حیف این چهره نیست که دو مثقال زبون نداشته باشه؟ _مَ.. من زبون دارم. اسمم ثریاست. با لبخند مرموزانه و چندشی میپرسد: 😈_اسم سازمانی نه! اسم واقعیت چیه؟ _رویا. ابرو بالا می‌اندازد و تکرار میکند رویا..رویا...بعد هم خودش را با نام رضاپور معرفی میکند.زیرچشمی نگاهش به من است و میپرسد: 😈_تو مسلمونی؟ یا مسلمون بودی؟ _هیچ کدوم..مَ.. من دینی نداشتم. 😈_صحیح... صحیح...الان چه عقیده‌ای داری؟ _به من گفتن مارکس برای آزادی میجنگه و من هم قبولش دارم. 😈_درست گفتن اما خودت چی؟ هنوز به این عقیده رسیدی یا نه؟ کمی مکث می کنم.نمیدانم چه بگویم.من چیز زیادی از مارکسیسم نمیدانم و فقط کارهایی را می کنم که سازمان می خواهد. هیچوقت یک اعتقاد حقیقی نداشتم تا گرد او بگردم. 😈_از نظر تو دنیا چه شکلیه؟ _دنیا پر ظلم و بی عدالتیه، پر از نفاق و دوریی... 😈_درست میگی. مادامی که شاه باشه و به نفع خودش و آمریکایی ها دستور بده وضع ما همینه.ما برای آزادی میجنگیم.میجنگیم تا سهممون رو از دنیا برداریم. فقر باید ریشه کن بشه. اگه غذایی سر سفره اس باید عادلانه تقسیم بشه.خب... این شد هدفمون که کم هدفی نیست!راههای زیادی هم ختم به این هدف میشه اما همگی کاربردی نیست.خیلیا هدف ما رو داشتن اما پیروز نشدن نمونه اش همین منورفکرها! چی شد؟مثلا قانون و مجلس گذاشتن اما بی فایده است. شاه قانون رو دور میزنه چون شاهه.. چون پشتش به انگلیس و امریکا بنده. ما باید مسبب اینا رو زمین گیر کنیم و اونم کسی نیست جز سلطنت.سلطنت باید برداشته بشه دیگه وقتشه مردم خودشون تصمیم‌گیری کنن. من اهل سیاست نیستم و نبودم، این چیزها را خوب نمیتوانم درک کنم و یا سر از اصطلاحات قلمبه و سلمبه اش درآورم.عصر با دو تن از مردها همکلاس میشوم. در هر مورد از درس هم جوری تدریس میکنند که سر و تهش به #اسلام ختم میشود.یک مشت #توجیه برخلاف اسلام و مقایسه و نفی احکام آن.گاهی تا اوج عقایدشان بال میزنم که با یک #شک با سر به زمین می‌افتم.طوری حرف میزنند که من هم #باورم میشود اسلام ناکارآمد شده و باید سمت و سوی مان را عوض کنیم.در این مدت بارها بین زائران ایرانی مشغول به پخش اعلامیه و جذب هستیم.سکونتمان در آن خانه چیزی حدود یک هفته طول کشید و پس از آن به خانه‌ای بزرگ میرویم. در این چند ماه جز رقابت و برتری در میان اعضا چیزی ندیده‌ام. مثل همیشه پیمان با دستمال صورتش را میپوشاند و من هم عبا و پوشیه به تن دارم. این شرایط سخت #امنیتی باعث میشود جز به سرگروه ارشدمان به کسی #اعتماد نکنیم.در کلاس همگی یکی از مردها شروع میکند به خواندن اعلامیه جدید سازمان.بعد از آن هم کلاس رسما شروع میشود. فنون پیچیده‌ی #مبارزه_با_پلیس و ساواک آموزش داده میشود.من زودتر از پیمان به سمت خانه به راه می‌افتم.مردم اینجا ارادت زیادی به حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) دارند. به دلیل اینکه همه آموزش میبینند درآمدی نیست. سازمان پولی بعنوان صدقه میفرستد تا از گرسنگی نمیریم. در این چندماه از هم دور بودیم دورتر میشویم. من خیال میکردم اگر به اینجا بیایم او مرا بیشتر میبیند اما زهی خیال باطل! نزدیک نماز ظهر حوالی حرم حضرت رقیه(سلام‌الله‌علیها) ایرانی زیادی به چشم می‌خورد. نگاهی به اعلامیه‌های در کیفم می‌اندازم و همه را بین زائران پخش میکنم. در این بین یکی مرا رها نمیکند و میگوید میخواهم در این سازمان فعال باشم. بخاطر امنیت‌مان به او میگویم: _تو میتونی فردا همینجا بیای ما کسی رو میفرستیم. خوشحال میشود. با استرس خداحافظی میکنم و خود را به خانه تیمی حسنی میرسانم. اسم و مشخصاتش را به حسنی میدهم. او هم میگوید طبق روال با او برخورد میشود. موقع بیرون آمدن رضاپور سد راهم میشود: _امشب ساعت ۱۰ کلاس داری. رضاپور را مورد اعتماد نمیدانم. اما از طرفی روی حرف مافوق نمیتوانم حرف بزنم. برخلاف میلم باشه‌ای میگویم و از خانه بیرون میزنم. انگار آن شب هم نمیخواهد خبری از پیمان شود. به اجبار چادر چاقچور را سر میکنم و به خانه‌ی تیمی میروم. به اتاقش میروم. بعد از کمی بحث را شروع میکند. مثل همیشه به نقد از اسلام میپردازد. بهشت و جهنم و همه چیز را انکار میکند. و میگوید تا وقتی زنده‌ای زندگی کنی. صبح درحالیکه سرم از شدت بی‌خوابی درد میکند از خانه‌شان بیرون میزنم. هنوز در سرم حرفهایش میچرخد. به خانه که میرسم از خستگی بیهوش میشوم. با صدای در از خواب میپرم. ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۶۱ و ۱۶۲ به همراه آدرس خوب به حافظه میسپارم. چشمی میگویم. اما سوالی که ذهنم را هم درگیر کرده میپرسم: _حاج آقا اینقدر ناامید نباشین. من مطمئنم آزاد میشین و خودتون اون نامه رو به صاحبش میرسونین. باز هم همان تبسم چشم نواز... 🕊_ما دیگه عمرمون رو کردم.این #دنیا بمونه برای بقیه. بخدا قسم این روزا #بهترین روزای عمرم بود.هیچوقت اینطور نشده بود که احساس کنم به #خدا نزدیک شدم.این روزها بیشتر تونستم به اندازه‌ی سر سوزنی، #مظلومیت امامان مظلومم مثل امام کاظم، امام عسکری، امام هادی (علیهم‌السلام) رو #درک کنم که در زندان‌های عباسی چه میکشیدن. خوشحالم اگه بتونم #جان ناقابلم رو در راه خدمت به #اسلام و #مسلمین از دست بدم. #روح_بزرگ و ایثار او کجا و #بزدلی من کجا! واقعا انسان به کجا میرسد که حاضر است #جان شیرینش را با چیزی #معامله کند؟دوباره در باز میشود.با اشاره‌ی پاسبان برمیخیزم.با خود فکر میکنم عجیب است پیرمرد به من #اعتماد کرده؟ پیرمرد با خودش فکر نمیکند شاید من نفوذی باشم؟ درحالیکه دارم از راهروها عبور میکنم از لای دری که باز است نگاهم به مرد جوانی می‌افتد که با دیدن سوزن داغ رنگ به سفیدی گچ میزند.با فشار دادن آن سوزن به زیرناخن حالم دگرگون میشود. دادهای مرد هنوز در گوشم است که میگوید: _نمیگم! نمیگم ملعون...! سعی میکنم نگاه به کف سالن باشد تا چیزی را نبینم.اما کف سالن هم ردی از #خون میبینم. درباز میشود.کیانوش با قیافه ای حق به جانب دستگاه ضبطی را روشن میکند. بعد هم صوتی پخش میشود که میگوید: 📞_سلام من میخوام به اداره‌ی شهربانی گزارشی بدم.من متوجه شدم زنی از خرابکارها و عضو سازمان سوار ماشین زاهدان شد و به طرف تهران میاد.این زن شال سوسنی و لباس پاکستانی به پشت زمینه‌ی زرد داره.... بعد هم شروع میکند به تشریح کردن صورتم که درست نشانی‌های خودم است. خوب به لحن و صدا گوش میدهم اما اثراتی از صدای پیمان در آن نمیبینم.پوزخندی تحویلش میدهم و میگویم: _هه! این بود؟ با این سیانمایی‌ها نمیتونی منو نسبت به سازمان بدبین کنی! از کجا معلوم که رفقای خودت این صوت جعلی رو درست نکردن؟ با لبخندی کج جواب میدهد: _اگه رفقای من بودن چرا فقط نشونی تو رو دادن؟ ما تحقیق ازتون کردیم و تحت نظرمون بود. ما میدونستیم شما باهم ازدواج کردین. پس باید نشونی اون شوهرت هم میداد اما چرا فقط تو؟شاید تو طعمه ای بودی تا ما شکارت کنیم،حتما سازمان هم #نفعی میبره وگرنه نباید عضو فعالی مثل تو رو دور بندازه! _دور ننداخته! اینم یه سیانمایی دیگتونه. با این استدلالها میخوای کارت واقعیتر به نظر برسه.فکر کردی من بچه‌م؟ من این چیزا رو نمیفهمم؟ سخت در اشتباهی سازمان نسبت به اعضاش خیلی حساسه. مطمئن باش همین حالا داره نقشه انتقام میکشه. اگه بلایی سرم بیاد سازمان‌انتقام خونمو از دولت و حکومتتون میگیره! خشم جمع شده در مشتهایش را بر روی میز خالی میکند و سرم داد میزند: _من قصد ندارم بلایی سرت بیاد! اگه نگاهی به خودت بندازی اینو میفهمی.نگاه کن! اینجا همه باید پاسخگو باشن اما تو چموشی میکنی.کسی که چموش باشه پوست از سرش میکنن اما تو چی؟کسی از گل بهت نازکتر گفته؟ اینا همش کار منه که تو بفهمی دوست کیه دشمن کیه!بفهمی به کسایی اعتماد کردی که تور برات پهن کردن. حرفهایش را جدی نمیگیرم. کیانوش خوب بلد است نقش بازی کند و نمیتواند مرا با حرفهایش خام کند.کیانوش از سکوتم استفاده میکند _میخواستم اگه همکاری کنی صحبت کنم تا آزادت کنن اما مثل اینکه نمیشه! تنها کاری که میتونستم برات انجام بدم این بود که نزارم اینجا کسی بهت اسیب بزنه چون تو دخترِ بهترین دوست پدرم بودی اما دیگه کاری ازم برنمیاد. بهتره قانون درموردت تصمیم بگیره! بیخیالترین نگاهش را به من می‌اندازد و پاسبان را خبر میکند.دوراهی‌ها و افکارهای جورواجور مرا اذیت میکند. ندانستن حال پیمان...حرف هایی که از زبان پیرمرد در مورد اسلام شنیدم.تناقض ها را چه کار کنم؟گوشه ای مینشینم. پیرمرد لب به ذکر میجنباند.ذهن آشوبم را به میان حرفهای حاج آقا میبرم: _ببخشید شما هم ناآرام میشین؟ اینطور که ذهنتون درگیر بشه؟ او سر تکان می دهد و بعد لب می زند: 🕊_بله! هر انسانی ممکنه براش مشکل پیش بیاد. _چطور خودتون رو آروم میکنین؟ لبخندش حکایت‌ها دارد! 🕊_الَّذِینَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ #بِذِکْرِاللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، همان کسانى که ایمان آورده ‏اند و دلهایشان به #یادخدا آرام می‌گیرد آگاه باش که با یاد خدا دلها آرامش میابد.یاد خدا طوفان دلها رو آرامش میده! دخترم سعی کن به #خدا فکر کنی و ذکر بگی. ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛

✶⊶⊷⊶⊷❍💚💎💚❍⊶⊷⊶⊷✶ ✨رمان فانتزی، آموزنده و معرفتی ✨ #سجده_بر_یک_فرشته 💎قسمت ۲۵ و ۲۶ بعد از یکساعت محمد باز اومد تو اتاقم: _با آرمان حرف زدم ماجرا رو گفتم بهش گفت: فردا مثل همیشه بیایی هئیت اون فلش رو باهات بیار تحویلشون بده. _آخه محمد... محمد:_آخه نداره محدثه #اعتماد کن خب نترس اتفاقی واست نمی‌افته که..آرمان گفت:از اطلاع اون فلش کپی میگرن بهت میدن دوباره..به احتمال زیاد تحت نظری پس برای اینکه شک نکنند با اون دوستت بری..آرمان میگفت:اونا فقط میخوان بدونن چند نفر از اطلاعات اون فلش باخبرن..که بعدا سرشون زیر آب کنند..محدثه تو و دوستت واقعاً شانس آوردید که هنوز کاری باهاتون نداشتن.. فعلا استراحت کن فکرت زیاد مشغول نکن..نترس من کنارتم شب بخیر... _شب بخیر داداش خوشحالم که هستی برو بخواب امروز با خستگی زیاد منم خسته‌ت کردم... محمد:_هروقت خواستی میتونی باهم حرف بزنی..بگیر بخواب... داداش رفت ولی من با این حرفا فکرم بیشتر مشغول شدو تا اذان صبح پلک رو هم نزاشتم. بعد از نمازصبح هم پاشدم وسایل صبحانه رو آماده کردم.دیگه خورشید داشت کم کم طلوع میکرد.گوشیمو برداشتم زنگ زدم به منا باهاش هماهنگ کردم که بعدازظهر بریم هیئت.. داشتم برای منا توضیح میدادم که داداش محمدم وارد آشپزخونه شد: _بهش بگو با داداش میام دنبالت... _شنیدی منا پس آماده باش بعدازظهر می‌آییم دنبالت. تلفن قطع کردم و به محمد گفتم: _تو گفتی طبیعی رفتار کنیم الان با تو بریم هیئت؟ محمد با خنده گفت: _ببینم برادرت تا دم هیئت برسوندت غیر طبیعیه؟ _اونا که نمیدون که برادر دارم محمد:_چرا نمیدونن حتما اطلاعاتی از خانواده ما دارن حتی از اون دوستت. مامان و بابا وارد آشپزخونه شدند. مامان:_چی شده سحرخیز شدید خواهر و برادری بابا:_من گفتم الان محمد تا ظهر از اتاقش بیرون نمیاد.. _مامان من همیشه سرخیزم مامان لبخندی زد: _تو اگه این زبونو نداشتی میخواستی چکار کنی..حالا یه نیمرو برای من بابات درست کن ببینیم. _چشم مامان گلم. مامان:_محمد،محدثه یه دوست داره خیلی دختر خوبیه اگه موافق باشی بریم برا خواستگاری. محمد که داشت چای میخورد. چای پرید به گلوش و شروع به سرفه کرد مامان:_وای قربونت بشم مادر چیشد یباره؟ بابا لبخند زد و گفت: بابا:_خانم یهویی برا منم برن خواستگاری هول میشم دیگه😁 محمد:_نه بابا چه هولی چای پرید به گلوم، نه مادر جان فعلا قصد ازدواج ندارم. مامان لبخندشو خورد. _مگه تو دختر این حرفا رو میزنی ۳۰سالت دیگه ها الان باید دوتا بچه هم داشتی. فعلاً هم نکن که من میرم با مامانش حرف میزنم تماااام... . . . یه تک زدم به منا اومد بیرون و سوار ماشین شد _سلام خوبی منا:_سلام خوبم.. سلام آقا محمد خوب هستین رسیدن بخیر... محمد:_سلام ممنون منا با سرش اشاره کرد حالا باید چیکار کنیم منم آروم بهش گفتم: _حالا بهت توضیح میدم. دیگه تا رسیدن هیچی نگفتیم.محمد ما رو که دم در هیئت پیاده کرد محمد:_حتما شب خودم میام دنبالتون مواظب خودتون باشید. _چشم داداش. رفتیم داخل،خانم احمدی بعد از سلام احوالپرسی گفت: _یه خانم داخل اون اتاق منتظرتونه.. منا:_با کسی قرار داشتی؟ _نترس بیا میفهمی خودت. رفتم تو اتاق. خانمه:_سلام من خانم سمیعی هستم آقای حسینی منو اینجا فرستاده. _سلام. خانمه:_اون فلش همراته؟؟ _بله....بفرمایید. منا:_این خانمه پلیسه؟ _آره منا منا:_خانم سمیعی با تحویل دادن این فلش نکنه ما صدمه ببینیم! خانمه:_این آدما خطرناکن و با کسی شوخی ندارن تا الان هم که زنده هستید باید خداروشکر کنید این آدما بعد اینکه فلش تحویل گرفتن زنده نمیذارنتون. الان شما بهترین کار رو کردین نگران نباشید . فلش رو از کیفم دراوردم و به سمت خانم سمیعی گرفتم _تمام مکالماتمون تحت کنترله.اینها رو بگیرید منا:_اینا چیند ؟؟ سمیعی:_ردیاب...تو گیره سر گذاشتیم که کسی شک نکنه.از همین الان هم هرجا میرید باید همراهتون باشه..مراقب باشید اگه یه درصد بفهمند پای پلیس کشیده شده جونتتون به خطر میفته..در صورت نیاز باهاتون یه قرار دیگه میزاریم..سوالی نیست؟ خوب متوجه شدید چی گفتم؟ _بله متوجه شدیم سمیعی:_خوبه الان هم برید سر کارتون تا کسی شک نکنه ✨ادامه دارد.... 💎 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 ✶⊶⊷⊶⊷❍💚💎💚❍⊶⊷⊶⊷✶

🌟🌱🌟🌱🌟🌱🌟🌱🌟 🌸رمان آموزنده و کمی عاشقانه #ضحی 🌸قسمت ۱۴۳ و ۱۴۴ _...خدا خیلی خوب با کسایی که ادعای خدایی دارن کل کل میکنه! مثل بزرگ کردن موسی تو خونه ی فرعون! اونهمه بچه رو کشت فقط یکی رو نکشت که همونی بود که باید میکشت! تازه خودش بزرگش کرد تو خونه خودش با خرج خودش خدا اینجوریه دیگه باهاش بازی کنی باهات بازی میکنه خلاصه نمرود میمیره ولی ابراهیم اونجا نمیمونه میره از اون شهر با همسرش ساره میرن کنعان یعنی از عراق میرن فلسطین اونجا اعلام رسالت میکنه بین قبایل بیابان نشین اونا حرفش رو قبول میکنن و موندگار میشه اونجا زندگی میکنن منتها ساره باردار نمیشه بخاطر همین خودش پیشنهاد میده که بیا با کنیزم ازدواج کن که به عنوان پیغمبر بی نسل نمونی ابراهیم هم با هاجر ازدواج میکنه و اسماعیل به دنیا میاد اینجا خدا دستوری داره میفرماید هاجر و ابراهیم رو ببر به سرزمین حجاز! ابراهیم هم همینکارو میکنه اما دستور بعدی عجیب تره وقتی میرسن به اونجا دستور خدا اینه؛ زن و بچه ت رو اینجا بذار و برو تو بیابون خالی مثل کف دست نه شهری نه آدمیزادی نه حتی دار و درخت و چشمه ای! _خب این چه دستوریه اینکه با عقل جور درنمیاد یعنی خدا هر دستور غیرعقلانی ای داد بنده ها باید عمل کنن؟! _آره اصلا هیچ آدمی نباید سر خود همچین تصمیمی که خلاف عقله بگیره آدم باید همیشه با فرمون عقل جلوبره ولی نه کسی که به وحی متصله! کلام خدا عقلاتیت بیشتری داره یا پیام مغز من و تو؟! شاید ما حکمت عقلانیتش رو درک نمیکنیم مثل همین اتفاق مگه بد شد برای هاجر و اسماعیل؟ ابراهیم به خداش #اعتماد و #اعتقاد داره میدونه خداوند همواره بهترین صلاحش رو برای بنده مطیعش در نظر میگیره و هیچ جا بدون توجه و نگاه خدا امن نیست و هیچ جا با وجود نگاه خدا ناامن نخواهد بود *همین بس که خدا نگهدار انسان باشد* دیگه بیشتر از این چی میخوای؟ وقتی خدا مستقیم میگه بسپرشون به من و برو ابراهیم بگه نه خدایا تو نمیتونی من خودم باید مراقبشون باشم؟ درک ما از خدا همینه فرق من و تو با ابراهیم همینه چرا گفتم بنده خاص خدا بود حتی بین پیامبران هم متمایز بود خدا هم هر وقت حکم عجیب و غریب میکنه میخواد کار مهمی بکنه تاریخ هم گواهی داد که خدا بهترین نگهدار هاجر و اسماعیل بود و بهترین تدبیر رو براشون انجام داد یه چشمه ی زیر زمینی بر اثر حیات هاجر و اسماعیل اونجا سر باز کرد و حولش یک شهر شکل گرفت مکه! چون لازم بود اون شهری اونجا پدید بیاد جزئی از برنامه خدا برای آینده ی زمین بود و اسماعیل و هاجر هم شدن ابزار تحقق این برنامه که در نگاه اعتقادی افتخار بزرگی محسوب میشه #هاجر بخاطر همون سختی چند ساعته ای که کشید شد الگوی یکی از مهمترین مناسک حج جهان اسلام هر سال دو میلیون نفر آدم توی مثل حاجر ۷ بار طول صفا و مروه رو طی میکنن تا زحمت این مادر پاس داشته بشه! ببین چه شکوهی بهش میده بخاطر اینکه برای رضای خدا و اجرای حکم خدا چند ساعتی هول تشنگی بچه اش رو کشید و دنبال آب گشت اونقدر سعی و تلاش این مادر برای خدا ارزش داره که شمرده! میگه شمام باید دقیق ۷ بار برید و بیاید که خوب حالش رو درک کنید! تازه بچه چیزیش نشد با معجزه چشمه سیرابش کرد #زمزم... که تا همین امروز هم هست و تنها دلیل شکل گیری شهر مکه با اون همه خشکی و کوه فقط همون یه چشمه ست که وجودش تو دل بیابون به لحاظ جئوگرافی جالب توجهه! یعنی خیلی طبیعی نیست حالا سالها میگذره تقریبا ۱۴ سال و ابراهیم خبری از زن و بچه ش نداره و دستوری هم داده نمیشه در این باره عجب صبری بعد کلی حسرت یه بچه خدا بهت بده بعد دو سال که به شیرینی افتاد بگه ببر بذارش تو بیابون چون من واسه اون بیابون برنامه دارم! واقعا هر کسی میتونه پیغمبر باشه؟ هرکسی میتونه از اولیا الهی و مطیع بی چون و چرا و ابزار انجام اوامر خدا باشه؟ خدا در نسل انسان اینطور بنده ها رو میدید که کل بشریت رو خلق کرد که با اراده و #اختیار کامل بندگی میکنن و واقعا هم زیباست شیطان از پس یه سجده برنیومد! ولی خودش رو عابد میدونست و معتقد بود بهش ظلم شده اما پیامبران و اولیای صالح خدا تمام زندگی و علایقشون رو در راه خدا و به عشق خدا خرج میکنن و باز هم فروتن ترینن میگن ما هیچ کاری برای خدا نکردیم!! و نتونستیم حق بندگی ش رو بجا بیاریم عشق واقعی اینه مقام انسان کامل اینه! بگذریم بعد از ۱۴ سال یک شب توی خواب بهش گفته میشه که حالا باید برگردی و زن و بچه ت رو ببینی خدا چند سال دورش کرد بعد گفت حالا بیا ببین چقدر خوب نگهشون داشتم! دورشون شهر درست کردم! دیدی به من اعتماد کردی ضرر نکردی! البته که ابراهیم در این قضیه شکی نداره این برای ثبت در تاریخه برای ماهاست در واقع خلاصه ابراهیم راه میفته و وقتی میرسه می‌بینه اونجا یه سری قبیله ساکن شدن! طبیعتا خیلی هم.... 🌱ادامه دارد..... 🌸نویسنده؛ بانو شین-الف 🌟 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🌱🌟🌟🌱🌟🌟🌱

🍄...به نام خدای تَوّاب و غَفّار...🍄 🍃رمان فانتزی، امنیتی و آموزنده #توّاب 🍃قسمت ۴۹ و ۵۰ 🔥_خانمتون چه جوری بهتون بله گفت ؟ حاجی با خنده و شوق و ذوقی که تو چشماش موج میزد رو به نازنین کرد و گفت: _روحش شاد باشه این سوال منم بود ازش . وقتی بهش گفتم چرا میخوایی به من جواب مثبت بدی گفت:«من جنگ نرفتم؛ نمیتونم برم ولی حالا که توفیق خدمت شده اونم به شما ؛ چجور نادیده بگیرم ؟ مگر قلب شما الان با قبل از قطع پاتون فرقی کرده ؟ مهم قلبتونه که #یاد_خدا رو داره منم اگر قابل بدونید مشتاق خدمت به شما هستم.» خلاصه که از این کمال آقای با معرفت با اون خواهر همه چی تمامش چیزی جز این انتظاری نمیرفت. سالها زحمت من رو کشید خدا اجرش رو با خانم فاطمه ی زهرا سلام الله علیها بهش عطا کنه روحش شاد باشه . آقا کمال ؛ دایی یا همون مرد مورد نظر ما تا اون زمان داشت در سکوت به حرفهامون گوش میکرد . نمیدونم چیه این مرد مهم بود که قرار بر کشتنش گذاشتند. مگر چی باخودش داشت که قرار بود من جونش رو بگیرم ؟ تمام سوالاتی که تو ذهن داشتم ولی جوابی براشون نبود من حق سوال کردن نداشتم فقط باید اجرا میکردم به واسطه ی تهدیدی که هر لحظه برای خانوادم بود مجبور به اجرا بودم و بس... 🍃سوجان بعد از رفتن محمد و خواهرش دایی شروع کرد به صحبت : _حاجی این دونفر از کجا پیدا شدن یهویی وسط این مسافرت؟ اصلاً تو کجا باهاشون آشنا شدی؟ چطور بهشون #اعتماد کردی؟ پدر با همون لحن آروم و لبخند به لب رو به دایی گفت: _چرا سخت میگیری برادر من! من و سوجان با این خواهر و برادر تو همین هتل آشنا شدیم و چند باری هم اتفاقی همراه هم بودیم همین ، چیز دیگه ای نیست شما هم بی دلیل نگرانی! _نمیشه خوش خیال بود حاجی ؛ الان اوضاع زیاد خوب نیست باید احتیاط کرد باید مراقب بود... حاجی اینقدر زود به همه اعتماد نکن ! همیشه همین بوده و هست کلا عادت داری به همه زود اعتماد میکنی. _چشم من تسلیمم ! خوبه؟ +بیشتر هم مراقب باش ! چشمت روشن به جمال آقا . فقط نگران بودم خواستم بيشتر احتیاط کنید. پدر دستی رو شونه ی دایی گذاشت و بهش اطمینان داد که بیشتر مراقب هست و با همون روی خوش خواست که بریم برای استراحت پاشدیم و راهی اتاق... در راه از دایی پرسیدم _دایی جان! +جان دایی _الان نازنین شماره و آدرس من رو میخواست تا بیشتر باهم دوست باشیم من نباید بهش بدم ؟ دایی تا خواست حرفی بزنه پدر پیش دستی کرد و گفت: _یه شماره وآدرس دادن که سوال نداره بابا ! ان شاالله که دوستای خوبی برای هم باشید. دایی سری به تاسف تکون داد و رو به بابام گفت: _همین الان گفتی چشم... !! 🍃ادامه دارد.... 🍃کپی با ذکر صلوات‌ هدیه به شھید مجید بندری 🇮🇷 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🍄🍃🍃🍃🇮🇷🍃🍃🍃🍄

💫🇮🇷💫🇮🇷💫💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷رمان امنیتی و تلنگری 💫 #زن_زندگی_آزادی 🇮🇷قسمت ۵ و ۶ سحر وارد پیاده‌رو شد، احساس عجیبی داشت، هم یک جور سرخوشی و هم احساس #گناه، سرخوشی از این بابت بود که خود را زیباتر از همیشه و آزاد و رها حس میکرد و احساس گناه داشت، برای اینکه از #اعتماد والدینش سواستفاده کرده بود و به راحتی آب خوردن پای روی اعتقاداتی گذاشته بود که سالها با آن بزرگ شده بود. هرچه که جلوتر میرفت بر تعداد نیروهای امنیتی و ضد شورش افزوده میشد و نگاه خیره مأمورین او را اذیت میکرد. برای گریز از این نگاه‌ها، شالی را که دور گردنش انداخته بود، آرام روی سرش کشید و به راهش ادامه داد. صداهایی که از کمی جلوتر می‌آمد، نشان میداد که به محل اجتماع نزدیک شده‌اند. سحر نگاهی به اطراف کرد و بچه‌های اکیپ خودشان را میدید که پیش میروند، در عالم خود غرق بود که یکی از نیروهای زن مستقر در انجا جلو آمد و رو به سحر گفت: _عزیزم، جلوتر نرین، عده ای اغتشاش کردند ممکنه آسیب ببینین... سحر اوفی کرد و بدون اینکه جوابی به او بدهد به راهش ادامه داد و بر سرعت قدمهایش افزود. بعد از دقایقی به محل موردنظر رسیدند....خدای من چه خبر بود آنجا... پیش رویش دختران و پسرانی بودند که عریان و رها در آغوش هم رقص و پایکوبی میکردند. سحر خیره به صحنه پیش رویش بود که با صدای آشنای رها به خود آمد: 🔥_اوووه دختر! میبینم لچک به سر گذاشتی... نکنه پشیمون شدی هااا؟؟ یا شایدم ترسیدی؟ و با صدای بلندتر ادامه داد: 🔥_آی بچه ننه ترسو... تو که دل این کارا نداری بیجا میکنی میای.. سحر دندانهایش را به هم سایید و گفت: _حرف مفت نزن... منو ترس؟! و مثل انسانهای جوگیر در یک حرکت شال را از سرش برداشت و دو طرف شال را گرفت و دستهایش را بالای سرش برد و با صدای بلند فریاد زد: _زن... زندگی... آزادی...ما دختران ایران زمین... زندان در حصار یک تیکه پارچه بی خاصیت را نمیخواهیم... با این حرف سحر، جمعیت اطرافش متوجه او شدند و همانطور که با سوت و کف، حرف سحر را تایید میکردند بطرفش آمدند...سحر که انگار از خود بی خود شده بود و میخواست جمعیت را بیشتر به هیجان بیاندازد، شال دستش را روی زمین انداخت و همانطور که با پا روی آن میکوبید، آغوشش را باز کرد و فریاد زد: _کجایی آزادی بیا و من را در بغل گیر! صدای سوت و کف دوباره بلند شد و این‌ بار بلند و بلندتر و سحر زمانی به خود آمد که متوجه شد مرکز دایره ای شده که جوانانی مدهوش که انگار در این عالم نیستند او را دربرگرفته‌اند. در همین حین صدای بلند ترقه مانندی به گوش رسید و پشت سرش دودی غلیظ بلند شد، همه شروع کردند به سرفه کردن و آن مابین یکی فریاد زد: _گاز اشک آور زدن، گاز اشک آور زدند.. سحر که چشماش به شدت میسوخت خواست خودش را از جمع بیرون بکشد که ناگهان دستی مردانه، محکم دستش را چسبید و سحر ناخوداگاه به دنبال مردی که او را میکشد به راه افتاد. احساس خیلی بدی داشت، انگار مور موری کل بدنش را فرا گرفته بود اخر تا به حال دست هیچ نامحرمی به بدن سحر نرسیده بود، این خواسته سحر نبود، درسته دلش میخواست ازاد و رها باشه اما نمیخواست به او تعرض بشه و آبرو و پاکیش بر باد برود... از محل اجتماع دور شدند، آنها مأمورانی را میدیدند که خیلی راحت اجازه میدادند این جمع فرار کنند و این اوج #رأفت آنها را میرساند. به جایی رسیدند که خبری از ان جمع هیجان زده نبود و سحر تازه متوجه هیکل مردی که اورا به دنبال خود میکشید، شد، مردی چهارشانه و هیکلی با پیراهن لی آبی که آستین هایش را بالا زده بود و روی ساق دستهایش تاتو شده بود، سحر فشاری به دستش آورد و خواست مچ دستش را از دست آن مرد آزاد کند که حلقه دست مرد محکمتر شد و آهسته گفت: 🔥_بیا خوشگله، چرا اینکار میکنی؟ سحر چشم به چشمهای آن پسر دوخت و گفت: _دستمو ول کن مرتیکه... مرد لبخندی زد و گفت: 🔥_حرفت را نشنیده میگیرم، از خانم با شخصیتی مثل شما که شعار زن زندگی آزادی میده، همچین حرفایی بعیده عزیزم... سحر خودش عقب کشید و گفت: _عزیزت هم عمه ات هست، دستم را ول کن تا جیغ نکشیدم مرد خنده بلندتری کرد و گفت: 🔥_حالا جیغ هم بکش، فکر میکنی کسی بهت توجه میکنه؟! دیگه برای شما که داری میگی ما #ناموس کسی نیستیم، هیچکس تره هم خورد نمیکنه، اما من و امثال من قدر شماها را میدونیم خوشگله... پس اینقدر مقاومت نکن و مثل یه دختر خوب همرام بیا... سحر با هر حرف این مرد بدنش داغ میشد و ترسش بیشتر میشد و میترسید از آینده نامعلومی که خودش با ندانم کاری‌اش برای خود رقم زده بود و در یک آن تصمیم خودش را گرفت و میخواست داد و فریاد کند که ناگهان... 💫ادامه دارد.... 🇮🇷نویسنده: طاهره‌سادات حسینی 💫https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5