eitaa logo
مادرانه های مشترک
12.9هزار دنبال‌کننده
2.9هزار عکس
92 ویدیو
27 فایل
نکات تربیتی کاربردی انجام کارهای روزمره در کنار فرزندان تبدیل کارهای خانه به بازی مشارکت بچه ها و مسئولیت پذیری بازیهای خانگی قصه های کاربردی و ... شرافت هستم یک مادر *در حد توانم برخی از سوالات را پاسخ میدم* @Sherafat518
مشاهده در ایتا
دانلود
👆👆 سوال یکی از مادران عزیز که با اجازه خودشون اینجا هم قرار دادم، تا چند تا نکته را بگم👈 ۱- این کودک زیر چهار سال در سن «خودم، خودم» یا «من، من» گفتن ها هست، من دوست دارم یعنی من خودم میخوام تصمیم گیرنده باشم، یعنی من استقلال دارم یعنی من شخصیت مستقل دارم. وقتی بگذاریم این نیاز ارضا بشه بعد از مدتی میبینیم که حساسیت کودک نسبت به موضوع هم کاملا از بین میره. ۲- کودک زیر هفت سال مفاهیم انتزاعی را درک نمیکنه، یعنی اصلا درک درستی از اینکه این کار تو درست نیست نداره. فقط مخالفت ما با نظر خودش را میفهمه. ۳- چرا پوشیدن جوراب تا به تا اون هم برای یک کودک درست نیست؟؟؟ کارکرد جوراب مگه چیه؟ پوشاندن یا گرم نگه داشتن پا، مگه جوراب تا به تا این عملکرد را نداره؟ چرا از نظر ما مادرها این زشته؟ چون با پیش فرض های ذهنی خودمون داریم به موضوع نگاه میکنیم. با قوانین یا عرفهایی که در ذهن ما حک شدند. قوانین ذهنی که کودک ما هیچ اطلاعی از اونها نداره. مثلا مگر در عرف ذهنی ما پوشاندن لباس رنگی یا چند رنگ به کودکان ایرادی داره؟ ولی چرا پوشیدن جوراب تا به تا زشته؟!!! پس کمی از پیش فرضهای ذهنیمون فاصله بگیریم، بگذاریم حس استقلال طلبی کودکانمان با همین چیزهای کوچک ارضا بشه، تا در نوجوانی برای اثبات شخصیت مستقل خودشون سراغ رفتارهای پرخطر نروند. 🔘 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
👆👆پاسخ این مادر عزیز بعد از پاسخ بنده و توصیف خوشحالی فرزندشون از پوشیدن جورابهای تا به تا😉 👌دقت کنید این دختر خانم توی خیابان نمیگه که من جوراب تا به تا پوشیدم، میگه من دیگه بزرگ شدم یعنی من میتونم خودم تصمیم بگیرم😉 🔘 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
✨به نام خدا✨ 🌸سلام، وقت همگی بخیر🌸 👆این هم پسر کوچیکه که داداش را گذاشتیم مدرسه برگشتیم میخواست با کاپشن غذا بخوره من: کاپشنت را در بیارم تا راحت تر غذا بخوری اون : نخیر نمیخوام🤨 اول با دست شروع کرد،بعد خودش قاشق را برداشت. بعد از نهار: منم میخوام ظرف بشورم، پیش بند میبندی برام؟ دو تا سه سالگی هست و «منم منم»، «خودم خودم» و «نه نه» گفتن ها پس هیچی بهش نگفتم کاپشن را در بیار ، روی همون کاپشن پیش بند را داشتم میبستم که گفت: ایجوری بده، کاپشنم در میاری؟؟😉😄 پس وارد بازی لج یا همون لجبازی با کودکان علی الخصوص دو تا سه ساله نمیشیم. اندکی صبر لازمه تا خودشون تجربه کنند. 🔶 مثلا مدتی هست ایشون هر وقت از بیرون میایم لباسهای بیرون را نمیگذاره عوض کنیم حتی جوراب را در نمیاره و مرتب لیز میخوره.اگر هم خودم جورابش را دربیارم گریه و جیغ و... با داداشش یک نقشه پیاده کردیم. یکبار نشستیم جورابهامون را درآوردیم گفتیم من تونستم من تونستم ما خودمون میتونیم جورابمون را دربیاریم. پسر کوچیکه هم اومد نشست شروع کرد به کشیدن جورابش تا بالاخره موفق شد ، ما هم تشویق کردیم که تو خودت تونستی جورابت را در بیاری حالا تا میرسیم خونه در لحظه اول میشینه جورابش را درمیاره و نوای تونستم تونستم سر میده.😉👌 🌺 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
به نام خدا ✅ داشتم تو گالری گوشی دنبال عکس میگشتم یکدفعه این عکس👆 را دیدم که فراموشش کرده بودم. آخه در طول روز از خیلی از وقایع و تجربه ها عکس میگیرم برای کانال، ولی آخرش فرصت نمیشه در موردش بنویسم و به فراموشی سپرده میشه☹️. عکس مربوط به هفته پیش هست، پسر کوچیکه از صبح رفته بود سوییشرت پوشیده بود تا شب که خوابید و میگفت سردمه فصل زمستون اومده😂. با همین وضعیت خمیر هم ورز داد حتی با سوییشرت میرفت سرویس بهداشتی.😉 ✅ اینجا ممکنه من مادر مرتب بگم : بچه آخه مگه هوا سرده!! هوا به این گرمی ما زیر کولریم اون وقت تو سوییشرت پوشیدی !!! عرق میکنی بدتر سرما میخوری!! که همه و همه هم از سر دلسوزی و محبت مادرانه هست. 👌👌 ✅ اما بچه چی دریافت میکنه؟ نظر من و احساس من اصلا برای مامان مهم نیست. من استقلال ندارم. ✅ یادمون باشه که استقلال یکی از مهمترین مراحل رشد بچه هاست. تا جایی که استقلال بچه ها باعث ضرر جانی به خودشون یا بقیه نمیشه و یا ارزشی زیر پا گذاشته نمیشه مانع استقلالشون نشیم. گاهی از روی محبت حواسمون نیست، انقدر آزادی و استقلال بی خطر بچه ها را محدود می کنیم بعد متوجه نیستیم که لجبازیها و پرخاشگریها و حرف گوش نکردنها از کجا میاد!!! متوجه اثراتش در نوجوانی و جوانی نیستیم!!! ✅ یادم هست پسر بزرگه که زیر سه سال بود یکی از تمرینهای نوشتنی من همین مورد بود که روزی چند بار دارم آزادی و استقلال بچه را ناخواسته محدود میکنم در حالی که هیچ ضرری برای خودش و من نداره و ارزشی زیر پا گذاشته نمیشه. دیگه به مرور عادت شد و نیازی به نوشتن هم نیست‌. ✅ مثال بزنم از زیر پا گذاشتن ارزشها شبیه پوشیدن سوییشرت ولی برعکس😉 ( میگم چون سوال خیلی از مامانها هست) اگر پسر من بخواد مثلا وقتی از سرویس بهداشتی میاد بدون لباس بچرخه، اونجا ارزش حفظ حریم و حیا که برای خانواده ما خیلی مهمه زیر پا گذاشته میشه. پس در اون حالت با قاطعیت ولی مهربانی و آرامش میگم: من و داداش چشمامون را بستیم باز نمیکنیم بدو لباست را بپوش میخوایم صبحونه بخوریم، یا بریم بازی کنیم یا ... ✅ پس هوشمندانه بکن و نکن ها را نگه میداریم برای اون موقعیتهایی که واقعا لازمه.👌👌 ✅ در مورد نوشتن هم بگم، شاید سوال پیش بیاد، من از دوران بارداری اول، مطالعات تربیتی را شروع کردیم‌. ولی از حدود ۱۸ ماهگی تا سه سالگی فرزند اولم با شرایطی روبرو شده بودم که هرچی قبلا مطالعه کرده بودم کم بود، با لجبازیهایی مواجه بودم که تا الان نمونش را حتی در سوالات مادران هم ندیدم. لجبازیهایی عجیبی که حتی اطرافیان هم بهم میگفتن این بچه بدون نهیب و کتک درست نمیشه‌.😂 ✅ شاید اون موقع نمیدونستم راه درست چیه، ولی حداقل میدونستم براساس آموزه های تربیتی دینم، دعوا و کتک راهش نیست. اون موقع بود که شروع کردم به نوشتن، روزی چند تا دستور میدم: بکن، نکن، بشین، نپر، بخور، نخور،نیفتی، نریز و...... کدومها را میتونم نگم اصلا، کدومها را میتونم جایگزین کنم. به جای جملات دستوری، جملات خبری بکار ببرم،چطور وارد بازی لجبازی با بچه نشم، ارزشهای من چی هست، کجاها میتونم صبوری کنم، تا بالاخره این رفتارها برای من نهادینه شد و کم‌کم نیاز به نوشتن کمتر شد. همیشه به مادرها هم میگم انتظار تغییر آنی نداشته باشید انقدر تمرین و تکرار و تجربه کنید تا رفتارهای درست در وجودتون تثبیت بشه.👌 🏴 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
1⃣ لیست اول: مسائل کلی تربیت فرزند 🌺لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
➖ولی وقتی نیاز کودکت را میشناسی، تکرار این تجربه ها مادر را بهم نمی ریزد که هیچ، آنقدر عادی می شود که اغلب آن را نمیبینی، اتفاقی است کاملا عادی و معمولی ➖ برعکس زمانی که روی این موارد تمرکز کردی و هیچ چیز دیگر را نمبینی، همین موارد کوچک و بی اهمیت می شود عامل چالش ها و کشمکش های بزرگ و بی نتیجه ➖وقتی ساعت یک بعدازظهر مردادماه با سوییشرت پاییزه میاد بیرون ، حالا دلت میخواهد ارتباط بگیری با ذهن کودکت که واقعا چی در آن میگذره !! ➖و اینجا کودک هم ارتباط میگیرد و از تخیلاتش میگوید. ➖وقتی میگویی گرمت نیست !! خفه میشی! گرما زده میشی !! کودک هم میگوید : نه اصلا، خیلی هم سردمه چرا ؟ چون تو با احساسش همراهی نکردی و احساسش را درک نکردی با تو همراه نخواهد شد. ➖بهش گفتم : به نظرت من هم سوییشرت بپوشم ؟ 👦: نه ، مامانها که نمیرن جنگ ➖مگه تو الان رفتی جنگ ؟ 👦: بله دیگه نمی‌بینی لباس سبز جنگی پوشیدم ➖که اینطور ، این لباس جنگه؟ 👦: بله دیگه ➖چیزی که یک لحظه هم به ذهن من خطور نمی‌کرد!! و حالا چون منم با تخیلات او همراهم ، این سوییشرت و کلاه بافتنی و چکمه پوشیدن در روزی از مرداد ماه که به دلیل شدت گرما تعطیل شده ، کاملا طبیعی است، اینها لباس جنگی اوست و در سنگرش با دشمن می‌جنگد. ➖و من این سوییشرت سبز و کلاه بافتنی سبز را بیشتر از هر لباس و کلاه جنگی کودکانه ترجیح می دهم چون زاییده خلاقیت ذهن خودش است. با استفاده از امکانات موجود در خانه شبیه ترین لباس به لباس جنگی را برای خودش فراهم کرده.👌👌 و این همان تفاوت در نوع نگاه است. این نکته را هم مد نظر داشته باشیم که در سنین پایین تر به خصوص زمانی که تکلم و دایره لغات کودکان هنوز کامل نشده، این مسئله شدیدتر است. چون ارتباط کلامی کمتری برقرار میکنند پی بردن به تفاوت نوع نگاه آنها با والد سخت تر است. ✅ به این فکر میکنم که بسیاری از اختلافات، دلخوری ها، ناراحت شدن هایی که در روابط بین انسانها به وجود می آید ، والد و فرزند، همسران ، اقوام، همکاران ،دوستان و... ناشی از همین تفاوت نوع نگاه هست. آنقدر سریع جبهه میگیریم و میخواهیم درستی حرف خودمان را ثابت کنیم که راهی برای ارتباط با احساس طرف مقابل باقی نمیگذاریم. شاید او با عینک دیگری موضوع را می بیند. اندکی صبر و سکوت و همدلی لازم است تا کلید ارتباطی را بدست بیاریم. از منظری دیگر،من و آن کسی که از رفتار و حرف و عمل او ناراحت می‌شویم همان کودکانی هستیم که نوع نگاهمان با هم فرق دارد فقط در قالب ظاهریِ یک بزرگسال قرار گرفته ایم. شما از تفاوت نوع نگاه چه تجاربی دارید ؟؟ ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak