🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۱)
🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه‌شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند.
✍ مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید:
«فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن.
«زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده‌ی خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود؟ که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!.
خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است.
۸۵.۹.۱۲
ادامه دارد...
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 نکاتی پیرامون نماز یکشنبه ماه ذی‌القعدة (قسمت دوم)
🔹 نقل شده که حضرت #علی علیه‌السلام شنید که کسی گفت: استغفرالله. حضرت گویا درباره‌ی او شناخت داشت که این حرف است که دارد می‌زند، خلاصه فرمود: داغت به جگر مادرت بنشیند!. نمی‌دانی که چه خبر است که این‌طور استغفار می‌گویی.
#استغفار درجه‌ی مردمانی است اهل #علیّین می‌باشند و شش معنی در او خوابیده.
اول آن‌ها #پشیمانی است. پشیمانی دست خود #انسان نیست؛ وقتی انسان یک معامله‌ای کرده با کسی، خانه‌ای داشته، در اختیار او گذاشته، مال‌التجاره‌ای، سرمایه‌ای بانکی، چیزی داشته، در اختیار او گذاشته، او هم فرار کرده رفته #اروپا، مال #مردم هم به گردن این افتاده، باید ببرندش #زندان، این پشیمان می‌شود از آن شرکتی که با این کرد. این را می‌گویند: پشیمانی!، که #دل و درون ناراحتی پیدا می‌کند. #خواب از چشم انسان گرفته می‌شود. تمام #زندگی در کام او زهر می‌شود.
این را می‌گویند: #توبه، این را می‌گویند پشیمانی، وإِلّا با #زبان نمی‌شود پشیمانی برای خود تحصیل کرد.
خب با زبان که نمی‌شود، قلب هم که در اختیار ما نیست، پس چگونه ما توبه کنیم؟ راهش را عرض می‌کنم.
راه مهمش #فکر کردن درباره‌ی #بزرگواری خداوند جهان و ناچیزی و #حقارت و پستی #بنده‌ی گنه‌کار است.
این دو موضوع اگر خیلی درباره‌اش فکر شود آن حال پیدا می‌شود.
مثلاً یک کودکی با پدرش می‌رسند خدمت یک بزرگی؛ آن بچه نمی‌داند که این کیست. شروع می‌کند به بازیگری و بی‌تربیتی و بی‌ادبی. بعد پدر به او حالی می‌کند که تو در حضور فلان بزرگی بوده‌ای که همیشه ما امید داشته‌ایم خدمتش ولو یک دقیقه برسیم، حالا که رسیده‌ایم، تو چنین حرکاتی کرده‌ای!، وقتی حالی‌اش می‌کند، این بچه به گریه می‌افتد که چرا من چنین کاری کردم، به سر و سینه‌ی خودش می‌زند. این به قدر فکر و فهم این بچه می‌شود توبه، می‌شود #إنابه، می‌شود پشیمانی.
پس هر کس به قدر #فهم خودش درباره‌ی بزرگواری پروردگار و ناچیزی و حقارت و بدبختی خودش فکر کند، این حال پشیمانی در او پیدا می‌شود. تا وقتی فکر نکرده، -مخصوصاً درباره‌ی #مرگ که اگر مرگ من رسید و قلب من هنوز به خود نیامده و از معاصی پشیمان نشده، چه خواهد شد؟!- حالت پشیمانی در او به وجود نمی‌آید.
این چیزها را که یک قدری تأمل کند، فکر کند و درباره‌ی این‌ها فرو برود واقعاً، کم‌کم ممکن است آن حالت پشیمانی درونش پیدا شود. وگرنه انسانی که از راه #گناه سودی می‌برد، نفعی می‌برد، درآمدی دارد، لذتی دارد، چگونه از این عیش و نوشی که داشته، از این #پول حرامی که گیرش افتاده، از هر گناهی که کرده، پشیمان می‌شود؟!.
تا مادامی که #خداشناسی در درون انسان، خوب و قاطعانه وارد نشده، توبه هم به آسانی پیدا نمی‌شود.
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام
(قسمت اول)
🔺 #انسان تا وقتی که خود را #خالص نکند، نمی‌تواند #عمل صحیح انجام دهد و این #مجاهده با #نفس می‌خواهد. چرا؟ برای این‌که می‌خواهد یک #افطاری بدهد، مخصوصاً #شب_قدر هم هست، شب #جمعه هم هست. این افطاری فرض کنید ۲ میلیون هم خرجش است و توی محله همه سر و صدا می‌کنند که فلان حاج آقا یک افطاری دادند و از همه دعوت کردند. زن و مرد بیایند. عده‌ای که جا می‌شوند توی محل تشریف بیاورند داخل و آن‌هایی هم که جا نمی‌شنود، غذاها را به آن‌ها بدهند تا ببرند و بر در خانه‌ها هم غذا بدهند. خب این سر و صدا و آبرو و اهمیت دارد و خیلی کار خوبی است اما به یک شرط!؛ آن این است که وقتی شنید که مردم قدردانی نکردند، برایش فرقی نکند و بگوید من این کار را برای #مردم نکردم. وقتی‌که همان موقع که دعوت کرد، دید یک بی‌چاره‌ای هست که باید هزینه‌ی این إطعام را به آن بی‌چاره‌ها برساند، از این مهمانان عذر می‌خواهد و به آن بی‌چارگان می‌رساند. این‌ها شرایط یک کار خالص است.
آدم هست که در #محرم می‌خواهد خرج بدهد، می‌خواهد در #مدارس دینی فلان کار خداپسندانه را انجام بدهد، اما می‌فهمد که در #یزد یک جمعیت گرفتاری هستند و کسی هم به آن‌ها نمی‌رسد. همان‌وقت‌که می‌خواهد همه‌ی این کارها را بکند و همه‌ی این دعوت‌ها را کرده، جلویش را می‌گیرد و هزینه‌ی این مخارج را برای آن‌ها می‌فرستد؛ ای آقا! حاج آقا چرا #دروغ گفت و چرا #منافقی کرد؟!، چرا نداد؟ چرا #مهمانی‌ها را به هم زد؟ همه‌ی این‌ها را به خودش می‌خرد. چرا؟ برای این‌که او برای خاطر خودش این کارها را نکرده بوده که مردم او را بشناسند؛. حاج آقا و آقا و این‌ها برایش پیغام بیاید!. عکسش را بیندازند و #رادیو اسمش را ببرد. هیچ‌کدام از این حرف‌ها برای او یک کاه هم فرقی نمی‌کند.
خب این #جهاد_با_نفس است. جهاد از #شهادت بالاتر است. از #جبهه رفتن و تیر خوردن اهمیتش بیشتر است. چون آن تیر خوردن هم به شرط جهاد قبول است وإلّا بعضی‌ها که به فشار یا رو در بایستی می‌روند تیر هم می‌خورند، ظاهرش هم مردم خیال می‌کنند که این‌ها شهیدند، ولی واقعاً #شهید نیستند؛ چون شهادت در درون است نه در برون.
اگر انسانی به خود چنان پیروز شد که هیچ مسئله‌ای او را به خود مشغول نکرد، غیر از خواست پروردگار، این ارزش دارد و این به آسانی گیر کسی نمی‌آید. در هر دوره‌ای گاهی ۵ نفر ، ۱۰ نفر پیدا می‌شوند که چنین سعادتی را می‌برند. آن‌وقت به خاطر آن‌هاست که #اجتماع محفوظ می‌ماند و #مساجد برپاست و #سینه‌زنی‌ها برپاست، این‌ها خیال می‌کنند برای خاطر خودشان است. نه! اگر یک #بنده‌ی صالح خالص در یک جا زندگی کرد، آثار #برکات او، آن‌جا را خیلی وقت‌ها تأمین می‌کند و خیلی وقت‌ها #زلزله عقب می‌رود. خیلی وقت‌ها #طوفان جلو نمی‌آید، #بیماری‌ها جلو نمی‌آید. این‌ها همه آثار #خلوص است.
پس بنابراین انسان باید رساله‌ی خلوص داشته باشد، غیر از رساله‌ی عملیات و #عبادات. رساله‌ی این‌که #روزه‌ی خالص چگونه است؟ #إطعام خالص چگونه است؟ #زیارت کربلای خالص چگونه است؟ مرحوم شیخ #زاهد، شیخ مرتضی (رحمة الله علیه) جدّ این آقای #جاودان، ایشان تا پیر شده بود و از حرکت هم افتاده بود، جلسات شبانه را وِل نمی‌کرد!. مقداری از #بازاری‌های #تهران، وجوهات بده‌ها، خیرخواهان، این‌ها تحت #تربیت او بودند. شنیدم که به او گفته بودند که آقا شما چرا #کربلا نمی‌روی؟ فرموده بود: هر شب که من جلسه می‌روم، یک کربلا حساب می‌کنم.
پس او می‌فهمد که کربلای امام #حسین یعنی چه. می‌فهمد که اصلاً خود زیارت کربلا برای چه بنا شده؛ برای این بنا شده که افراد طبق خواست‌های امام حسین علیه‌السلام که در راه #رضای خدا از همه چیز گذشت؛ همان‌گونه هم ما هم توی این راه بیفتیم، ما هم پیرو او بشویم، ما هم #شیعه‌ی او بشویم، یاد بگیریم این #صفات و این #کمالات را. این #اسلامیت و این #تشیع را.
۸۵.۷.۱۶
ادامه دارد ...
☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
#حدیث_ثقلین
🔺 راه نجات امت اسلامی با تمسک به حدیث شریف ثقلین
بسم الله الرحمن الرحیم
حدیثی که قبلاً از #داستان_راستان [ ج ۲ صص ۲۳۵_۲۳۶] نقل کردیم که از #پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله سؤال شد که اگر جنازه‌ای باید تشییع شود و در همان موقع مجلس علمی برپاست که حضور در آن مجلس با تشییع آن جنازه به صورت هم زمان امکان ندارد، چه باید کرد؟ طبق این حدیث حضرت فرمودند اگر کسی هست که جنازه را به سامان برساند، مجلس #علم و دانش ـ که منظور دانش #دینی است - از هزار #تشییع_جنازه و #عیادت_مریض و #حج و #عمره و کارهای بسیار نیکو، فضیلت بسیار بیشتری دارد و برتر است.
این مسئله‌ای که در این حدیث بیان شده برای کسانی‌که این فتنه‌های امروز ما را ندیده بودند، مسئله‌ی مشکلی بود که چطور می‌شود که #انسان در یک مجلس در حضور یک #عالم، حضور پیدا کند و این حضور یافتن این همه #فضیلت داشته باشد. لکن این فتنه‌ای که اخیراً پیدا شد و #دشمنان اسلام از #جهل و #نادانی مسلمانان بهترین استفاده را بردند و خود #مسلمانان را مجهّز کرده و به جان مسلمانان و #مردم دیگر انداختند و خودشان به تماشا نشستند؛ این نشان داد که مشکل #بشریت دوری از تعالیم #قرآن کریم و فرمایشات #معصومین علیهم‌السلام است و حدیث #ثقلین که اول وصیت #مرحوم_امام (رحمه الله) هم هست ناظر به همین مطلب است که یک #پیامبری برانگیخته و مبعوث شد، در حالی‌که عمر کمی داشت؛ فرمود که: من بعد از خود دو چیز سنگین‌قیمت و سنگین‌وزن باقی می‌گذارم و روز حساب و کتاب #قیامت از شما خواهم پرسید که با این دو چه کردید.
این همین مسئله است که حضور در مجلس علم را روشن می‌کند. چون ممکن است بعضی بگویند علم #دبیرستان و #دانشگاه هم علم است؛ نه این‌ها امور #زندگی است و امور زندگی برای #رفاه زندگی است. آن‌چه انسان را انسان می‌کند و #دنیا را از #هرج_و_مرج و #کشتار و #فتنه #نجات می‌دهد در دانشگاه نیست بلکه در دین است، در حدیث ثقلین است. و لذا تمام #اساتید دانشگاه و سایر مناصب بالای اجتماع، #وزرا، #وکلا، همه به این دین و تعالیم و داشتن یک #عالم_ربانی نیازمندند و اگر این #انقلاب هیچ‌گاه یک عالم ربانی نداشت این موفقیت نصیبش نمی‌شد؛ از آن‌جا که این انقلاب بعد از زمان #طاغوت پیدا شد و زندگی مردم طبق برنامه‌ی زندگی طاغوتیان بود، تاکنون موفق نشده‌اند که این مسئله را اجرا کنند که برای هر #مسلمانی از #وکیل و #وزیر و #بازاری و #تاجر و #مخترع و #دانشمند_هسته‌ای و همه، بیان و پیاده کنند که این علم است که نجات‌بخش است و اگر نباشد زندگی‌شان زیان‌بخش می‌شود. این را نتوانستند به صورت قانونی برقرار کنند. تنها مرحوم استاد #مطهری در رساله‌ی #علل_گرایش_به_مادی‌گری که در زمان طاغوت نوشته یک جمله کوتاه دارد در صفحه‌ی ۶۷ که می‌فرماید: «اصول عقاید مذهبی اجباراً باید آزادانه مورد تحقیق واقع شود وگرنه با روح مذهب که هدایت و راهنمایی است، منافی است»؛ یعنی ما حدیث ثقلین و مذهب #شیعه و #عترت و قرآن را قبول کرده‌ایم ولی به شرط این‌که تحقیقات ما همراهش باشد. #تحقیقات جزء برنامه باشد همان‌طور که در برنامه‌ی اجباری #پیش_دبستانی‌ها، #دبستان‌ها، دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها، تدریس #هندسه و حساب و #فیزیک و #طب اجباری است و بدون تدریس آن‌ها و تشکیل کلاس و امتحان از آن‌ها، #مدرک داده نمی‌شود؛ باید فهم و #شعور دینی هم همین‌طور باشد. و این کلمه‌ی #«اجبار» با کلمه‌ی «آزادانه» در این جمله جمع شده. #اجبار در این‌جا یعنی باید جزء برنامه باشد، نمره داشته باشد، استاد داشته باشد، رفوزه داشته باشد، مدرک باشد و #آزادانه هم در این‌جا یعنی مانند حساب و هندسه روی فهم باشد نه از روی #تقلید. هیچ علمی با تقلید نمی‌سازد. باید آزادانه #فکر هر مسلمانی درباره‌ی مسائل مذهبش کار کند و در فکر و مغزش مؤثر باشد که من #بنده‌ی خدای جهانم و جهان خدا دارد و #انبیا دارد. آخرین آن‌ها دین #اسلام را آورده که از حدود ۱۴ قرن قبل تاکنون بدون این‌که بررسی عالمانه و #تحقیق در آن شود نمی‌توانست دوام بیاورد. با زحمات علمای ربانی و همین #طلبه‌هایی که به دنبال علم واقعی هستند و #مجاهده می‌کنند در زندگی طلبگی برای آن، این علم برقرار گردیده و پخش شده و تا به حال به دست ما رسیده است.
۹۳/۳/۱۵=۷ #شعبان المعظم ۱۴۳۵
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 نکاتی پیرامون نماز یکشنبه ماه ذی‌القعدة الحرام
🔹 حضرت روز #یکشنبه در ماه #ذی_القعدة تشریف آورد نزدیک #مردم. فرمود: مردم! کدام‌یک می‌خواهید #توبه کنید پیش خدا؟ عرض کردند که همه‌ی ما. فرمود: غسل کنید، وضو بگیرید، چهار رکعت نماز و در هر رکعت سوره‌ی مبارکه‌ی فاتحة‌الکتاب...
بعد می‌فرماید: حالا اگر از #امت من کسی چنین عملی را انجام داد، یک توبه کرد و این #عبادت مختصر را هم انجام داد، از طرف #آسمان (که باید معنا بشود که آسمان یعنی چه؟) به او خطاب می‌شود که: «یا عبدَالله» از سر بگیر زندگی خودت را. تا حالا هرچه بود پاک شد. توبه‌ی تو مورد #لطف خدا قرار گرفت و #گناه تو آمرزیده شد.
از ناحیه‌ی #عرش خداوند «مِن تحت العرش» فرشته‌ای خطاب می‌کند که #برکت بر تو، بر خاندانت، بر فرزندانت.
منادی دیگری می‌گوید: روز #قیامت آن‌هایی که بر گردن تو حقی داشته باشند، تو را می‌بخشند.
از همه مهم‌تر این‌که یک فرشته می‌گوید: ای بنده‌ی خدا #مرگ تو بر #ایمان خواهد بود و #دین تو از تو گرفته نخواهد شد.
دیگری می‌گوید #پدر و #مادر از تو راضی خواهند شد. پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده خواهند شد. فرشته‌ی وحی، #جبرئیل می‌فرماید: من با ملک‌الموت می‌آییم و درباره‌ی تو به او سفارش می‌کنم.
عرض شد که (حالا این عرض خیلی حرف خوبی بوده): اگر در ماه غیر ذی‌القعدة هم کسی چنین توبه‌ای کرد؟ می‌فرماید: همین‌ها برایش هست.
پس بنابراین در مقام توبه، یک عمل بیست دقیقه‌ای یا یک ربع ساعتی این قدر ارزش دارد. ببینیم توبه چیست و چقدر مهم است که این همه آثار دارد.
نقل شده که حضرت #علی علیه‌السلام شنید که کسی گفت: استغفرالله. حضرت گویا درباره‌ی او #شناخت داشت که این حرف است که دارد می‌زند، خلاصه فرمود: داغت به جگر مادرت بنشیند!. نمی‌دانی که چه خبر است که این‌طور استغفار می‌گویی.
#استغفار درجه‌ی مردمانی است که اهل #علیّین می‌باشند و شش معنی در او خوابیده.
اول آن‌ها #پشیمانی است. پشیمانی دست خود #انسان نیست؛ وقتی انسان یک معامله‌ای کرده با کسی، خانه‌ای داشته، در اختیار او گذاشته، مال‌التجاره‌ای، سرمایه‌ای بانکی، چیزی داشته، در اختیار او گذاشته، او هم فرار کرده رفته #اروپا، مال #مردم هم به گردن این افتاده، باید ببرندش #زندان، این پشیمان می‌شود از آن شرکتی که با این کرد. این را می‌گویند: پشیمانی!، که #دل و درون ناراحتی پیدا می‌کند. #خواب از چشم انسان گرفته می‌شود. تمام #زندگی در کام او زهر می‌شود.
این را می‌گویند: #توبه، این را می‌گویند پشیمانی، وإِلّا با #زبان نمی‌شود پشیمانی برای خود تحصیل کرد.
خب با زبان که نمی‌شود، قلب هم که در #اختیار ما نیست، پس چگونه ما توبه کنیم؟ راهش را عرض می‌کنم.
راه مهمش #فکر کردن درباره‌ی #بزرگواری خداوند جهان و ناچیزی و #حقارت و پستی #بنده‌ی گنه‌کار است.
این دو موضوع اگر خیلی درباره‌اش فکر شود آن حال پیدا می‌شود.
مثلاً یک کودکی با پدرش می‌رسند خدمت یک بزرگی؛ آن بچه نمی‌داند که این کیست. شروع می‌کند به بازیگری و بی‌تربیتی و بی‌ادبی. بعد پدر به او حالی می‌کند که تو در حضور فلان بزرگی بوده‌ای که همیشه ما امید داشته‌ایم خدمتش ولو یک دقیقه برسیم، حالا که رسیده‌ایم، تو چنین حرکاتی کرده‌ای!، وقتی حالی‌اش می‌کند، این بچه به گریه می‌افتد که چرا من چنین کاری کردم، به سر و سینه‌ی خودش می‌زند. این به قدر فکر و فهم این بچه می‌شود توبه، می‌شود #إنابه، می‌شود پشیمانی.
پس هر کسی به قدر #فهم خودش درباره‌ی بزرگواری پروردگار و ناچیزی و حقارت و بدبختی خودش فکر کند، این حال پشیمانی در او پیدا می‌شود. تا وقتی فکر نکرده، -مخصوصاً درباره‌ی #مرگ که اگر مرگ من رسید و قلب من هنوز به خود نیامده و از معاصی پشیمان نشده، چه خواهد شد؟!- حالت پشیمانی در او به وجود نمی‌آید.
این چیزها را که یک‌قدری تأمل کند، فکر کند و درباره‌ی این‌ها فرو برود واقعاً، کم‌کم ممکن است آن حالت پشیمانی درونش پیدا شود. وگرنه انسانی که از راه #گناه سودی می‌برد، نفعی می‌برد، درآمدی دارد، لذتی دارد، چگونه از این عیش و نوشی که داشته، از این #پول حرامی که گیرش افتاده، از هر گناهی که کرده، پشیمان می‌شود؟!.
تا مادامی‌که #خداشناسی در درون انسان، خوب و قاطعانه وارد نشده، توبه هم به آسانی پیدا نمی‌شود.
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۱)
🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه‌شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند.
✍ مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید:
«فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن.
«زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده‌ی خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود؟ که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!.
خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است.
۸۵.۹.۱۲
ادامه دارد...
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 نکاتی پیرامون نماز یکشنبه ماه ذی‌القعدة الحرام
🔹 حضرت روز #یکشنبه در ماه #ذی_القعدة تشریف آورد نزدیک #مردم. فرمود: مردم! کدام‌یک می‌خواهید #توبه کنید پیش خدا؟ عرض کردند که همه‌ی ما. فرمود: غسل کنید، وضو بگیرید، چهار رکعت نماز و در هر رکعت سوره‌ی مبارکه‌ی فاتحة‌الکتاب...
بعد می‌فرماید: حالا اگر از #امت من کسی چنین عملی را انجام داد، یک توبه کرد و این #عبادت مختصر را هم انجام داد، از طرف #آسمان (که باید معنا بشود که آسمان یعنی چه؟) به او خطاب می‌شود که: «یا عبدَالله» از سر بگیر زندگی خودت را. تا حالا هرچه بود پاک شد. توبه‌ی تو مورد #لطف خدا قرار گرفت و #گناه تو آمرزیده شد.
از ناحیه‌ی #عرش خداوند «مِن تحت العرش» فرشته‌ای خطاب می‌کند که #برکت بر تو، بر خاندانت، بر فرزندانت.
منادی دیگری می‌گوید: روز #قیامت آن‌هایی که بر گردن تو حقی داشته باشند، تو را می‌بخشند.
از همه مهم‌تر این‌که یک فرشته می‌گوید: ای بنده‌ی خدا #مرگ تو بر #ایمان خواهد بود و #دین تو از تو گرفته نخواهد شد.
دیگری می‌گوید #پدر و #مادر از تو راضی خواهند شد. پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده خواهند شد. فرشته‌ی وحی، #جبرئیل می‌فرماید: من با ملک‌الموت می‌آییم و درباره‌ی تو به او سفارش می‌کنم.
عرض شد که (حالا این عرض خیلی حرف خوبی بوده): اگر در ماه غیر ذی‌القعدة هم کسی چنین توبه‌ای کرد؟ می‌فرماید: همین‌ها برایش هست.
پس بنابراین در مقام توبه، یک عمل بیست دقیقه‌ای یا یک ربع ساعتی این قدر ارزش دارد. ببینیم توبه چیست و چقدر مهم است که این همه آثار دارد.
نقل شده که حضرت #علی علیه‌السلام شنید که کسی گفت: استغفرالله. حضرت گویا درباره‌ی او #شناخت داشت که این حرف است که دارد می‌زند، خلاصه فرمود: داغت به جگر مادرت بنشیند!. نمی‌دانی که چه خبر است که این‌طور استغفار می‌گویی.
#استغفار درجه‌ی مردمانی است که اهل #علیّین می‌باشند و شش معنی در او خوابیده.
اول آن‌ها #پشیمانی است. پشیمانی دست خود #انسان نیست؛ وقتی انسان یک معامله‌ای کرده با کسی، خانه‌ای داشته، در اختیار او گذاشته، مال‌التجاره‌ای، سرمایه‌ای بانکی، چیزی داشته، در اختیار او گذاشته، او هم فرار کرده رفته #اروپا، مال #مردم هم به گردن این افتاده، باید ببرندش #زندان، این پشیمان می‌شود از آن شرکتی که با این کرد. این را می‌گویند: پشیمانی!، که #دل و درون ناراحتی پیدا می‌کند. #خواب از چشم انسان گرفته می‌شود. تمام #زندگی در کام او زهر می‌شود.
این را می‌گویند: #توبه، این را می‌گویند پشیمانی، وإِلّا با #زبان نمی‌شود پشیمانی برای خود تحصیل کرد.
خب با زبان که نمی‌شود، قلب هم که در #اختیار ما نیست، پس چگونه ما توبه کنیم؟ راهش را عرض می‌کنم.
راه مهمش #فکر کردن درباره‌ی #بزرگواری خداوند جهان و ناچیزی و #حقارت و پستی #بنده‌ی گنه‌کار است.
این دو موضوع اگر خیلی درباره‌اش فکر شود آن حال پیدا می‌شود.
مثلاً یک کودکی با پدرش می‌رسند خدمت یک بزرگی؛ آن بچه نمی‌داند که این کیست. شروع می‌کند به بازیگری و بی‌تربیتی و بی‌ادبی. بعد پدر به او حالی می‌کند که تو در حضور فلان بزرگی بوده‌ای که همیشه ما امید داشته‌ایم خدمتش ولو یک دقیقه برسیم، حالا که رسیده‌ایم، تو چنین حرکاتی کرده‌ای!، وقتی حالی‌اش می‌کند، این بچه به گریه می‌افتد که چرا من چنین کاری کردم، به سر و سینه‌ی خودش می‌زند. این به قدر فکر و فهم این بچه می‌شود توبه، می‌شود #إنابه، می‌شود پشیمانی.
پس هر کسی به قدر #فهم خودش درباره‌ی بزرگواری پروردگار و ناچیزی و حقارت و بدبختی خودش فکر کند، این حال پشیمانی در او پیدا می‌شود. تا وقتی فکر نکرده، -مخصوصاً درباره‌ی #مرگ که اگر مرگ من رسید و قلب من هنوز به خود نیامده و از معاصی پشیمان نشده، چه خواهد شد؟!- حالت پشیمانی در او به وجود نمی‌آید.
این چیزها را که یک‌قدری تأمل کند، فکر کند و درباره‌ی این‌ها فرو برود واقعاً، کم‌کم ممکن است آن حالت پشیمانی درونش پیدا شود. وگرنه انسانی که از راه #گناه سودی می‌برد، نفعی می‌برد، درآمدی دارد، لذتی دارد، چگونه از این عیش و نوشی که داشته، از این #پول حرامی که گیرش افتاده، از هر گناهی که کرده، پشیمان می‌شود؟!.
تا مادامی‌که #خداشناسی در درون انسان، خوب و قاطعانه وارد نشده، توبه هم به آسانی پیدا نمی‌شود.
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام
(قسمت اول)
🔺 #انسان تا وقتی که خود را #خالص نکند، نمی‌تواند #عمل صحیح انجام دهد و این #مجاهده با #نفس می‌خواهد. چرا؟ برای این‌که می‌خواهد یک #افطاری بدهد، مخصوصاً #شب_قدر هم هست، شب #جمعه هم هست. این افطاری فرض کنید ۲ میلیون هم خرجش است و توی محله همه سر و صدا می‌کنند که فلان حاج آقا یک افطاری دادند و از همه دعوت کردند. زن و مرد بیایند. عده‌ای که جا می‌شوند توی محل تشریف بیاورند داخل و آن‌هایی هم که جا نمی‌شنود، غذاها را به آن‌ها بدهند تا ببرند و بر در خانه‌ها هم غذا بدهند. خب این سر و صدا و آبرو و اهمیت دارد و خیلی کار خوبی است اما به یک شرط!؛ آن این است که وقتی شنید که مردم قدردانی نکردند، برایش فرقی نکند و بگوید من این کار را برای #مردم نکردم. وقتی‌که همان موقع که دعوت کرد، دید یک بی‌چاره‌ای هست که باید هزینه‌ی این إطعام را به آن بی‌چاره‌ها برساند، از این مهمانان عذر می‌خواهد و به آن بی‌چارگان می‌رساند. این‌ها شرایط یک کار خالص است.
آدم هست که در #محرم می‌خواهد خرج بدهد، می‌خواهد در #مدارس دینی فلان کار خداپسندانه را انجام بدهد، اما می‌فهمد که در #یزد یک جمعیت گرفتاری هستند و کسی هم به آن‌ها نمی‌رسد. همان‌وقت‌که می‌خواهد همه‌ی این کارها را بکند و همه‌ی این دعوت‌ها را کرده، جلویش را می‌گیرد و هزینه‌ی این مخارج را برای آن‌ها می‌فرستد؛ ای آقا! حاج آقا چرا #دروغ گفت و چرا #منافقی کرد؟!، چرا نداد؟ چرا #مهمانی‌ها را به هم زد؟ همه‌ی این‌ها را به خودش می‌خرد. چرا؟ برای این‌که او برای خاطر خودش این کارها را نکرده بوده که مردم او را بشناسند؛. حاج آقا و آقا و این‌ها برایش پیغام بیاید!. عکسش را بیندازند و #رادیو اسمش را ببرد. هیچ‌کدام از این حرف‌ها برای او یک کاه هم فرقی نمی‌کند.
خب این #جهاد_با_نفس است. جهاد از #شهادت بالاتر است. از #جبهه رفتن و تیر خوردن اهمیتش بیشتر است. چون آن تیر خوردن هم به شرط جهاد قبول است وإلّا بعضی‌ها که به فشار یا رو در بایستی می‌روند تیر هم می‌خورند، ظاهرش هم مردم خیال می‌کنند که این‌ها شهیدند، ولی واقعاً #شهید نیستند؛ چون شهادت در درون است نه در برون.
اگر انسانی به خود چنان پیروز شد که هیچ مسئله‌ای او را به خود مشغول نکرد، غیر از خواست پروردگار، این ارزش دارد و این به آسانی گیر کسی نمی‌آید. در هر دوره‌ای گاهی ۵ نفر ، ۱۰ نفر پیدا می‌شوند که چنین سعادتی را می‌برند. آن‌وقت به خاطر آن‌هاست که #اجتماع محفوظ می‌ماند و #مساجد برپاست و #سینه‌زنی‌ها برپاست، این‌ها خیال می‌کنند برای خاطر خودشان است. نه! اگر یک #بنده‌ی صالح خالص در یک جا زندگی کرد، آثار #برکات او، آن‌جا را خیلی وقت‌ها تأمین می‌کند و خیلی وقت‌ها #زلزله عقب می‌رود. خیلی وقت‌ها #طوفان جلو نمی‌آید، #بیماری‌ها جلو نمی‌آید. این‌ها همه آثار #خلوص است.
پس بنابراین انسان باید رساله‌ی خلوص داشته باشد، غیر از رساله‌ی عملیات و #عبادات. رساله‌ی این‌که #روزه‌ی خالص چگونه است؟ #إطعام خالص چگونه است؟ #زیارت کربلای خالص چگونه است؟ مرحوم شیخ #زاهد، شیخ مرتضی (رحمة الله علیه) جدّ این آقای #جاودان، ایشان تا پیر شده بود و از حرکت هم افتاده بود، جلسات شبانه را وِل نمی‌کرد!. مقداری از #بازاری‌های #تهران، وجوهات بده‌ها، خیرخواهان، این‌ها تحت #تربیت او بودند. شنیدم که به او گفته بودند که آقا شما چرا #کربلا نمی‌روی؟ فرموده بود: هر شب که من جلسه می‌روم، یک کربلا حساب می‌کنم.
پس او می‌فهمد که کربلای امام #حسین یعنی چه. می‌فهمد که اصلاً خود زیارت کربلا برای چه بنا شده؛ برای این بنا شده که افراد طبق خواست‌های امام حسین علیه‌السلام که در راه #رضای خدا از همه چیز گذشت؛ همان‌گونه هم ما هم توی این راه بیفتیم، ما هم پیرو او بشویم، ما هم #شیعه‌ی او بشویم، یاد بگیریم این #صفات و این #کمالات را. این #اسلامیت و این #تشیع را.
۸۵.۷.۱۶
ادامه دارد ...
☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
#توحید
🍃 برنامه‌ی زندگی #انسان را، #وجدان انسان ترسیم می‌کند، مثل آئینه نشان می‌دهد که انسان یعنی موجود هیچ‌کاره، دست‌خالی، بی‌سرمایه، بی‌نیرو، بی‌دانایی، تا آن‌جایی که هِیْ می‌رود عقب تا می‌رسد به یک ذره از میلیون‌ها ذراتی که درون منی هست!.
خب فاصله‌ی آن ذره‌ای که از تشکیل ذراتِ زن و شوهر پیدا می‌شود تا یک آقایی که الآن علومی پیدا کرده، قدرتی پیدا کرده، فاصله‌شان از زمین تا آسمان هم بیشتر است. آن‌وقت این مثل این می‌ماند که من یک قورباغه بودم، یک مورچه بودم، حالا به یک‌باره مرا یک آدم کرده‌اند! آن دست کسی که مرا این‌جور کرده، چه جوری ببوسم؟!
این است که قدردانی موجودات از خدا ممکن نیست؛ «وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ»؛ (#زمر:۷۹)؛ کسی نمی‌تواند بگوید من حقِّ قدرِ او را دادم. این‌جا هم حضرت #علی علیه‌السلام فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ»؛ (#نهج‌البلاغه؛خطبه۱)؛ حرف، از #عقل در می‌آید، عقل هم از منی در آمده! این عقل و این حرفی که اولش منی بوده، حالا آمده به جایگاهِ حرف زدن نشسته، به منبر نشسته، به مدیریت نشسته؛ پس این هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: من و تو؛ به آن مبداء خودش بگوید: من و تو؛ من #بنده‌ی تو هستم. من کو؟! اول من‌ْات را پیدا کن، بعد بگو من بنده‌ی تو هستم.
اول دعای شریف #ابوحمزه چیست؟؛ «إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِی فِی حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِیَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَيْنَ لیَ النَّجَاةُ وَ "لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِکَ"»؛ من از این خفت و ذلت، جز به وسیله‌ی تو نمی‌توانم در بیایم و بشوم من و بگویم من بنده‌ی توام. پس فاصله، فاصله‌ی مقدار بردار نیست، دور و نزدیک درونش نیست. کم و زیاد درونش نیست، اصلاً یک حساب جدایی است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَلَا يُحْصِی نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ».
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
#توحید
🍃 برنامه‌ی زندگی #انسان را، #وجدان انسان ترسیم می‌کند، مثل آئینه نشان می‌دهد که انسان یعنی موجود هیچ‌کاره، دست‌خالی، بی‌سرمایه، بی‌نیرو، بی‌دانایی، تا آن‌جایی که هِیْ می‌رود عقب تا می‌رسد به یک ذره از میلیون‌ها ذراتی که درون منی هست!.
خب فاصله‌ی آن ذره‌ای که از تشکیل ذراتِ زن و شوهر پیدا می‌شود تا یک آقایی که الآن علومی پیدا کرده، قدرتی پیدا کرده، فاصله‌شان از زمین تا آسمان هم بیشتر است. آن‌وقت این مثل این می‌ماند که من یک قورباغه بودم، یک مورچه بودم، حالا به یک‌باره مرا یک آدم کرده‌اند! آن دست کسی که مرا این‌جور کرده، چه جوری ببوسم؟!
این است که قدردانی موجودات از خدا ممکن نیست؛ «وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ»؛ (#زمر:۷۹)؛ کسی نمی‌تواند بگوید من حقِّ قدرِ او را دادم. این‌جا هم حضرت #علی علیه‌السلام فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ»؛ (#نهج‌البلاغه؛خطبه۱)؛ حرف، از #عقل در می‌آید، عقل هم از منی در آمده! این عقل و این حرفی که اولش منی بوده، حالا آمده به جایگاهِ حرف زدن نشسته، به منبر نشسته، به مدیریت نشسته؛ پس این هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: من و تو؛ به آن مبداء خودش بگوید: من و تو؛ من #بنده‌ی تو هستم. من کو؟! اول من‌ْات را پیدا کن، بعد بگو من بنده‌ی تو هستم.
اول دعای شریف #ابوحمزه چیست؟؛ «إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِی فِی حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِیَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَيْنَ لیَ النَّجَاةُ وَ "لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِکَ"»؛ من از این خفت و ذلت، جز به وسیله‌ی تو نمی‌توانم در بیایم و بشوم من و بگویم من بنده‌ی توام. پس فاصله، فاصله‌ی مقدار بردار نیست، دور و نزدیک درونش نیست. کم و زیاد درونش نیست، اصلاً یک حساب جدایی است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَلَا يُحْصِی نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ».
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 حیله‌های نفس!
🔹 #مرحوم_امام در شرح حديث دهمِ کتاب #اربعین فرمودند: خواهش‌ها، تمناها و هوا و هوس‌های #نفس انسان تمام نمی‌شود.
این خواهش‌ها با وسائل مختلف تا دم #مرگ انسان را راحت نمی‌گذارند!.
یکی از علما از مرحوم آیت الله #حجت نقل کردند که ما در #نجف معمولاً کفش‌های زنانه را بی‌پاشنه یا کم‌پاشنه انتخاب می‌کردیم. یک وقتی خانواده از ما خواست که کفشش پاشنه‌دار باشد. من هم رفتم پیش کفش‌فروش و از آن کفش‌هایی که مخصوص #زنان اداری آن موقع بود که خیلی دراز بود و پایه‌ی بلند داشت، گرفتم و به فروشنده گفتم: می‌برم، اما به شرط این‌که اگر پس آوردم، قبول کنی.
کفش‌ها را آوردم و جلوی همسرم گذاشتم. تا همسرم دید ناراحت شد و گفت: من از این‌ها نخواستم. من هم گفتم: آنی که شما خواستید، بالأخره آخرش این می‌شود!.
این درجه به درجه و سال به سال پیش می‌رود. اوضاع درجه‌ی #نفسانی در یک حال نیست که #انسان خسته شود و با خود بگوید که من از این وضع خسته شدم. هیْ خستگی خود را در خود رفع می‌کند، به خاطر تفاوت‌هایی که در خورد و خوراک و مسکن و شغل و این‌ها، پی در پی می‌آید.
#نفس، انسان را باز نمی‌گذارد تا فرصتی برای انسان پیش بیاید و با خود بگوید: دیگه برای من بس است!. #جوانی‌ام تمام شد!. یک قدری به خود بیایم و به #فکر بیفتم. نفس نمی‌گذارد تا آخر کار!.
انسانی که #بنده‌ی نفس خودش بوده و بنده‌ی خدا نبوده؛ -نعوذ بالله- کارش به #تمسخر هم می‌رسد!.
یعنی کسانی را که مقیّد به #تقوا هستند، به تمسخر می‌گیرد، یا به #مساجد و یا جماعات حمله می‌کند. یا بمب‌گذاری می‌کند!.
این‌ها یک مرتبه این‌طور نشدند؛ به #تدریج بر هوا پرستی و خواهشِ هر چه که نفس از انسان می‌خواهد، #تربیت شدند.
اما ائمه علیهم‌السلام در احادیث شریفه هشدار می‌دهند همان‌گونه که از حضرت #صادق علیه‌السلام نقل شده: إحذروا أهوائکم کما تحذرون أعدائکم؛ یعنی منبع حق‌شناسی و #دین_شناسی، حرف جدیدی برای بشریت آورده: ای بشریت! تو همیشه همراه خودت، در درون لباسِ وجود خودت، یک زهر کشنده و گرگ کشنده و #دشمن داری؛ هیچ‌وقت از او غافل نشو!.
۹۴.۴.۲۲
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama