eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
424 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمیشود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
👆👆 🔷از پدرم عليه السلام درباره نشستن او [ صلي الله عليه و آله ] پرسش كردم پس فرمود: صلي الله عليه و آله نمى نشست و بر نمى خاست، مگر آنكه ذكر بر لب داشت و جايى را به خود اختصاص نمى داد و از اين كار، نهى میداشت و هرگاه نزد جماعتى میرفت در پايين مجلس مى نشست و به اين كار فرمان مى داد، بهره هريك از همنشينانش را ادا میكرد، تا آنجا كه همنشين او فكر نمیكرد كسى نزد از او ارجمندتر است، هر كه با او همنشين میشد يا پى كارى را با هم میگرفتند، آن قدر شكيبايى میورزيد تا اينكه او خود میرفت و كسى كه از [برآوردن] حاجتى را مى طلبيد، يا نيازش را برمى آورد يا كلامى خوش به او میگفت. و ، همه مردم را در بر میگرفت و [ديگر] پدر آنها گشته بود و آنها در (دادن و گرفتن) حقّ نزد او يكسان بودند، مجلس ايشان، مجلس شكيبايى، شرم، صبر و امانتدارى بود و در آن نه صدايى بلند مى شد و نه سخن زشتى بر زبان رانده مى شد و نه خطاهاى آن مجلس، گفته مى شد. همه [در مجلس او] برابر بودند و با تقوا بر يكديگر برترى داده مى شدند و فروتن بودند، بزرگ را احترام مى نهادند و بر كوچك، رحم مى آوردند و نيازمند را بر خود ترجيح مى دادند و بيگانه را پاس مى داشتند. [به پدرم] عرض كردم: شيوه صلي الله عليه و آله با همنشينانش چگونه بود؟ فرمود: صلي الله عليه و آله و و بود و نه خشن و زمخت و نه فرياد مى كشيد و ناسزا مى گفت و نه عيب جويى مى كرد و نه بسيار شوخى مى كرد. خود را از آن چه دوست نمى داشت، به غفلت مى زد و ديگران را نه از آن نوميد مى ساخت و نه بدان ترغيب مى كرد. سه چيز را از خود دور كرده بود: لجاجت، پرگويى و بيهودگى و سه چيز را از مردم كنار نهاده بود: هيچ كس را، نه مى نكوهيد و نه عيب مى كرد و در پى جستن زشتيهاى او نبود، و سخنى نمیگفت، مگر در آن چه اميد ثوابش را مى بُرد. هرگاه سخن مى گفت، همنشينانش خاموشى مى گزيدند تا آنجا كه گويى، پرنده بر سر ايشان نشسته است و هرگاه صلي الله عليه و آله سكوت میكرد، آنها سخن مى گفتند و در خدمت صلي الله عليه و آله كشمكش نمى كردند، اگر كسى سخن مى گفت، به او گوش مى دادند تا از سخن گفتن آسوده شود. سخن آنها نزد صلي الله عليه و آله، همان سخن نخستين نفر مجلس بود. از آنچه مى خنديدند، او هم مى خنديد و از آن چه تعجّب مى كردند، حضرت صلي الله عليه و آله هم تعجّب مى كرد. صلي الله عليه و آله بر خشك و زمخت سخن گفتن شخص غريب و تقاضاى او صبر مى كرد، تا آن كه اصحابش آنها را گرد مى آوردند و مى فرمود: هرگاه كسى را ديديد كه حاجتى مى طلبد، او را يارى رسانيد. صلي الله عليه و آله، ستايش را از كسى جز از مسلمان حقيقى نمى پذيرفت، و سخن كسى را قطع نمى كرد، تا آن كه از حد مى گذراند، پس با نهى يا برخاستن، كلام او را قطع مى كرد. @tabyinchannel
💫🌷💫🌷💫🌷💫🌷💫 🌷💫 💫 ✅آیا دیدار در عصر غیبت ممکن است؟ 💠شرح پرسش: آیا دیدار در عصر غیبت ممکن است و اگر هست واقع شده یا نه و از آنچه نقل شده، چقدر به واقعیت نزدیک است؟ 💢پاسخ: 🔷منشأ این گونه سئوالات به روایت بر میگردد که علمای شیعه آن را از چهارمین نائب خاص امام زمان علیه السلام نقل کرده اند. در فرمایشی به آخرین نائب خود فرمودند که پس از ، دیگر کسی مرا نخواهد دید و اگر کسی بگوید مرا دیده دروغ گفته است. 🔷ما بر اساس این روایت میتوانیم مدعیان رؤیت را تکذیب کنیم. البته منظور دیداری است که در انجام میشده است. چنین رؤیتی خاص دوران غیبت صغری بوده و بعد از آن نفی شده است. پس این نبود که چشم هیچ انسانی به ایشان نمی افتد، بلکه روایت داریم که حضرت در بین مردم هستند و مردم را می بیند اما آنها محروم از رؤیت حضرت اند. 🔷گاهی دیدار چنین حاصل میشده که فرد بعد از دیدار و خروج از آن حالت یقین پیدا میکرده که (عج) را دیده است، اما رؤیت رسمی حضرت چنانچه در غیبت صغری بوده، تکذیب میشود. نمونه کسانی که قبلاً علم داشته و با علم به دیدار حضرت رفته باشد، بسیار کم بوده و معمولاً پس از مرگ دیدار کنندگان این موضع شده است و آنها مدعی دیدار نبوده اند. 🔷علامه مصباح یزدی دامت برکاته در پاسخ به سئوال که آیا مواردی که نقل میشود افرادی علیه السلام را مشاهده کرده اند واقعیت دارد یا نه؟ می فرمایند: فرق بین عصر غیبت صغری و غیبت کبری این است که در زمان ، کسانی بودند که می توانستند رسماً خدمت برسند، حرف های مردم را نقل کنند و جوابش را هم بگیرند و به مردم اطلاع دهند. یا وجوهات را بپردازند و رسید بگیرند. گویی حاضر بودند و مردم با ایشان ملاقات می کردند، با این تفاوت که این روابط خصوصی بود و فقط چند نفر یا یک نفر با آن حضرت رابطه داشتند. این نوع رابطه پس از آخرین نماینده، قطع شد و پس از آن دیگر چنین رابطه ای وجود ندارد که کسی باشد تا مردم بوسیله او با ایشان ارتباط پیدا کنند. اینکه آن فرمودند پس از این، کسی مرا نخواهد دید، منظور همان است که در وجود داشته است و به خواست خود، هر وقت میخواستند خدمت علیه السلام می رسیدند، لذا در زمان ، رؤیتی که توأم با آن نیابت بوده باشد وجود ندارد و آن حضرت این موضوع را نفی می نمایند. اما در زمان غیبت کبری، ممکن است کسانی خدمت علیه السلام شرفیاب شوند، ولی آن حضرت را نشناسند، یا در خواب، ایشان را ببینند یا آنکه خود علیه السلام خواسته باشند که خود را به کسی نشان دهند. دلیلی بر عدم امکان این موضوع نداریم. خلاصه آن که ظرف گفت و گویی که محل بحث بوده، رؤیتی است که در زمان غیبت صغری میسر بوده و آن را در زمان غیبت کبری نفی می کنند، نه هر رؤیتی را.[۱] @tabyinchannel 👇👇
👆👆 🔷بنابراین با قاطعیت میتوانیم کسانی را که ادعای دیدار با میکنند (به معنایی که توضیح داده شد)، تکذیب کنیم و از آن طرف برخی ملاقات ها را که به صورت ادعا نبوده، مثل دیدار ، و ...مورد تصدیق قرار دهیم. 🔷دیدار و رویارویی با به سه صورت ممکن است پیش آید: 1⃣دیدار با عنوان غیر واقعی ایشان، به طوری که کاملاً برای دیدار کننده باشند. اینگونه دیدار، و به فراوانی دایم برای کسانی که در محل زندگی ایشان سکونت دارند یا افرادی که با ایشان برخورد مینمایند در هر نقطه ای که باشند، روی میدهد. 2⃣دیدار با آن در عنوان حقیقی ایشان، بدون این که این امر را ملاقات کننده بداند، مگر پس از پایان گرفتن دیدار، متوجه باشد. این همان حالتی است که اکثر دیدارهای نقل شده را شامل میشود. 3⃣ با ، در حالی که دیدار کننده نیز در اثنای ملاقات متوجه این امر باشد. این گونه دیدار در اخبار مشاهده و دیدار بسیار کم نقل شده است، زیرا غالباً میباشد و با علیه السلام منافات دارد. 🔷راجع به اینکه آیا در ممکن است کسی خدمت آن حضرت مشرف شود؟ باید گفت: ، و اینکه در بعضی روایات گفته شده که مدعیان دیدن حضرت را تکذیب کنید، منظور کسانی است که ادعای دیدن آن امام و نیابت دارند. باری هر شیعه پاک سرشتی می تواند آن حضرت را ملاقات کند.[۲] 🔺پی نوشتها: ۱. تقویت مبانی اعتقادی، آیت الله مصباح، صص ۵۰-۵۱ ۲. یکصد پرسش پیرامون امام زمان(علیه السلام)، علیرضا رجالی تهرانی، صص ۱۵۳-۱۵۵ ∆منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام @tabyinchannel
⚫️ کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا 🔻 در مکتب حسین علیه‌السلام حسین(ع) کرد تا برای ، پنهان شدن حاکمان پشت اسم دین را آشکار سازد و حقیقت طاغوت هایی را که به اسم خلافت رسول(ص) بر مردم حکم می‌راندند، رسوا کند. واقعه طفّ سوگنامه‌ای گذرا نیست که فقط در مرحله‌ای مشخص از تاریخ روی داده باشد؛ بلکه صورتی کامل از پیکره یافتن نبرد حق و باطل است. صحنه‌ای واقعی و زنده است که نقش های آن را همۀ طبقات بشر با سن ها و جنس های گوناگون ایفا می‌کنند؛ معصومی که کوتاهی و خطا نمی‌کند، مجرمی که از پست‌ترین و فجیع‌ترین کارها ابایی ندارد؛ زن و کودک شیرخوار و پیرمرد سالمند و توبه‌کار و گنه‌کار، همه در آن هستند. هم والایی و بلندمرتبگی در آن هست و هم پستی و فرومایگی. این واقعه تعبیری از یک مرحله تاریخی نیست، تعبیری از حال یک امت است که حاکمانش آن را از جاده صحیح به کج برده‌اند و آن را از رسالت و عقیده‌اش دور کرده‌اند، تا جایی که امتی مرده شد که به هیچ‌چیز نمی‌اندیشد جز به این اندک نفسی که بالا و پایین می شود ... ترس به‌اندازه‌ای توصیف‌ناپذیر این امت را فراگرفت، آن چنان که می‌دانست به حق عمل نمی‌شود و از منکر جلوگیری نمی‌شود؛ اما ایستاده بود و تکان نمی‌خورد. این اجلش فرارسیده بود و مرده بود؛ گرچه بدن‌هایشان متحرک بود. 📚 امامان اهل‌بیت، ص۵٣٨ @tabyinchannel
🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️ به (س) و شرح جزییات آن (بخش چهارم و پایانی) 🔶در و به (ع)، آنان در هجوم خود را عملی ساختند. 💠ادامه حملات در نقلهای دیگر 🔷ابان بن ابی عیاش از سُلیم بن قیس نقل می کند که گفت: نزد عبدالله بن عباس در خانه اش بودم، و گروهی از پیروان علی(ع) با ما بودند، ابن عباس برای ما سخن می گفت. از جمله ماجرای هجوم را برای ما بازگو کرد. او گفت: «ای برادران! بعد از (ص) به درب (س) آمد و بر در کوبید و فریاد زد: ای پسر ابوطالب! در را باز کن! (س) فرمود: «ای ! ما را به تو چه کار؟! ما را در مصیبت مان هم رها نمی کنی؟»؛ گفت: در را باز کن وگرنه آن را بر سر شما به آتش می کشیم. (س) فرمود: «یا عُمَرُ! أَمَا تَتَّقِی اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ تَدْخُلُ عَلَی بَیتِی وَ تَهْجُمُ عَلَی دَارِی؟؛ ای ! از خدا نمی ترسی که به سرایم درآمدی و به خانه ام یورش آوردی؟!». برنگشت، سپس ، و را زد و در آتش گرفت. [کتاب سلیم بن قیس، ج۲، ص۸۶۴] 🔷 هیزم ها را شعله ور می ساخت و خالد بن ولید، مغیره و ابوعبیده بن جراح و قنفذ هم در حال جمع آوری هیزم بودند، و با شعله گرفتن هیزم ها آتش به در خانه سرایت کرد و دود وارد خانه شد، در حالی که (س) پشت در نشسته بود! در این حال، سعی می کرد در را باز کند، تا به داخل خانه هجوم بیاورند. (س) برخاست و دو دست خود را بر دو طرف چهار چوب در گذاشت و با تمام بدن خود مانع باز کردن در شد. کم کم به سوی در خانه رسید، در حالی که شعله می کشید و آن بر و (س) می خورد. در آن لحظه ناگهان چنان با به در نیم سوخته زد که باز شد. پیش از آنکه (س) بتواند خود را کنار بکشد، بر آن (س) برخورد کرد و (س) بین در و دیوار قرار گرفت و بر آن حضرت (س) رسید. 🔷در این هنگام (س) بر روی زمین افتاد و آتش همچنان شعله ورتر می شد و در این هنگام وارد خانه شدند. فشار در، بر بدن حضرت(س) به حدی بود که در همان لحظه (ع) در رحم مادر به رسید. حضرت(س) در این هنگام صیحه ای زد و ناله زنان فرمود: «یا أَبَتَاهْ! یا رَسُولَ اللَّهِ(ص)! هَکذَا کانَ یفْعَلُ بِحَبِیبَتِک وَ ابْنَتِک؟؛ ای پدرم! ای رسول خدا (ص)! این چنین رفتار می شود با حبیبه ات و دخترت!» سپس ناله زد: «آهِ یا فِضَّةُ! إِلَیک فَخُذِینِی فَقَدْ وَ اللَّهِ قُتِلَ مَا فِی أَحْشَائِی مِنْ حَمْلٍ؛ آه ای ! مرا دریاب! به خدا قسم را که در داشتم، !». [بحار الانوار، ج۳۰، ص۲۹۴] ابن حجر عسقلانی می نویسد: «إنَّ عُمَرَ رَفَسَ فاطِمَةَ(س) حَتَّی أسقَطَت بمُحسِن(ع)؛ در این هنگام به (س) زد که (ع) گردید». [لسان المیزان ابن حجر عسقلانی، ج۱، ص۴۰۶] سپس حضرت (س) عاملین این کار را نفرین کرد. سپس از زمین برخاست و خود را به زحمت بلند کرد و از و ، بر دیوار تکیه داد. 🔷 خود می گوید: به طرف در رفتم، او استقامت کرد؛ با بر زدم، به دردش آورد، صدای و گریه اش را شنیدم. نزدیک بود دلم به رحم بیاید و برگردم که به یاد (ع) و حرص و ولع او در ریختن خون بزرگان عرب پس در حالی که او خود را به در چسبانده بود تا مانع شود با تمام توان به در زدم و ناگهان پشت در افتاد. [بحارالأنوار، ج ۳۰، ص۲۹۴] در این هنگام وارد خانه شده بود و قبل از رسیدن فضه بر هر دو (س) ، که (س) پر از شد. که هنوز آتش کینه اش شعله ور بود، با به و (س) زد. با ، بی محابا بر هر دو پهلوی حضرت(س) می زد. ناگهان را بر (س) زد. با بر بازوی فاطمه (س) زد، تا اینکه؛ بازو و کتف ایشان مانند دستبدی سیاه، شد. [الهدایه الکبری خصیبی، ص۴۰۷] در این حال صدای حضرت(س) به «یا ابتاه!» بلند شد؛ و لا حول و لا قوه الا بالله... منبع: اختصاصی حوزه نت با تلخیص @tabyinchannel
⭕️چرا چنین آقایی را رها کردی؟ 🔹شخصی در راه مکه گم شد و شاید در دریا افتاد. وقتی که به نجف اشرف برگشت به علیه‌ السلام شد. شب را در دید، حضرت به او فرمود: تو در نزد [۱] است. وی به آمد و سراغ میرزا رحمة‌ الله را گرفت. 🔹او را به خانه راهنمایی کردند. هنگامی که به در خانه ایشان رسید، مرحوم میرزا پیش از ملاقات و باز کردن در خانه و بدون سؤال، از سوراخِ در، را به او داد. وی آن را باز کرد و دید اوست و به محل زندگی خود بازگشت. 🔹وقتی که به محل زندگی بازگشت، به او گفتند: چرا را رها کردی؟! دوباره به قصد خدمت به به مراجعت نمود، ولی وقتی رسید، دید که آقا شده است. شد تا اینکه از دنیا رفت و نزد میرزا دفن شد و اکنون قبر او داخل مقبره میرزا قرار گرفته است. پی نوشت؛ [۱] فقیه و اصولی بزرگ، ابوالقاسم‌ بن‌ حسن شفتی جیلانی معروف به میرزای قمی (۱۱۵۰ـ ۱۲۳۱)، صاحب تألیفات متعدد، از جمله کتاب اصولی معروف قوانین 📕در محضر بهجت، ج۱، ص۴۱ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️علماء و بزرگان اهل سنت درباره فضائل بى شمار «امام على» (علیه السلام) چه گفتارى دارند؟ (بخش دوم و پایانی) 🔸سخنان درباره (عليه السلام) بیش از آن است که در این مختصر ذکر شود، امّا براى نمونه به برخى از مهم ترین سخنان آنان اشاره مى شود: 1⃣استاد خالد محمّد خالد مصرى مى گوید: «چه مى گویید در حق کسى که (صلی الله علیه و آله) او را از بین اصحابش انتخاب نمود، تا آنکه در برادرش باشد. چقدر ابعاد و اعماق آن حضرت گسترده بود که (صلی الله عليه و آله) او را بر سایر صحابه مقدم داشته و به عنوان برادر برگزیده است». [۱] 2⃣خانم دکتر سعاد ماهر محمّد مى نویسد: (عليه السلام) بى نیاز از ترجمه و است. و بس است ما را از تعریف او، این که آن در شد، و در تربیت یافت و تحت قرار گرفت». [۲] 3⃣استاد عباس محمود عقّاد نویسنده معروف مصرى مى گوید: « (عليه السلام) در خانه اى تربیت یافت که از آنجا به گسترش یافت...». [۳] 4⃣دکتر محمّد عبده یمانى درباره حضرت مى گوید: «او بود که از اش در دامان (صلی الله علیه و آله) پرورش یافت و تا آخر عمر، آن حضرت را رها نساخت». [۴] او همچنین مى گوید: « - ، صاحب مجد و یقین، دختر بهترین فرستادگان - «کرّم الله وجهه» کسى است که براى هیچ بتى تواضع و فروتنى نکرد». [۵] 5⃣استاد احمد حسن باقورى، وزیر اوقاف مصر مى گوید: «اختصاص (عليه السلام) از بین صحابه به جمله «کرّم الله وجهه» به این جهت است که او هرگز بر هیچ بتى سجده نکرده است...». [۶] او همچنین مى گوید: «اگر کسى از تو سؤال کند به چه جهت مردم (عليه السلام) را دوست مى دارند؟ بر تو است که در جواب او بگویى: بدان جهت که (عليه السلام) را دوست دارد». [۷] پی نوشت‌ها؛ [۱] فی رحاب على (ع)؛ [۲] مشهد الامام على (ع) فى النجف، ص ۶؛ [۳] عبقریّة الامام على (ع)، ص ۴۳؛ [۴] علّموا اولادکم محبّة آل بیت النبى(ص)، ص ۱۰۱؛ [۵] همان؛ [۶] على (ع) امام الائمة، ص ۹؛ [۷] همان ص ۱۰۷ 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۸۵ هـ ش، ص ۱۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️در غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) چه اسراری نهفته است؟ (بخش دوم) 🔸 (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از امورى است که به تنهایى از کشف همه آن ناتوان است، و پیوسته قرار گرفته، و فکرها را مشغول نموده است؛ ولى باید توجّه داشت که براساس برخى ، علّت و فلسفه واقعى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) سرّى از است. در ادامه‌ی این نوشتار مواردی از ، که در روایات به آنها اشاره شده است بیان می‌گردد؛ 1⃣آزمایش مردم 🔹یکی از مردم است. این سنت در تمام ‏های_گذشته نیز اجرا شده است. در می‏فرماید: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لَا يُفْتَنُونَ - وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ»؛ [۱] (آیا گمان کرده اند، همین که بگویند: آوردیم، رها می شوند و آنان [به وسیله جان، مال، اولاد و حوادث] مورد قرار نمی گیرند؟ - در حالی که یقیناً کسانی را که پیش از آنان بودند، کرده ایم [پس اینان هم بی تردید آزمایش می شوند]، و بی تردید خدا کسانی را که [در ادعای ایمان] راست گفته اند می شناسد، و قطعاً دروغگویان را نیز می شناسد.). 🔹با توجه به آیه فوق، در هر زمان و دوره‏ای، آن دوره را مورد قرار می‏دهد، تا واقعی از متظاهرین به دین و ایمان مشخص شوند. در هر زمان، و متناسب با رشد و آن زمان است. در دوران ، با غایب شدن ‏_خدا، مردم به و پایداری نسبت ‏به دین می‏شوند، تا از غیر واقعی تمیز داده شده، و هر کدام در خور موفقیت در این امتحان به دست آورند. 🔹سدیر صیرفی می‌گوید: «من با سه نفر از صحابه محضر (علیه‌ السلام) رسیدیم، دیدیم آن حضرت بر روی خاک نشسته و مانند فرزند مرده، جگر سوخته گریه می‌کرد. آثار حزن و اندوه از چهره اش نمایان است و اشک، کاسه چشمهایش را پر کرده بود و چنین می‌فرمود: سرور من (دوری) تو خوابم را گرفته و خوابگاهم را بر من تنگ کرده، و آرامشم را از دلم ربوده. آقای من تو مصیبتم را به مصیبت‌های دردناک ابدی پیوسته است. گفتم: خدا دیدگانت را نگریاند ای فرزند بهترین مخلوق! برای چه‌ این چنین گریانی و از دیده اشک می‌باری؟ چه پیش آمدی رخ داده که‌ این گونه اشک می‌ریزی؟ 🔹 آه دردناکی کشید و با تعجب فرمود: وای بر شما، سحرگاه امروز به کتاب (جفر) نگاه می‌کردم و آن کتابی است که علم منایا و بلایا و آنچه تا روز قیامت واقع شده و می‌شود در آن نوشته شده، درباره تولد ما و و او دقت کردم. و همچنین دقت کردم در گرفتاری آن زمان، و شک و تردیدها که به خاطر او که در دلهایشان پیدا می‌شود و در نتیجه بیشتر آن‌ها از خارج می‌شوند، و ریسمان اسلام را از گردن برمی دارند… اینها باعث گریه من شده است». [۱] ... پی نوشت؛ [۱] بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۹؛ (روایت تلخیص شده است). روایت برگرفته از سایت منبر عالمانه دُرر منبع: راسخون به نقل از وبسایت عصر انتظار @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️منظومه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و خورشید جهان (بخش اول) 🔹 سالهاست در پس پرده ، از دیدگان پنهان است؛ چشم‌ها خیره در حسرت دیدار رخسار معشوق، اشک‌باران است؛ روز‌ها جایش را به شب و شب‌ها به روز می‌دهد و تنها حسرت بر جای می‌گذارد؛ گویند و را از وجود خود خواهد ساخت؛ و آرامش را به خود ارمغان می‌دهد؛ اما ابر‌ها صورت محبوب را پوشانده و همگان را از حضورش محروم ساخته، 🔹ابری که چشمان ما را خاموش کرده و توان دیدن را نداریم. به کجا می‌رویم بدون او؛ مگر دل طلب یار را ندارد؛ چاره‌ای بیندیش‌ ای ! یار کجاست؟ محبوب کجاست؟ سال هاست از دیدار و (عجل الله تعالی فرجه الشریف) محروم هستیم؛ او در میان ماست، ولی چشمان آلوده‌ ما قادر به دیدن نیست؛ وظیفه ما چیست؟ چه باید کنیم تا  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بیاید...؟ 💠امام زمان (عج) کجاست؟ 🔹  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ۲۶۰ هجری قمری اغاز شده است و تا امروز در سال ۱۴۴۵ ادامه دارد؛ ۱۱۸۵ سال زمان غیبت  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌گذرد و همچنان ادامه دارد؛ ایشان مشتاق هستند تا بدانند آن حضرت در کجا هستند و چه زمانی می‌توانند چهره مبارک شان را ببینند، اما سالهاست در حسرت این لحظه با چشمانی اشکبار همچنان در خود هستند؛ به راستی او کی خواهد امد؟!... 🔹براساس روایات بسیار به نقل از (صلی الله علیه و آله) و (علیهم السلام) و حتی خود  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بار‌ها گفته شده، ایشان میان امت خود و بر ما هستند؛ و این ما هستیم که نمی‌توانیم چهره مبارک ایشان را ببینیم و دلیل نمی‌شود که  میان مردم حضور نداشته باشند. هر آنچه در عالم انجام می‌شود،  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ان هستند و و ناظر بر تمام اتفاقات به ویژه اعمال ما؛ ما را حضرت ایشان می‌کنند و در روز ما را از چگونگی اعمال مان باخبر می‌سازند. 💠دلیل غیبت طولانی و ظهور نکردن امام زمان (عج) چیست؟ 🔹مشتاقان‌ زیادی در انتظار   (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هستند، ولی همچنان غیبت ایشان ادامه دارد و ما در حسرت دیدار آن حضرت هستیم؛ حجت الاسلام و المسلمین صادقی واعظ در تشریح دلایل غیبت طولانی و ظهور نکردن امام زمان بیان میکند: (عجل الله تعالی فرجه الشریف) میان امت خود دارد، ولی نیست؛ در حقیقت ما ایشان هستیم نه حضور؛  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ناظر و شاهد ما هستند، و تنها دلیل به چشم ندیدن آن حضرت ماست. 🔹ابر گناه جلوی را گرفته و ما قادر نیستیم ایشان را ببینیم؛ ما آنقدر در گناهان خود غرق شده ایم که ، اما حضرت مشتاق دیدار امت خود است. ما خود مقصر محروم شدن از دیدار خود هستیم. تنها چاره‌ی آن پرهیز از است؛ هر چه گناهان بیشتر شود و زمان ظهور  (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به تاخیر می‌افتد.    حاضرند، اما به دلیل گناهان، چشمان ما قادر به دیدن ایشان نیست و از ظهور محروم هستیم؛ باید به فکر چاره برای حال خود باشیم. ... منبع: حوزه نت به نقل از پایگاه وارث @tabyinchannel