🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷💫🇮🇷 💫 ✅جايگاه دين و مردم در نظام #جمهوري_اسلامي ⭕️با پيروزي #انقلاب_اسلامي در بهمن ۵۷ و استقرار #نظام_جمهوري_اسلامي در ايران فصل جديدي در تعامل ميان دين و حكومت گشوده شد. اين فصل، فصل نويني بود، كه پس از سپري شدن قريب به ۱۴ قرن از حاكميت سياسي معصوم در صدر اسلام مجدداً بازگشايي گرديد. 🔷نظريه #جمهوري_اسلامي كه از ابتكارات معمار كبير انقلاب #امام_خميني (ره) به حساب مي آيد، تلفيق هوشمندانه اي بود كه بنا به خواست عمومي جامعه مذهبي ايران، به دنبال تحقق يافتن #حاكميت_قوانين_الهي در قالب الگوي #مردم_سالاري_ديني و يا همان نظريه «جمهوري اسلامي» ‌در ايران بود. اين نظريه كه همزمان با اوج گيري نظريه ليبرال ـ دموكراسي غرب و هم آوردجويي آن از سوي نظريه پردازان و قدرت هاي برتر غربي ـ اروپايي در ايران استقرار يافت، بر پايه دو ركن اساسي #دين و #مردم بنا گرديد. 🔷نظام جمهوري اسلامي، برخلاف نظام ليبرال دموكراسي غرب كه زاييده و مروج تفكر جدايي دين از سياست است از پيوند عميق و ارتباط نزديك #دين_با_سياست حكايت دارد و اين بدان جهت است كه از همان بدو اوج گيري انقلاب و ايام پس از پيروزي، مخالفت ها و دشمني هاي مستقيم و غيرمستقيم قدرت هاي استعمارگر، حاميان نظام هاي سكولار، لاييك و... نسبت به آن آغاز و با گذشت ايام بر دامنه و ابعاد آن افزوده شد. 🔷بيشترين و مهمترين هدف مخالفان نظام جمهوري اسلامي هجمه به #بُعد_ديني نظام بود كه در پناه شعار آزادي و دموكراسي ـ آن هم به طريقي كه استعمار غرب تعريف مي كرد ـ سعي شد اين ركن اساسي نظام حذف و يا در حد امكان تضعيف گردد. 🔺در اين نوشتار مي كوشيم ضمن تبيين چارچوب كلي نظام #جمهوري_اسلامي كه از همان الگوي نظام #مردم_سالاري_ديني است به بررسي «دين» و «مردم» در اين نظام بپردازيم. براي اين منظور جا دارد ضمن بيان مقدماتي چند بحث خود را در قالب نكات ذيل دنبال كنيم: 🔷 به عنوان مقدمه تذكر اين نكته ضروري است كه تأسيس و استقرار يك حكومت ديني و به طور كلي ايمان قلبي انسان به سوي خداوند، پيرو قانون جبر و تحميل نيست. خداوند انسان را #آزاد آفريد تا با اراده و اختيار خويش راه طاعت يا عصيان را برگزيند، اما از آنجا كه هستي فعل و مخلوق الهي است و او به مصالح و مفاسد مخلوقات خود از هر موجود ديگري آگاه تر است و همچنين انتخاب راه عصيان و گمراهي انسان قطعاً مطلوب خالق هستي نبوده و نيست، لذا خداوند متعال با ارسال پيامبران و امامان به عنوان حجت خارجي قرار دادن موهبت عقل براي انسان به عنوان حجت باطني، هدايت و پيروي از راه طاعت الهي را خواستار گرديد. 🔷اين به آن دليل است كه #عقل به تنهايي بر هر امري احاطه كافي ندارد و به تجربه نيز ثابت گرديده كه نفس انسان به او اجازه نميدهد، تمام شئون خويش را آن چنان كه بايسته و شايسته اوست تدبير كند، لذا مشيت الهي بر اين قرار گرفت كه دو عامل #عقل و #وحي در كنار يكديگر به عنوان دو #حجت_شرعي به كشف مقاصد الهي و مصالح بشري بپردازند. از اين رو ميتوان گفت كه بشر گرچه در انتخاب مسير خود آزاد بوده، ولي مسئول است و اين قاعده عمومي است كه نقش و جايگاه مردم در نظام هستي را براي آنان مشخص ميسازد. ◀️ ادامه‌ی مطلب در لینک زیر👇 https://www.andisheqom.com/fa/Question/View/11599 #جمهوری_اسلامی @tabyinchannel #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد

✨🔶✨🔶✨🔶✨🔶✨ ✨ ⭕️چگونه با #شیطان مبارزه نماییم؟ 🔷اگر دشمن را به دشمن درونی و بیرونی تقسیم کنیم، #بارزترین و #خطرناکترین_دشمن_بیرونی را باید #ابلیس (شیطان) بدانیم، چرا که هشدارها و پیامهای نورانی آیات و روایات حاکی از این حقیقت است که شیطان، #دشمنی_جدی و موجودی واقعی است و ما چه بخواهیم چه نخواهیم و چه بدانی چه ندانیم با این دشمن، همه جا و همه وقت، دست به گریبانیم: «ان الشیطان لکم عدو فاتخذوه عدوا...» همانا شیطان، دشمن شماست، شما نیز او را دشمن گیرید». 🔷طبق آیات قرآن، شیطان موجودی است از جنیان که از آتش خلق شده است، این موجود که به ظاهر، شش هزار سال عبادت خدا را کرد در اثر نافرمانی پروردگار از بهشت برزخی رانده شد. او در موقع خروج، از خداوند مهلت خواست تا در صراط مستقیم حق بنشیند و بندگان خدا را فریب دهد. این دشمن نفرین شده، از ابتدای خلقت، لحظه ای برای به دام انداختن بشر، آرام نگرفته و انسانهای بی شماری را از قشرهای مختلف به وادی ضلالت و فلاکت کشانده است و سوگند یاد کرده که از هیچ تلاشی در جهت دشمنی و گمراهی بشر فرو گذار نکند. 🔷نکته قابل توجهی که در بحث از #شناخت_شیطان مطرح است، #غفلت و بی اعتنایی انسان نسبت به این #دشمن_کینه_توز میباشد. مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، در این خصوص آورده است: « #موضوع_ابلیس، نزد ما، امری مبتذل و پیش پا افتاده است و اعتنایی به آن نداریم، جز آنکه روزی چندبار او را لعنت کرده و از شرش به خدا پناه می بریم... . لیکن باید دانست که این موضوع، موضوعی است #بسیار_قابل_تأمّل و #شایان_دقت و بحث... چرا نباید در صدد برآییم و در شناختن این دشمن خانگی این قدر بی اعتناییم؟ دشمنی که تا ما را به عذاب جاودانه نیندازد، آرام نمی گیرد؟» 🔷اگر شیطان، دشمن است و اگر رجیم و اخراجی است و اگر کینه تک تک افراد بشر را به دل گرفته و میکوشد تا آنها را به قعر آتش فرستد، بر انسان نیز لازم است که بنا به #هشدارهای_عقل و #وحی، او را #دشمن بدارد و با قاطعیت از خود براند. این خیال خامی است که انسان بپندارد روزی دشمنی شیطان، پایان میپذیرد و خیرخواه او میگردد. مگر میشود چنین موجودی کینه توز که خود به #دشمنی_جاودانه با انسان اعتراف دارد، حتی برای لحظه ای دشمنی اش را فراموش کند؟ از این رو هیچ تردیدی نیست که در زندگی این موجود پلید، مفاهیمی چون سازش، روابط مسالمت آمیز، آتش بس، احترام متقابل و... هرگز و هرگز معنایی ندارد. 🔷خداوند به موسی (ع) فرمود: «ای موسی! همیشه از من چهار سفارش را به خاطر داشته باش... چهارمین سفارش این است: تا از مرگ این دشمن اطلاع یقینی حاصل نکرده ای، از #مکر و حیله اش آسوده مباش» به همین جهت است که خداوند از فرزندان آدم، پیمان گرفت که شیطان را معبود خویش قرار ندهند و بلکه در دشمنی او شک و تردید به خود راه ندهند؛ «الم اعهد الیکم با بنی آدم ان لاتعبدوا الشیطان انه لکم عدو مبین و ان اعبدونی هذا صراط مستقیم ولقد اضل منکم جبلا کثیرا افلم تکونوا تعقلون». «ای فرزندان آدم مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید زیرا وی، #دشمن_آشکار شماست و این که مرا بپرستید این است راه راست! و او گروهی انبوه از میان شما را سخت گمراه کرد، آیا تعقل نمی کردید؟» 🔷امام کاظم (ع) نیز در بخشی از پندهایشان به هشام درباره دشمنی که بیش از هر دشمن دیگر لازم است با او مبارزه شود، فرمودند: «نزدیک ترین و دشمن ترین دشمنان تو، و کسی که دشمنان تو را بر ضد تو می شوراند، جز #ابلیس_پلید کسی نیست». به هر جهت باید پذیرفت که شیطان، دشمن جدی و کینه توز انسان است و از خدا مهلت گرفته با تمام توان به آدمی حمله برد و او را به خاک سیاه نشاند. او دشمنی است که با اهدافی خاص به میدان می آید، مبارزه اش حساب شده است، از کمینگاه و گلوگاه هایی که انسان به دام می افتد، آگاه است، به عبارت دیگر از نقاط ضعف بشر مطّلع است و به هیچ چیز جز به اسارت درآوردن او قانع نیست، چرا که به تعبیر رسول اکرم (ص) شیطان گرگ گرسنه انسان است: «ان الشیطان ذئبالانسان» 🔷شیطان از آن دشمنانی است که طبق حساب و برنامه، کار میکند از موقعیت، آدمی در این جهان به خوبی اطلاع دارد؛ روحیه ها، گرایشها و دیگر خصوصیات انسان را بهتر از خود او میشناسد. سیاستهای اصولی را به عنوان خط مشیِ کلی برگزیده و با مهارتها، تجهیزات و نیروهایش، سخت میکوشد تا هر کس را به فراخور حالش حتی یک گام هم که شده به دام هایش نزدیک کند، تا رفته رفته زهر نهایی خود را بپاشد. از آن جایی که راه نفوذ شیطان در وجود آدمی، از کانال خلاءها و مجرای نیازها و امیال می باشد، بنابراین #مقدمه_ی_شناخت این دشمن خطرناک، شناخت نفس خویشتن و آگاهی از خواهشها، خلاءها و امیال و غرایز و خلاصه یک دوره #خودشناسی است. 🔗متن کامل را اینجا 👈 rasekhoon.net/article/show/701862 بخوانید. @tabyinchannel #کپی_و_انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️با توجّه به موارد استعمال كلمه «وحی»، این پدیده الهی به چند صورت انجام می گيرد؟ 🔸از مجموع موارد استعمال كلمه #وحی، مى توان گفت: «وحی پروردگار» به دو صورت انجام مى گيرد. اين دو صورت عبارتند از: 1⃣«وحى تكوينى» 🔹#وحی_تكوينى در حقيقت همان صفات، غرايز و استعدادهاى درونى است كه خداوند در «نهادِ موجودات» قرار داده. وحى فرستادن به زنبور عسل، همان تكوينِ غرايز درونى او است. البته به كار بردن كلمه #وحى در اين موارد، يك نوع «تشبيه» و «مجاز» است، زيرا خلقتِ مرموز و اسرارِ درونى موجودات به صداى آرام تشبيه شده است. 2⃣«وحى تشريعى» 🔹#وحی_تشريعى همان است كه بر #پيغمبران فرستاده مى شده و رابطه خاصّ پيغمبران با مبدأ آفرينش بوده و به وسيله آن #حقايق را دريافت مى داشتند. امكان حصول اين نوع #وحى براى كسى كه خداوند او را مورد عنايت قرار داده چيزى نيست كه ادراك آن براى عقل مشكل باشد. بعضى از دانشمندانِ علوم جديد كه خيال مى كنند تمام حقايق جهان را مى توان با معلوماتِ تجربى تفسير كرد، #وحى را يك نوع تجلّى شعورِ باطن و يا وجدانِ ناآگاه پنداشته اند! ولى حقيقت اين است كه #اسرارِ_جهان منحصر به كشفيّاتِ امروز نيست. 🔹بسيارى از مسائل وجود دارد كه هنوز علم نتوانسته است به آنها پاسخ صريح و روشن بدهد، و مسئله #وحى نيز يكى از آنها است. توجيه «وحى» از راه شعور ناآگاه با اظهارات پيامبران و كتاب هاى آسمانى سازگار نيست، زيرا نتيجه آن توجيه اين مى شود كه: دركِ پيغمبران نسبت به مسائلى كه به آنان وحى مى شده با درك ما نسبت به مسائلى كه از طريقِ تجلّى شعورِ باطن سرچشمه مى گيرد، مغايرتى ندارد، به غير از آنكه آنان در اين جهت نيرومندتر بوده اند! حال آنكه #پيغمبران، #وحى را به صورت يك «رابطه مخصوص با مبدأ هستى» و مغاير با روابط فكرى و علمى ديگر، معرفى كرده اند. 📕رهبران بزرگ، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)، قم‏، ۱۳۷۳ش، چ ۱، ص ۱۸۸ و ۱۸۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #وحی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️با توجّه به موارد استعمال كلمه «وحی»، این پدیده الهی به چند صورت انجام می گيرد؟ 🔹از مجموع موارد استعمال كلمه #وحی، مى توان گفت: #وحی_پروردگار به دو صورت انجام مى گيرد. اين دو صورت عبارتند از: 💠الف) وحى تكوينى 🔹 #وحى_تكوينى در حقيقت همان #صفات، #غرايز و #استعدادهاى_درونى است كه #خداوند در #نهادِ_موجودات قرار داده. وحى فرستادن به زنبور عسل، همان تكوينِ غرايز درونى او است. البته به كار بردن كلمه وحى در اين موارد، يك نوع تشبيه و مجاز است؛ زيرا خلقتِ مرموز و #اسرارِدرونى‌موجودات به صداى آرام تشبيه شده است. 💠ب) وحى تشريعى 🔹 #وحى_تشريعى همان است كه بر #پيغمبران فرستاده مى شده، و رابطه خاصّ پيغمبران با #مبدأ_آفرينش بوده و به وسيله آن #حقايق را دريافت مى داشتند. امكان حصول اين نوع #وحى براى كسى كه #خداوند او را مورد عنايت قرار داده چيزى نيست كه ادراك آن براى #عقل مشكل باشد. بعضى از دانشمندانِ علوم جديد كه خيال مى كنند تمام حقايق جهان را مى توان با معلوماتِ تجربى تفسير كرد، وحى را يك نوع تجلّى شعورِ باطن و يا وجدانِ ناآگاه پنداشته اند! ولى حقيقت اين است كه #اسرارِ_جهان منحصر به كشفيّاتِ امروز نيست. 🔹بسيارى از مسائل وجود دارد كه هنوز علم نتوانسته است به آنها پاسخ صريح و روشن بدهد و مسئله #وحى نيز يكى از آنها است. توجيه وحى از راه شعور ناآگاه با اظهارات #پيامبران و #كتابهاى_آسمانى سازگار نيست؛ زيرا نتيجه آن توجيه اين مى شود كه: دركِ پيغمبران نسبت به مسائلى كه به آنان وحى مى شده با درك ما نسبت به مسائلى كه از طريقِ تجلّى شعورِ باطن سرچشمه مى گيرد، مغايرتى ندارد، به غير از آنكه آنان در اين جهت نيرومندتر بوده اند! حال آنكه #پيغمبران، #وحى را به صورت يك #رابطه_مخصوص با مبدأ هستى و مغاير با روابط فكرى و علمى ديگر، معرفى كرده اند. 📕رهبران بزرگ، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)، قم‏، ۱۳۷۳، چ اول‏، ص ۱۸۸ و ۱۸۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #وحی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد