eitaa logo
استاد علوی تهرانی
3.5هزار دنبال‌کننده
2.5هزار عکس
214 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی استاد علوی تهرانی ✅ تلگرام: https://t.me/Fares_ir ✅ سایت: Fares.ir ✅ ادمین کانال: @Fares_Contact ✅ ارتباط با ادمین جهت طرح سؤال و مشاوره از استاد: @Fares_Admin ✅ بنیاد فارِس المومنین: ۳۴ ۳۲ ۹۲ ۶۶ - ۰۲۱ ✅ کد شامد: ۱-۲-۷۳۲۰۹۸-۶۱-۰-۲
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۲٩ ✅ وقتی به روایات این باب مراجعه می‌کنیم به دو بخش کوتاه معروف به صغری و طولانی معروف به کبری تقسیم شده است. 📌 در دوره خواص با امام مرتبط بودند. اما امام در دوره ، مرتبطین امام همواره سی نفر از خواص کارگزاران هستند که حضرت خضر به عنوان بزرگ آن‌هاست. 💠 امام صادق(ع) فرمودند: قائم(عج) دو غیبت دارد یکی کوتاه و دیگری بلند، در اولی جز خاص کسی جای او را نمی‌داند و در دیگری تنها خادمین محرم او جای او را می‌دانند. ✅ کیفیت غیبت چگونه است؟ اینکه ما می گوییم ظاهر نیست به چه معنی است؟ 🔸 بعضی می‌گویند امام ظاهر نیست یعنی ایشان در میان ما زندگی نمی‌کنند و در جای دیگری هستند. مانند حضرت عیسی(ع) که سوره نساء آیات ۱۵۷ و ۱۵۸ به این مسئله اشاره دارد. البته هیچ روایتی نداریم که درباره امام عصر (ع) این معنا را تأیید کند. 🔸 نظر دیگر این است که امام (ع) در بین مردم زندگی می‌کنند ولی ندارند که به دو نوع است. اول اینکه کسی ایشان را نمی‌بیند(ناپیدایی)، نظریه دیگر این است که کسی ایشان را نمی‌شناسد(ناشناسی). 💠 امام صادق (ع) می‌فرمایند: مردم امام خویش را گم می‏کنند، آن امام در موسم حضور می‏‌یابد و را می‏بیند، ولی مردم او را نمی‏بینند. 📌 در دعای نیز می‌خوانیم «عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ اَرَی الْخَلْقَ وَلا تُری». 🔸 دیدگاه دیگری نیز وجود دارد که امام در بین ما زندگی می‌کنند اما ما ایشان را نمی‌شناسیم. 👈 داستان حضرت یوسف نظیر این مسئله است و امام صادق (ع) این مسئله را در ضمن داستان حضرت یوسف بیان می‌کنند. 🔸 نظر سومی هم وجود دارد که امام به تناسب و فراخور اوضاع گاهی ناپیدا و گاهی ناشناس هستند. 📚 آیت الله صافی گلپایگانی در کتاب ده پرسش می‌فرماید: «اگرچه و صحت و فایده غیبت، به هریک از دو نحو (غایب‌شدن جسم و ناشناس‌بودن) حاصل می‌شود و این جهات که امر امام (ع) مخفی باشد و کسی او را نشناسد، یا نتواند متعرض ایشان گردد و سایر هدف‎ها و مقاصدی که در غیبت آن حضرت است، در هر دو حال، حاصل است؛ اما از جمع بین روایات و حکایات افراد به خدمت آن حضرت و استفاده تفسیر بعضی از آنها از برخی دیگر، دانسته می‌شود که غیبت آن حضرت به هر دو شکل (ناپیداشدن و ناشناس‌بودن) وقوع دارد.» ___________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۲٩، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۳۰ ✅ مسئله از کجا شروع شد؟ 🔸 در تاریخ ۸ ربیع سال ۲۶۰ که امام حسن عسکری (ع) به رسیدند و امام زمان (عج) برایشان خواندند. دستگاه مترصد شد این شخصیت را از بین ببرد. 👈 این سومین هجمه‌ای است که به خانه امام (ع) می‌شود. هجمه اول به خانه امیرالمؤمنین (ع)، هجمه دوم به خانه امام صادق (ع) و هجمه سوم به خانه حضرت صاحب (ع) به قصد کشتن ایشان است. 📌 درباره غیبت و محل و شروع آن اتهاماتی به ما می‌زنند که ما هیچ کدامش را قبول نداریم و در هیچ یک از کتاب‌های نیست. 📚 کتاب حدیث سرداب نوشته جناب آقای سید مجتبی بحرینی نگارشی است بر ماجرا و رویدادها و دیدارها در سرداب سامراء و پاسخ به و رفع اتهامات در این راستا که روایتی را مطرح می‌کند و به نقد کشیده و می‌گوید این روایت مشکل سندی دارد و بقیه نقاط ضعف آن را بیان می‌کند. 🔆 آیا ما روایت یا سندی داریم که به ما گفته شده باشد از کجا غایب شدند؟ 🖌 اینکه از کجا غایب شدند نه، اما آغاز غیبت ایشان کجا هست؟ بعد از شهادت امام حسن عسکری (ع) است که وارد می‌شوند اما نه از داخل سرداب. 👈 اینکه الآن و عاشقان (ع) وقتی به سامراء مشرف می‌شوند سرداب را فقط به قصد تبرک که عبادتگاه دو امام و ولادتگاه امام زمان (ع) بوده است، می‌کنند. 🔹 مرحله اول زندگی حضرت پنج سال پنهانی از زمان ولادت (نیمه شعبان سال ۲۵۵) تا 8 ربیع‌الاول سال ۲۶۰ بوده است. 📍 در این پنج سال برخی از با اذن امام عسکری (ع) و با توجهات ویژه برای اینکه آن‌ها گزارش بدهند چنین شخصیتی آمده در سرداب گاهی این تشرفات به ساحت مقدس امام (ع) پیش می‌آمد. 🔹 مقطع دوم زندگی امام (ع)، غیبت صغری است که در این دوره حضرت را عهده دارند. ممکن است برخی این اشکال را بکنند که مگر می‌شود کسی پنج سالش باشد و امام باشد؟ 📍 این از آن مسائلی است که هم در تاریخ پیشینه دارد هم در اُمت‌های گذشته پیشینه دارد. 💠 جناب یحیی در کودکی به او مقام رسیدند. [مریم / ۱۲] 💠 حضرت عیسی بن مریم نیز در گهواره مقام نبوت داشتند. [مریم / ۲۹] 🖋 قندوُزی حنفی در یَنابیعُ المَوّدَه درباره ولادت امام مهدی (ع) می‌نویسد: خداوند او را در کودکی و عنایت نمود و او را نشانه‌ای برای عالمیان قرار داد همان‌گونه که حضرت یحیی و حضرت عیسی را نشانه قرار داد. 📎 این در بین امامان خودمان هم سابقه دارد. 🔸 نخستین امامی که در خرد سالی به مقام امامت رسیدند جواد الائمه (ع) هستند. 🔸 دومین امامی که از بین امامان ما این منصب امامت را در خرد سالی داشتند امام هادی (ع) هستند. 👈 پس پیشینه داشته قبلاً هم بوده و چیز عجیبی نیست. 📚 کتاب امامت در سنین کودکی نوشته جناب آقای علی اصغر رضوانی انتشارات مسجد جمکران به این مسئله پرداخته است. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۳۰، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۳۱ ✅ سه ویژگی دارد: ۱. محدودیت زمانی دارد که ۶۹ سال طول کشید. ۲. پنهان هستند اما نه از همگان بلکه وکلای امام می‌توانند امام را ببینند و شرفیاب محضر حضرت شوند. ۳. ارتباط با امام قطع نیست، افراد امام را نمی‌بینند ولی می‌توانند نامه‌ها و س‍ؤالاتشان را از طریق به امام برسانند و امام جواب می‌دهند. 🔆 خاص نیاز به نص دارد. بنابر این چهار بزرگوار خودشان ادعا نکردند که ما نایبیم. بلکه امام (ع) به آن‌ها دست خط مبارک دادند که اینها نایبان خاص من هستند. 📌 این نایبان ۴ نفرند: عثمان بن سعید عَمْری، محمد بن عثمان عمری است که پدر و پسر هستند. حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سَمُری. آن‌ها استوار و خلل‌ناپذیر داشتند. داشتند یعنی تیز هوش بودند. باید درایت داشته باشند تا بازیچه جریانات انحرافی نشوند. ، اَعقَل الناس بودن، خدا بودن، و ، و ویژگی دیگر آنهاست. 🔸 یکی از ویژگی‌های نواب است. 🖌 نواب جوری زندگی می‌کردند که اصلاً باورش نمی‌شد این‌ها باشند. 👈 تقیه یعنی نگهداری و در جایی که احساس خطر بکنی. 🔸 جناب حسین بن روح نوبختی در حد بسیار بالائی از تقیه و را در آن شرایط سخت و دشوار داشتند به گونه‌ای که علمای مذاهب اسلامی هر یک ایشان را به خودشان منتصب می‌کردند. 🔸 این چهار بزرگوار با دربار ارتباط داشتند چون امام باید حفظ بشود و چیزی که مهم است اوست. و اینگونه رفتارها باعث می‌شود فقط آن‌هایی که در حد اعلای هستند به این چهار نفر داشته باشند بنابراین عمومیت هم ندارد. 🔸 آن‌ها خیلی و خویشتن دار بودند چون کار بسیار مهم بود و دشمن در جهت دست‌یابی به امام می‌کوشید هر گونه و سستی از سوی نایب و سفیر خاص امام موجب می‌شود این حرکت واکنشی با بن‌بست مواجه شود. 🌺 سومین وکیل خاص امام، حسین بن روح است و بسیار هم مورد وثوق و عنایت امام (ع) است که ایرانی است و این برای ما خیلی افتخار است. افتخار ایرانی‌ها در زمان رسول خدا (ص) سلمان فارسی و در زمان امام عصر (ع) خاندان نوبختی‌ها هستند. 🔆 عده‌ای از ابوسهل نوبختی پرسیدند چرا تو نایب خاص حضرت نشدی؟ و به جای تو ابوالقاسم حسین بن روح از متصدی منصب سفارت او شد؟ در پاسخ گفت: امام بهتر از هر کس می‌داند که چه کسی لایق این مقام است؟ اگر ابوالقاسم حسین بن روح امام را زیر عبای خود پنهان کرده باشد بدنش را با قیچی قطعه قطعه بکنند تا امام را نشان دهد هرگز عبای خود را کنار نمی‌زند و امام را نشان نمی‌دهد. _______ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۳۱، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۳۲ ✅ دوران ۶۹ سال است. در این دوران چهار نفر امام زمان (ع) بودند که از طریق آن‌ها با حضرت ارتباط داشتند. 🔹 وقتی می‌گوییم این‌ها نایب خاص هستند یعنی از طرف (ع) نص دارند و معرفی شده‌اند. اول و دوم که پدر و پسر هستند از سوی امام عسکری (ع) به نیابت امام زمان (ع) معرفی شده و دو نایب بعدی را نیز امام زمان (ع) منصوب و معرفی نمودند. 🔸 نخستین نایب، عثمان بن سعید عمری است که از سال ۲۶۰ بعد از امام عسکری (ع) نیابت را عهده‌دار شد. 🔸 محمد بن عثمان بن سعید، دومین نایب امام (ع) است. ایشان طولانی‌ترین مدت نیابت خاصه یعنی ۴۰ سال را دارد و یکی از مهم‌ترین وظایف او مبارزه با غُلات و نواب دروغین بود. 🔸 حسین بن روح نوبختی که تباری ایرانی دارد و افتخار ما ایرانی‌هاست، ، ، و سومین نایب خاص حضرت مهدی (ع) است. او ۲۱ سال نایب امام بود. 📌 وی در زمان حیات نایب دوم در دربار عباسی چشمگیری داشت. از طرف برخی مقامات دولتی کمک‌های مالی به او می‌رسیده و او از پذیرش آن ابا نمی‌کرده چون با این کار می‌خواست نیابت و ارتباطش با امام را مخفی کند و در نتیجه جان امام را حفظ کند. نایب دوم از دو یا سه سال پیش از درگذشت خود با ارجاع برخی از که اموالی را از سهم امام و غیر آن پیش آنان بود به حسین بن روح، زمینه نیابت او را فراهم کرد. 🔸 چهارمین و آخرین نایب، جناب علی بن محمد سَمُری است و مدت ۳ سال عهده دار این جایگاه بود. وی در روز ۱۵ شعبان ۳۲۹ هجری رحلت نمود. شش روز پیش از رحلت او توقیعی (نامه‌ای) از سوی حضرت ولی‌عصر (عج) به دستش رسید که زمان مرگ او را تعیین می‌کرد. متن این نامه شریف نمایانگر پایان صغری و نیابت خاص و آغاز بود. 📌 با رحلت علی بن محمد سمری دوره غیبت صغری تمام شده و امام عصر(ع) وارد غیبت کبری می‌شوند. 📚 برای اطلاع از زندگانی نایبان خاص سه کتاب معرفی می‌شود: ۱. دو سفیر ۲. حدیث سفیران (سومین سفیر) ۳. حدیث آخرین سفیر و مدعیان دروغین که هر سه کتاب نوشته آقای سید مجتبی بحرینی است. 🔆 مرکز حکومت سامرا بود ولی نواب اربعه در طول این ۶۹ سال همواره در بغداد بودند و قبر مبارکشان نیز در همانجاست یعنی به این شکل ذهن دستگاه را از امام دور کردند. ✳️ بعضی از وظایف عبارت است از: ۱ـ برطرف کردن شیعیان درباره حضرت صاحب (عج) ۲ـ پنهان نگه‌داشتن مکان حضرت ۳ـ پاسخ‌گویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی مردم ۴ـ سازماندهی وکیل‌های حضرت ۵ـ آماده کردن شیعیان برای غیبت کبری ۶ـ رهبری دوستداران و طرفداران امام و حفظ مصالح اجتماعی شیعیان ۷ـ جلوگیری از فرقه‌گرایی و گروه گروه شدن شیعیان ۸ـ مبارزه با مدعیان دروغین نیابت ۹ـ گرفتن اموال متعلق به امام و مصرف آن در زمینه‌ای که حضرت صلاح می‌دانند. _______ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۳۲، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۳۸ ✅ در وظیفه اول ، جلوگیری از فرقه‌گرایی بود. وظیفه دوم آن‌ها مبارزه با مدعیان دروغین نیابت بود. ⭕️ از حرکت اصیل مهدویت اَشکال مختلفی دارد: 🔸 عده‌ای برای برخی از امامان ادعای مهدی بودن کرده‌اند و معصومین (ع) نیز قائم بودن را از خودشان سلب می‌کردند. 🔸 برای برخی از امامزادگان ادعای مهدی بودن شده است. مثلاً در مورد جناب محمد بن حنفیه فرزند امیرالمؤمنین چنین ادعایی شد. ولی ایشان مخالفت کردند. 🔸 برای برخی از چنین ادعایی شده است. مثلاً در مورد مختار این ادعا شد و ایشان اساساً زیر بار چنین ادعایی نرفتند. 🔸 گاهی برخی اشخاص برای خودشان چنین ادعایی داشتند. مثلاً برادر حضرت رضا (ع) که به زید النار معروف است ادعای می‌کند یا جعفر کذاب برادر حضرت عسکری (ع) این ادعا را داشت. 🔸 گاهی برخی از افراد و اصحاب برای خودشان ادعای مهدویت می‌کردند. ✅ یکی از وظایف نواب، مواجهه و مبارزه با این افراد بود و در عین حال ایجاد حساسیت نمی‌کردند. نواب اربعه، شخصیت‌های کاربردی‌ای بوده‌اند. آنها پاسداران بودند و به زیبایی این کار را انجام دادند و و آن‌ها انحراف را به حداقل رساند. ⭕️ در ۶۹ سال غیبت صغری از جمله کسانی که چنین ادعایی داشتند می‌توان به ابومحمد حسن شَریعی، محمد بن نصیر نُمَیری، ابوطاهر محمد بن علی بن هلال، حسین بن منصور حلاج، ابوجعفر محمد بن علی شلمقانی و احمد بن هلال کرخی اشاره کرد. 👈 به دوران معاصر هم این ادعا کشیده شده است. شخصی به نام علی‌محمد باب که معاصر بود، این ادعا را داشت و را به راه انداخت. امیرکبیر او را مهار و اعدام کرد و ریشه را خشکاند. بعد از آن به وجود آمد. در روزگار کنونی هم عده‌ای در کشور عراق این ادعا را کرده‌اند. 📌 در سال ۲۰۰۶ میلادی جنبش مذهبی نظامی‌ای در اطراف نجف پیدا شد به نام جند السماء یا جیش الرعب. رهبری این گروه را دو نفر به عهده گرفتند، یکی احمدکاظم معروف به ضیاء و یکی هم سامر بوقمرة معروف به کاظم عبدالزهراء. نفر اول خودش را علی بن ابیطالب نامید و طرفدارانش او را مهدی منتظر نامیدند. هدفشان این بود که روز به نجف اشرف حمله کنند و آن را تصرف کنند. گروه دیگر، جنبش احمد اسماعیل است که به احمد الحسن معروف است. او خودش را یمانی می‌دانست و می‌گفت من سفیر امام هستم. بعد هم ادعا کرد که من فرزند و امام هستم. سومین نفر سیدمحمود حسنی است. او در سال ۱۴۲۵ هجری قمری ادعایش را مطرح کرد. محیط کارش در است. خودش را سید حسنی می‌داند. 🔆 دلیل تمام این انحرافات از غیبت صغری تا کنون است. 👈 نحوه مواجهه با در دوران غیبت صغری دو مرحله داشت؛ اول نواب اربعه آن‌ها را می‌کردند. سپس از ناحیه مقدسه امام (ع) تأیید این مبارزه صادر می‌شد. 💠 امام زمان در توقیعی تمام کسانی که در غیبت صغری چنین ادعایی کردند را تکذیب می‌کنند: «أَعْلِمْهُمْ تَوَلَّاكُمُ اللَّهُ أَنَّنَا فِي التَّوَقِّي وَ الْمُحَاذَرَةِ مِنْهُ عَلَى مِثْلِ مَا كُنَّا عَلَيْهِ مِمَّنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ نُظَرَائِهِ مِنَ الشَّرِيعِيِّ وَ النُّمَيْرِيِّ وَ الْهِلَالِيِّ وَ الْبِلَالِيِّ وَ غَيْرِهِمْ؛ خدا سرپرستی شما را به عهده بگیرد؛ به آن‌ها اعلام کن که ما از او بر حذر و در فاصله هستیم همانگونه که از مدعیان دروغین پیش از او یعنی شریعی و نمیری و هلالی و بلالی بر حذر بودیم.» 👈 بر حذر هستیم یعنی هیچ رابطه‌ای با آن‌ها نداریم. 🖌 نکته جالب این توقیع این است که حضرت اسم همه را آورده‌اند جز حلاج و در مورد او تعبیر به غَيْرِهِمْ نموده‌اند. 📚 شیخ طوسی در کتاب الغیبة می‌فرماید: حسین بن منصور حلاج اصلاً موقعیت آن چهار نفر را نداشت. او آدمی بود که در میان به عنوان معروف بود و خود مردم با او میانه‌ای نداشتند که حضرت اصلاً اسم او را نیاوردند. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۳۸، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۳٩ ✅ وظیفه دوم نواب، جلوگیری از ادعای بود. این وظیفه، سه گام داشت: 1️⃣ مدعیان بود. 2️⃣ مقابل مدعیان؛ یعنی رؤسا و بزرگان را آماده مقابله با آنها می‌کردند. 3️⃣ صادر شدن توقیعی از امام زمان (ع) در رد مدعیان. 🔸 در لغت به معنای نشان گذاشتن و علامت گذاشتن بر یک نوشته است. یعنی مکتوبه‌ای هست و شما بر آن نشانه‌ای می‌گذارید. مثلاً امضاء یا مهر می‌زنید. 🔸 توقیع در اصطلاح، صدور یک متن از یک شخص در موقعیت بالاست که در پاسخ به یک نوشته صادر می‌شود. مثلاً به کسی که مقامی دارد، نوشته‌ای داده می‌شود. او هم زیر آن نوشته پاسخ می‌دهد. 📌 توقیع در به مکاتبه‌ها و منشورها و نامه‌های امامان اطلاق می‌شود حتی اگر نامه یا درخواستی قبلی در کار نباشد. ✅ توقیعات حضرت مهدی (عج) دسته‌بندی دارد: 👈 بخشی از آن‌ها درباره است. 👈 بخشی از آن‌ها درباره است. 👈 بخشی صدور است. 👈 بخشی هم صدور است مانند و . 👈 بخشی هم موضوعات پراکنده‌ای دارد و نمی‌شود آن‌ها را در یک عنوان خاص قرار داد. 🔹 پس توقیعات، مجموعه کلمات امام عصر (ع) است که به سه مقطع برمی‌گردد: 🔸 یک بخش در همان پنج سال اول عمر ایشان است که زیر سایه پدر بزرگوارشان بودند، صادر شده است. 🔸 بخشی از کلمات در دوره بوده است. اگر ما از توقیع صحبت می‌کنیم، منظورمان این دوره ۶۹ ساله است. 🔸 برخی نیز در دوره صادر شده است که علما به صحت همه آن‌ها باور ندارند مگر برخی از آن توقیعات. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۳٩، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۴۰ ✅ وظیفه دوم ، مبارزه با در مهدویت بود که در سه مرحله انجام می‌شد: 1️⃣ علماء را با فرهنگ‌سازی، در این مبارزه یاری می‌کردند. عالمان وارد صحنه می‌شدند و در مقابل قرار می‌گرفتند و بحث را اداره می‌کردند تا بفهمند چطور باید با کسی که کسی ادعای دارد، مبارزه کرد. 2️⃣ برای مبارزه با مدعیان، خودشان مستقیماً وارد مبارزه می‌شدند و مدعیان را بر مَلا می‌کردند. 3️⃣ از ناحیه امام توقیعاتی در مورد بودن این مدعیان دروغین صادر می‌شد. 🔸 توقیعات، مجموعه کلمات امام زمان (ع) است. کلمات ایشان به سه دوره تقسیم می‌شود: 📌 بخشی از آن‌ها در دوران پنج سال اول بوده است که امام زیر سایه پدر بزرگوارشان بودند. 📌 بخش دیگری از این توقیعات در صادر شده است. تمام آن‌ها به خط خود حضرت بوده است و تمام راویان آن توقیعات، این عبارت را نقل کرده‌اند: «دست‌نوشته‌ای به خط خود حضرت صادر شد که ما آن دست‌خط را می‌شناختیم» 👈 توقیعات، موضوعات متفاوتی دارند. از جمله: ، صفات خدا، ، ، مبادی علوم امامان، ، احکام فقهی، امور روزمره و جاری مردم و جامعه، درخواست یعنی کسی از امام دعایی می‌خواهد. 📚 مهم‌ترین بخش توقیعات، ادعیه‌ای است که از امام صادر شده است. کتاب «صحیفة المهدی» شامل ۴۲ از امام زمان (ع) است. 💠 یکی از زیباترین دعاها، دعای حضرت در نمازشان است: « خدایا! پیروان ما از پرتوهای نور ما و از اضافۀ گِل ما خلق شده‌اند. آن‌ها به پشتوانه و ما، گناهان بسیاری کرده‌اند. اگر گناهان آن‌ها میان تو و آن‌هاست، آن‌ها را ببخش که ما از آن‌ها راضی هستیم ... و آن‌ها را وارد کن و از آتش دور کن و در آتش با دشمنان ما جمع نکن» 👈 دعایی دیگری هم هست به نام علوی مصری. این دعا به امام زمان (ع) برای گشایش و گرفتن است؛ حاجتی که در اختیار و قدرت نیست مانند خوف از سلطان. این دعا برای شب جمعه وارد شده است. غسل و دو رکعت دارد. دعای مفصلی است. امام زمان (ع) این دعا را به شخصی به نام علوی مصری تعلیم کرده‌اند. 📚 کتاب دیگری به نام «دعاهای صادره از امام زمان (ع) در عصر غیبت صغری» دعاهای حضرت را جمع‌آوری کرده است. 📌 بخش دیگری از این توقیعات در صادر شده است. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۴۰، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۴۲ ✅ ، مرحله سوم زندگی حضرت مهدی (عج) است که در روز سال ۳۲٩ هجری قمری با وفات چهارمین نائب خاص امام، جناب علی بن محمد سمرّی شروع می‌شود. 🔸 در این مقطع با دو نوع مسئله مواجهیم: ۱. یک سری مسائل، عمومی هستند. چون اولاً جنبه تاریخی دارند، نه عقیدتی. یعنی هر رأی و اندیشه‌ای در این موارد داشته باشیم، ضرری به مسئله نمی‌زند و اختصاص به غیبت کبری یا ندارد. ۲. برخی مسائل، اختصاصی هستند. یعنی اختصاص به دوران غیبت کبری دارند و در عین حال به شئون امامت مربوط می‌شوند. یعنی اگر کسی در این موارد انحرافی داشته باشد، عقیده‌اش در باب امامت به مشکل می‌خورد. 👈 یکی از مسائل عمومی این است که آیا امام عصر (ع) کرده‌اند؟ آیا ایشان فرزند دارند؟ اگر ازدواج کرده‌اند و فرزند دارند، آیا آنها هم طول عمر و دارند؟ پاسخ این سؤالات هر چه باشد، ضرری به امامت ندارد و چیزی را روشن نمی‌کند یا تغییر نمی‌دهد چون می‌دانیم که حضرت، خاتم الاولیاء و آخرین است. بنابراین اگر ایشان فرزند داشته باشند، قطعاً مشمول مسئله امامت نمی‌شود. 📌 چهار نظریه در مورد این مسئله وجود دارد: 🔸 ایشان ازدواج کرده‌اند و فرزندانی هم دارند. 🔸 ایشان ازدواج نکرده‌اند. 🔸 ایشان ازدواج کرده‌اند ولی فرزند ندارند. 🔸 عده‌ای در مقابل این مسئله سکوت کرده‌اند چون به نظرشان پاسخ به این سؤال دردی از ما را دوا نمی‌کند. 👈 به نظر می‌رسد این نظریه چهارم به نزدیک‌تر است. ✳️ گروه اول به چهار دلیل استشهاد استناد می‌کنند: 1️⃣ ازدواج در ، یک سنت مؤکد است و در روایات و آیات، تشویق به ازدواج و تهدید به اعراض از ازدواج را زیاد می‌بینیم. در عین حال امام زمان (ع) هستند و از سنت‌ها رویگردان نیستند. همچنین حافظ هستند. کسی که حافظ سنت باشد، باید عامل به سنت باشد. از طرفی امام، الگوی است. باید سیره را محقق کند تا بتواند تأثیرگذار باشد. پس امام ازدواج کرده‌اند. 2️⃣ روایات و ادعیه‌ای وجود دارد که در آن‌ها از اهل و عیال حضرت مهدی (عج) سخن گفته شده است. به عنوان نمونه در حضرت ولی عصر (عج) که مخصوص روز جمعه است، آمده است: «يَا مَوْلَايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ». ما بر امام عصر (ع) و ایشان درود می‌فرستیم. 3️⃣ در مورد محل سکونت ایشان، منطقه‌ای به نام جزیره خضراء را نام برده‌اند که فرزندان حضرت در آنجا زندگی می‌کنند که ما در آینده نسبت به این مسئله اظهار نظر خواهیم کرد إن‌شاءالله. 4️⃣ غالباً زمانی به یک نفر کنیه‌ای می‌دهند که آن شخص دارای فرزند باشد. مثلاً وقتی به امیرالمؤمنین (ع) می‌گوییم ابوالحسن به این معناست که ایشان فرزندی به نام حسن دارند. طبق قانون کنیه، وقتی کنیه امام عصر (ع)، است، باید بپذیریم که ایشان فرزندی به نام صالح دارند. 🔆 پیامبر (ص) فرموده‌اند که حضرت مهدی (ع) هم نام و هم کنیه ایشان است. کنیه پیامبر (ص) ابوالقاسم هست ولی ایشان فرزندی به نام قاسم ندارند. این قاعده‌ای که در مورد گفتیم، غالبا هست ولی عمومی و حتمی نیست. یعنی الزامی وجود ندارد که اگر کنیه امام، اباصالح است حتماً فرزندی به نام صالح داشته باشند. ⭕️ این نکته را باید متذکر شویم که اگر بگوییم حضرت مهدی (عج) همسر دارند، دنبال این حرف‌ها نیستیم که کسی بگوید او داماد من است و کسی بگوید من همسر او هستم. ما یک مطلب را اثبات می‌کنیم و تمام. ولی اینکه همسر ایشان کیست را نمی‌دانیم. فرزند ایشان کیست؟ نمی‌دانیم. یعنی حتی کسانی که می‌گویند امام همسر و اولاد دارند هم اعتراف می‌کنند که ما نمی‌دانیم آن‌ها کیستند. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۴۲، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۴۳ ✅ یکی از مسائل عمومی در دوره این است که آیا امام عصر (ع) همسر و فرزند دارند یا ندارند. عرض کردیم که چهار در این مسئله وجود دارد. یکی از آن‌ها را در جلسه قبل گفته شد. 📌 قول دوم این بود که امام همسر دارند ولی فرزند ندارد. ادله این قول در دل ادله گروه اول قرار دارد. 📌 قول سوم این بود که حضرت نه همسر دارند و نه فرزند. این گروه به شش شاهد استناد کرده‌اند: 🔸 ازدواج و اولاددار شدن امام (ع) با مهم‌ترین فلسفه‌های که شناخته نشدن است، سازگای ندارد. کسی که ازدواج می‌کند و فرزنددار می‌شود، خانواده‌اش او را می‌شناسند در حالی که غیبت امام زمان (ع) از همگان است. 🔸 سفرا و وکلای امام در دوران خدمت امام می‌رسیدند ولی هیچ یک به ازدواج و همسر و فرزند حضرت مهدی (عج) اشاره‌ای نکرده است. 🔸 ما روایاتی داریم که صراحتاً به این مطلب اشاره می‌کند که حضرت اولاد ندارند. 🔸 حضرت خضر ملازم امام زمان (ع) است و تنهایی امام در دوره غیبت را رفع می‌کند. اگر حضرت زن و فرزند داشتند، نباید تنها باشند. 🔸 اصبغ بن نباتة می‌گوید: از امیرالمؤمنین (ع) شنیدم که فرمودند: «صاحب این امر، آواره، رانده‌شده، تک و تنهاست» 👈 تک و تنها به این نکته اشاره می‌کند که امام زن و فرزند ندارند. 🔸 امام عصر (ع) همواره حلقه‌ای متشکل از سی نفر دارند. 💠 امام صادق (ع) می‌فرمایند: صاحب امر باید غیبتی داشته باشد. در این غیبت ناگزیز است که در عزلت به سر ببرد. بهترین خانه برای او طیبه است که با همراهی سی نفر وحشتی نخواهد بود که تنهایی او را پر می‌کنند. ⭕️ این دلایل شش‌گانه‌ای که این گروه آورده‌اند، حکایت از این معنا دارد که ایشان زن و فرزند ندارند اما هیچ‌کدام از این امور متقن نیست و اثبات‌کننده هیچ معنایی نیستند. 📌 نظریه چهارم، یا در مسئله است. قائلین به این نظریه می‌گویند پرداختن به این مسئله هیچ لطمه‌ای به ما به امامت نمی‌زند و هر چقدر هم کنکاش کنیم، نمی‌توانیم به نتیجه نهایی برسیم. آن‌ها نیز چند دلیل می‌آورند: 🔸 این مسئله، حاشیه‌ای است و اظهار نظر در این مورد لزومی ندارد. چرا که تاریخی است و مسائلی از این دست داریم که کسی به آن نمی‌پردازد چون اثری ندارد. 🔸 در منابع قدیمی از این مسئله بحث نشده است. 🔸 ادله‌ای که اقوال قبل به آن استناد کرده‌اند اعتبارشان در آن حد نیست که بتوان با آن‌ها تکلیف این مسئله را روشن کرد. 🔸 روایات با هم معارض هستند. برخی روایات می‌گوید ایشان همسر و فرزند دارد و برخی روایات می‌گوید ایشان همسر و فرزند ندارد. هیچ‌کدام بر دیگری رجحان پیدا نمی‌کند. ادله موافقین بیشتر هست ولی تعداد بیشتر، اطمینان‌آور نیست. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۴۳، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۴۴ ✅ مسئله دوم از مباحث عمومی غیبت، محل زندگی امام زمان است. 🔹 امام زمان (ع) در دوره اول زندگی‌شان یعنی از سال ۲۵۵ تا ۲۶۰ قمری در سامراء بودند. عموم روایات این مطلب را تأیید می‌کنند. 🔹 دوره دوم از سال ۲۶۰ هجری پس از شهادت امام عسکری (ع) شروع می‌شود و تا سال ۳۲٩ قمری به مدت ۶۹ سال ادامه دارد. 🔸 روایاتی که به محل زندگی امام در این دوره می‌پردازد، دو دسته است. دسته اول هیچ جایی را نام نمی‌برد. دسته دوم، مکانی را برای زندگی امام در دوره مشخص می‌کند. 👈 به استناد این دسته از روایات، ایشان در دوره غیبت صغری به مدینه رفت و آمد دارند ولی عموماً در عراق بوده‌اند. مشخص نیست در کدام منطقه از عراق بوده‌اند. چون در عراق هستند. بنابراین باید نتیجه بگیریم که محل زندگی امام در عراق است. 🔹 دوره سوم، دوره است. چند مکان را برای زندگی امام (ع) در این دوره ذکر کرده‌اند: 👈 نخستین مکانی که نام برده‌اند، شهر مدینه است. 👈 دومین مکان، کوهی است به نام ذی‌طُوی که در یک فرسخی مکه است. یعنی در محدوده حرم قرار داد. 👈 سومین منطقه‌ای که نام می‌برند، رَضْوی است. رضوی، نام کوهی در بیرون مدینه است. در دعای ندبه به ذی‌طوی و رضوی اشاره شده است. 👈 چهارمین دیدگاه این است که به دلیل اینکه امام زمان (ع) دائماً در حال نقل مکان هستند، جای ثابتی ندارند و می‌توانند هر جایی از این کره خاکی باشند. 👈 پنجمین مکانی را که برای سکونت امام (ع) در دوره غیبت کبری ذکر می‌کنند، است. ⭕️ بحث جزیره خضراء، ما نیست. حتی عقیده علامه مجلسی هم نیست. بلکه فقط یک نقل قول است. جزیره خضراء، منطقه‌ای است در جنوب اسپانیا نزدیک تنگۀ جبل الطارق. در کتاب‌های تاریخی که درباره منطقه آندلس و مغرب نوشته شده، از جزیرة الخضراء به عنوان باب الآندلس نام برده شده است و اینکه جزیره خضراء محل سکونت امام عصر (ع) است. 📎 این نقل از دوره مطرح شد و به ادبیات راه پیدا کرد. 📚 این داستان را محدث نوری در کتاب جنة‌المأوی و مرحوم علامه مجلسی در بحارالأنوار در جلد ۱۳ باب نوادر ذکر می‌کند. 🔆 شیوه علامه مجلسی در کتاب بحارالأنوار این است که مطلب را فقط نقل کرده و اظهار نظر نمی‌کند. ایشان هر آنچه را که هست، نوشته‌اند. ایشان با دربار ارتباط داشت و این ارتباطات، موجب باز شدن راه علامه به کتابخانه‌های مختلف می‌شد. ایشان این فرصت طلایی را مغتنم شمرده و هر چه را در کتاب‌ها بوده، نوشته است. داعیه‌ای هم ندارد که بگوید آنها صحیح است یا غلط. 📍شیوه ایشان در بحارالانوار صرفاً نقل است. بنابراین اگر ما در مورد جزیره خضراء بحثی را از علامه مجلسی می‌آوریم، به این معنا نیست که ایشان می‌گوید درست است، بلکه ایشان در صدد نقل است. 👌توان علمی ایشان را باید در کتاب مرآةالعقول دید که ۲۶ جلد در شرح است. 🔹 مقطع چهارم زندگی امام که إن‌شاءالله خداوند به همه ما توفیق درک آن را بدهد، مقطع است. محل زندگی حضرت در دوره ظهور (در شهر کوفه) است. 💠 حضرت صادق (ع) می‌فرمایند: مسجد سهله محل زندگی صاحب ماست وقتی با اهلش کند. _______________ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۴۴، @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ۴۵ ✅ دومین مسئله از دوره ، محل سکونت حضرت بود که بعضی از روایات مدینه و ذی‌طوی و رَضْوی را به عنوان محل سکونت ایشان معرفی نمودند و در برخی روایات هم مکانی را معلوم نکرده‌اند. 👈 در اینجا بحث مطرح شده است و آن را به عنوان مکانی برای سکونت امام عصر (ع) در دوره غیبت کبری مطرح می‌کنند. 📌 جزیره خضراء در منابع تاریخی آندلس، با عنوان باب الآندلس مطرح است و در تنگه جبل الطارق قرار دارد. دو واقعه تاریخی در مورد آن وجود دارد که علامه مجلسی در کتاب بحارالأنوار و محدث نوری در جنة‌المأوی نقل می‌کنند. 🔆 این جزیره کجاست؟ آیا بر انطباق پیدا می‌کند؟ آیا واقعیت دارد؟ ‼️ ما اصراری نداریم که بخواهیم در این موارد اظهار نظر کنیم. ما این است که حضرت باشیم و از ایشان پیروی کنیم. جواب این سؤال‌ها دردی را دوا نمی‌کند. ولی چون مطرح شده است، دو کتاب را معرفی می‌کنیم که بدانید به تمام این سؤالات جواب داده شده است. 📚 کتاب «جزیره خضراء افسانه یا واقعیت» ترجمه و تحقیق جناب آقای ابوالفضل طریقه‌دار. در این کتاب نظر بزرگانی مثل علامه مجلسی و حضرات آیات شیخ محمدتقی شوشتری، حسن زاده آملی، ابراهیم امینی و علامه بزرگوار جناب سیدجعفر مرتضی را بیان می‌کند. 📚 کتاب «جزیره خضراء در ترازوی نقد» تألیف مورخ شریف و ارزنده علامه سید جعفر مرتضی با ترجمه جناب آقای محمد سپهری. ✅ مسئله سومی که در دوران غیبت کبری مطرح می‌شود این است که آیا ما می‌توانیم در این دوران به صورت اختیاری و دائمی خدمت امام برسیم؟ 🔸 ملاقات با حضرت مهدی (عج) در دوره اول زندگی ایشان به صلاحدید امام عسکری (ع) برای عده‌ای اتفاق افتاده است. 🔸 در دوره نواب اربعه قطعاً و یقیناً ایشان را ملاقات کرده‌اند. 🔸 دوره دوره نیز همگان امام را خواهند دید و تردیدی در آن نیست. 👈 تنها بخشی که مورد سؤال است، دوره کبری است. قبل از اینکه به این مسئله پاسخ بدهیم، باید نکاتی را بگوییم: 🔹 وظیفه ما در دوره غیبت کبری چیست؟ آیا واقعاً باید دستور العمل‌ها و ریاضت‌هایی را پشت سر بگذاریم تا بتوانیم به ساحت مقدس امام عصر (عج) پیدا کنیم یا وظیفه ما است؟ 📎 بر اساس قرآن ما سه وظیفه نسبت به (ع) داریم: 📍 به ذوات مقدسه معصومین بر اساس آیه ۲۳ سوره شورا. 📍 از آنها بر اساس آیه ۵٩ سوره نساء. 📍 به آنها بر اساس آیه ۲۱ سوره احزاب. 👈 این سه مورد بر ما بوده و وظیفه ماست. باید آنها را اسوه و قرار بدهیم. باید خودمان را شبیه الگو کنیم. ⭕️ ما دنبال و آن‌ها هستیم و می‌خواهیم حاجات ما را بدهند. ولی من کمتر شنیده‌ام که کسی بگوید من می‌خواهم شبیه پیامبر شوم. ⭕️ ما هیچ شباهتی نداریم ولی دنبال جریانات دیگری چون چلّه‌نشینی و دستور العمل هستیم. آیا به ما دستور داده‌اند که دنبال شرفیابی باشیم؟ اگر ما مطابق قاعده زندگی کنیم، اهل بیت (ع) به ما سر می‌زنند. 💠 پیامبر (ص) شبیه‌ترین فرد به خودشان را معرفی کرده و می‌فرمایند: «شبیه‌ترین شما به من کسی است که خوش‌اخلاق‌تر باشد» 🔹 ما دنبال پاسخ به این هستیم که آیا ارتباط با امام زمان (ع) از سمت ما امکان‌پذیر هست یا خیر؟ نه اینکه آیا امام با کسی ارتباط برقرار می‌کنند یا نه؟ _______ حجةالاسلام و المسلمین گزیده جلسه ۴۵، @Fares_ir