🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_37 * #احمد با نگرانی و عصبانيت در را باز می كند و به محض ديدن #محمدحسين و #عسكری به آن حالت در پشت در، خشك اش می زند. #احمد: برادر جان چه اتفاقی افتاده؟!! محمدحسين مانند مجسمه به احمد می نگرد، عسكری نيز مات زده و بی حركت به احمد نگاه می كند. آن دو رزمنده نيز وحشت زده و نگران به احمد خيره می نگرند. ناگهان از داخل راهرو، #رضادستواره وارد اتاق می شود و در كنار احمد می ايستد. #رضا: سلام #برادراحمد،... اتفاقی افتاده؟ محمدحسين و عسكری با ديدن رضا در كنار احمد، چشم هايشان از حدقه بيرون می زند و ديگر نفس شان بند می آيد. آن دو رزمنده كم مانده از خنده منفجر شوند. #احمد: برادر عسكری، چی شده اينجا؟ رضا به محمدحسين می نگرد و با قاطعيت از محمدحسين سوال می كند: برادر محمدحسين، از شما سوال كردن. محمدحسين، به همان حالت كه به رضا می نگرد، ناگهان چشمانش به سمت بالا می چرخد و بر زمين می افتد، گويا غش می كند. با افتادن محمدحسين، #حاج_احمد به سرعت به سمت او هجوم می برد و زير بغل او را می گيرد و به كمك رضا كه پاهای او را گرفته، بر روی تخت می خوابانند. #رضا: بيمارستان غش كرد، برادر عسكری عجله كنيد. #محمدحسين: ريضا، ريضا... احمد با پشت دست بر صورت محمدحسين می زند. #احمد: برادر جان، برادر... رضا: شما توجه كنيد برادر احمد، در حال اغماء هم از اظهار محبت دست ورنمی داره، داره منو صدا می زنه. #محمدحسين: ريضا... من الدوم... ريضا. - از ديد يك راننده در جاده بهشت زهرا به سمت تهران می آييم. صدای رسول رضاييان، نويسنده دستنوشته ها، بر روی اين تصوير شنيده می شود و هر از گاهی تابلوی سرداران شهيدی كه در كنار جاده نصب شده، در ديد دوربين قرار می گيرد. صدای رضاييان: در حالی كه سال ها از پايان جنگ گذشته بود، اما نمی دونم چرا بی اختيار دنبال رضا دستواره می گشتم، مدام به خودم می گفتم اگه رضارو پيدا كنم، خيلی چيزها بايد درباره حاجی ازش بپرسم. اون يارِ غارِ حاج احمد بوده. #رضادستواره يعنی يك قسمت از حاج احمد. يعنی پيدا شدن قسمتی از حاجی. تا اين كه اون روز، موقع برگشتن از بهشت زهرا پيداش كردم. در اين لحظه از ديد راننده، به تابلويی كه در كنار جاده نصب است نزديك می شويم، عكس رضا دستواره بر آن تابلو نقاشی شده و در پايين آن نوشته شده، #سردارشهيد_سيدمحمدرضا_دستواره. ماشين و دوربين در كنار تابلو می ايستند. در گوشه راست دستواره و در گوشه چپ كادر، جاده بهشت زهرا به سمت تهران نمايان است. كات به لانگ شاتی بزرگ از جاده بهشت زهرا كه در عمق كادر، تابلو و ماشين ديده می شود. صدای رضاييان: يه مادر چه جور بچه هاش رو می پرسته، احمد هم مثل يه مادر، دور بچه ها و نيروهاش می گشت، مثل جون شيرين به اونها عشق می ورزيد. يه روز تو مريوان، #رضادستواره و #رضاچراغی به خاطر دير شدن عمليات، كلافه می شن و از احمد قهر می كنن. #رضادستواره و #رضاچراغی، ساك به دست از ساختمان سپاه مريوان خارج می شوند. ادامه صدای رضاييان: ساك هاشونو می بندن و می رن سمت جبهه گيلان غرب، به اميد اين كه اون جا بيشتر بتونن خدمت كنن. #عسكری می گفت به محض رفتن #دستواره و #چراغی برای كاری رفتم پيش احمد. عسكری به سمت اتاق احمد می رود. به محض رسيدن به اتاق احمد متوجه باز بودن لای در می شود. از لای در، احمد را می بينيم كه از پنجره به خارج شدن دستواره و چراغی از مقر سپاه می نگرد. عسكری نيز متوجه نگاه احمد و متوجه خروج آن دو نفر می شود، سپس وارد اتاق می گردد. #عسكری: سلام #برادراحمد. احمد كه در كنار پنجره ايستاده با ورود عسكری به سرعت اشك های خود را پاك می كند و بسيار جدی پاسخ سلام عسكری را می دهد. #احمد: سلام برادر جان. #عسكری: ببخشيد #برادراحمد، اين ليست اقلام درخواستی بيمارستانه، زحمت بكشيد دستورش رو بنويسيد. احمد كلافه است. سريع با خودكار بر پايين كاغذ چيزی را می نويسد و امضاء می كند، سپس كاغذ را به دست عسكری می دهد. عسكری با دقت به احمد می نگرد. مژه های احمد از اشك خيس است. عسكری در حالی كه كاغذ را می گيرد قدری اين پا و آن پا می كند. #عسكری: اين جور گذاشتن و رفتن، يعنی بی معرفتی. همون بهتر كه رفتن، چون آدم بی معرفت، به هيچ دردی نمی خوره. احمد از سخن عسكری جا می خورد با تعجب و گله مندی به عسكری می نگرد لحظاتی به سكوت می گذرد. سپس #احمد می گويد: اونا پاره های جگر من بودن، اين جوری درباره شون حرف نزن مجتبی. عسكری از پاسخ احمد جا می خورد. هيچ جوابی ندارد كه بدهد. به ناچار كاغذ در دست به سمت در اتاق می رود. #عسكری: ببخشيد مزاحم تون شدم. #احمد پاسخی نمی دهد، عسكری از اتاق خارج می شود. به محض بسته شدن در، #احمد را می بينيم كه سر بر روی ميز می گذارد و با صدای بلند شروع به گريه می كند. ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_40 * فريبا با نگرانی اطراف و در مغازه را می نگرد. حميده عصبانی سخن می گويد. حميده: ذهنم به هم ريخته، فكرم آشفته شده، قاطی كردم، می فهمی؟ قاطی كردم. فريبا: آخه چرا؟ حميده: اين جوری از من نپرس چرا. تو خودت هم عين من شدی، به خيلی چيزها شك كردی، به اين زندگی، به اين جوونا، به اين در و ديوارها. فريبا چرا نمی خوای بفهمی، من كه تقصيری نداشتم. داشتم زندگيم رو می كردم، درسم رو می خوندم، با نيما بيرونم رو می رفتم، تنها آرزوم ازدواج و دانشگاه رفتن بود، برام هيچ كس و هيچ چيز جز نيما و درس مهم نبود، تا اين كه اين نوشته لعنتی به دستم رسيد. دست خودم نبود، نمی دونم چطور شد، هر صفحه ای رو كه می خوندم، رنگ و آب خيلی از اين تابلوهای دور و برم پاك شد. حرف های اين بابا، ديدمو به همه چی عوض كرد. نيما برام يه رنگ ديگه شد، زندگی يه طعم ديگه ای پيدا كرد، به اين خونه و زندگی و مدرسه و آدم ها يه شك و ترديد مرموزی پيدا كردم، به خودم صدبار می گم نکنه یه خبرهای دیگه ای هست که ما اَزَشون خبر نداريم، نكنه يه آدمای ديگه ای هستن كه ما اونارو نديديم، نكنه ما با عينك بدبينی خودمون رو، زندگی مون رو، قلب مون رو سانسور كرديم. بابا دست خودم نيست. فريبا اين فكرها شده لالايی شب های من، پيش خودم می گم نكنه به غير از اين شهر، يه شهر خيلی قشنگ تری هست كه ما اون رو نديديم. به دور و برم نگاه می كنم می بينم فقط فحش و فحش كاريه. اين قدر سياست و تبليغات و سخنرانی و پوستر و ايستگاه راديويی و ماهواره ای ريخته، كه مهلت ندارم يه لحظه بفهمم كی هستم و چی می خوام. پس قبول كن فريبا، اين حرف رو قبول كن كه اين دستنوشته، آدمی مثل من رو به هم بريزه، شك و ترديد رو مثل خوره به جونم بندازه و اين جور بی طاقتم كنه. فريبا: تو فكر می كنی اگه با اين حال و روز، سرت رو بندازی پايين و بری تو مغازه و مابقی اون كاغذها رو بخوای، مشكل ات برطرف می شه؟ حميده: آره! وقتی همه اين دستنوشته رو بخونم، می فهمم كه اين شك بجاست يا نابجا، حرف های بابام راسته يا دروغ، نيما قهرمانه يا دلقك، #احمدمتوسليان بسيجيه يا اين ريشوهای عُنُق. #رضادستواره مسلمونه یا این یقه بسته های بداخلاق. نيما درسته يا احمد متوسليان، كلاس داشتن مهمه یا دلِ مهربون داشتن. سياست، جوونارو به كشتن داد يا وجدان و غيرت، اگه وجدان بود، پس بابام چی می گه، اگه سیاست بود، پس این احمد متوسلیان کیه... بابا ولم كن بذار يه طرفه بشه. ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_43 * □مریوان_شب #احمد، #رضادستواره و #علی_میرکیانی در خیابانی می دوند. #احمد پیشاپیش، #دستواره و #میرکیانی از پشت، به خانه ای که انفجار در آن رخ داده می رسند، مردم وحشت زده و هراسان در اطراف خانه تجمع كرده اند. با ديدن #احمد ؛ زمزمه ی #کاک_احمد، #کاک_احمدِ اهل محل شنيده می شود. #احمد به سرعت وارد خانه می شود. در حياط، تعدادی مرد و زن جمع شده اند. #احمد وارد اتاق كه شيشه های پنجره اش شكسته، می شود. در اتاق جنازه دو دختر بچه بر زمين است، زنی جوان، در حالی كه صورتش غرق خون و دو چشمش نابينا شده سعی دارد از دست های دو زن كه او را گرفته اند فرار كند و بچه هايش را بيابد. زن: دخترهام كجان، چرا صداشون نمی آد. #احمد خشمگين و عصبی، به اتاق و زن و دو كودك نگاه می كند، به سرعت به سمت دو جنازه می رود، در كنار آن دو زانو می زند با ديدن صورت معصوم و آرام دو كودك، سفيدی چشمانش از فرط غيظ، به سرخی می زند. رنگ به صورت #احمد نمانده، نمی داند چه كند، خم می شود و گوش بر قلب يكی از جنازه ها می گذارد، سپس ناباورانه پلك چشم دخترك را پايين می كشد تا از بی جانی او مطمئن شود، #احمد به شدت ملتهب و كلافه است. با شتاب بيشتر خم می شود و گوش بر سينه كودك دوم می گذارد لحظه ای بی حركت می ماند، سپس گوش برمی دارد، صورت #احمد از خون لباس دخترک خونی می شود و دست #احمد نبض بچه را می گيرد، صدای گريه و زاری مادر، اتاق را پر كرده، دست كوچك دخترك در دست #احمد ديده می شود، ناگاه انگشت نشانه دخترك تكانی می خورد، #احمد با ديدن طفل، شوكه می شود، به سرعت خم می شود و گوش بر سينه او می گذارد، قدری تأمل می كند، سپس گوش برمی دارد و به سرعت با كف دست هايش شروع به شوك وارد كردن بر سينه دخترك می كند. پی درپی فشار بر سينه می آورد، سپس سريع خم می شود و گوش بر سينه بچه می چسباند، #دستواره و #ميركيانی ناباورانه شاهد اين صحنه هستند، ناگهان #احمد گوش از سينه طفل برمی دارد و بی هيچ كلامی، با عجله جثّه دخترك را در بغل می گيرد و سريع از اطاق خارج می شود. مردم در حیاط، با دیدن بیرون دویدن #احمد که بچه را را در آغوش دارد، سريع راه باز می كنند تا #احمد عبور كند. ماشين بيمارستان كه #عسكری می راند به سرعت در نزديكی خانه توقف می كند، #احمد با عجله به سمت ماشين می دود، #عسكری نيز با ديدن #احمد، به سرعت پياده شده و سمت او می دود، به محض رسيدن آن دو به هم، #احمد به #عسكری می گويد: ماشين رو روشن كن، هنوز زنده اس. جَلد باش مجتبی. #عسكری در پشت فرمان می نشيند، #احمد بچه در بغل سوار شده، و سريع در را می بندد. ماشين با گرد و خاك به سرعت دور می زند و از آن جا دور می شود. دستگاه مانيتور ضربان قلب، با فاصله، طپش قلب را نشان می دهد. #عسكری و دو پرستار با عجله در اطراف تخت بچّه مشغول فعال کردن دستگاه تنفس مصنوعی هستند. #احمد در دو قدمی تخت ايستاده و با نگاهی سرشار از عجز و ناباوری، به صورت رنگ باخته دخترك می نگرد، صورت #احمد همچنان خونيست و اشك چشم هايش را پر كرده، #عسكری لحظه با دقّت به صفحه مانيتور می نگرد. سپس رو به #احمد می كند و می گويد: خطر رفع شد، داره منظم می زنه. #احمد با شنيدن اين سخن آرام می چرخد و به سمت در اتاق می رود. #احمد در راهرو بيمارستان گام برمی دارد، از روبه رو پرستارها با عجله دو برانكارد را به جلو هل می دهند، صدای ناله و شيون در راهرو پيچيده، با عبور برانكارد اول، چشم های #احمد بر روی پيرزنی مجروح كه بر روی برانكارد است می ماند، و با عبور برانكارد دوم از كنار #احمد، پيرمرد غرق خونی كه روی برانكارد است ديده می شود، از عمق راهرو، خويشاوندان دو مجروح بر سر و سينه زنان می دوند. □خيابانی در شهر مريوان_نيمه شب #احمد درهم و متفكر در خيابان قدم می زند، #ميركيانی در كنار #احمد است. #ميركيانی: بچه ها همه خيابونها و كوچه هارو گشتن. هيچ خبری نيست، از راه های خروجی شهر هم هيچ كس خارج نشده... من يكی سر در نمی آرم... يعنی از توی خونه ها بيرون می آن؟... اينم غيرممكنه. هيچ خونه ای بهشون پناه نمی ده. يه نفر تو اين شهر با اونا نيست... پس آخه يعنی چه؟!!... از آسمونم كه نمی تونن بيان، يعنی هلی كوپتر ندارن كه بتونن. #احمد متفكر می ايستد و به كوچه و خيابان های اطراف می نگرد، ساكت و ناراحت، #ميركيانی به #احمد می نگرد. #ميركيانی: شما تو چه فكری هستيد؟ #احمد لحظاتی سكوت می كند. سپس با صدايی آرام و محكم می گويد: برادر #ميركيانی! شما برو، من فعلاً هستم. #ميركيانی قدری تعجب می كند، برای رفتن ترديد دارد. #ميركيانی: اگه صلاح بدونيد بذاريد من همراتون باشم... با اين اتفاق ها، اين كوچه خيابون ها ناامنه، هر لحظه ممكنه از يه گوشه ای به سمتتون تيراندازی بشه. ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_46 * #احمد: برادر جان، من كاملاً درک می کنم، توی ماه های اول، بین زن و شوهر علاقه و محبت خيلی شديده و زود برای هم نگران می شن، اصلاً خودت رو ناراحت نكن، من كس ديگه ای رو می فرستم. #عسكری: نه #برادراحمد، اصلا اجازه بديد اين مأموريت رو با خانوم ام انجام بدم. #احمد: با خانومت؟!!! #عسكری: بله، چون بهش قول دادم. #احمد: چه قولی؟!! #عسكری: قول اين كه، اگه تو هر مأموريتی اونم بتونه همكاری كنه باید همراهم بیاد. #احمد: يعنی تو اين كار می تونه با تو همكاری كنه؟! #عسكری: ظاهرا؛ چون توش درگیری نیست. #احمد: از کجا معلوم؟ #عسکری: بله، معلوم نیست، ولی اگه اجازه بدید، بذارید که همراهم باشه. چون ظاهراً بی خطره. #احمد لحظاتی سکوت می کند. سپس با صدایی آرام می گوید: تیر اندازی بلده؟ #عسکری: خیلی بهتر از من. #احمد: فرز و چابك هست؟ #عسكری: اگه بيشتر از من نباشه كمتر نيست. در اين لحظه، #رضادستواره سرش را از چارچوبِ درِ اتاق داخل می کند و خطاب به #احمد و #عسكری می گويد: ما هم هستيم. #مجتبی و #احمد به #رضا نگاه می كنند، #عسكری تعجب كرده، #احمد با لبخند به #دستواره می گويد: تو چی شمام هستی؟ #دستواره: تو گپ زدن، دل و قلوه دادن، تحويل گرفتن، بابا به پيغمبر ما هم آدميم. ناسلامتی ما عزب اوغلی هستيم، بيشتر محتاج محبتيم، يه چهار ثانيه هم با ما گپ بزن #برادراحمد. يتيميم، غريبيم، فقيريم، حقيريم، اسيريم، بابا اسيرتيم #برادراحمد. قبض مارم تحويل بگير يه مُهری بزن، یه وقت می بينی از كمبود محبت بيهوش شديم و كار داديم دستتون ها، برادر مجتبی سابقه من رو داره. #رضادستواره قبضی را كه در دست دارد دراز می كند و می گويد: مجتبی جون، دستات پاكه اينو بگير، بده خدمت #برادراحمد، شايد يه نونی گير ما بياد. #مجتبی بر می خيزد و قبض را از #دستواره می گيرد. دستواره آرام به #مجتبی می گويد: خوب جا خوش كردی اينجاها، يه نسخه ای برات پيچيدم كه چشات رو تا لحظه شهادت چپ می كنه. #مجتبی قبض را می گيرد و زيرلب به #دستواره می گويد: عمراً... حالا اين قبض جنابعالی چی چيه؟! #احمد قبض را از #عسكری می گيرد و مشغول پاراف كردن آن می شود، #دستواره خطاب به #عسكری می گويد: حواله آرد اين ماهِ شهره. □اتاق #مجتبی_عسكری اتاقی بسیار محقّر، بر روی جعبه بزرگ مهمات، آينه شمعدانی زيبا و ظريفی قرار دارد. #مجتبی در حال جاسازی وسايل مين گذاری در ساك است. همسر مجتبی در حال خواندن نماز است. عقربه های ساعت روميزی چهار صبح را نشان می دهد. همسر سلام نماز را می دهد. #عسكری در حين كار خطاب به او می گويد: هنوز روی تصميمت هستی فاطمه خانوم؟ فاطمه در حالی كه مشغول ذكر گفتن است هيچ نمی گويد. #مجتبی: بازم می گم، اونجا همچين بی خطرم نيست ها؟ فاطمه همچنان با تسبيح ذكر می گويد. #مجتبی: اونجا فاضلابه، از اسمش معلومه چه جور جائيه، تاريك و كثيف. بوی گندش حالِ آدمو به هم می زند. فاطمه به حالت اعتراض، ذكر سبحان الله را با صدای بلند تكرار می كند. #عسكری بی توجه به اعتراض همسر ادامه می دهد. مجتبی: احتمال اينم هست كه تو يه همچين جايی درگيری پيش بياد و كار بيخ پيدا كنه. فاطمه با صدای بلندتر سبحان الله می گويد. #مجتبی همچنان بی توجه ادامه می دهد. #مجتبی: هيچ می دونی اگه اتفاقی برات بيفته، مادر و پدرت چی به من می گن؟ با لباس سفيد عروسی برديش و جنازه اش رو لجنی برگردوندی. ناگهان ذكر فاطمه تمام می شود و از كوره در می رود. فاطمه: بابا مخِ منو خوردی مجتبی، می دونم، می دونم، می دونم، با دونستن ِهمه اینا تصمیم دارم باهات بیام. فاطمه به سرعت از جا برمی خيزد و در حالی كه سجاده اش را با حركاتی عصبی جمع می كند، ادامه می دهد: تورو خدا نگاه كن ها، يه مأموريت می خواد منو ببره، یه خروار منّت و تذكر و هشدار و آژير قرمز رو سر و كله ام می ذاره... الله اكبر! #مجتبی با لحنی بسيار جدی سر می چرخاند به سوی فاطمه و می گويد: اينم آخرين اتمام حجت، گوش می دی بگم يا نه؟ فاطمه با كلافه گی می آيد و در برابر #مجتبی می ايستد و می گويد: بفرماييد، سراپا گوشم. #مجتبی با كلمات شمرده می گويد: اگه يه وقت شهيد شدی، ننشينی گريه كنی ها، گفته باشم. فاطمه با شنيدن اين جمله، با صدای بلند می خندد. مجتبی هم. #مجتبی: راستی يادم رفت اين رو هم بگم، تو فاضلاب تا چشم كار می كنه، موش وول می زنه، تازه، يه عالمه سوسك هم هست ها. ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_53 * □محوطه مقر سپاه از ديد كسی در محوطه مقر حركت می كنيم، دوربين به سالن بزرگی می رسد. داخل آن اكثر بچه ها جمع شده اند، #رضادستواره در وسط جمع بچه ها ايستاده و در حالی كه در پشت يك تريبون خيالی قرار دارد، برای بچه ها سخنرانی می كند.دوربين در كنار در سالن می ايستد و نظاره گر می شود. #رضادستواره: در سخنرانی های گذشته ما عرض كرديم كه تمامی مطالب گفته شده، مملو از محتوياتيست كه مطالب پر اهميت آن را جایگزین دیگر موضوعات كرده بوديم و تدريجاً به سمت تحقیق بر حول موضوع پرت و پلايی كه مهم ترين دل مشغولی بشريت می باشد حركت كرديم و واژه بشريت را در مرتفع ترين نقطه غيرقابل بشريت مستقر كرديم و هاونگی را ترسيم كرديم كه مخ های حضار محترم بايد در آن كوبيده شود و مطالب عميق آنها استخراج گردد. اين مطلب اشاره به آن شعری دارد كه شاعر فرمود: لب لب من لب لب تو باقالی به چند من، يا آن شعر عميق كه گفت: مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك، اين صحيح نيست كه همراه كوپن عرضه كنند پيكر من. ناگهان تمامی بچه ها همراه با خنده شروع به كف زدن می كنند #رضادستواره جهت پاسخ به ابراز احساسات حضار، مانند بنی صدر دستهايش را در هم می گيرد و در بالای سرش تكان تكان می دهد، سپس خم می شود تا برای حضار تعظيم كند كه ناگهان صورتش بر روی تريبون خيالی می خورد و با جيغی دردناك صورت خود را می گيرد و بر زمين می افتد. #احمد كه در آستانه در سالن ايستاده با لبخندی محو به #رضادستواره می نگرد. سپس در حالی كه سرش را تكان تكان می دهد از آنجا می گذرد. ساعت مچی #احمد وارد کادر می شود، عقربه های ساعت بر روی 12 می باشد. #احمد چشم از ساعت برمی دارد، همزمان #حسين_قجه_ای از راه می رسد. #حسين: تقريبا تو خیابون ها دیگه هیچ رفت و آمدی نیست. فکرکنم يواش یواش پيداشون بشه. #احمد: برو پيش بچه ها، نذار معركه #رضا تموم شه، بهترين شيوه برای آماده باش غير مستقيم بچه ها، معركه گرفتن #رضاست. #حسين: با صدای اولين انفجار بچه هارو حركت بدم يا با آخرين صدا؟ #احمد: با اولين صدا. منتها تا انفجارها قطع نشده بچه ها رو وارد خيابون نكن. فهميدی برادر #قجه_ای؟ با اولين صدا! ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_54 * □خانه #عسكری ساعت شماطه دار، تيك تاك كنان، در جلوی آينه شمعدان ديده می شود. #مجتبی و فاطمه ساكت و بی صدا زانوهايشان را در بغل گرفته اند و به عقربه های ساعت خيره شده اند. - تصوير ساعت ديزالو می شود به لانگ شات نيمه تاريك شهر. بر روی تصوير شهر، صدای تيك تاك ساعت شنيده می شود، همراه با صدای ساعت، تصاوير زير پی در پی، اما آرام به دنبال هم می آيند: - لانگ شات خيابانی. - لانگ شات خيابانی بزرگ تر. - تصوير بسته از درپوش فلزی فاضلاب. - تصوير تعدادی خانه كه در تاريكی به خواب رفته اند. - تصوير #احمد در پشت بام ساختمان مقر سپاه شهر. - تصوير خيابانی از شهر. - تصوير خيابانی باريك تر. - تصوير ساعت شماطه دار. - تصوير صورت #مجتبی كه به ساعت خيره است. - تصوير صورت همسرش كه به ساعت می نگرد. - تصوير ميدان شهر. - تصوير درپوش فلزی فاضلاب. - تصوير ديگری از درپوش فاضلاب ديگر. - تصوير بسته درپوش فلزی فاضلابی ديگر. - دوربين با حركتی نرم، به چند درپوش فاضلاب در مكان های مختلف نزديك می شود. - تصوير ساعت شماطه دار كه ساعت ۱ بامداد را نشان می دهد. - تصوير #احمد كه به ساعت مچی اش می نگرد. - تصوير صورت #مجتبی و همسرش. - تصوير عقربه های ساعت شماطه دار. - تصوير لانگ شات نيمه تاريك شهر. - تصوير نزديك شدن به درپوش فاضلاب، ناگهان با انفجاری، درپوش فلزی فاضلاب به هوا پرتاب می شود. - انفجارهای پی درپی كه باعث بيرون پريدن درپوش های فلزی فاضلاب می شود. - #مجتبی و فاطمه با صورتی خندان به داخل حياط می دوند. - نيروهای سپاه، به شكل ستون با هدايت #حسين_قجه_ای و #رضادستواره به سمت خروجی مقر، بدو رو حركت می كنند. - چراغ های خانه ها و اتاق ها در شهر، پی در پی روشن می شود. - #احمد در داخل ماشين می نشيند و در را می بندد. ماشين به سرعت حركت می كند و از در خارج می شود، نيروها با عجله مشغول اعزام به شهر هستند. - #مجتبی و فاطمه در وسط حياط، روبه روی هم نشسته اند و با نگاهی سرشار از حس تفاهم و چشمانی پر اشك به يكديگر نگاه می كنند. #مجتبی: هركس كه برای يه شهر بتونه مادری كنه خوشبخت ترين زن دنياست. شعر قشنگی گفتی فاطمه. فاطمه: عجله كن بريم توی شهر. - نيروهای داخل خيابان های #مريوان با عجله حركت می كنند. - از دهانه فاضلابی همچنان دود بيرون می آيد. ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

‍ 🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_71 * □كافی شاپ كنار خيابان حميده به چلوكبابی ياس خيره است، از داخل چلوكبابی #حاج_احمد و بچه ها با خنده و شوخی بيرون می آيند، هر يك از بچه ها مشغول خلال كردن دندان های خود هستند. #عسكری: برای سلامتی بانی اين عمليات چرب و چيلی صلوات بفرست. همه بچه ها در حالی كه سوار ماشين می شوند صلوات می فرستند. #رضا_دستواره: پيش به سويه كشيدن گوش #ضدانقلاب. ماشين حركت می كند و در عمق خيابان گم می شود، حميده با نگاهی پرحسرت به دور شدن ماشين می نگرد. صدای خبرنگار به اين تصوير شنيده می شود. صدای رسول: روستای #دزلی نفوذ ناپذیرترین پایگاه ضدانقلاب بود. _تصوير روستای دزلی را كه در وسط حلقه كوه هايی قرار دارد می بينيم، كوه ها همانند كاسه ای نفوذ ناپذير روستای دزلی را محافظت می كنند. صدای رسول بر تصوير روستای دزلی شنيده می شود. صدای رسول: #ضدانقلاب همه جا پر كرده بود كه فتح #مريوان هنر نيست، اگه #احمدمتوسلیان مرده، بياد #دزلی رو فتح كنه. دزلی شاهراه #ضدانقلاب مرز استان #سليمانيه عراق راه داشت هم به #مريوان، هم به #پاوه. مرکز جلسات سرانِ گروه های ضدانقلاب بود، #بعثی ها تمام اسلحه و مهمات هارو می آوردن #دزلی و از اونجا بين همه گروه ها پخش می كردن. دوربين، مسير ورودی به #دزلی و كوه های اطراف آن را نشان می دهد. صدای رسول: #دزلی اونقدر نفوذناپذير بود كه حتی با دو لشكر پياده و زرهی هم نمی تونستی فتحش كنی، چون به محض حركت در جاده، فقط كافی بود #ضدانقلاب سنگ ها و كوه های مشرف به جاده رو منفجر می كرد، اون وقت همه نيروها و تانك هات زير خروارها سنگ دفن می شد و در شروع عمليات، صددرصد شكست می خوردی. فتح #دزلی برای همه يه رويا بود. اما #احمد برای تحقق اين رويا بی نظيرترين نقشه رو ريخت. □محوطه #سپاه_مريوان تمامی نيروها با تجهيزات كامل در محوطه آماده حركت می باشند. در چهره تمامی نيروها ابهام و سؤال موج می زند. #رضادستواره به #عباس_برقی می گويد: #برقی، تو چی، تو هم برق نداری؟ #عباس_برقی: نه والله، منم نمی دونم كجا می خوايم بريم. #حسين_قجه_ای از راه می رسد و از #دستواره سؤال می كند: #رضا كجا می خوايم بريم؟ #دستوراه: فكر كنم سركوه آقا شجاع، چون شنيدم آقا شجاع هم تازگی ها #دمكرات شده. همه بچه ها می خندند. #قجه_ای: اين جوری كه بوش می آد، باز #برادراحمد رفته توی كانال غافلگيری. #برقی: اين كه معلومه، اما كجا رو می خواد غافلگير كنه، اين معلوم نيست. #دستواره: #احمدمتوسليان مساويست با غافلگيری، تو همه چی، تو رفاقت، تو شجاعت، تو عمليات، تو درگيری. انگار ناف #احمد رو با غافلگيری بريدن. #جواد_اكبری، معاون #احمد، به سمت نيروها می آيد و در حالی كه نيروها را به سمت در پادگان حركت می دهد، می گويد: حركت می كنيم، برادر حركت كن، يا علی. #رضادستواره در حالی كه در ستون حركت می كند از كنار #جواد_اكبری می گذرد. #دستواره: #برادر_اكبری می شه بفرماييد كجا تشريف می بريم؟ #جواد_اكبری در حالی كه با حركت دست نيروها را هدايت می كند به #دستواره می گويد: منم عين تو، فقط #برادراحمد می دونه كجا داريم می ريم. #دستواره: از ظاهر اوضاع معلومه كه يه دعوای اساسی منتظرمونه. نيروها از پادگان خارج می شوند. در حين خروج كامل نيروها، #احمد نيز خود را به ستون می رساند و با چهره ای مصمم و جدی به دنبال ستون حركت می كند. □تپه ای در مجاورت شهر از ديد دوربين يك ديده بان، ستون بچه ها را كه از شهر خارج می شوند می بينيم، #احمد در حالی كه خود را به سر ستون می رساند به #جواد_اكبری چيزی می گويد و #اكبری به سمت انتهای ستون می رود. ديده بان دوربين خود را پايين می آورد و با نگاهی متفكرانه مسير روبه روی ستون بچه ها را نگاه می كند. سپس به سرعت بر روی نقشه به دنبال پيدا كردن مكان ستون بچه ها می گردد. بر روی نقشه، شهر #مريوان واضح ديده می شود، ديده بان بامداد محل حركت ستون بچه ها را علامت می زند، سپس با خطكش و مداد امتداد حركت ستون را می كشد. انتهای خط به سمت مرز ايران و عراق منتهی می شود. ديده بان متفكرانه به خط نگاه می كند، سپس بی سيم را برمی دارد و شروع به صحبت می كند. ديده بان: عقاب ۲، قرقی... عقاب ۲، قرقی! ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

‍ 🌹بسم الله الرحمن الرحیم🌹 📚وقتی که کوه گم شد * #قسمت_76 * □اتاق واحد تداركات #تيپ_۲۷ #مجتبی_صالحی_پور در زير پتو، در خوابی عميق فرو رفته و از ته دل خروپف می كند، وسايل و اشياء اتاق حكايت از مسوول تداركات بودن #صالحی_پور دارد. #رضادستواره به سرعت وارد اتاق می شود و در حالی كه #صالحی_پور را تكان می دهد می گويد: #مجتبی پاشو، جناب واحد تداركات، پاشو، #حاج_احمد داره می آد. #مجتبی، در حالی كه چشم هايش همچنان بسته است، در زير پتو غلتی می زند و زير لب می گويد: باشه، باشه، بلند شدم. #رضادستواره كه قدری خيالش راحت شده، به سرعت از اتاق خارج می شود. دوربين به صورت غرق خواب #مجتبی نزديك می شود. صدای آرام خُر و پُف دوباره شنيده می شود. به محض رسيدن دوربين به نمای بسته صورت #مجتبی، ناگهان صدای فرياد #حاج_احمد از اتاق مجاور به گوش می رسد. #حاج_احمد: برپا، برپا، گرفته خوابيده... ِ همزمان چشمان #مجتبی با وحشت باز می شود، نخست چشم هايش گيج خواب است، قدری گوش تيز می كند. دوباره صدای فرياد #حاج_احمد شنيده می شود كه... صدای #حاج_احمد: مگه نگفته بودم كه اگه نياييد پوستتون رو می كنم؟ اينجا رو با تنبل خونه حضرتی عوضی گرفتين! بله؟! چشمان مجتبی از وحشت گرد می شود، قدری مكث می كند و سپس با سرعتی باور نكردنی از جای خود می جهد، درست مانند فنری كه رها شود، پتو به يك سمت می افتد، شلوار به سرعت به پا می رود، كبريت برداشته می شود، گاز پيك نيكی سريع روشن می شود و كتری بزرگ بر روی گاز گذاشته می شود. مجتبی با سر و مويی آشفته و گيج، به سرعت مشغول چيدن ليوان ها در سينی می شود. در اين لحظه، ناگهان در اتاق با شتاب باز می شود. #حاج_احمد و #دستواره وارد اتاق می شوند، #حاج_احمد با صورتی سرخ از خشم، به بالای سر م#جتبی می آيد. #مجتبی برای تظاهر به كار، بدون نگاه به #حاج_احمد، می گويد: مخلصيم حاج آقا. #احمد با نگاهی خشمگين به حركات #مجتبی می نگرد، سپس به كتری و گاز و ليوان ها نگاه می كند. چشم های خواب آلود و گيج #مجتبی از پهلو هوای #احمد را دارد. #حاج_احمد: برادر #صالحی_پور داری چيكار می كنی شما؟ #مجتبی بدون معطلی پاسخ می دهد: الان برادرها از صبحگاه برمی گردن، خب می خوام براشون چايی بريزم. #احمد با نگاهی نافذ به #مجتبی و كتری می نگرد. سپس سريع خم می شود و ليوانی را برمی دارد و جلوی #مجتبی می گيرد و می گويد: خب، بريز ببينم. #مجتبی به ليوان دست #احمد نگاه می كند و سپس زيرچشمی به كتری روی گاز، نمی داند چه كند. #حاج_احمد: چيه، پس چرا معطلی؟ بريز ديگه. #مجتبی كه حسابی وامانده است، با دستگيره ای كتری را از روی گاز برمی دارد و در حالی كه اين پا و آن پا می كند، ناگاه با خجالت و شرم می گويد: ببخشيد حاج آقا... واقعيت اش اينه كه... با عرض معذرت، تو كتری آب نيست. #حاج_احمد با شنيدن اين حرف، با نگاهی نافذ و ساكت به چشم های #مجتبی و سپس به كتری خيره می شود. لحظاتی سكوت بر اتاق حاكم می شود. به يكباره #احمد به سمت در اتاق می چرخد و در حال خروج می گويد: نه... اين طوری نمی شه. با خروج #احمد، #مجتبی از فرط ناراحتی، بی هوا لوله كتری را می گيرد. ناگهان جيغی كوتاه می زند و كتری داغ را بر زمين رها می كند و دست سوخته اش را پی درپی تكان می دهد. ادامه دارد... #وقتی_که_کوه_گم_شد #بهزاد_بهزادپور 🆔️ @javid_neshan

🍀 #حاج‌احمد_فردی_مبتکر_بود 🍀 🍀 #قسمت_23 🍀 _آخرین باری که #حاج‌احمد را دیدید کی بود؟ ما جلسه‌ای در #بعلبک_لبنان داشتیم که فکر کنم آخرین دیدارمان بود. سرهنگ #عقیدمحمد معاون وزیر دفاع #سوریه به چند افسر بلندپایه سوری با ما به #بعلبک آمدند. ما به‌همراه آن‌ها از #سوریه به‌ طرف #لبنان راه افتادیم در راه نزدیک اذان ظهر به روستایی رسیدیم. آن‌ها با یک ماشین و ما هم با ماشین دیگری بودیم. در ماشین #حاج‌احمد، #رضادستواره، #رضاچراغی، #حاج‌همت و من بودیم. در آن روستا نماز خواندیم. نظامیان سوری هم با ما آمده بودند خیلی عصبانی از ماشین‌ها پیاده شدند و دست به کمر قدم زدند تا ما نماز را خواندیم. #حاج‌احمد جلو ایستاد و ما هم به او اقتدا کردیم. در طول مسیر ماشین ما بنزین تمام کرد و به پمپ‌بنزین رفتیم. #حاج‌احمد هم سراغ ماشین این‌ها را می‌گرفت. تا آن‌ها آمدند چند دقیقه طول کشید. یک‌دفعه دیدیم یک گروهبان که همراه آن‌ها بود به شیشه‌ی ماشین می‌زند. چند تا ساندویچ گرفته بود. حاجی از این حرکت خیلی شاکی شد و گفت: ما برای شناسایی این‌جا آمدیم آن‌وقت شما ساندویچ می‌خرید؟! در آن جلسه این‌ها روی نقشه مسیری نشان دادند و گفتند این‌جا مسیری است که نزدیک‌ترین راه به #دمشق است. اگر #اسرائیلی‌ها بمباران کردند و خواستید فرار کنید از این راه فرار کنید. #حاج‌احمد دومرتبه شاکی شد. آن‌ها مدام سوتی می‌دادند. #حاج‌احمد می‌گفت: ما آمدیم بجنگیم شما راه فرار نشان می‌دهید؟! همین کارها را کردید که #اسرائیلی‌ها پررو شده‌اند... ادامه دارد... ╭═━⊰*🍀*⊱━═╮  🆔️ @javid_neshan   ╰═━⊰*🍀*⊱━═╯