eitaa logo
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
2هزار دنبال‌کننده
6.9هزار عکس
3.7هزار ویدیو
226 فایل
🌸اگر کسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌸 💠تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات💠 خادم : @fattemeh0606 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
📣هشتگ های پرکاربرد در کانال👇 (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) . (ع) (ع) @mola_amiralmomenin_as
🍃امام صادق عليه السّلام فرموده: خداوند كار مؤمنان را به خودشان واگذار نموده ولى اجازه نداده است خويشتن را ذليل و خوار كنند.مگر نشنيدى كه خداوند در قرآن شريف فرموده كه: «وَ لِلّٰهِ‌ الْعِزَّةُ‌ وَ لِرَسُولِهِ‌ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌» (منافقون: 8)‌ «عزّت براى خدا و پيغمبر و مؤمنان است»؟پس شايستۀ افراد باايمان،عزّت و بزرگوارى است نه ذلّت و خوارى. 🍃و نيز فرموده است: سزاوار نيست كه شخص باايمان خود را ذليل كند. راوى حديث سؤال كرد:چگونه خود را ذليل مى‌كند؟ در پاسخ فرمود:به كارى دست مى‌زند كه سرانجام بايد از آن معذرت بخواهد. (وسائل الشيعه،كتاب امر به معروف،باب كراهته التعرّض للذّلّ‌.) ♻️على عليه السّلام فرمود: الاستغناء عن العذر اعزّ من الصّدق به. (نهج البلاغه،حكمت 321.) خويشتن را از عذرخواهى بى‌نياز دارى بهتر است از اينكه با صدق و راستى به ذلّت عذرخواهى تن در دهى. ♻️على عليه السّلام ضمن نامه‌اى كه به حارث همدانى نوشته، خاطرنشان ساخته است كه: و لا تجعل عرضك غرضا لنبال القول. (نهج البلاغه،نامۀ 69.) عملى انجام بده كه عزّت و آبرويت هدف تيرهاى ملامت اين و آن قرار نگيرد. @mola_amiralmomenin_as
✔️(1) یکی از عوامل مهمی كه ترك آن در عزّت و ذلّت فردى و اجتماعى تأثير اساسى دارد است. كسانى كه در راه اعلاى كلمۀ حق و اقامۀ عدل از خود مى‌گذرند و آمادۀ مرگ و فداكارى مى‌شوند، شايستۀ عزّ و عظمت هستند و لايق سرورى و نيرومندى. برعكس،آنان كه از جهاد در راه حق و عدالت سر باز مى‌زنند و از انجام اين وظيفۀ مقدّس شانه خالى مى‌كنند،لياقت بزرگى و عزّت ندارند و بايد همواره ذليل و خوار باشند. 🔘امیرالمؤمنین على عليه السّلام در يكى از خطبه‌هاى خود چنين فرموده است: يكى از درهاى بهشت است كه خداوند آن را به روى اولياى خود گشوده.جهاد لباس تقوا و زره محكم و نگهبان مطمئن است. كسى كه از روى بى‌اعتنايى از آن اعراض نمايد و به وظيفۀ مقدّس سربازى عمل نكند، خداوند بر وى جامۀ ذلّت مى‌پوشاند،بلايى او را دربر مى‌گيرد و به حقارت و خوارى شديد دچار خواهد شد. (نهج البلاغه،خطبۀ 27.) ✔️ از جمله مشكلاتى كه حضرت على عليه السّلام را در ايّام زمامدارى بشدّت رنج مى‌داد، سستى و مسامحۀ يارانش در انجام وظيفۀ پيكار با دشمن بود، زيرا اين بى‌تفاوتى و تسامح از طرفى باعث تقويت جبهۀ معاويه شد و بر جرأت و جسارت سپاهيان وى افزود، و از طرف ديگر جبهۀ امیرالمؤمنین على عليه السّلام را تضعيف نمود و لشكريان آن حضرت را از عزّ و عظمت انداخت و زمينۀ خوارى و ذلّتشان را فراهم آورد. ✔️امام عليه السّلام از آن همه ضعف و سستى، سخت آزرده‌خاطر و ناراحت بود و در موارد متعدّد با ايراد خطابه‌هاى تند و آتشين، مراتب تأثّرات درونى خويش را آشكار ساخت. ✔️ایشان در يكى از خطبه‌هاى خود چنين فرمود: اف باد بر شما كه من از توبيخ و عتابتان سخت ملول و رنجيده‌خاطرم.آيا راضى شديد كه حيات جاودان آخرت را با زندگى گذران دنيا مبادله كنيد؟ آيا راضى شديد كه ذلّت و خوارى را جايگزين عزّ و شرافت سازيد؟ وقتى شما را به با دشمنان مى‌خوانم، چشمانتان آن‌چنان با نگرانى و اضطراب در حدقه مى‌گردد كه گويى در چنگال مرگ قرار گرفته‌ايد و همانند مستان غافل،از شناخت مصلحت خود ناآگاه و بى‌خبريد. (.نهج البلاغه،خطبۀ 34.) ✔️در خطبۀ ديگر مى‌فرمايد: من شما را براى جنگ با معاويه و پيروانش روز و شب،و آشكار و نهان دعوت نمودم و به شما گفتم مهاجم باشيد نه مدافع،با آنان بجنگيد قبل از آنكه آنها با شما بجنگند،كه -قسم به خدا-هيچ قومى در داخل خانۀ خود با دشمن درگير نشد مگر آنكه ذليل و خوار گشت.امّا به توصيه و تأكيد من توجه نكرديد و هريك به اتّكال ديگرى از پيكار با دشمن شانه خالى نموديد و از همكارى و يارى يكديگر سر باز زديد.نتيجۀ سهل‌انگارى و بى‌اعتنايى به جهاد آن شد كه اموالتان به غارت رفت و ديارتان در اختيار دشمن قرار گرفت. (.نهج البلاغه،خطبۀ 27.) ✔️در قسمت ديگر همين خطبه مى‌فرمايد: وقتى در فصل تابستان فرمان بسيج مى‌دهم و مى‌گويم به سوى دشمن روان شويد،در پاسخ مى‌گوييد:اين فصل شدّت گرماست،به ما مهلت ده تا حرارت هوا كاهش يابد. وقتى در زمستان دستور حركت مى‌دهم،مى‌گوييد:اكنون برودت هوا شديد است،مهلت ده تا سرما سپرى شود.تمام اين گفته‌ها براى فرار از گرما و سرماست و شما كه از سرما و گرمى هوا اين‌چنين گريزانيد،به خدا قسم از شمشير گريزان‌تر خواهيد بود. ✔️ در خلال خطبۀ ديگرى فرموده است: هرگاه گروهى در لشكر شام به شما نزديك شود هريك به خانۀ خود مى‌گريزيد،در مى‌بنديد و در كنجى پنهان مى‌شويد، همان‌طور كه سوسمار در سوراخ خود مى‌خزد و كفتار به لانۀ خويش پناه مى‌برد. به خدا قسم ذليل آن كس است كه يار و مددكارش شما باشيد. دشمن كه مورد تعرّض شما واقع مى‌شود، همانند كسى است كه هدف تير قرار گرفته اما تيرى كه سرش شكسته و فاقد پيكان باشد [و واضح است چنين تيرى به دشمن آسيب و زيان نمى‌رساند]. (نهج البلاغه،خطبۀ 68.) @mola_amiralmomenin_as
✔️(2) 🔘امیرالمؤمنین‌ على عليه السّلام در اواخر عمر از مسامحه و سستى مردم در راه بسيار متأثّر و ناراحت بود و مكرر مراتب تأثّر شديد خود را در منابر به زبان مى‌آورد. حتى در يكى از سخنرانيها با عباراتى بسيار تند آنان را مخاطب ساخت و فرمود: خدا شما را بكشد كه دل مجروحم را از چرك و خون مالامال كرديد و سينه‌ام را از خشم و غيظ‍‌ آكنده ساختيد. در هر نفسى جرعه‌اى از همّ‌ و غمّ‌ به من نوشانديد و با عصيان و سرپيچى از فرمانم،رأى مرا فاسد و تباه نموديد تا جايى كه قريش درباره‌ام گفتند:پسر ابو طالب مرد شجاعى است ولى از فنون جنگ آگاهى ندارد. ✔️سپس فرمود: آيا هيچ‌يك از آنان بيش از من در كار سربازى مهارت داشته و زودتر از من به ميدان كارزار قدم گذاشته است‌؟ هنوز بيست سالم نشده بود كه براى پيكار با دشمنان قيام كردم و اكنون سنّم از شصت سال گذشته است و فرمانم اجرا نمى‌شود و سپاهيان از دستورم اطاعت نمى‌كنند،و فرماندهى اين‌چنين چه رأى و تدبيرى مى‌تواند داشته باشد؟(و لكن لا رأى لمن لا يطاع). ✔️ گاهى در منبر از مؤمنان راستين و مجاهدين واقعى ياد مى‌كرد و از آنان كه مرگ در راه خدا را با آغوش باز استقبال مى‌نمودند و در كشته شدن از هم سبقت مى‌گرفتند،نام مى‌برد و مراتب تأسّف و تأثّر خويش را از فقدان آنان ابراز مى‌داشت: ✔️كجا هستند برادرانم،آنان كه به راه مى‌افتادند و مسير حق مى‌پيمودند؟كجاست عمّار ياسر؟كجاست ابو الهيثم مالك ابن تيهان‌؟كجاست خزيمة بن ثابت انصارى‌؟كجا هستند همانندهاى آنان از برادرانشان از آنان كه پيمان مرگ بستند و پس از كشته شدن،سرهاى مقدّسشان با پيك دشمن براى گناهكاران جبّار فرستاده شد؟ (.نهج البلاغه،خطبۀ 181.) ✔️نوف بكالى،راوى خطبه مى‌گويد: در اين موقع على عليه السّلام از شدّت تأثّر دست خود را با ضرب به محاسن خويش زد و مدتى گريست. 🔘آنگاه فرمود: افسوس بر برادرانم،آنان كه قرآن را خواندند و آن را فرمان محكم و متقن الهى تلقّى كردند،در فريضۀ الهى مطالبه و تدبّر نمودند و به اقامۀ آن همّت گماردند، سنّت خدا را زنده كردند و بدعت را از ميان بردند،به جهاد دعوت شدند و به آن پاسخ مثبت دادند و در ميدان كارزار پيكار نمودند،به پيشواى خود اعتماد داشتند و از اين‌رو مطيع فرمانش بودند و صميمانه از وى پيروى مى‌كردند. @mola_amiralmomenin_as