eitaa logo
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
2هزار دنبال‌کننده
6.9هزار عکس
3.7هزار ویدیو
226 فایل
🌸اگر کسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌸 💠تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات💠 خادم : @Alisafaei72 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
📣هشتگ های پرکاربرد در کانال👇 (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) (ع) . (ع) (ع) @mola_amiralmomenin_as
🔘جايگاه و اهميت بررسى خارجيگرى، آشوب و ماجراى شكل‌گيرى و عملكرد آنان از موضوعات مهم و اساسى تاريخ صدر اسلام و حكومت امام على (ع) است. شكل‌گيرى رسمى در اوج پيكار و رويارويى تمام‌عيار سپاه عراق به فرماندهى امام على (ع) و سپاه شام به فرماندهى معاويه بود؛ آن هنگام كه قرآن‌ها به حيله عمرو بن عاص و معاويه بر سر نيزه‌ها شد و جمعى بسيار از سپاه عراق خواهان توقف نبردِ در آستانه پيروزى شدند و كار نبردى را كه شاميان تحميل كرده بودند و چاره‌اى جز به‌پايان بردن آن نبود به بدترين وجه ممكن متوقف كردند؛ و پس از آن حكميت پيش آمد و اين گروه نظر امام را نپذيرفتند و حَكَم پيشنهادى خود يعنى را به امام تحميل كردند و كار حكميت را نيز به بدترين صورت ممكن ختم نمودند. ولى همينان بعد از نوشته شدن پيمانِ‌ ترك جنگ و مخاصمه، پشيمان شدند و از امام خواهان نقض آن گشتند و چون امام را نپذيرفت، اعلام جدايى كردند و هنگامى كه سپاه عراق در بازگشت از به نزديك كوفه رسيد، به‌طور رسمى از سپاه امام جدا شدند و در روستايى به‌نام حَروراء اقامت گزيدند. پس از آن به كوفه درآمدند و به سازماندهى براى مخالفت و مقابله با امام و حكومت وى پرداختند. در ابتدا امام را تكفير كردند و با سردادن شعارهاى تند به مخالفت با او و حكومتش واكنش نشان دادند. آنان تحت شعار امر به معروف و نهى از منكر به تبليغ عقايد خود پرداختند و رفته رفته اقدامات تندترى نشان دادند: تكفيرگرى، برهم زدن مجلس سخنان امام و دشنام دادن به وى در جمع مردمان، خشونت‌ورزى و تهديد علنى به كشتن وى. در تمام اين مدت هرچه تندى مى‌كردند و زشتى مى‌نمودند، امام با آنان مدارا مى‌كرد و حقوق‌مدارانه رفتار مى‌نمود. جمعيت رو به فزونى گذاشت و آنان گروهى ديگر را نيز جذب خود كردند، ولى امام آزادى آنان را سلب نكرد. به سرعت به‌سوى براندازى حكومت امام گام برداشتند. ✔️مداراى امام و رفتار حقوق‌مدارانۀ وى سبب شد كه بخشى عمده از خود را كنار بكشند و جمعى حدود چهار هزار نفر تصميم به جنگ با امام گرفتند. اين گروه مقابله با امام را با آلوده كردن دست خود به خون بى‌گناهان آغاز كردند و كسانى چند را پس از تفتيش عقايد كشتند. امام كه با سپاه خود عازم بود، با شنيدن اخبار ترورهاى ناچار به بازگشت به‌سوى آنان شد. با اعلام جنگ در منطقه اردو زدند. امام به‌سوى آنان رفت و به‌تنهايى به اردوى وارد شد و با آنان سخن گفت. جمعى بسيار از چهار هزار نفرى كه براى جنگ آمده بودند از جدا شدند. عده كمى باقى ماندند كه شعارشان قتل و جنايت بود. امام اجازه آغاز نبرد با آنان را نداد تا اين‌كه باقيمانده به سپاه امام حمله آوردند و امام اجازه دفع آنان را داد و در مدتى كوتاه غائله ختم شد و تار و مار گشتند. ✔️ولى خارجيگرى با مجموعه‌اى شاخصه شكل گرفته بود و باقى ماند. هرچند در ميدان از صحنه روزگار محو شدند ولى جمعى با مميزات خارجيگرى بقا يافتند و تفكر و راه و رسم را ادامه دادند. ✔️ امام على (ع) در اين‌باره هشدارى اساسى داده است؛ آن‌گاه كه در از پا درآمدند، گفته شد: اى اميرمؤمنان! همگى كشته شدند. فرمود: «هرگز! به خدا سوگند كه آنان نطفه‌هايند در پشت مردان و زهدان‌هاى زنان، هرگاه مهترى از آنان سر برآرد، از پايش دراندازند، چندان‌كه آخر كار مال مردم ربايند و دست به دزدى يازند.» (نهج البلاغه: کلام 60) 🔘موضوع و انديشه و راه و رسم آنان، و نيز رفتارشناسى امام درباره ايشان از موضوعات مهم تاريخى، كلامى و فقهى بوده و از سده‌هاى نخست آثارى مستقل در اين‌باره به نگارش درآمده است. 📓کتاب "دامگه شیطان"، اثر مصطفی دلشاد تهرانی. @mola_amiralmomenin_as
🔘ويژگى‌هاى 1️⃣1️⃣ تنّسك و عبادت‌پيشگى 🔘نقل شده است كه شبى اميرمؤمنان على(ع) از مسجد كوفه به سوى خانۀ خويش مى‌رفت و كميل بن زياد، از بزرگان و نيكان شيعه، و از دوستداران ويژۀ امام(ع) همراه وى بود. يك چهارم از شب گذشته بود. در راه از كنار خانه‌اى گذشته كه شخصى به عبادت مشغول بود و صداى تلاوت قرآن او كه با آهنگى حزين و دلنشين مى‌خواند، شنيده مى‌شد. آن مرد اين آيه را تلاوت مى‌كرد: «أَمَّنْ‌ هُوَ قٰانِتٌ‌ آنٰاءَ اللَّيْلِ‌ سٰاجِداً وَ قٰائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ‌ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ‌ رَبِّهِ‌ قُلْ‌ هَلْ‌ يَسْتَوِي الَّذِينَ‌ يَعْلَمُونَ‌ وَ الَّذِينَ‌ لاٰ يَعْلَمُونَ‌ إِنَّمٰا يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبٰابِ‌»(زمر: 9) آيا كسى كه در پاس‌هايى از شب، گاه به سجده و گاه بر پا، نيايشگر است و از آخرت بيم و به رحمت پروردگارش اميد دارد [بهتر است يا مشرك غافِل ناسپاس]؟ بگو آيا كسانى كه مى‌دانند، با كسانى كه نمى‌دانند برابرند؟ [هرگز!] فقط‍‌ خردمندانند كه پند مى‌گيرند. كميل در درون خويش او را ستود و كارش را نيكو شمرد، و حال آن مرد او را به شگفتى واداشت، ولى چيزى نگفت. امام(ع) رو به كميل كرد و گفت: «اى كميل! صداى دلنشين، و حال آن مرد تو را به شگفتى نياورد كه او اهل آتش است و به زودى تو را از حال او آگاه خواهم كرد». [كميل از اين امر سخت متحيّر شد. امام(ع) مردى را چنين معرفى كرده بود كه اين‌گونه عبادت مى‌كرد!]. كميل سكوت اختيار كرد، امّا اين امر او را در شگفتى و فكر فرو برده بود. زمانى از اين ماجرا گذشت تا آن كه خوارج كارشان بدانجا رسيد كه خون بى‌گناهان ريختند و امام(ع) ناچار شد با ايشان مقابله كند؛ و آنان كسانى بودند كه حافظ‍‌ قرآن بودند، همان‌طور كه بر پيامبر(ص) نازل شده بود. در روز ، كميل در كنار امام(ع) بود، و امام(ع) در ميان كشتگان مى‌گشت. در اين ميان، سرِ شمشير خود را بر سر يكى از كشته شدگان قرار داد و گفت: «اى كميل! «أَمَّنْ‌ هُوَ قٰانِتٌ‌ آنٰاءَ اللَّيْلِ‌ سٰاجِداً وَ قٰائِماً» !».(زمر: 9) يعنى اى كميل! اين سر همان كسى است كه در آن شب اين آيه را مى‌خواند و حال او تو را به شگفتى واداشت! 📓کتاب "دامگه شیطان"، اثر مصطفی دلشاد تهرانی. @mola_amiralmomenin_as