📣هشتگ های پرکاربرد در کانال👇 #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #امیر_ملک_سخن #امید_و_توحیدمحوری #آئین_انتظار #القاب_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #فضایل_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #نهج_البلاغه #فضایل_امیرالمومنین #کلام_مولا #گفتار_حكيمانه #دعا_در_نهج_البلاغه #تفسير_امیرالمومنین_عليه_السلام_از_قرآن_كريم #ويژگى‌هاى_امیرالمؤمنین_علی_علیه_السلام #سيرۀ_امیرالمؤمنین_على_(ع) #غدیر #عید_غدیر #زیارت_غدیریه #آيات_ولايت #آیه_تبلیغ #حدیث_غدیر #آیه_اکمال_دین #رائفی_پور #استاد_رائفی_پور #سخنرانی #کلام_مولا #کلام_معصوم #کلام_علما #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است #رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ #اعجاز_قرآن_از_دیدگاه_امیرالمومنبن #نامه‌_های_امیرالمومنین_علیه_السلام #خطبه‌هاى_اميرالمؤمنین_عليه_السلام #پرتوى_از_دانش_امیرالمؤمنین_علی_(ع) #گفتگو_در_محضر_اميرالمؤمنين_(ع) #كارگزاران_امیرالمؤمنین_على_(ع) #فضائل_امیرالمؤمنین_در_کتب_اهل_سنّت #گفتار_اميرالمؤمنين_على_عليه_السّلام #انگيزه‌هاى_دشمنى_با_امیرالمؤمنین_(ع) #زيان‌هاىِ_دشمنى_با_امیرالمؤمنين_(ع) #ويژگى‌هاى_دشمنان_امیرالمؤمنين_(ع) #شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #امیرالمؤمنین_علیه_السلام_در_جهاد #عزت_و_ذلت_از_دیدگاه_نهج_البلاغه #جهاد_نظامى_از_منظر_قرآن_کریم #سيماى_اهل_بيت_ع_در_قرآن_کریم #اوصاف_و_اسامی_قرآن #صفات_ثبوتی_خداوند #اعجاز_علمى_قرآن #اعجاز_علمی_در_سخنان_امیرالمؤمنین_(ع) #جايگاه_قرآن_در_نهج‌البلاغه #اوصاف_قرآن_در_نهج‌البلاغه #يٰا_أَيُّهَا_الَّذِينَ‌_آمَنُوا #تدبر_در_قرآن #جهاد #زیارت_عاشورا #عاشورا #خوارج #جنگ_نهروان #جنگ_صفین #خصایص_زینبیه #خطبه_حضرت_زينب_در_كوفه #خطبه_حضرت_زينب_سلام_الله_علیها #تجارت #ایمان #صبر_انقلابی #انقلاب_زمينه‌ساز. #حديث_لوح #توحيد #يگانه_پرستى #جهاد #اتحاد_ملی_و_انسجام_اسلامی #وحدت_ملی #نهضت_عاشورا #عفاف #حجاب #پاکدامنی #خانواده #امید_در_قرآن_کریم #کلام_حق #سیره_امیرالمؤمنین #قضاوتهای_امام_علی #پاسخ_سخت #انتقام_سخت #ايران_مقتدر #وعده_صادق #فتح_مطلق #طوفان_الاقصی #طوفان_الاحرار #تنبیه_سخت #زنده_باد_ایران #مظلوم_اما_قوی #لبیک_یا_خامنه_ای #لبیک_یا_امام_خامنه_ای #راه_خدمت #خادم_مردم #سید_شهیدان_خدمت #شهید_جمهور #شهید_رئیسی #امام_زمان #دعای_فرج #حدیث_مهدوی #توقیع_مهدوی #امام_حسین #زیارت_اربعین #اربعین #شرح_نوین_زیارت_عاشورا #زنان_در_نهضت_عاشورا #زنان_راوى_واقعه_غدير #مدینه_فاضله_مهدوی #بايسته‌هاى_وفاق_ملى #صحابه_ایرانی_پیامبر_اکرم_ص #صلح_امام_حسن(ع) #معرفی_کتاب #تمثیلات #مرزبانی #اخلاق_و_معارف_اسلامي #محسن_قرائتی #جهاد_تبیین #تمثیلات_مهدوی #مهدويت #صبر_و_انتظار #انتظار_سازنده‌ #وظایف_منتظران #انتظار #قرآن_و_انتظار_مهدوی #انسان‌شناسى_و_مهدویت #تمثيلات_مهدوى_در_روايات #سيرۀ_حكومتى_حضرت_مهدى_عج #مهدويت_و_جهانی‌شدن #زندگی_منتظرانه #جمعه_های_انتظار #پاسخ_به_شبهات #سنت‌هاى_الهى #پژوهش_های_نهج_البلاغه #چهارشنبه_های_امام_رضایی #چهارشنبه_های_رضوی #پرسش‌های_مردم_و_پاسخ‌های_امام_رضا_(ع) #بهجت_و_نماز #سيره_عبادى_حضرت_زهرا_عليهاالسلام #مبانى_قرآنى_خطبه_فدكيه #شنبه‌های_جهانی_ام‌ّالبنینی #شنبه‌های_جهانی_ام‌ّالبنین_سلام‌الله‌علیها #ماه_رجب #زیارت_رجبیه #فلسفه‌‌بعثت‌انبياء_درقرآن‌_و_نهج‌البلاغه @mola_amiralmomenin_as

#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰1_ پيش از اسلام پدر و مادر على بن ابى طالب(ع)هاشمى بودند؛وى به طور تقريبى در سال 600 م به دنيا آمد.يعنى آخرين سال قرنى كه در آن بزرگترين شهر حجاز(مكه)به حلقۀ اساسى شبكۀ تجارت مشرق زمين تبديل شد. خانوادۀ او از پايه‌گذاران اين حركت تجارى بودند. اين حركت مكه را از يك بازار محلى،كه صرفا به قبيله‌هاى اطراف اين شهر اتكا داشت،به يك مركز دادوستد جهانى تبديل كرد. مركزيت مكه به سبب سفرهاى معروف زمستانى و تابستانى هاشم به عبد مناف و ائتلافات وى با آن مناطق به وجود آمد.هاشم بر رقباى خود به ويژه امية بن عبد شمس چيره شد؛و با بهره‌گيرى از جايگاهى كه در ميان قريش به دست آورد،رهبر بلا منازع مكه گرديد. پس از آن #عبدالمطلب، بمثابه جانشين پدرش هاشم،با هيچ مشكلى مواجه نبود؛ لذا به تحكيم موقعيت قريش در ميان قبايل پرداخت،و از مكه شهرى بزرگ به وجود آورد كه«آب»و ديگر مايحتاج بازرگانان مسافر در آن يافت مى‌شد.وى همچنين شجاعانه به مقابله با خطرهايى كه شهر را تهديد مى‌كرد مى‌پرداخت؛ از جمله اين خطرها هجوم حبشيان -اتيوپى كنونى- به مكه در سال معروف به«عام الفيل»بود؛ يعنى تقريبا سى سال پيش از تولد نوه‌اش. يعقوبى-مورخ-او را چنين توصيف مى‌كند: «در آن روز رهبر بلا منازع قريش بود.خداوند چنان افتخارى را نصيبش ساخت كه به هيچ كس عطا نكرده است.قريش او را بر اموال خود حاكم ساخت،و چنان به اطعام پرداخت كه حتى پرندگان و حيوانات وحشى در كوهها را نيز اطعام مى‌كرد.» وى همچنين در مورد عبدالمطلب مى‌گويد: «پرستش بتها را نپذيرفت و خداى عز و جل را يكتا مى‌پنداشت و به اداى نذر پايبند بود و سنتهايى را بر جاى گذاشت كه اكثر آنها در قرآن آمده است.» اگر در اين روايتها به ويژه گفتۀ يعقوبى تأمل كنيم، شايد ويژگيهاى شخصيت عبد المطلب تا آنجا پيش رود كه گويى #اسلام به نوعى در او وجود داشته است. و از اين ديدگاه،وى جايگاهى فراتر از يك رهبر سنتى قريش مى‌يابد همان گونه كه يعقوبى نيز او را «ابراهيم ثانى» مى‌بيند. پسرش عبد اللّه-پدر پيامبر(ص)-نيز چنين است: «او مژده‌آور مجازات اصحاب فيل از سوى خداوند است...قريش گفتند:تو از هنگام تولدت بسيار پربركت و خوش يمن بوده‌اى.» #عبداللّه كه ظاهرا پدر او را به عنوان جانشين خود براى رهبرى مكه آماده ساخته بود،زنده نماند و هشت سال پيش از عبد المطلب دار فانى را وداع گفت. اين حادثه موجب شد تا پسر ديگرش عبد مناف معروف به #ابوطالب براى ايفاى اين نقش آماده گردد. #ابوطالب صفات بسيارى را از پدر برگرفته بود.از جمله #يكتاپرستى كه موجب نزديكى او با رسول خدا(ص) و حمايت از آن حضرت در طول سالهاى رنج و محنت گرديد. #بخش_اول. #ادامه_دارد 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است @mola_amiralmomenin_as

#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰1_ پيش از اسلام حضرت ابو طالب (ع) نتوانست همۀ نفوذ پدر را به دست آورد زيرا در آن زمان،در شهر مكه، اين نفوذ به ثروت افراد بستگى داشت. در نتيجه برخى رهبران تجارى نظير: ابو سفيان اموى، ابو جهل مخزومى و ابو لهب هاشمى وجود داشتند كه با وى به رقابت پرداختند. اين وضعيت موجب از هم گسيختگى نظام اجتماعى-اقتصادى شهر مكه گرديد. زيرا از زمان به وجود آمدن رهبرى قريش در اين شهر، همواره قدرت از آن يك نفر بود. با اين حال ابو طالب به لحاظ‍‌ معنوى همچنان مهمترين و اولين رهبر قريش باقى ماند. فرزندش على ابن ابى طالب(ع)اين واقعيت را مورد تأكيد قرار مى‌دهد و مى‌فرمايد: «پدرم با فقر و نادارى به زعامت رسيد و پيش از او هيچ‌گاه فقيرى به رهبرى نرسيد.» اما ببينيم چگونه وضعيت ابو طالب كه رهبر قريش يعنى قبيلۀ تجارت بود،به اين حالت در آمد. آيا اساسا در جامعه‌اى كه در آن توان مالى پايۀ قدرت به شمار مى‌رفت، امكان فراهم شدن قدرت فردى براى او وجود داشت‌؟ بنا بر گفتار يعقوبى؛ كه حالت فقر ابو طالب را ناشى از بحران اقتصادى مى‌داند كه ريشه‌هايش به زمان عبد المطلب بازمى‌گشت . يعقوبى مى‌گويد: «سالهاى قحطى و خشكسالى پى‌درپى بر قريش مى‌گذشت تا آنجا كه زراعت از بين رفت و پستانها خشكيد و توليد مثل دام متوقف شد.» شايد اين بحران موجب شد كه عبد المطلب تمام دارايى خود را مصرف كند.به ويژه كه وى به بخشندگى،سخاوت و اطعام مردم و مهيا كردن غذا براى مسافرانى كه در موسم حج به آنجا مى‌آمدند،مشهور بود. پس از فوت او،ابو طالب بر ميراث و قبيلۀ پدر تكيه كرد و توانست به وسيله آنها رهبرى را حفظ‍‌ كند،بى‌آنكه احدى از توانمندان اقتصادى مكه جرئت رقابت با او را بيابد،و يا در رهبرى او كه به عظمت و مجد ساختۀ عبد المطلب متصل بود،خدشه وارد سازد و در نتيجه قريش همگى جزء «ملت» او بودند. بدين ترتيب ابو طالب توانست جايگاه رهبرى را حفظ‍‌ و از برادرزاده‌اش(محمد بن عبد اللّه)حمايت كند. محمد(ص)همواره به ابو طالب ارج مى‌نهاد و براى آنكه از سنگينى بار فقر بر دوش خانواده‌اى كه به ارزشهاى اجدادى خود پايبند بود بكاهد، خيلى زود به زندگى اجتماعى پيوست. #على(ع) در اين خانواده ديده به جهان گشود و از اخلاق پدرى كه سخت پايبند به سنتها بود جرعه برگرفت؛ و رفتار حضرت محمد(ص) كه در جوانى نگاهى آرام و مطمئن به زندگى داشت و از جهان مادى مكانى كه در آن زندگى مى‌كرد بسيار دور بود را الگو قرار داد. هيچ يك از كودكان ديگر به خوبى او از اين خانواده بهره‌مند نشدند. وى در شرايطى رشد يافت كه خورشيد #نبوت او را دربرگرفته بود و همچنين در آغوش خانه‌اى آكنده از جلوه‌هاى نبوت قرار داشت. على(ع)امكان زندگى در چنين خانواده‌اى را به دست آورد. حضرت ابوطالب در شرايط‍‌ بسيار سخت در كنار برادرزاده‌اش ايستادگى كرد، و وقتى قريش بنى هاشم را مورد مجازات قرار داده و انجام هرگونه معامله با آنان را براى همگان تحريم كردند، ابو طالب در كنار پيامبر(ص) بود. حضرت على(ع) كه در اين فضاى آكنده از #ايمان و ارزشهاى جديد رشد كرد،چه در خانه پدرش و يا در خانۀ پسر عموى خود كه براى كاستن از فشار زندگى «رهبر فقير»قريش، به آن انتقال يافت. همۀ اينها در جلاى شخصيت آن حضرت سهيم بود. تا آنجا كه-به نظر بسيارى-اولين مردى است كه به محض آغاز دعوت به اين دين جديد-اسلام-،به آن گرويد. #بخش_دوم #ادامه_دارد 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است @mola_amiralmomenin_as

#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰2_ حضرت علی(ع) و اسلام بديهى است كسى كه اين گونه در نزديكى رسول خدا(ص)زيسته اولين كسى باشد كه از اسلام تأثير مى‌يابد و با آغاز اولين مرحلۀ دعوت يعنى دوران تبليغ سرّى آن،به اين دين مى‌گرود. همانا على(ع)در خانۀ اسلام رشد يافت و در مراحل اوليۀ حيات اين دين آسمانى به اسرارش آگاهى يافت،يعنى پيش از آنكه دعوت اسلام از محدودۀ خانه فراتر رود و يارانى بيابد كه آن را در اين مسير توأم با مشكلات پيش برند و ياريش كنند. ابن اسحاق در اين باره مى‌گويد: «اولين فردى كه گفته شده به رسول خدا (ص) ايمان آورد و با او نماز گزارد و آنچه از سوى خداى متعال آورده بود،تصديق كرد،على ابن ابى طالب بن عبد المطلب بن هاشم (ع) بود كه در آن روز ده سال عمر داشت.» ارتباط‍‌ زود هنگام على(ع)با اسلام و عدم تماس و برخورد او با عقايد پيش از اسلام، علاوه بر تأثير عميقى كه در روند جهاد، آن هم در سخت‌ترين شرايط‍‌ و تحولاتش بر جاى مى‌گذاشت از وى چنان شخصيت ريشه‌دار و اصولى‌اى ساخت كه اسلام بدان سخت نيازمند بود. علی (ع) بى‌ترديد با گامهاى اوليۀ اسلام همراهى نمود؛ و همواره در كنار رسول خدا (ص) قرار داشت،چه آن هنگام كه هنوز دعوت خود را آشكار نكرده و يا وقتى كه سخت تحت پيگرد بود و يا آن روز كه فرمان يافت تا خويشاوندان نزديكش را بيم دهد. و كسى جز على را نيافت كه صدايش را در همراهى با او بلند كرده و ياورى خود را به وى اعلام دارد.او گفت: «در دنيا و آخرت پيرو تو هستم» . آرى وقتى دعوت به دين خدا علنى و آشكار شد، هيچ مانع و يا خطرى او را از ايستادگى در كنار رسول خدا(ص)بازنداشت . همان ايستادگى‌اى كه #ابوطالب (ع) نقشى افتخارآميز در آن داشت،و با همۀ توان خود در كنار برادرزاده‌اش ايستاد،و جايگاه و رهبرى خود را به«شعب»منتقل ساخت؛آنجا كه قوم خود يعنى قريش را به كنارى افكند. در دوران مكى تبليغ اسلام،زمانى كه رسول خدا و گروه بسيار اندكى از همراهانش براى وادار كردن قريش به پذيرش رسالت خود با شديدترين چالشها مواجه بودند،على با شور و شجاعت در اين مسير خطرناك قرار گرفت. و در آن دوران اكثر افراد قبيلۀ پيامبر(ص)بر ضد او متحد شدند و با انواع گوناگون پيگرد و مجازات آزارش دادند تا وى را به عقب‌نشينى از اين موضع وادار سازند. ولى رسول خدا(ص)استقامت كرد و مسلمانان اوليه نيز پايدارى پيشه ساختند؛كسانى كه قريش را به مصاف مى‌طلبيدند و در ترويج دين جديد خدا لحظه‌اى درنگ و تأمل روا نمى‌داشتند و حتى در ميان رهبران مكه نيز آن را رواج مى‌دادند. عمر بن خطاب، يكى از اركان حكومت عشيره‌اى در مكه و سفير اشراف قريش بود،كه به اسلام گرويد. پيوستن او به اسلام ضربه‌اى نيرومند بر نظام بت‌پرستى و همچنين خط‍‌ قرمزى بر آن بود كه سكوت در برابرش جايز نبود. در اينجا و پس از آنكه ابو طالب نپذيرفت پوشش حمايتى خود را از رسول خدا (ص) برگيرد، بزرگان قوم تصميم گرفتند تا بنى هاشم را تحريم كنند. و بدين ترتيب اين گروه به تبعيدگاه رفتند و هيچ ارتباطى با جامعۀ مكه نداشتند. آنها سه سال تمام در آنجا به سر بردند ولى از موضع خويش بازنگشتند. بلكه بر عكس تعدادى از افراد قريش در همين دوران تحت تأثير آنان قرار گرفته و خواستار پايان تحريم عشيرۀ رسول خدا(ص) -بنى هاشم-گرديدند. #بخش_سوم #ادامه_دارد 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است @mola_amiralmomenin_as

#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰2_ حضرت علی(ع) و اسلام پايان تحريم عشيرۀ رسول خدا(ص) -بنى هاشم- موجب گشايش صفحۀ جديدى در روابط‍‌ مسلمانان با قريش نشد،و اين قبيله در دشمنى خود پيش رفت و اسلام با شرايطى بسيار دشوارتر از دوران تحريم روبه‌رو گرديد. ابوطالب(ع) در دهمين سال بعثت دار فانى را وداع گفت و بدين ترتيب حمايتش از اسلام پايان يافت. در اين هنگام مكه،از همه سو به جبهه‌اى كاملا بسته در برابر رسول خدا(ص)تبديل شد و وى براى نخستين بار در انديشۀ يافتن جايگزينى براى آن برآمد. پيامبر(ص)به همراه على(ع)رو به سوى طائف گذاشت، و از قبيلۀ آن يعنى ثقيف ياورى خواست. ولى اين سفر براى مسلمانان كه از هر سو در تنگنا بودند، ضربه‌اى مهلك بود. به ويژه كه پاسخ ثقيف هم پيمان قريش، بسيار شديدتر و سرسخت‌تر از خود قريش بود. در اين هنگام رسول خدا(ص)به رغم رنج و ناراحتى، به سوى مكه در حركت بود. تا همچنان از آنجا به عنوان پايگاه براى دعوت شهرها و قبيله‌هاى عربى حجاز به اسلام استفاده كند. او در اين شهر كه تجارت مشرق زمين را در كنترل داشت،مركزيت دينى و اجتماعى را مجسم مى‌يافت؛ ديگر شهرهاى منطقه از اين خصوصيت بى‌بهره بودند و نمى‌توانستند مانند مكه گذرگاه مناسبى در جهت نشر فرامين الهى باشند. تلاشهاى پيگير پيامبر(ص)با قريش صرفا در اين مسير بود. ولى سرانجام وى به اين باور رسيد كه نمى‌تواند در قريش نفوذ كند و بايد از مكه به شهر ديگرى برود؛ تا شعلۀ دعوت به سوى دين خدا خاموش نگردد و از شور و نشاط‍‌ پيروانش كاسته نشود. پس از تماسهاى نااميد كننده‌اى كه با قبيله‌هاى بزرگ و از جمله حنيفه داشت به طور كاملا تصادفى با مردى از قبيلۀ #اوس (سويد بن صامت)برخورد كرد. او كه براى اداى عمره به مكه آمده بود پس از اين ديدار، اسلام آورد.امّا پس از بازگشت به يثرب به وسيلۀ خزرج به قتل رسيد. البته اين گروه #خزرج بعدها نقش مؤثرى در انتشار و تقويت اسلام ايفا كردند. اندكى بعد تعدادى از خزرجيان با رسول خدا ديدار كردند؛ اينها هسته‌هاى اوّليه اسلام در يثرب بودند، سپس بعد از دو بيعت #عقبه، مدينه براى استقبال از مسلمانان آماده گرديد. در حقيقت شايد مدينه نسبت به مكه پايگاه مناسب ترى براى اسلام بود. به خصوص وجود دو قبيلۀ اوس و خزرج كه از ديرباز با يكديگر مى‌جنگيدند و از سوى ديگر با يهود در نبرد بودند و همچنين روابط‍‌ دوستانه‌اى با قريش نداشتند. #بخش_چهارم #ادامه_دارد 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است @mola_amiralmomenin_as

#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰2_ حضرت علی(ع) و اسلام يعقوبى اين واقعيت (جنگ اوس و خزرج) را چنين خلاصه مى‌كند: «وقتى سختى جنگ دو قبيلۀ اوس و خزرج را گزيده و سايه‌اش بر آنان سنگينى كرده بود،و آنها گمان مى‌كردند كه اين وضعيت موجب نابودى آنها خواهد بود، به ويژه كه بنى نضير، قريظه و ديگر يهوديان بر آنان جسارت يافته بودند؛ در اين شرايط‍‌ گروهى از آنان به مكه رفتند تا از قريش كمك و نيرو بگيرند. ولى قريش از اين كار خوددارى كرده و شروطى را براى آنها مطرح كردند كه امكان عملى كردنش را نداشتند.» و اين چنين يثرب _مدينة_ پيش روى مسلمانان گشوده شد كه پى‌درپى به سويش شتافتند تا آنجا كه به جز رسول اكرم(ص)و ابو بكر و على ابن ابى طالب(ع)كس ديگرى در مكه باقى نماند. اين تحولات كه به صورت كاملا محرمانه انجام شد، قريش را شگفت زده كرد و آنها را به هراس انداخت كه مبادا يثرب موقعيت دينى و اقتصادى مكه را از آنها بگيرد. و براى مقابله با اين اقدام مسلمانان،تصميم گرفتند رئيس اين «دين» يعنى رسول خدا(ص) را بكشند. قريش نظر يكى از رهبران خود به نام ابو جهل بن هشام مخزومى را پذيرفتند كه مى‌گفت: «هر يك از قبيله‌ها جوانى نيرومند برگزينند...و به هر يك از آنان شمشيرى برنده بدهند...و آنگاه در يك ضربت مشترك او-پيامبر(ص)-را بكشند تا آسوده گيريم؛كه در اين صورت مسئوليت كشتن محمد(ص)بر دوش همۀ قبيله‌ها قرار مى‌گيرد.» ولى رسول خدا(ص)از اين توطئه آگاه شد و تصميم گرفت همان شب از مكه خارج شود و-به گفتۀ طبرى-به على(ع)فرمود: «اى على،بر بستر من بيارام و برد سبز حضرموتى مرا بر سر گير...رسول خدا(ص)به هنگام خواب آن برد را بر رو مى‌گرفت.» اين حادثه نه فقط‍‌ عمق رابطۀ رسول خدا و پسر عمويش را نشان مى‌دهد، بلكه بيانگر پيوستگى شديد على(ع) و اسلام و آمادگى هميشگى او براى فدايى شدن در راه آن است. سن على(ع)در آن هنگام بيست و دو سال و يا اندكى بيشتر بود. يعنى در اوج شور و نشاط‍‌ جوانى به سر مى‌برد ولى از همان موقع همۀ آن شور و حماس را وقف بنيان دين خود، يعنى اسلام نمود. و بدين ترتيب رسول خدا(ص)از پيگرد قريش رهايى يافت و به يثرب رسيد و در آنجا در منزل ابو ايوب انصارى اقامت گزيد. در اين هنگام على(ع)كه-تا آن زمان- آخرين فرد مهاجر بود، با همراه داشتن خانواده رسول خدا(ص)كه دخترش فاطمه(ع)نيز در ميانشان بود-پيش از ازدواج با ايشان-راه مدينه را در پيش گرفت. و گفته شده است كه رسول خدا(ص) در انتظار على(ع)در «قبا» باقى ماند و نپذيرفت كه پيش از پيوستن على(ع)به وى،آنجا را ترك كند. #بخش_پنجم #ادامه_دارد 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است @mola_amiralmomenin_as

#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰2_ حضرت علی(ع) در مدینه موقعيت اسلام در مدينه به گونه‌اى بود كه مى‌توانست از خود دفاع كند و دور از سخت گيريها و پيگردها قريش گامهايش را مستحكم سازد. رسول خدا(ص)در اين شهر به سازماندهى جامعۀ جديد بر اساس قرآن همت گمارد. قرآن قانون-اساسى-اين جامعه بود كه صرفا بر اساس عقيده و بدون ارتباط‍‌ با هيچ چيز ديگر در مسير گدازش و پختگى به حركت درآمده بود. يكى از جلوه‌هاى جامعۀ جديد #عقد_اخوت مسلمانان با يكديگر بود كه طى آن رسول خدا(ص)دست على(ع)را گرفت و او را برادر خود در اسلام خواند، بدون آنكه اين انتخاب، بر خويشاوندى و يا دامادى مبتنى باشد زيرا بعد از آن تاريخ بود كه فاطمه(ع)به همسرى على(ع)در آمد. بلكه اين گزينش به دليل جايگاه آن بزرگ مرد در اسلام بود كه پيامبر اراده فرمود تا وى را به دليل آنچه در راه اسلام انجام داده و رنج و مشقتى كه در اين مسير تحمل كرده است،از ديگران متمايز سازد. پس از منظم كردن شهر مدينه و كنترل يهوديان مقيم در آن شهر،مرحلۀ جهاد عليه بت‌پرستى و مركز اصلّى آن،يعنى مكه،آغاز گرديد؛زيرا رهبران آن از پيروزى رسول خدا در انجام هجرت به هراس افتاده بودند و در پى توطئه‌اى بودند تا پايگاه رشد يابندۀ اسلام را برچينند. به طور طبيعى على(ع)كه به شجاعت و كارآيى شناخته شده بود،در اين مرحلۀ بسيار دقيق، نقشى برجسته ايفا مى‌كند. غزوۀ«ذى العشيره»كه يك سال و نيم پس از هجرت روى داد،اولين غزوه به فرماندهى رسول خدا(ص)بود كه على(ع)در آن شركت مى‌جست. همچنين جايگاه آن حضرت در غزوۀ بدر كه در آن اسلام پيروزى بزرگ خود بر بت‌پرستى را محقق ساخت،مشهور است.بنا به روايت ابن اسحاق،رسول خدا(ص)در هنگامۀ بدر دو بيرق برافراشت،يكى براى على(ع)و ديگرى براى گروهى از انصار. همچنين على(ع)در كنار عمويش حمزة بن عبد المطلب و عبيدة بن حارث پيشاپيش جنگجويانى بود كه در برابر قريش قرار داشتند.به روايت ابن سعد: «آن حضرت به سوى وليد بن عتبه برخاست و آن دو با هم درگير شدند،على(ع)او را كشت. آنگاه عتبة بن ربيعه از جاى بلند شد كه حمزه به سويش شتافت و او را كشت.سپس شيبه برادر عتبه به ميدان آمد و عبيدة بن حارث،كه در آن روز كوچكترين يار حضرت رسول(ص) بود، در برابرش برآمد كه ساق پاى او با ضربتى از سوى شيبه قطع گرديد و در اين هنگام حمزه و على(ع)به سوى شيبه تاختند و وى را به قتل رساندند.» #بخش_ششم #ادامه_دارد 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی #اشهد_ان_علیا_ولی_الله #فقط_حیدر_امیرالمومنین_است @mola_amiralmomenin_as