eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
268 دنبال‌کننده
4.5هزار عکس
1.2هزار ویدیو
5 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
🍂🍃🍂🍃🍁 رابطه میان ابراهیم و زهرا به حدی صمیمانه بود که به جای پدر و دختر، همچون دو رفیق بودند. پدر، ناخن‌های زهرا را کوتاه می‌کرد و برایش لقمه می‌گرفت. مادرِ ابراهیم گاهی به او اعتراض می‌کرد که دخترت بزرگ شده، رفتارت را اصلاح کن. اما ابراهیم می‌خندید و می‌گفت خیلی دوستش دارم خب! گمان نمی‌کنم صمیمیتی که میان این پدر و دختر وجود داشت را، پدر و دختر دیگری تجربه کرده باشند. محمد کمتر از نعمت حضور پدر بهره‌مند شد و یک ماه پس از اولین جشن تولدش، پدرش به شهادت رسید. 📲 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
💔🍂 السلام علی الدما السائلات ... سلامِ رو به ضریحم؛ جواب می خواهم جواب، از لبِ عالیجناب می خواهم سراب، آمده سیراب، از حرم برود چقدر، تشنه ام از تشنه آب می خواهم رضا قاسمی🖌 عکس از: حسنین الشرشاحی📸 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌿 🌷اصغرآقا مهربان و با بچه‌ها بسیار صمیمی و رفیق بود. مأموریت‌های او بسیار زیاد بود و دیر به دیر به منزل می‌آمد اما همیشه سعی داشت زمانی‌که در خانه است وقت بیشتری برای بچه‌ها بگذارد. مثلا با آن‌ها صحبت و بازی می‌کرد و بعضا به درس‌هایشان رسیدگی می‌کرد. 🔺اصغر خودش را وقف کار و خدمت به مردم کرده بود و همیشه می‌گفت: «من با شغلم ازدواج کردم». ✨ویژگی‌های خوب بسیار داشت اما به نظرم بهترین آن‌ها خویشتنداری بود یعنی با همه خوب بود و اگر کسی از لحاظ فکری با او یکی نبود، رابطه‌اش را قطع نمی‌کرد. @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 نمیدانم... شاید لبخندت ... تسبیح ذکرخداوند بود... که اینگونه دلنشین مانده است... 🍃 از دوستان حاج اصغر و حاج محمد🌷 @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 ای شاه شهید ادرکنی سجده بر تربت تو وقت سحر می چسبد دل سرگشته من خاک کف پای شماست شهره ی شهر شدم شاه شهید ادرکنی دل من در به در روضه شاه شهداست سعید مرادی🖌 عکس از: سامر العذاری📸 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌿 🔸فکر نکنید چون پسرم بوده و حالا که شهید شده از او تعریف می‌کنم. همه آن‌ها که هادی را می‌شناختند می‌توانند حرف‌های من را تائید کنند. هادی نمونه فرزند صالح بود. 🔹هادی زیر بار حرف زور نمی‌رفت. در محله‌مان هم هرکسی می‌خواست قلدر بازی دربیاورد و برای ناموس مردم مزاحمت ایجاد کند هادی مانع او می‌شد. 🌷پسرم نسبت به ناموس مردم حساس بود و اگر متوجه می‌شد کسی قصد آزار و اذیت آن‌ها را دارد، بی‌تفاوت نمی‌گذشت. 📿هادی به نماز خیلی اهمیّت می‌داد و همیشه وقتی صدای اذان را می‌شنید وضو می‌گرفت تا ثواب نماز اول وقت را از دست ندهد. @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
💠 | عصر 26 اردیبهشت ماه سال 93 از راه رسیده و دیگر رفتن از این خانه شده بودیم که به لطف خدا بعد از یک پرسه زدنهای مجید در خیابانهای بندر، توانسته بودیم خانه کوچکی با همین مقدار پیش پیدا کنیم. هر چند در همین دو ماه، باز هم اجاره خانه افزایش یافته و مجبور شده بودیم اندک پس انداز این یکی دو ماه را هم روی پول پیش گذاشته تا مبلغ در خواستی تأمین شود. حالا همه سرمایه زندگیمان، باقی مانده ماه گذشته بود و تا چند روز دیگر که حقوق این ماه به مجید ریخته میشد، باید با همین مقدار اندک زندگیمان را میکردیم. با این همه خوشحال بودم که هم خانه مناسبی نصیبمان شده بود، هم یک مانده به ، این خانه را تخلیه میکردیم تا حبیبه خانم و دخترش فرصت کافی برای چیدن داشته باشند. عبدالله وقتی فهمید میخواهیم خانه را تخلیه کنیم، چقدر با من و جر و بحث کرد و چند بار وضعیت خطرناک من و کودکم را به رخم کشید، بلکه منصرفمان کند، ولی ما با خدا کرده بودیم تا گره ای از کار بنده اش باز کنیم و داشتیم به پاداش این خیرخواهی، روزی سرانگشت خدا گره بزرگتری از کار خواهد گشود. چیزی به ساعت بعدازظهر نمانده بود که مجید مهیای رفتن به آژانس املاک شد تا به امید ، قرارداد اجاره خانه را بنویسد. صاحبخانه جدیدمان بد قلقی بود که پول پیش را در هنگام امضای قرارداد کرده و بایستی تمام مبلغ پول پیش را همین امروز در آژانس املاک تحویلش میداد تا خانه را بدهد. دیشب حاج صالح پول پیش این خانه را به همراه یک جعبه به درِ خانه آورده و چقدر از تشکر کرده بود که بی آنکه جریمه ای بگیرد، قرارداد را کرده و خانه را بی دردسر تخلیه میکند، هرچند مجید هنوز نگران وضعیت من بود و تنها به این شرط به خانه رضایت داده بود که دست به چیزی نزنم و من همچنان دلواپس اسباب زندگی ام بودم که در این جابجایی صدمه ای نخورند. گوشه اتاق روی دو زانو نشسته و دسته تراولها را داخل کیف جا میداد که با دل نگرانی سؤال کردم: "میخوای پول رو همینجوری ببری؟ ای کاش میریختی تو ، برای صاحبخونه کارت به کارت میکردی." همانطور که سرش پایین بود، لبخندی زد و پاسخ داد: "به خانمه گفتم حساب بده، پول رو بریزم به حسابت، شد! گفت من حساب ندارم، اگه خونه رو میخوای پول رو با خودت بیار بنگاه!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | از لحن کردنش خنده ام گرفت و به گفتم: "خدا به خیر کنه! حتماً از این پیرزن هاس که همش غُر میزنه!" که به سمتم صورت و او هم پاسخم را به داد: "بیخود کرده کسی سرِ زن من غُر بزنه! خیلی هم دلش بخواد زن من داره میره مستأجر خونه اش بشه!" از مردانه اش با صدای بلند و دلم به همین شیرینش شاد شد. زیپ کیفش را بست و از جا بلند شد که پرسیدم: "مجید! کی بر میگردی؟" نگاهی به ساعت کرد و با گفتن "إن شاءالله تا یکی دو ساعت دیگه خونه ام." کیف پول را زیر پیراهنش جاسازی کرد که باز پرسیدم: "شام چی دوست داری کنم؟" دستی به موهایش کشید تا همچون همیشه بدون نگاه کردن به ، موهایش را مرتب کند و با لبخندی لبریز محبت داد: "همه غذاهای تو الهه جان! هرچی درست کنی من دوست دارم!" و از نگاه فهمید تا جواب دقیقی نگیرم دست بردار نیستم که با خنده ای که صورتش را پُر کرده بود، داد: "خُب اگه لوبیا پلو درست کنی، بهتره!" دست روی چشمم گذاشتم و درخواستش را اجابت کردم: "به روی چشم! تا برگردی یه لوبیا پلوی درست میکنم!" از لحن گرم و مهربانم، محو صورتم شد و با صدایی آهسته زمزمه کرد: "مواظب باش الهه جان! من زود بر میگردم!" و از کنارم گذشت و هنوز به درِ خانه نرسیده بود که صدایش کردم: "مجید! خیلی که قبول کردی اینجا رو خالی کنیم! دل یه خونواده رو شاد کردیم! ممنونم!" دستش به دستگیره در ماند و صورتش به سمت من . نگاه غرق محبتش را به چشمان هدیه کرد و با مهربانی پاسخ قدردانی ام را داد: "من که کاری نکردم الهه جان! این خونه زندگی مال خودته! تو کردی که این رو به خودت بدی تا دل اونا رو شاد کنی!" و دیگر منتظر من نشد که در را باز کرد و رفت. هنوز صورت مهربان و چشمان زیبایش مقابل مانده و پرنده در دلم پَر پَر میزد که پشت سرش خواندم تا این معامله هم ختم به خیر شود. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌿 اگــر ڪسی صداۍرهبــر خود را نشنود به طور یقین صداۍامام زمـان(عج) خود را هم نمےشنود... و امروز خط قرمــز باید توجه تمام و اطاعت از ولےخود، رهبرۍنظام باشد... 📝 در کنار یکی از برادران ، برادرخانم شهید (سمت چپ) @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 بَنای عِشق پابَرجاست، چه باهِجران، چه بی‌هِجران که هِجران‌ هَم به جانِ تو، زِ عشقِ تو نمی‌کاهَد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌱 جای خالی که می گفت : اولین شرط لازم برای پاسداری از اسلام اعتقـاد داشتن به امام ‌حسین (ع) است ... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🔹روز‌های اول [سفر سوریه] مهمان خانواده پورهنگ (۱) بودیم. آن شب حرف از شهید باغبانی و بقیه شهدا بود. دلم حسابی گرفت. یاد جنوب رفتن‌ها و حال و هوای شهدا افتادم. در طول جنگ کسی فکرش را نمی‌کرد که یک روز سرزمین‌های نور خطه جنوب و غرب کشور، میعادگاه شهدا شود. ☺️یادم آمد دو سال پیش که جنوب رفتیم، مهدی خیلی حرف‌ها به نغمه زد تا وی را با فرهنگ شهادت آشنا کند. حالا حرف از شهدای غریب مدافع حرم بود. 💔غربت بچه‌ها این‌جا عجیب دیده می‌شد. دور بودن از خانواده خودش مسئله‌ای بود؛ اما در سرزمین خود نبودن، حرفی دیگر. از همه مهم‌تر این‌که به دلایلی هنوز نباید خیلی حرف‌ها مشخص می‌شد. با خود می‌گفتم : «هرگاه جنگ سوریه تمام شود، این سرزمین هم مثل جنوب و غرب می‌شود. قدم که برمی‌داریم، می‌گویند، این طرف شهید باغبانی و آن طرف شهید صدرزاده به شهادت رسیده است. این‌جا قدم‌گاه شهدا است، با وضو وارد شوید.» برشی از کتاب تمنای بی خزان📚 -------------------------------- ۱) به دلیل نفوذ دشمن، در سوریه مسموم و در ۳۱ شهریور ۱۳۹۵ در بیمارستان بقیه الله تهران براثر شدت مسمومیت به شهادت نائل آمد. برادر خانم این شهید معزز هم از فرماندهان در سوریه بود که در ۱۳ بهمن ۱۳۹۸، در سوریه به شهادت رسید و دشمن سنگدلانه سر و دستش رو از بدنش جدا کرد. مزار این دو عزیز در قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران است. مزار شهید حسینی هم قطعه ۲۶ است. سالروز شهادت آقامهدی : ۹۵.۰۷.۱۲، اول محرم @mahdihoseini_ir 🌹🕊 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🔴 هکر 13 ساله دنیا را به هم ریخت! 🔹رویترز: هکر 13 ساله چینی به نام سون جیسو باعث توقف خدمات فیسبوک و واتس اپ و اینستاگرام شده است 🔹سقوط ارزش سهام شرکت فیس بوک به دلیل اخلال در شبکه جهانی اینستاگرام و واتساپ @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
وفات شهادت گونه (ص) و به روایتی شهادت (ع) تسلیت باد @shahid_hajasghar_pashapoor 🥀🕊
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
🖤🍃 صلی الله علیک یا امام العطشان امام صادق (ع) فرمود: «مابین قبر حسین (ع) تا آسمان، محل رفت‌وآمد فرشتگان الهی است» منتخب کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۱۹۵📚 عکس از: قاسم العمیدی📸 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🍃🌷 سوریه که رفتیم، سعی می کردم غذاهایی را درست کنم که فکر می کردم بیشتر دوست دارد و یا خیلی وقت است که نخورده. دقت که می‌کردم خوب غذا نمی‌خورد. گاهی دیر می‌رسید و غذایش سرد می‌شد. هر چه اصرار می‌کردم اجازه نمی‌داد غذا را گرم کنم. کنجکاو بودم که علت این کار را بدانم. گفت: نیروهای من در خط شاید غذای سرد هم برای خوردن نداشته باشند آنوقت چطور وجدانم را راضی کنم که غذای گرم بخورم؟ نیروهایی که از آنان حرف می‌زد، همه سربازهای سوری بودند. 📲 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
GolchinShahadatEmamHasanMojtaba[08].mp3
10.26M
ای شاهی که در سپاهت حسین علمداره... 🏴مداحی (ع) 🎤محمود کریمی @shahid_hajasghar_pashapoor 🥀🕊
💠 | بسته گوشت و سبز خُرد شده را از فریزر درآوردم تا یخشان شود، برنج را هم در کاسه ای خیس کردم و تا فرصتی که داشتم، کمی روی دراز کشیدم تا کمر درد کمتر آزارم بدهد. شاید هم به خاطر اجاره خانه بود که از لحظه رفتن مجید، باز تپش گرفته و نفسم به شماره افتاده بود. حوریه گاهی لگدی کوچک میزد و من به رؤیای صورت زیبا و ، با هر فشاری که می آورد، به فدایش میرفتم که کسی به در خانه زد و نمیدانم به چه ضربی زد که قلبم از جا کَنده شد. طوری کردم و از روی تخت پریدم که درد در دل و کمرم پیچید و ناله ام بلند شد و کسی که پشت در بود، همچنان . از در زدن های محکم و اش، بدنم به لرزه افتاده و به قدری هول کرده بودم که نمیتوانستم را سر کنم. به هر زحمتی بود، چادر را به کشیدم و با دستهایی لرزان در را باز کردم که دیدم همسایه پشت در ایستاده و با صدای بلند نفس میزند. رنگ از صورت سبزه اش پریده و لبهایش به میزد و طوری ترسیده بود که زبانش به افتاده و نمیتوانست حرفی بزند. از حالت زده اش، بیشتر هول کردم و مضطرب پرسیدم: "چی شده ؟" به سختی لب از لب کرد و میان نفسهای بُریده اش خبر داد: "آقا ... آقا مجید..." برای یک لحظه احساس کردم از وحشت به قفسه سینه ام کوبیده شد که را به چهارچوب در گرفتم تا تعادلم را حفظ کنم و تنها توانستم بپرسم: "مجید چی؟" انگار از ترس شده و نمیتوانست به درستی صحبت کند که با لرزانش تکرار کرد: "آقا مجید رو کُشتن.." و پیش از آنکه بفهمم چه ، قالب تهی کردم که تمام در و دیوار بر سرم شد. احساس کردم تمام بدنم روی کمرم خُرد شد که کمرم از درد شکست و ناله ام در گلو خفه شد. چشمانم میرفت و دیگر جایی را نمیدیدم. تنها درد را احساس میکردم که خودش را به و کمرم میکوبید و دیگر نتوانستم سرِ پا بایستم که با پهلو به خوردم. تمام و بدنم از ترس به افتاده و مثل اینکه کسی جنینم را از جا کنده باشد، از درد وحشتناکی جیغ میکشیدم و میشنیدم که علی با گریه خبر میداد: "خودم دیدم، همین سرِ خیابون با زدنش! خودم دیدم افتاد رو ، پولش رو زدن و فرار کردن! همه لباسش شده بود..." دیگر گوشم نمیشنید، چشمانم جایی را نمیدید و تنها از دردی که را بریده بود، ضجه میزدم. حالا پسرک از حال من کرده و نمیدانست چه کند که بیشتر به افتاده و فقط صدایم میکرد: "الهه خانم! خونه نیس، من میترسم! چی کار کنم..." و من با مرگ فاصله ای که میکردم جانم به لبم رسیده و از دردی که در تمام بدنم میکشید، بی اختیار میزدم و شاید همین فریادهایم بود که مردم را از کوچه به داخل کشاند و من دیگر به حال نبودم که چادرم دورم پیچیده و در تنگنایی از درد و درماندگی دست و پا میزدم. دلم پیش بود و نمیخواستم دخترم از دستم برود که بی پروا میزدم تا کسی به فریادم برسد و همه قلب و پیش بود و باورم نمیشد همسرم از دستم رفته که زیر آواری از درد، با صدای بلند میکردم و میان ضجه هایم فقط نام مجید را تکرار میکردم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | افراد دور و برم را نمیشناختم و فقط میکشیدم که از درد، دیگر توانم را از دست داده و به هرچه به دستم میرسید، میزدم. زنی میخواست مرا از روی بلند کند و من با هر دو دست روی زمین میکشیدم که دیگر نمیتوانستم درد افتاده به دل و کمرم را تحمل کنم و طوری میزدم که گلویم زخم شده و طعم گرم را در دهانم احساس میکردم. نمیدانم چه مدت طول کشید و من چقدر با هیاهوی همه جا را به هم ریختم که کسی مرا داخل انداخت. صدای زنی را که کنارم نشسته بود، میشنیدم و صحنه گنگ خیابانهایی را میدیدم که به سرعت طی میکرد و باز فقط از منتهای جانم میزدم که احساس کردم حوریه از حرکت افتاد. دستم را روی بدنم فشار میدادم بلکه مثل همیشه زیر تکانی بخورد، ولی انگار به خواب رفته و دیگر هیچ حرکتی نمیکرد که فریاد کشیدم: "بچه ام... بچه ام از دستم رفت..." دیگر نه به دردهایم فکر میکردم و نه حسرت را میخوردم و فقط میخواستم کودکم بماند و کاری از دستم بر نمی آمد که فقط جیغ میزدم تا پاره از دستم نرود. حالا نه از شدت درد که از از دست دادن به وحشت افتاده و از اعماق قلبم ضجه میزدم : "بچه ام تکون نمیخوره... بچه ام دیگه تکون نمیخوره... بچه ام داره از دستم میره... به خدا دیگه نمیخوره..." ولی حرکت سریع اتومبیل، کشیدن برانکارد در طول طولانی بیمارستان و سعی تلاش عده ای پزشک و ماما و پرستار، همه بعد از مرگ بود که دخترم مُرده به آمد. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌿 کم حرف میزد، سه تا پسرش شهید شده بودن. پرسیدم مادرجان چندسالته؟ ... خندیدم گفت شوخی نمیکنم به اندازه ی هزارسال بهم سخت گذشت . . . صداش میلرزید... @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
💌 برسد به دست مهدی فاطمه (س) برايت دلم را آماده کرده ام به کدامين نشانی ارسالش کنم...؟ 🕊 @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹