eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چگونه «ايمان» در شخصيت مومنان، «خوش‌ بينی» ايجاد می‌کند؟ 🔹يكى از مهم‌ترين آثار  از نظر نشاط آفرينى و بهجت زایی، به جهان و خلقت و هستى است. از آن جهت كه تلقى انسان را نسبت به جهانْ، شكلی خاص می‌دهد، به اين نحو كه را ، و «هدف» را خير و تكامل و معرفى می‌كند، طبعاً ديد انسان را نسبت به و قوانين حاكم بر آن می‌سازد. 🔹حالت در نظام هستى، مانند حالت فردى است كه در كشورى زندگى می‌كند كه و تشكيلات و نظامات آن كشور را و می‏داند، به حسن‏ نيت گردانندگان اصلى كشور نيز ايمان دارد و قهراً زمينه و را براى خودش و همه افراد ديگر فراهم مى ‏بيند، و معتقد است كه تنها چيزى كه ممكن است موجب عقب‏ ماندگى او بشود، و خود او و انسان هايى مانند اوست كه مانند او مكلّف و مسئول ‏اند. 🔹از نظر چنين شخصى، مسئول عقب ‏ماندگى او «خودش» است، نه تشكيلات و نظامات كشور، و هر نقصى وجود دارد از آنجاست كه او و امثال او «وظيفه» و «مسئوليت خويش» را انجام نداده ‏اند. اين انديشه طبعاً او را به مى ‏آورد و با «خوش بينی» و «اميدوارى» به حركت و جنبش وادار مى ‏كند. اما يك در نظام هستى، مانند فردى است كه در كشورى زندگى مى ‏كند كه و تشكيلات و تأسيسات كشور را و مى ‏داند و از قبول آنها هم چاره ‏اى ندارد. 🔹درون چنين فردى همواره پر از و است. او هرگز به فكر نمى‏ افتد، بلكه فكر مى ‏كند در جايى كه زمين و آسمان بر ناهموارى است و سراسر هستى و جور و است، درستىِ ذره ‏اى مانند من چه اثرى دارد؟! چنين كسى هرگز از جهان لذت نمى‏ برد. جهان براى او همواره مانند يك است. اين است كه قرآن كريم مى‏ فرمايد: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً» [۱] (هر كس از توجه و من رو برگرداند، ‏_تنگ و پر از فشار خواهد داشت). پی نوشت؛ [۱] سوره طه، آیه ۱۲۴ 📕انسان و ايمان، مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۴۶ منبع: وبسایت انوار طاها @tabyinchannel
⭕️پيامبر اكرم (صلی الله عليه و آله):  🔸«مَنِ اشْتاقَ اِلَى الجَنَّةِ سارَعَ اِلَى الْخَيراتِ، وَ مَنْ خافَ النّارَ تَرَكَ الشَّهَـواتِ، وَ مَنْ تَرَقَّبَ الْمَوتَ اَعْرَضَ عَنِ اللَّذّاتِ، وَ مَنْ زَهِدَ فىِ الدُّنيا هانَتْ عَلَيهِ المُصيباتُ».  🔹«هركس مشتاق باشد، براى انجام كارهاى نيك مى شتابد، و هركس از بيمناك باشد، شهوت ها را رها مى كند، و هركس چشم به راه باشـد، از لذّت هـا اعراض مى كند، و هركس در دنيا پيشه كند، مصيبت ها براى او آسان مى گردد». 📕مكارم الاخلاق، ص ۴۴۷ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا می توان در مورد احکام قطعی اسلام «مشورت» نمود؟ 🔹بى شك از اصول شناخته شده اسلام و همه عقلای جهان است، و همان گونه كه در وارد شده، یک نفر را به عقل دیگران پيوند مى زند؛ «مَنْ شاوَرَ الرِّجالَ شارَكَهُمْ في عُقُولِهِمْ» [۱] ولى «اركان» و «شرايطى» دارد، كه اگر از آنها دور شود نه تنها مفيد نخواهد بود، بلكه گاه نتيجه معكوس مى دهد. از جمله اینکه بايد در امورى باشد كه مورد ترديد و نفى و اثبات واقع مى شود، 🔹و اگر مردم بخواهند احكام و موضوعات مسلّم را تحت مشورت قرار دهند، چه بسا باعث در اساس احكام الهى و وظايف مسلّم عقلى مى گردد. مثلا بعد از آنكه اسلام را پذیرفتیم نمی توانیم مسئله حج يا حجاب که به عنوان دستورى قاطع و مورد اجماع مسلمين، بلكه ضرورت دينى پذيرفته شده است را به رای بگذاریم و تصمیم بگیریم كه نحوه برگزارى حج و طرز پوشيدن حجاب چگونه باشد بهتر است؟ 🔹و بايد پذيرفت بخشى از مشكلاتى كه امروز دامان مسلمين را گرفته براى اين است كه جايگاه واقعى را فراموش كرده اند. آنچه علی (عليه السلام) در خطبه ۲۰۴ «نهج البلاغه» فرموده نمونه روشنى از اين مطلب است، آنجایی که «طلحه» و «زبير» مى خواستند سنّت رسول خدا در تقسيم مساوى اموال خراجيه، به و گذارده شود و (عليه السلام) با اين امر مخالف فرمودند. پی نوشت: [۱] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، ‏۱۴۱۴ق، چ ۱، ص ۵۰۰، قصار [۱۶۳] ۱۶۱ 📕پيام امام اميرالمومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۸، ص ۹۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️تجسس در شرع مقدس اسلام 🔹تلاش برای آگاهی یافتن از دیگران و آنچه را که صاحب آن نمی‌خواهد کسی از آن آگاه شود، گویند، و در شرع مقدس اسلام است. 🔹بسیاری از کسانی که گناهی از آنان سر می‌زند، راضی نیستند که آنان یا پنهانی که دارند برملا شود و کسی از آن با خبر شود. تلاش برای پی‌بردن به گناه یا عیب پنهان چنین کسی، است و جایز نیست. 📕 (تلخیص و تحریر کتاب معراج‌السعادة)، ص ۳۶۴ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️این سخن به چه معناست که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بعد از ظهور مانند حضرت داوود و حضرت سلیمان (عليهم السلام) «قضاوت» مى كند؟ 🔹درباره اين مسئله كه (عجل الله تعالى فرجه الشریف) بعد از ظهور مانند و (عليهم السلام) مى كند، حديثى را مرحوم كلينى به سندش از (عليه السلام) نقل كرده كه خطاب به ابوعبيده فرمود: « ... يَا أَبَا عُبَيْدَةَ إِنَّهُ إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ (صلى الله عليه و آله) حَكَمَ بِحُكْمِ آلِ دَاوُدَ وَ سُلَيْمَانَ لَا يَسْأَلُ النَّاسَ بَيِّنَةً» [۱] ( ... اى اباعبيده هر گاه كه (صلى الله عليه و آله) قيام كند، به حكم و (عليهم السلام) حكم خواهد كرد و لذا از دليل و شاهد سؤال نمى كند). 🔹نعمانى از ابان بن تغلب نقل كرده كه: «گفت: من با (عليه السلام) در مسجد كوفه بوديم كه او دست مرا گرفته بود و فرمود: اى ابان زود است كه خداوند را در اين مسجد شما حاضر كند ... آن گاه به منادى امر مى كند كه ندا دهد: اين (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است كه به حكم و (عليهم السلام) خواهد نمود كه در قضاوتش از «بينه» سؤال نمى كند ...». [۲] در پاسخ بايد گفت: 1⃣ظاهر روايات آن است كه (عجل الله تعالى فرجه الشریف) بعد از ظهور به «علم خود» در هر واقعه اى مى كند نه به «بينه»، بر خلاف آنچه كه امامان سابق بر او انجام مى دادند. شيخ مفيد (ره) در كتاب «المسائل» مى گويد: « (عليه السلام) مى تواند به «علم خود» حكم كند، همان طورى كه به ظاهر شهادت ها نيز مى تواند چنين كند، و هر گاه شهادت را باطل ببيند بر علم خود خواهد كرد ...». [۳] 🔹علامه مجلسى (ره) در «مرآة العقول» مى گويد: «و اين اختلاف در (عليهم السلام) از قبيل نسخ نيست تا كسى اشكال كند كه بعد از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) نسخى نيست؛ بلكه یا به اعتبار در برخى موارد است، و يا به جهت اختلاف اوضاع و احوال در زمان‌ها است...». [۴] 2⃣از آنجا كه وظيفه (عجل الله تعالى فرجه الشریف) بعد از ظهور پر كردن زمين از و است، لذا طبيعى است كه به واقع حكم نمايد تا اينكه به صاحبان اصلى‌اش باز گردد و مقتضاى آن اين است كه حضرت به كه از جانب خدا به او شده حكم نمايد و اين همان «حكم داوود» (عليه السلام) است. 3⃣ به علمش بدون اتكا بر بينه و قسم، نه تنها مورد اتفاق علماى شيعه است، بلكه برخى از علماى اهل سنت نيز آن را جايز شمرده اند. ابن قدامه مى گويد: «... از احمد بنابر نقلى شنيده شده كه حكم حاكم به علمش جايز است و اين قول ابويوسف و ابوثور و رأى دوم شافعى و اختيار مزنى است؛ زيرا (صلى الله عليه و آله) در موردى كه ذكر مى كند بدون بينه و اقرار و تنها با به گفتار مدعى حكم صادر كرد». آن گاه مى گويد: «حاكم كه به قول دو گواه حكم مى كند به جهت غلبه بر ظن اوست، پس در مورد علم و قطع، اولى جواز حكم است و ديگر اينكه حاكم مى تواند در تعديل و جرح شهود به علم خود عمل كند، پس در ثبوت حق به طريق اولى مى تواند به علم خود حكم نمايد». [۵] 🔹نتيجه اينكه: هيچ استبعادى ندارد كه (عجل الله تعالى فرجه) در قضايا به علمى كه از «جانب خداوند» به او شده حكم نمايد. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ ۴، ج ‏۱، ص ۳۹۷. [۲] الغيبة (للنعمانی)، نشر صدوق‏، چ ۱، ص ۳۱۳، باب ۲۰. [۳] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ ۲، ج ‏۲۶، ص ۱۷۷، باب ۱۲. [۴] مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، دار الكتب الإسلامية، چ ۲، ج ‏۴، ص ۳۰۱، ح ۲. [۵] المغني في فقه الإمام أحمد بن حنبل الشيبانی، ابن قدامة المقدسی، چ ۱، ج ۱۱، ص ۴۰۱ 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۹۰ش، چ ۷، ص ۶۳۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️مجاهدِ تبیین بداند امروز چه چیزی را باید تبیین کند 🔹مرز دنیای اسلام امروز در است، نبض دنیای اسلام امروز در غزّه می‌زند. آنها ایستاده‌اند در مقابل ، دنیای طاغوت، ، در مقابل ؛ طرف آنها فقط نیست. صریحاً می گوید من یک ! راست می گوید؛ همان که در وجود دارد در او هم هست؛ 🔹همان که در آنها وجود دارد در او هم هست. [مردم غزّه] در مقابل اینها ایستاده‌اند. باید بدانیم که چه کار باید بکنیم. یکی از خصوصیّات همین است که بداند امروز چه چیزی را باید تبیین کند؛ مسئله‌ی روز خودش را بشناسد. امروز شما باید غزّه را تبیین کنید... 🔹انواع و اقسام با نظام اسلامی را دارند عمل میکنند، اجرا می کنند؛ حالا از لحاظ کارهای نظامی و تسلیحاتی و مانند اینها به صلاح خودشان نمیدانند، امّا از لحاظ ـ حالا نه فقط ، [بلکه] دنباله‌روهای آمریکا و مخالفین اسلام ـ فیلم می سازند، می کنند، علیه اسلام و علیه نظام اسلامی. بیانات‌مقام‌معظم‌رهبری ۱۴۰۲/۱۰/۱۳ منبع‌؛ وبسایت‌ دفتر حفظ‌ و نشر آثار معظم‌ له @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا خطبه های زیادی از امام علی (علیه السلام) در مذمّت «دنیا» ايراد شده است؟ 🔹هر قدر در آمار و برخوردهاى خشونت آميز اجتماعى بيشتر مطالعه كنيم، و هر اندازه پرونده هاى كيفرى و حقوقى را زيرورو كنيم، به عمق اين گفتار (ص) كه فرمود: «حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ» ( سرچشمه همه است)، آشناتر ميشويم. جالب اينكه اين سخن را نه فقط پيامبر اسلام (ص) فرمود، بلكه از پيشوايان بزرگ ديگر همچون (ع) و (ع) نيز نقل شده، و در حديثى نقل شده است كه پيامبران پيشين نيز روى اين مطلب تأكيد كردند. [۱] 🔹و اگر درست دقّت كنيم عمده ترين مظاهر را میتوان در سه چيز خلاصه كرد: «حُبّ مال»، «حُبّ جاه» و «حُبّ شهوت». هيچ جامعه اى به كشيده نشد و هيچ در عالم رخ نداد، مگر به علت يكى از اين سه چيز. بنابراين هرگاه بخواهيم را در جوامع اسلامى شروع كنيم بايد از مبارزه با شروع كنيم. اين موضوع در جوامعى كه از حالت فقر، ناگهان به غنا میرسند ظهور و بروز بيشترى دارد؛ همچون جامعه اسلامى در قرون نخستين؛ 🔹زيرا قبل از بعثت (ص) فقر شديدى همه مردمِ آن محيط را فرا گرفته بود، ولى فتوحات و غنايم ناگهان وضع را دگرگون ساخت، و اينجا بود كه رقابت های مخرّب و لجام گسيخته دامانِ گروهى را گرفت و آن گروه را غرق گناه ساخت. از همين رو جاى تعجّب نيست كه پيشواى بزرگ و آگاهى همچون (ع) براى دگرگون ساختن آن وضع نابسامان، داغ‌ترين خطبه‌ها را در مذمّت و ايراد كند؛ دست مردم را بگيرد و به اعماق تاريخ انبياء پيشين ببرد و زندگى (ص) و خودش را - كه در «نهايت سادگى» و بود - ارائه دهد تا دنياپرستانِ آن محيط از بيدار شوند و مسير خطرناكِ خود را تغيير دهند. 🔹براى نمونه در عصر عثمان [كه اموال زيادى به بيت المال اسلام رسيد و مى بايست صرف عمران و آبادى كشورهاى اسلامى و نجات محرومان مى شد] گروهى از خويشاوندان و اطرافيانِ او بر آن اموال دست انداختند، و هريك ثروت عجيبى براى خويش فراهم ساختند؛ كه مرحوم علّامه امينى در جلد هشتم كتاب شريف «الغدير» با عنوان «الكنوز المكنّزه ببركة الخليفة»؛ (گنج هاى عظيمى كه به بركت خليفه به وجود آمد) بخشى از آن را با آمار دقيق از منابع اهل سنّت نقل ميكند و عده زيادى همچون: مروان، طلحه، زبير، سعد بن‌ ابى‌ وقاص، يعلى‌ بن‌ اميّه، عبدالرحمن‌ بن‌ عوف، زيد بن‌ ثابت و كسانى ديگر را بر می شمرد كه هريك آلاف و الوفى از را تصاحب كردند، 🔹از جمله مى نويسد: « آن قدر شمش طلا و نقره از خود باقى گذاشت كه ورثه او آنها را با تيشه می شكستند و تقسيم ميكردند. پانصدهزار دينار از خود به ارث گذاشت و مزارع و باغات و منازل و مطالباتى نيز كه از مردم داشت به صدهزار دينار میرسيد (هر دينار يك مثقال طلاى مسكوك است)، و در مورد نوشته اند: هزار شتر و سه هزار گوسفند و يك صد اسب و مقدار زيادى زمين زراعتى از خود به يادگار گذاشت و امثال آنها كه با مراجعه به كتاب «الغدير»، آمار و همچنين مدارك آن روشن میشود». [۲] 🔹با اينحال، آيا بر پيشواى بزرگى همچون (ع) لازم نيست كه همچون يك طبيبِ آگاه دامن همّت به كمر زند و به درمان آن جامعه بيمار از طريق تحقير دنيا و و بپردازد؟ بنابراين جايى براى اين سؤال باقى نمیماند كه چرا پيشواى اسلام [اسلامى كه دين زندگى و پيشرفت و تمدّن است] اينگونه درباره دنيا سخن میگويد. 🔹امروز هم اگر بخواهيم جلوى و و تجارت سوداگران مرگ و خريد و فروش سلاحهاى مرگبار و تأسيس و به مال و ناموس ديگران را بگيريم، راهى جز اين نيست كه و آنچنان تحقير شود كه بصورت يك ضد ارزش درآيد و مردم به زندگى ساده [كه در حدّ كفاف است] قناعت كنند. اين سخن را با حديثى از (ع) پايان ميدهيم كه فرمود: «تمام نيكیها در خانه اى نهاده شده و كليد آن خانه، در دنياست». [۳] پی نوشت‌ها؛ [۱] كلينى در الكافی حديثى از امام سجاد (ع) نقل ميكند كه ريشه‌ هاى هفت گانه گناه در آن تشريح شده و در آخر آن آمده: «فَقَالَ الْأَنْبِيَاءُ وَ الْعُلَمَاءُ بَعْدَ مَعْرِفَةِ ذلِكَ: حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ». [۲] الغدير فى الكتاب و السنه و الادب، امينى، عبدالحسين، مركز الغدير دراسات الاسلاميه قم ۱۴۱۶ق چ۱ ج۸ ص۳۹۸ [۳] الكافی همان ج۲ ص۱۲۸ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، ۱۳۸۶ش چ ۱ ج ۶ ص ۲۵۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️امام رضا (عليه السلام):  🔸«لَيسَ مِنّا مَن تَرَكَ دُنياهُ لِدِينِهِ و دِينَهُ لِدُنياهُ». 🔹«از ما نيست آن كه خود را براى ، و خود را براى ترك گويد». 📕بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۴۶ @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️فلسفه تحريم «گوشت خوك» در اسلام چيست؟ 🔹 حتى نزد اروپائيان كه بيشتر گوشت آن را مى خورند است، و حيوانى است كثيف. در امور جنسى فوق العاده بى تفاوت و است، و علاوه بر تأثير غذا در كه از نظر علم ثابت است، تأثير اين غذا در خصوص در مسائل جنسى نيز مشهود است. در «شريعت حضرت موسى» (عليه السلام) حرمت نيز اعلام شده است و در اناجيل، به «خوك» تشبيه شده اند و در ضمن داستانها، مظهر شيطان، معرفى شده است. 🔹جاى تعجب است كه بعضى با چشم خود مى بينند از يك سو خوراك نوعاً از كثافات و گاهى از فضولات خودش است و از سوى ديگر براى همه روشن شده كه گوشت اين حيوانِ پليد، داراى دو نوع بنام كرم تريشين و يك نوع كرم كدو است باز هم در استفاده از گوشت آن اصرار می ورزند. تنها «كرم تريشين» كافى است كه در يك ماه ۱۵ هزار تخم ريزى كند، 🔹و در انسان سبب پيدايش مانند كم خونى، سرگيجه، تب هاى مخصوص اسهال، دردهاى رماتيسمى، كشش اعصاب، خارش داخل بدن، تراكم پيه ها، كوفتگى و خستگى، سختى عمل جويدن و بلعيدن غذا و تنفس و غيره گردد. در يك كيلو ممكن است ۴۰۰ ميليون نوزاد باشد و شايد همين امور سبب شد كه چند سال قبل در قسمتى از كشور روسيه، خوردن گوشت خوك ممنوع اعلام شود. 🔹آرى آئينى كه دستوراتش به مرور زمان جلوه تازه اى پيدا مى كند، آئين خدا، است. بعضى مى گويند با وسائل امروز مى توان تمام اين انگلها را كشت و را از آنها پاك نمود، ولى به فرض كه با وسائل بهداشتى با پختن گوشت خوك در حرارت زياد، انگل هاى مزبور به كلى از ميان بروند باز زيان قابل انكار نيست؛ 🔹زيرا طبق اصل مسلمى كه اشاره شد، «گوشت هر حيوانى حاوى صفات آن حيوان است» و از طريق غده ها و تراوش آنها (هورمونها) در كسانى كه از آن تغذيه مى كنند اثر مى گذارد و به اين ترتيب خوردن مى تواند صفت جنسى و بى اعتنائى به را - كه از خصائص بارز نر اين حيوان است - به خورنده آن منتقل كند و شايد يكى از علل بى بند و بارى شديد جنسى - كه در حكومت مى كند - همان تغذيه از گوشت اين حيوان آلوده باشد. پی نوشت؛ [۱] تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۳۷۴ش، چ ۱، ج ۱، ص ۵۸۶ 📕يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: حسينى، سيد حسين، دار الكتب الاسلامية، تهران، ‏۱۳۸۶ش، ‏چ چهارم‏، ‏ص ۵۲۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️از جمله شرایط دعا، توبه است 🔹از جمله شرایط ، است. اگر از کرده و ناکرده توبه کنیم، مستجاب خواهد شد. هر نقص و عیبی که هست از ناحیۀ خود ماست. 📕بهجت‌الدعاء، ص۴۸ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️لقمه و غذای «حرام» چه تأثيرى بر روح و جان انسان می گذارد؟ 🔹خداوند، «روح انسانی» را خلق نمود و «جسم» را مركبی برای او قرار داد تا خود را به و برساند. اين مركب (جسم و بدن) وابسته به عالم ماده است، ولی (روح) به دنبال «اهدافی والا و برتر» است كه هر چه موانع جسمانی بر سر راهش بيشتر باشد، در رسيدن به هدف عاجزتر است، و و از «بزرگترین موانع تكامل»، به شمار می روند؛ چنانچه در فرازی از دعای كميل آمده: «و قعدت بی اغلالی» ( و معاصی، مرا زمين‌گير كرده اند). 🔹در بين معاصی و گناهان، مال و از ويژگیهای خاصی برخوردار است از جمله: ۱) بر خلاف بعضی گناهان كه انجام آنها موجب ضايع شدن «حق الله» ميشود، در ارتكاب ، علاوه بر حق الله، مسئله هم وجود دارد. ۲) جزئی از بدن و وجود انسان ميشود و گوشت و پوست و استخوان از آن رشد و نمو ميكند. امام علی (ع) ميفرمايد: «الحرام سحت» [۱] ( خبيث و ناپاك است). 🔹و لذا كسانى كه از خوردن ابا و پروايی ندارند، سراسر وجودشان را و ناپاكیها فرا ميگيرد. بر و جان، دوگونه است؛ يكى اثراتی كه به كل گناهان تعلق دارد، که همان مخالفت با دستورات خداوند و تجاوز به حريم محرمات الهی است. دوم اثراتی كه مخصوص لقمه حرام است و آن ضايع کردن است. در روايات اثرات و مضراتی برای مال و لقمه حرام ذكر شده كه به بعضی از آنها اشاره میكنيم: 1⃣اثرات عمومی 🔹۱) از بين رفتن لذت و حلاوت عبادت و ايمان: پيامبر اكرم (ص) ميفرمايد: «حرام علی قلوبكم ان تعرف حلاوة الايمان حتی تزهد فی الدنيا» [۲] (ممكن نيست كه قلوب شما شيرينی و و عبوديت را درك كند، مگر اينكه از بپرهيزيد و زهد و پيشه كنيد). ۲) زنگار زدن و : از امام صادق (ع) منقول است: «ان القلوب لترين كما يرين السيف» [۳] (همانا زنگار ميگيرد، همانطور كه شمشير چنين ميشود). و عامل مهمی در پيدايش اين آفت، در قلوب انسانهاست. 🔹۳) از بين رفتن حجب و و كمرنگ شدن قبح گناهان: در فرازی از دعای كميل می خوانيم: «اللهم اغفرلی الذنوب التی تهتك العصم» (خداوندا بر من ببخشای گناهانی را كه پرده های حجب و حيا را می‌درند). ۴) در انجام مستحبات: امام صادق (ع) ميفرمايد: «ان الرجل يذنب الذنب فيحرم صلاة الليل» [۴] (آدمى میكند و بدان سبب از محروم ميشود). 2⃣اثرات مخصوص لقمه حرام 🔹۱) تا چهل روز: در حديثى پيامبر اكرم (ص) فرمود: «من اكل لقمة حرام لم تقبل له صلوة اربعين ليلة» [۵] (كسى كه می‌خورد، تا چهل روز او در درگاه حق تعالی پذيرفته نميشود). ۲) مستجاب نشدن دعا: در حديثى قدسی خداوند ميفرمايد: «فمنك الدعاء و على الاجابة فلا تحجب عنی دعوة اِلاّ دعوة آكل الحرام» [۶] (از شما كردن و از من اجابت آن، پس هيچ كس از اجابت من محروم نميشود، مگر شخص ). 🔹۳) و عدم پذيرش حق: در جريان واقعه عاشورا امام حسين (ع) خطاب به لشكر يزيد چنين فرمود: «فقد ملئت بطونكم من الحرام و طبع على قلوبكم» [۷] (شكم هايتان از پر شده و قلب هايتان از پذيرش حق گريزان شده است). ۴) دوری از خدا: اميرالمؤمنين (ع) ميفرمايد: «من أدخل بطنه النار فأبعده الله» [۸] (كسی كه در درون، آتش (مال حرام) بريزد، خداوند او را از خود دور ميكند). ۵) متزلزل شدن عبادات: پيامبر اكرم (ص) می فرمايد: «العبادة مع اكل الحرام كالبناء علی ارمل» [۹] (عبادت كردن با ، همچون بنا كردن بر روی خاك سست است)؛ و روشن است كه چنين بنايی با اندكی لرزش، واژگون ميشود. 🔹در پايان ذكر اين نكته ضروری است كه اثرات ذكر شده برای ، ممكن است به چون دزدی و غيبت و... هم بيانجامد. در هر حال خوردن مال حرام از است که هم به تصرف و تجاوز شده، و هم به ، و چون به حق ديگر ظلم و تعدی شده، تا صاحبان مال رضايت شان جلب نشود هرگز خداوند اين چنين انسانهایی را نمی بخشد، اگر چه به ظاهر توبه و استغفار کنند.‌ • منابع جهت مطالعه بيشتر: ۱) گناهان كبيره شهيد دستغيب. ۲) جهل حديث امام خمينی. ۳) معراج السعادة ملا احمد نراقی.   پي نوشت ها: [۱] غرر الحكم، ح ۸۱۰۲. [۲] بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۴۹. [۳] عروسی حويزی، نور الثقلين، اسماعيليان، ج ۵، ص ۵۱۳، ذيل آيه ۱۴ مطففين. [۴] بحارالانوار، ج ۷۰، ص ۳۳۰. [۵] همان، ج ۶۳، ص ۳۱۳. [۶] عدة الداعی، ص ۱۷۱. [۷] بحارالانوار، ج ۴۵،ص ۸. [۸] همان، ج ۴۰، ص ۳۴۰. [۹] همان، ج ۱۰۰، ص ۱۶ منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم @tabyinchannel
⭕️قرآن برای همه زمان‌ها و همه مردم نازل شده است 🔹در حدیثی از (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که فرمودند: «مَثَل مَثَل خورشید و ماه است و مانند آن دو است»، یعنی ثابت و یکنواخت نیست و یک جا میخکوب نمی‌ شود. و یا فرمود: «ظاهِرُهُ انیقٌ وَ باطِنُهُ عَمیقٌ؛ ظاهرش زیبا و باطنش ژرفاست‏». 🔹در عیون اخبار الرضا از قول (عليه السلام) نقل شده که از (عليه السلام) پرسیدند چه سرّی است که هرچه زمان بیشتر بر او می‌گذرد و هرچه بیشتر تلاوت می‌شود بر و ‏‌اش افزوده می‌گردد؟ امام (ع) فرمود: «لِانَّ الْقُرْآنَ لَمْ‏ ینْزَلْ لِزَمانٍ دونَ زَمانٍ وَ لِناسٍ دونَ ناسٍ‏»؛ (برای اینکه تنها برای یک زمان و نه زمان دیگر، و برای یک مردم و نه مردم دیگر، نازل نشده، بلکه برای و نازل شده است). 🔹فرودآورنده، آن را طوری ساخته است که در با وجود همه اختلاف هایی که در طرز فکر و در معلومات و وسعت اندیشه‌ها به چشم می‌خورد، باز هم بر زمانها و افکار پیشی می‌گیرد. در عین حال که در هر دوره مجهولاتی برای خوانندگان در بر دارد، اما آنقدر و و نیز عرضه می‌کند که را اشباع می‌سازد. 📕آشنایی با قرآن، مرتضی مطهری، ج ۱ ص ۲۸ و ۲۹ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️با توجّه به موارد استعمال كلمه «وحی»، این پدیده الهی به چند صورت انجام می گيرد؟ 🔸از مجموع موارد استعمال كلمه ، مى توان گفت: «وحی پروردگار» به دو صورت انجام مى گيرد. اين دو صورت عبارتند از: 1⃣«وحى تكوينى» 🔹 در حقيقت همان صفات، غرايز و استعدادهاى درونى است كه خداوند در «نهادِ موجودات» قرار داده. وحى فرستادن به زنبور عسل، همان تكوينِ غرايز درونى او است. البته به كار بردن كلمه در اين موارد، يك نوع «تشبيه» و «مجاز» است، زيرا خلقتِ مرموز و اسرارِ درونى موجودات به صداى آرام تشبيه شده است. 2⃣«وحى تشريعى» 🔹 همان است كه بر فرستاده مى شده و رابطه خاصّ پيغمبران با مبدأ آفرينش بوده و به وسيله آن را دريافت مى داشتند. امكان حصول اين نوع براى كسى كه خداوند او را مورد عنايت قرار داده چيزى نيست كه ادراك آن براى عقل مشكل باشد. بعضى از دانشمندانِ علوم جديد كه خيال مى كنند تمام حقايق جهان را مى توان با معلوماتِ تجربى تفسير كرد، را يك نوع تجلّى شعورِ باطن و يا وجدانِ ناآگاه پنداشته اند! ولى حقيقت اين است كه منحصر به كشفيّاتِ امروز نيست. 🔹بسيارى از مسائل وجود دارد كه هنوز علم نتوانسته است به آنها پاسخ صريح و روشن بدهد، و مسئله نيز يكى از آنها است. توجيه «وحى» از راه شعور ناآگاه با اظهارات پيامبران و كتاب هاى آسمانى سازگار نيست، زيرا نتيجه آن توجيه اين مى شود كه: دركِ پيغمبران نسبت به مسائلى كه به آنان وحى مى شده با درك ما نسبت به مسائلى كه از طريقِ تجلّى شعورِ باطن سرچشمه مى گيرد، مغايرتى ندارد، به غير از آنكه آنان در اين جهت نيرومندتر بوده اند! حال آنكه ، را به صورت يك «رابطه مخصوص با مبدأ هستى» و مغاير با روابط فكرى و علمى ديگر، معرفى كرده اند. 📕رهبران بزرگ، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)، قم‏، ۱۳۷۳ش، چ ۱، ص ۱۸۸ و ۱۸۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️بسیج یک استثناء است؛ یک حادثه‌ی بی‌نظیر است. 🔹 یک استثناء است؛ یک حادثه‌ی بی‌ نظیر است. اینی که در یک کشور، از یک حقیقت، از یک نظام، با همه‌ی وجود خودشان، با ، با انسان هایشان دفاع کنند و حد و مرزی در عرصه‌ های مختلف و نشناسند، در جای دیگری من سراغ ندارم؛ 🔹لااقل در این دنیای نزدیک به زمان خودمان - که دنیای انقلابها و تحولها و نظامهای گوناگون بوده - بنده چنین چیزی را سراغ ندارم؛ این مخصوص ؛ و این دل نورانىِ ما بود که به این حقیقت دست یافت و به الهام الهی و به کمک الهی این را تحقق بخشید و زمینه‌ی عظیمِ دلهای منور مردم مؤمن، یک چنین محصولی را به انقلاب داد. این است. بیانات مقام معظم رهبری ۸۸/۰۹/۰۴ منبع‌؛ وبسایت‌ دفتر حفظ‌ و نشر آثار معظم‌ له @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (عليه السلام) در مورد به تأخیر انداختن «توبه» چه بیانی دارند؟ 🔹 (علیه السلام) در بخشی از حکمت ۱۵۰ می فرماید: «وَ يُرَجِّى التَّوْبَةَ بِطُولِ الاَمَلِ»؛ ([از كسانى مباش كه] را با آرزوهاى دور و دراز به تأخير مى اندازد). اشاره به اين كه اگر و لغزشى از تو سر زد بلافاصله به دامن لطف الهى چنگ بزن و با و به درگاه او بازگرد. 🔹مبادا آرزوهای دور و دراز مانع اين كار شود، كه هيچ كس اطمينان ندارد كه يك روز ديگر و يا يك لحظه ديگر زنده است و درهاى به روى او باز است. به همين دليل در روايات زيادى از تسويفِ توبه و تأخير آن نهى شده است. 🔹در حديثى از (صلى الله عليه و آله) مى خوانيم كه خطاب به اباذر فرمود: «إِيَّاكَ وَ التَّسْوِيفَ بِأَمَلِكَ فَإِنَّكَ بِيَوْمِكَ وَ لَسْتَ بِمَا بَعْدَه»؛ [۱] (از تأخير [انداختن] به سبب تكيه بر برحذر باش، زيرا تو به امروز تعلق دارى نه به فردا). 🔹 (عليه السلام) نيز در حديثى می فرماید: «إِنْ قَارَفْتَ سَيِّئَةً فَعَجِّلْ مَحْوَهَا بِالتَّوْبَةِ»؛ [۲] (اگر مرتكب شدى براى محو آن با شتاب كن). همچنین در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است: «مُسَوِّفُ نَفْسِهِ بِالتَّوْبَةِ مِنْ هُجُومِ الاَجَلِ عَلَى أَعْظَمِ الْخَطَرِ»؛ [۳] (كسى كه را عقب مى اندازد در برابر هجوم در معرض خطر است). پی نوشت‌ها؛ [۱] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، بيروت‏، ۱۴۰۳ق، چ دوم، ج ‏۷۴، ص ۷۵، باب ۴ [۲] بحار الأنوار، همان، ص ۲۰۸، باب ۸ [۳] غرر الحكم و درر الكلم‏، تميمى آمدى، دار الكتاب الإسلامي‏، قم،‏ ۱۴۱۰ق، چ دوم‏، ص ۷۱۲، قصار ۱۶۱ 📕پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۱۳، ص ۲۳۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️عدم تربیت صحیح، بیشترین ضرر را به اسلام زده است 🔹من گمان می‌کنم که آن چیزی که به بیشتر از همه چیز ضرر زده است است، تحقق پیدا نکردن و است. 🔹اگر شما در طول تاریخ اسلام، بلکه همه انبیا توجه کنید و البته توجه دارید، آن قدری که از این اشخاص منحرف و صدمه خورده است و تمام ادیان صدمه دیده‌اند، از هیچ چیز دیگر ندیده‌اند. 🔹اصل اساس آن چیزی که به ضرر رسانده است و مانع شده است از اینکه رشد پیدا کنند، همین بودن بود. بیانات‌ حضرت‌ امام ۶۰/۱۰/۳۰ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️هدف از فرستادن «حضرت آدم» (علیه السلام) به زمین چه بود؟ 🔹(ع) در خطبه ۹۱ «نهج البلاغه» می فرماید: «فَأَهْبَطَهُ بَعْدَ التَّوْبَةِ لِيَعْمُرَ أَرْضَهُ بِنَسْلِهِ، وَ لِيُقِيمَ الْحُجَّةَ بِهِ عَلَى عِبَادِهِ» (خداوند (ع) را بعد از توبه از بهشت فرو فرستاد تا با كمك خود، زمين را آباد سازد، و را بر بندگانش، اقامه كند). با توجه به عبارت قبل از این فراز که حضرت میفرماید: خداوند (ع) را در زمين جاى داد، استفاده میشود كه منظور از هبوط و نزول (ع)، هبوط و نزول مكانى نيست، بلكه «مقامى» است؛ يعنى خداوند (ع) را از آن مقام والايى كه داشت به خاطر اين ترك اُولى تنزّل داد. 🔹تعبير به و به وسيله (ع) و نسل او نشان میدهد كه بايد هدف همه عمران و آبادى زمين باشد، نه تخريب آن بوسيله جنگها و اختلافات ويرانگر و يا تنبلى و سستى و بيكارى و يا حتّى تخريب محيط زيست! و جالب اينكه اين عمران و آبادى بعد از توبه صورت گرفته، و تا انسان از خطاهاى خود نكند توفيق اين عمران و آبادى دست نمیدهد. در نيز ميخوانيم: «هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ...» [۱] (اوست كه شما را از آفريد و آن را به شما واگذاشت؛ پس از او آمرزش بطلبيد سپس به سوى او بازگرديد...). 🔹در ضمن از جمله «فَأَهْبَطَهُ بَعْدَ التَّوْبَةِ» به خوبى استفاده میشود كه هبوط آدم بعد از توبه صورت گرفته است. از بعضى از آيات «قرآن مجيد» استفاده میشود كه توبه قبلاً بوده و از بعضى استفاده مى شود كه توبه بعداً صورت گرفته است و جمع ميان آنها كاملاً ممكن است، كه (ع) توبه از خطاى خود را مكرّر انجام داد: هم قبل از هبوط و هم بعد از هبوط؛ و بسيار میشود كه انسان خطايى مرتكب شود و ساليان دراز هر زمان به يادش مى آيد، از آن استغفار ميكند. 🔹نكته ديگرى كه در عبارت فوق به چشم مى خورد و بارها در آيات «قرآن مجيد» به آن اشاره شده، مسئله بر بندگان است. گرچه خداوند به انسانها داده است، ولى به آن اكتفا نفرموده، بلكه با فرستادن «پيامبران» و «نزول كتابهای آسمانى» و «ابلاغ مبلّغان الهى» - كه در هر عصر و زمان صورت مى گرفته - را بر بندگانش تمام كرد، همانگونه كه در ادامه اين سخن مى فرمايد: «و لَمْ يُخْلِهِمْ بَعْدَ أَنْ قَبَضَهُ، مِمَّا يُؤَكِّدُ عَلَيْهِمْ حُجَّةَ رُبُوبِيَّتِهِ، وَ يَصِلُ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ مَعْرِفَتِهِ، بَلْ تَعَاهَدَهُمْ بِالْحُجَجِ عَلَى أَلْسُنِ الْخِيَرَةِ مِنْ أَنْبِيَائِهِ، وَ مُتَحَمِّلِي وَدَائِعِ رِسَالَاتِهِ، قَرْناً فَقَرْناً؛ حَتَّى تَمَّتْ بِنَبِيِّنَا مُحَمَّد(ص) حُجَّتُهُ، وَ بَلَغَ الْمَقْطَعَ [۲] عُذْرُهُ وَ نُذُرُهُ». 🔹(بعد از مرگ (ع)، بندگان را از بر ربوبيّتش خالى نگذاشت و ميان فرزندان آدم (ع) و معرفت خويش پيوندى برقرار ساخت و قرن به قرن، و دليلها را بر زبان برگزيده و حاملان ودايع رسالت خويش براى آنها اقامه نمود، تا اينكه به وسيله پيامبر ما (ص) حجّتش تمام شد [و سلسله پيامبران ختم گرديد] و بيان و [و بشارت] به آخر رسيد). جمله «لَمْ يُخْلِهِمْ بَعْدَ أَنْ قَبَضَهُ» نشان میدهد كه (ع) يكى از «پيامبران الهى» و از «حجّت» هاى او بوده است، و بعد از رحلت او، خدا پيامبران ديگرى در هر زمان فرستاد و همچنان ادامه يافت تا به (ص) رسيد. [۳] 🔹در اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه اگر اتمام حجّت در هر عصر و زمان لازم است چرا با ظهور (ص)، سلسله پيامبران پايان گرفت و آن حضرت خاتم انبياء بود؟ پاسخ اين سؤال با توجّه به يك نكته روشن میشود و آن اينكه خداوند آخرين دستورات و را بر (ص) نازل كرد و اصول جامع و ضوابط متينى را مقرّر داشت كه دانشمندان هر قوم و هر ملّت در سايه آن مى توانند راه خود را به سوى خدا و طريق خويش را به سعادت بازيابند، بخصوص اينكه (ص) تا دامنه قيامت خواهند بود. پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره هود، آيه ۶۱ [۲] «مَقْطع» به معناى پايان است [۳] جمله «لِيُقِيمَ الْحُجَّةَ بِهِ عَلَى عِبَادِهِ» (بنابراين كه ضمير «به» به آدم بر گردد)، نيز دليل ديگرى بر نبوّت آدم (ع) است و تعبير به «عِبَادِهِ» اشاره به حوّا و فرزندان آدم است. به علاوه سرنوشت آدم و خروج از بهشت بعد از ارتكاب خطا، حجّتى براى همه بندگان تا روز قيامت مى تواند باشد. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۴، ص ۱۶۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel