eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
271 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
876 ویدیو
4 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 مــا از تو به غیر از تو نداریـم تمنا مـن لال شوم از تو به غیر از تو بخواهم @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
خط سرخ حسین... حزب الله فداکار است و از مرگ نمیترسد؛ حزب الله از جانب خدا مامور است که انسان را و جهان را تغییر دهد. 📝 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
من گمان می‌کردم رفتنـش ممکن نیـست🥀 رفتنـش ممـکن شد باورش ممـکن نیسـت...💔 بر سر مزار (از رفقای شهر ری شهید) @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | در این چند روز چند بار تصمیم گرفته بودم که با ابراهیم و تماس بگیرم و درخواست کنم تا و دور از چشم پدر، میهمان خانه شان شویم یا پولی قرض بگیریم، ولی میدانستم به این خفت و خواری رضایت نخواهد داد. همین دیشب بود که به زد تا به هر زبانی شده دل را نرم کنم و با هم به در خانه خودمان برویم، بلکه پدر به رحم آمده و بار دیگر به خانه راهمان دهد، ولی بلافاصله شدم که میدانستم حتی اگر مجید راضی شود، دل سنگ پدر و آتش فتنه انگیزی نوریه نمیدهد ما دوباره به آن خانه برگردیم. از این همه و بیکسی، دلم شکست و هنوز زخم از دست دادن حوریه التیام بود که باز کاسه چشمانم از اشک پُر شد و سر به غم گذاشتم که کسی به در زد. مجید که داشت و لابد عبدالله بود که طبق عادت این چند روزه به دیدنم آمده بود. همچنانکه را پاک میکردم، از روی تخت پایین آمدم و هنوز کمرم درد میکرد که با قدمهایی و سنگین به سمت در رفتم. در را که باز کردم، عبدالله بود و پیش از هر حرفی، با دلسوزی کرد: "تو این اتاق خفه نمیشی؟!!!" و خواست به سراغ مسافرخانه برود که شدم و گفتم: "ولش کن، فایده نداره! اگه الانم اضطراری رو کنه، دوباره خاموش میکنه." وارد اتاق شد و از میخواندم دلش به حالم آتش گرفته که دلسوزی اش را به زبان آورد: "اگه این همخونه ام زودتر بر میگشت ، شما رو میبُردم خودم، ولی حالا اینم این ترم نامه داره و به این زودیها بر نمی گرده." هر چند مثل حوصله ابراز مهر خواهری نداشتم، ولی باز هم نمیخواست بیش از این حال و روزم را بخورد که با لبخند کمرنگی جواب دادم: "عیب نداره! بزرگه..." و به قدری بود که اجازه نداد حرفم را تمام کنم و همانطور که روی صندلی کنار مینشست، جواب صبوری ام را با عصبانیت داد: "خدا بزرگه، ولی خدا به آدم عقل هم داده!" مقابلش لب نشستم و هنوز باورم نمیشد با این لحن ، توبیخم کرده باشد که با دلخوری سؤال کردم: "من چی کار کردم که بوده؟" به همین چند لحظه حضور در ، صورتش از گرما عرق شده بود که با کف دستش پیشانی اش را خشک کرد و با صدایی جواب داد: "تو کاری نکردی، ولی مجید به عنوان یه باید یه خورده عقلش رو به کار مینداخت!" و نمیدانم دیدن این چقدر خونش را به آورده بود که مجیدم را به متهم میکرد و فرصت نداد حرفی بزنم که با حالتی ادامه داد: "اگه همون روز که براش خط و نشون میکشید و تو التماسش میکردی که مذهب رو قبول کنه، حرف تو رو گوش میکرد و سُنی میشد، بر میگشت خونه و همه چی میشد! نه بچه تون از بین میرفت، نه انقدر میکشیدین! تو میدونی من هیچ مشکلی با مجید نداشتم و ندارم، ولی وقتی کار به اینجا کشید، باید کوتاه می اومد!" خیره نگاهش کردم و با پرسیدم: "مگه همون روزها تو به نمیگفتی که چرا زودتر پیش مجید؟ مگه باهام نمیکردی که چرا تقاضای طلاق دادم؟ مگه زیر گوشم نمیخوندی که مجید و من باید زودتر برم پیشش؟ پس چرا حالا اینجوری میگی؟" در تاریکی اتاق را به وضوح نمیدیدم، ولی ناراحتی نگاهش را میکردم و با همان جواب داد: "چون میدونستم مجید نمیاد! چون مطمئن بودم اون دست از برنمیداره!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | سپس به دقیق شد و عقیده عاشقانه مجید را پیش نگاهم به محاکمه کشید: "ولی واقعاً اون همه کشیدن ارزش این همه پافشاری رو داشت؟!!! تو که ازش نمیخواستی کافر شه، فقط میگفتی مذهبش رو عوض کنه! اصلاً می اومد به بابا میگفت من شدم، ولی تو دلش شیعه بود! یعنی زندگی اش ارزش یه هم نداشت؟!!! یعنی انقدر سخت بود که به خاطرش زندگی اش رو کرد؟!!! ارزش جون بچه اش رو داشت؟!!!" و ای کاش اسم را نیاورده بود که قلبم در هم شکست و جاری شد. سرم را انداختم و با شعله ای که دوباره از داغ به جانم افتاده بود، زیر لب زمزمه کردم: "خُب که نمیدونست میشه!" که با فریاد کشید: "نمیدونست وقتی تو رو از زندگی ات میکنه، وقتی تو رو از همه خونواده ات میکنه، چه بلایی سرت میاد؟!!!" عبدالله همیشه از مجید میکرد و میدانستم از این حال و روزم به آمده که اینچنین بیرحمانه به مجیدم میتازد که با لحنی ملایم از حمایت کردم: "مجید نمیخواست منو از شما جدا کنه، بیاد با بابا حرف بزنه، میخواست بیاد عذرخواهی کنه و رو با زبون خوش حل کنه. ولی بابا . بابا پاشو کرده بود تو یه کفش که باید طلاق بگیرم." در برابر نگاه شرمم آمد که بگویم حتی پدر برایم هم انتخاب کرده و قتل فرزندم را کشیده بود که من از ترس جان از آن خانه گریختم، ولی عبدالله گوشش به حرف من نبود که دلش از این همه نگون بختی ام به درد آمده و انگار تنها مجید را میدانست. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
📞از بسیم چی به ملت شریف ایران: مبادا ضعف برخے مسئولان شما را ضعیف کند ... مبادا دنیازدگے برخے مدیران شما را از هواداری دور کند ... ما رزمندگان تا پای هستیم شما چطور؟ سید علی را هیچگاه تنها نگذارید @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
التماس دعادارم🌹🌱 شبتون شهدایے🍧🕊🌱
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 نه آسان دیدنِ رویت، نه ممکن دوری از کویت ندانم چون کنم در وادیِ حیرت گرفتارم... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌸🍃 بدانید شهدا در این عالم خاکی نظارت دارند. بر عالم زندگی مدیریت دارند. اگر حاجتی دارید شهدا را می توانید واسطه قرار دهید. حجت السلام رفیعی| ۲۱ بهمن ۱۳۹۵ محمدحسین جان در آغوش پدر📸 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
~♢~♢~♢~♢~♢~♢~♢~♢~♢~ ارزشها را بشناس و اشخاص را با ارزشها بسنج؛ حمایتها باید از ارزشها باشـد! اول ارزشها، بعد اشخاص! نه اول اشخاص بعد ارزشها! یکی از مصیبتهایِ زمان ما این است که اشخاص دارند کم کم، جانشین ارزشها می‌شوند..! ✨در محضر خوبان 📝 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊 ~♢~♢~♢~♢~♢~♢~♢~♢~♢~
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
💢 راهکار برای سر به راه کردن اشرار 🔺مدیریت حاج قاسم در پاکسازی منطقه شرق کشور خیلی‌ها اکراه داشتند که سردار کار را بپذیرد، چون کار سخت بود، اما سلیمانی مرد میدان بود. ماموریت را پذیرفت و ابتدا برای هر کاروان اشرار شناسنامه درست کرد تا ببیند فرماندهشان کیست، چقدر سلاح دارند و قصد و هدفشان چیست. اشرار مُخِل امنیت را زد و رعب و وحشتی در دل دیگر اشرار افتاد. سپس سران طوایف را جمع کرد و به آنان مهلت داد. خیلی‌ها آمدند و تسلیم شدند. صحبت طوایف این بود که بسیاری از اشرار بیکار هستند، حاج قاسم برای آنان کار ایجاد کرد، ۳۰۰ حلقه چاه زد و زمین به این افراد داد. اشرار تفنگ را گذاشتند و بیل برداشتند. در دل مردم❣ روایت عبدالحسین رحیمی🖌 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
‼️بچه زرنگ کرج، مردانه بگویید ایرانی‌ام آن روز پر دلهره فرا رسید. با حضور ابوبشیر (مأمور حفاظت منطقه) در گردان عمار، ورق برای ابوهادی برگشت. ابوبشیر گفت: آمده‌ایم برایتان دردسر درست کنیم. فقط خواهش می‌کنم سعی نکنید افغانستانی حرف بزنید که اینجا جایش نیست! ابوهادی گفت: از چی گفتَه می‌کنید؟ ابوبشیر نگذاشت جمله تمام شود: گفتم که، خودمانی حرف بزن. آقای شیخ علی تمام‌زاده، بچه زرنگ کرج! مردانه بگویید ایرانی‌ام و وقت ما را حرام نکنید! ابوهادی با بیان اینکه فرمانده او ابوحامد و سیدحکیم هستند، بعد از بازگشتن آن‌ها تکلیفش روشن خواهد شد. اما مرغ ابوبشیر یک پا داشت. وقتی ابوبشیر به او گفت اگر مقاومت کند او را به عنوان مظنون امنیتی دستگیر خواهد کرد، برآشفته شد و گفت: دستتان درد نکند، جاسوس هم شدم! جاسوس را چه کار می‌کنند، اصلاً حق تیر دارید. بیا بزن و به زور ببر. آخر سر هم ابوهادی را سوار تویوتای سفید هایلوکس ابوبشیر کردند و بردند! وقتی خبر اخراج ابوهادی به ابوحامد رسید، طاقت نیاورد و خیلی عصبانی پیش ابوبشیر رفت و گفت: "ابوهادی با بقیه آخوندها فرق دارد. تا حالا دیده‌ای یک روحانی بیاید و در غیاب فرمانده‌اش جارو دست بگیرد و اتاق او را تمیز کند، بعد هم انکار کند که کار او بوده است؟ دیگر چه کسی پیدا می‌شود که در همان هفته اول آمدنش با ماشین‌های عبوری این واحد و آن واحد، چند بار به مقر فرهنگی برود و کتاب به دوش بگیرد و بیاید تا ابوهادی را برنگردانم، آرام نمی‌گیرم!" 🔹بعد از این اتفاق، با توجه به خدمات فرهنگی ابوهادی در سوریه در آن مدت و علاقه‌ای که رزمندگان فاطمیون به او پیدا کرده بودند، نامه زد که حیف است چنین روحانی زبل و زیرک و با اخلاصی را که از همه گیت‌ها برای اعزام رد شده از دست بدهیم. این گونه شد که با حضور دوباره ابوهادی موافقت شد و قولی که ابوحامد داده بود، محقق شد. 🔺بار سوم که اعزام شد، شب آخر سربند یا زهرا را بر سر بست. روز جمعه به شهادت رسید و پیکرش هم روز یکشنبه به ایران آمد، اما مراسم تدفینش تا روز پنج‌شنبه به طول انجامید. چرا که بچه‌های گروه مقاومت شهید کلاهدوز، بچه‌های مسجد ولی عصر (عج) و حتی کارگران ایران خودرو برای امام جماعت شهیدشان هر کدام مراسم تشییع جداگانه ترتیب دادند. @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
ثواب آیت الکرسی برای اموات است... فاتحه ای نثار گذشتگان و بی وارث و بد وارثان و شهدای گلگون کفن بفرستیم💐 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | ابرو در هم کشید و با حالتی پاسخ داد: "چرا انقدر ازش میکنی؟!!! بلندشو جلو آینه یه نگاه به خودت بکن! رنگت مثل شده! دیگه حتی پول ندارین یه وعده غذای حسابی بخوری! داری تو این اتاق می پوسی! چرا؟!!! مگه چی کار کردی که باید انقدر بکشی؟!!!" و هنوز شکوائیه پُر و غضبش به آخر نرسیده بود که کلید در قفلِ در چرخید و در شد. مجید با دست چپش به در را باز کرد و همانجا در پاشنه در ایستاد که انگار نفسش بند آمده و دیگر نمیتوانست قدمی بردارد. دوباره رنگ از صورتش و پیشانی اش خیس عرق شده بود که هنوز ضعف خونریزی های شدیدش جبران نشده و رنگ زندگی به رخسارش برنگشته بود. از نگاه پیدا بود گلایه های عبدالله را شنیده که با لحنی گرفته کرد و باز میخواست به روی خودش نیاورد که با مهربانی رو به من کرد: "چقدر وقته رفته؟ الان میرم بهش میگم." از جا بلند شدم و به رویش خندیدم تا لااقل به مهربانی من باشد و گفتم: "یه ساعتی میشه." و میدیدم دیگر رمقی برای رفتن به طبقه و جر و بحث با مسئول ندارد که با خوشرویی ادامه دادم: "حالا فعلا ً بیا تو، إن شاءالله که زود میاد." از بی ریایم، صورتش به خنده ای شیرین باز شد و با خسته قدم به گذاشت، ولی عبدالله نمیخواست ناراحتی اش را پنهان کند که سنگین سلام کرد و از روی بلند شد تا برود که مجید مقابلش ایستاد و صادقانه پرسید: "از دست من ناراحتی که تا اومدم میخوای بری؟" هر دو مقابل هم قد کشیده و دل من اوقات تلخی عبدالله، به افتاده بود که مبادا حرفی بزند و دل را بشکند که نگاهی به مجید کرد و با لحن جواب داد: "اومده بودم یه سر به الهه بزنم." و مجید نمیخواست باور کند عبدالله به نشانه میخواهد برود که باز هم به روی نیاورد و پرسید: "نمیدونی بابا کجا رفته؟" از این سؤالش بند دلم پاره شد، عبدالله خیره کرد و او هم مثل من تعجب کرده بود که به جای جواب، سؤال کرد: "چطور؟" به گمانم باز درد در پیچیده بود که به سختی روی نشست و با صدای ضعیفی جواب داد: "چند بار رفتم درِ خونه، پول پیش رو پس بگیرم. ولی خونه نیس." ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | نگاهم به صورتش ماند که گرچه به نمی آورده تا دل مرا ، ولی خودش به سراغ پدر میرفته و چقدر شدم که پدر نبوده تا دوباره با مجید درگیر شود. عبدالله شانه بالا انداخت و با بیتفاوتی پاسخ داد: "من که تازگیها خیلی اونجا نمیرم، ولی میگفت یه چند وقتیه با نوریه رفتن قطر." مجید با دست روی پهلویش را گرفت و با صدایی که از زخمهایش خش افتاده بود، زمزمه کرد: "نمی دونی کی برمیگرده؟" از اینکه میخواست باز هم به پدر برود، دلم لرزید و پیش از آنکه حرفی بزنم، عبدالله را که به سمت در اتاق برداشته بود، کشید و رو به مجید طعنه زد: "این همه کم نیس؟!!! میخوای بری که دوباره با بابا درگیر شی؟!!! این همه تن رو لرزوندی، بس نیس؟!!!" و مجید انتظار این برخورد را میکشید که سر به زیر انداخت تا عبدالله باز هم عقده دلش را بر سرش خالی کند: "بذار خیالت رو راحت کنم! که هیچی، ابراهیم و محمد هم از بابا، دیگه کاری به تو و الهه ندارن!" مجید آهسته سرش را بالا آورد و نگاه به عبدالله خیره شد تا با عصبانیت ادامه دهد: "من دیروز هم به ابراهیم زدم، هم به محمد، ولی کدوم حاضر نیستن حتی یه بزنن حال الهه رو بپرسن، چه برسه به اینکه براتون یه کاری بکنن!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 باز آینه و آب و سینیِ چای و نبات باز پنج شنبه و یاد شهدا با صلوات 🌷مزار مطهر و در قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شبتون شهدایے☕️🌷🍃
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین