✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (ع) در خطبه ۱۵۳ نهج البلاغه برای بیدار شدن انسان ها از «خواب غفلت» و یاد مرگ چه هشدارهايی داده است؟
🔹#امام_علی(ع) در بخشی از خطبه ۱۵۳ #نهج_البلاغه به موعظه و نصيحت شنوندگان پرداخته و اندرزهاى بسيار سودمندى با عبارات كوتاه و پرمعنايى بيان میدارد و شنونده خود را مخاطب ساخته، ميفرمايد: «فَأَفِقْ أَيُّهَا السَّامِعُ مِنْ سَكْرَتِكَ، وَ اسْتَيْقِظْ مِنْ غَفْلَتِكَ، وَ اخْتَصِرْ مِنْ عَجَلَتِكَ؛ اى شنونده! از مستى خود به هوش آى و از #غفلت بيدار شو و از عجله و شتاب خود [در امر دنيا] بكاه». اشاره به اينكه زرق و برق دنيا و مال و مقام و شهوت، انسان را مست ميكند و در #خواب_غفلت، فرو مى برد و او را بدون مطالعه به شتاب وا مى دارد و اين امور سه گانه موجب انواع اشتباهات و خطاها و گناهان ميشود. از آدم مست و خواب و شتابزده چه انتظارى جز اشتباه و خطا مى توان داشت؟!
🔹سپس مى افزايد: «وَ أَنْعِمِ الْفِكْرَ فِيمَا جَاءَكَ عَلَى لِسَانِ النَّبِىِّ الْأُمِّىِّ [۱] (ص) مِمَّا لَا بُدَّ مِنْهُ وَ لَا مَحِيصَ عَنْهُ، وَ خَالِفْ مَنْ خَالَفَ ذلِكَ إِلَى غَيْرِهِ، وَ دَعْهُ وَ مَا رَضِىَ لِنَفْسِهِ؛ در آنچه از زبان پيامبر اُمّی (ص) به تو رسيده و راه فرارى از آن نيست، درست بينديش [و دستورات آن بزرگوار را به كار ببند] و با كسى كه نسبت به اين دستورات مخالفت كند همراه مشو و او را به آنچه براى خود راضى شده واگذار نما!». در اين سه دستور نيز نخست به پيروى بى قيد و شرط از #پيغمبر_اكرم (ص) دعوت میكند؛ چراكه آنچه را او فرموده وحى الهى و سبب سعادت دنيا و آخرت و نجات انسان هاست و بعد ميفرمايد: اگر كسانى با اين روش مخالفت كنند، هرچند گروه زيادى از مردم باشند، با آنها مخالفت كن و در پيروى از حقّ، ترديد به خود راه مده! و آنها را به حال خود واگذار. و در ادامه اين نصايح ميفرمايد: «وَ ضَعْ فَخْرَكَ، وَ احْطُطْ كِبْرَكَ، وَ اذْكُرْ قَبْرَكَ؛ #فخرفروشى را كنار بگذار، و از مركب تكبّر به زير آى و به ياد #قبرت باش كه گذرگاهت به سوى #عالَم_آخرت است».
🔹در اين سه دستور امام (ع) نخست به خميرمايه شرّ و فساد يعنى #فخرفروشى و #تكبّر اشاره مى كند، كه تا انسان آنرا كنار نگذارد روى سعادت را نخواهد ديد و به همان سرنوشتى گرفتار خواهد شد كه #شيطانِ متكبّر و فخرفروش گرفتار آن شد. سپس به يادآورى #مرگ و #قبر اشاره میفرماید كه فراموش كردن آن موجب آرزوهای دور و دراز و غرق شدن در زرق و برق دنياست؛ همان قبرى كه سهميه #ثروتمند و #درويش در آن يكسان است و چنان در كنار هم مى خوابند كه گويى هميشه با هم بوده اند. نه درويش بى كفن مى ميرد و نه ثروتمند يك كفن دارد بيش می برد. و در ادامه اين بحث، سه اندرز ديگر كه هماهنگ باهم است، بيان میكند و ميفرمايد: «[بدان] همانگونه كه جزا میدهى، #جزا داده خواهى شد و همان چيز كه زراعت میكنى درو خواهى كرد و آنچه امروز از پيش مى فرستى فردا بر آن وارد خواهى شد؛ پس براى قدوم خود در #سرای_ديگر جايى فراهم ساز و براى آن روزت چيزى از پيش بفرست». چگونه انسان میتواند به ديگران ظلم و ستم كند و جزاى نيكى را به بدى بدهد، ولى از خداوند انتظار داشته باشد جزاى اعمال بد او را به نيكى بدهد؟
🔹حضرت در پايان اين بخش به همان مطلبى كه در آغاز با آن شروع كرد باز میگردد و مخاطبان خويش را از #خواب_غفلت بيدار ميكند و به جدّ و جهد وا میدارد و ميفرمايد: «به هوش باش، به هوش باش اى شنونده! و كوشش و تلاش كن اى #غافل و [بدان] هيچ كس مانند شخصِ آگاه، تو را از حقايق امور با خبر نمى سازد!». جمله اخير كه اقتباس از آيه ۱۴ «سوره فاطر» است اشاره به اين است كه هيچكس همچون گوينده اين سخنان، نمیتواند #حقيقت_مرگ و زندگى و امروز و فرداى آدمى و سرنوشت او را در اين جهان بيان كند و به گفته يكى از شارحان «نهج البلاغه»، كسى كه در خطبه ها و نامه ها و كلمات قصار #اميرالمؤمنين (ع) دقت كند، به يقين میداند هیچكس با اين دقت و ظرافت درباره دنيا و ماهيّت آن و آغاز و انجامش سخن نگفته، سخنى تكان دهنده و بيدارگر.
پی نوشت:
[۱]«اُمّی» منسوب به «اُمّ»؛ (يعنى مادر) به معناى درس نخوانده است. گويى به همان حالتى كه از مادر متولّد شده باقى مانده و مكتب استاد را نديده. بديهى است درس نخواندن پيغمبر اكرم (ص) به اين معناست كه علوم و دانش هاى آن حضرت همه الهى بود و به وسيله هيچ انسانى تعليم نيافته بود. به گفته شاعر: نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت، به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد. در تفسير اين واژه ديدگاه هاى ديگرى هست كه شرح آن را در تفسير نمونه، ج۶، ص۳۹۵ به بعد مطالعه فرماييد.
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، چ اول، ج۶، ص۷۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#مرگ #غفلت #آخرت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) در خطبه ۱۰۹ نهج البلاغه «سختی های سکرات موت» را چگونه توضیح داده است؟
🔹حضرت در بخشی از خطبه مذکور، شرح بسيار گويا و تكان دهنده اى درباره #سكرات_موت بيان فرموده است. نخست میفرمايد: «سكرات و شدائد #مرگ و حسرتِ از دست دادنِ همه چيز، بر آنها هجوم آورده است». در واقع دو هجوم سنگين در آستانه #مرگ به انسان ميشود؛ نخست: هجوم #سكرات_موت است، و آن حالتى است شبيه به گيجى مستى كه بر اثر فرا رسيدن مرگ، به انسان دست میدهد و گاه بر عقل او چيره ميشود و او را در اضطراب و #ناآرامی_فوق‌العاده‌اى فرو می‌برد، و ديگر: #حسرت از دست دادن تمام چيزهايى است كه در يك عمر طولانى براى گردآورى آنها زحمت كشيده و رنجها تحمّل نموده است.
🔹امورى كه سخت به آن دلبستگى دارد و گويى جزو وجود او شده و در يك لحظه می‌بيند، بايد با همه آنها وداع كند و بگذارد و بگذرد، و اين بر هيجان و #ناآرامی_شديد او مى افزايد. سپس به شرح آن #سكرات پرداخته میفرماید: «به خاطر آن، اعضاء و پيكرشان سست ميشود و در برابر آن رنگ خود را مى بازند؛ سپس #مرگ تدريجاً در آنها نفوذ ميكند و ميان آنها و زبانشان جدايى مى افكند؛ در حالى كه ميان #خانواده خود قرار دارند، با چشم خود به آنها نگاه ميكنند و با گوش سخنانشان را می شنوند و عقلشان سالم و فكرشان برجاست». از اين تعبير به خوبى استفاده میشود كه معمولا اوّلين چيزى كه از كار مى افتد #زبان است.
🔹سپس در ادامه اين سخن ميفرمايد: (در اين هنگام كه سيلى #سكرات بر صورت او نواخته مى شود، از #خواب_غفلت بيدار مى گردد و عميقاً به فكر فرو مى رود) «فكر ميكند كه #عمرش را براى چه چيزهايى بر باد داده، و روزگارش را در چه راهى سپرى نموده است!». در ادامه حضرت می فرمايد: «به ياد #ثروت هايى مى افتد كه گردآورى كرده است؛ در جمع آورى آن چشم بر هم گذارده و از حلال و #حرام و #مشكوك [هرچه به دستش آمده] در اختيار گرفته است، و #گناهِ جمع آورى آن بر دامان او نشسته و هنگام جدايى از آنها فرا رسيده است». آرى او بيدار ميشود و نخستين كابوسى كه بر وجود او سايه مى افكند كابوس #اموال اوست!
🔹اموالى كه به خاطر دلباختگى و دلبستگى به دنيا در فكر حلال و حرام آن نبود؛ يا با توجيهات نادرست، اجازه تملّك آن را به خود داده بود. #بدبختى اينجاست كه زحمت گردآورى آن اموال و تبعات و #مسئوليّتهای_الهى همه بر دوش او سنگينى ميكند، ولى او ناچار است از همه چشم بپوشد و ديگران از آن بهره گيرند. لذا در ادامه اين سخن ميفرمايد: «تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ يَنْعُمُونَ فِيهَا، وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا فَيَكُونُ الْمَهْنَأُ لِغَيْرِهِ، وَ الْعِبْءُ عَلَى ظَهْرِهِ، وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِهَا» [۱] (اين #اموال براى #بازماندگان او به جاى میماند و از آن بهره ميگيرند و متنّعم میشوند. لذّت و آسايش آن براى #ديگران است و سنگينى #گناهانش بر دوش او! و او گروگان اين اموال است!».
🔹تعبير به «رُهُون» در جمله اخير اشاره به اين است كه او در گرو #اموال_حرامى است كه از ديگران گرفته، كه تا گروگان را نپردازد خلاصى و رهايى نمی‌یابد. به همين دليل در جمله بعد ميفرمايد: «او در اين حال، به خاطر امورى كه به هنگام #مرگ براى او روشن شده، دست خود را از #پشيمانى می‌گزد [و انگشت ندامت به دندان ميگيرد!] و نسبت به آنچه در تمام عمر به آن علاقه داشت، بى اعتنا میشود!». در اين حال او به ياد اين مطلب می‌افتد كه در دوران زندگى غالباً در برابر حسودان قرار داشت؛ حسودانى می خواستند اموال و ثروتها را به چنگ آورند و به او اجازه تملّك آنها را ندهند؛
🔹ولى او با زيركى و تلاش و فعاليّت، جلو آنها را گرفت و به آنها اجازه نداد ثروت هايى كه می بايست نصيب او بشود، به چنگ حسودانش بيفتد؛ ولى اكنون كه سرنوشت خود و اموال خود را در آستانه مرگ مى بيند: «آرزو ميكند اى كاش اين اموال به دست آنكس می رسيد كه در گذشته به ثروت او غبطه می خورد و بر آن حسد می ورزيد [تا وبال جانش نگردد]». #امام_علی (علیه السلام) با این تعبيرات تكان دهنده، انسان هايى را كه از اين لحظه فوق العاده غم انگيز #غافل‌اند بيدار ميكند، تا قبل از فرا رسيدن زمانى كه راه برگشت و #جبران و تدارك نيست، به فكر خود باشند و زاد و #توشه لازم را براى اين سفر خوفناك و طولانى فراهم سازند.
پی نوشت:
[۱] جمله «وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِها» اشاره به اين است كه تمام وثيقه هاى معنوى وجود انسان گويى گروگان اموال او میشود؛ اموالى كه حلال و حرام در آن به هم آميخته است. سعادت انسان، نجات او و سرنوشت آينده او همه در گروِ آن است.
📕پيام امام اميرالمؤمنين، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية، چ۱، ج۴، ص۵۸۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) با مقداری تلخیص
#مرگ
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چرا طالبان بهشت و فراریان از دوزخ در خواب غفلت فرو می روند؟
🔹#امام_علی (علیه السلام) در فرازی از خطبه ۲۸ #نهج_البلاغه، به همگان هشدار مى دهد و مى فرماید: «أَلا وَ إِنّى لَمْ أرَکَالْجَنَّةِ نامَ طالِبُها وَ لا کَالنَّارِ نامَ هارِبُها». (بدانید! من هرگز چیزى را مانند #بهشت ندیدم که طالبانش [این گونه] به #خواب فرو رفته باشند، و نه همانند آتشِ [وحشتناکِ] #دوزخ که فراریان از آن [این گونه] به خواب فرو روند).
🔹افرادى را دیده ایم که وقتى سفر کوچکى در پیش دارند که مختصر منافع مادى در آن است، شبانگاه خواب از چشمشان مى پرد و بیدار مى مانند و یا هنگامى که خطرى جزیى آنها را تهدید مى کند، خواب به چشمانشان فرو نمى رود؛ با این حال چگونه ممکن است که انسانِ طالبِ #بهشت در سراى جاودان باشد ـ نعمتى که بالاتر از آن تصور نمى شود، یا ترسانِ از آتش #دوزخ باشد، ـ درد و رنج جاودانى بى نظیرى که از آن رنجى برتر تصور نمى شود ـ ولى چنان به #خواب_غفلت فرو رود که گویى، خبرى نیست که نیست؟!
🔹این پدیده ممکن است از #ضعف_ایمان نسبت به جهان دیگر سرچشمه گیرد، و یا از غرق شدن در #منافع_زودگذر و زرق و برق دنیا؛ هر چه باشد #پدیده‌ای_دردناک و وحشت‌زا است. به هر حال، وظیفه رهبران الهى است که مردم را همواره از این خواب غفلت بیدار کنند و با تقویت مبانى ایمان و زدودن آثار خودباختگى در برابر سود و زیان زودگذر دنیا، آنان را به وظایف اصلى و اهداف بزرگى که در پیش دارند آشنا و آشناتر سازند.
🔹سپس #امام_علی (علیه السلام) به مسأله مهم دیگرى در همین رابطه اشاره کرده، مى فرماید: «أَلاَ وَ إِنَّهُ مَنْ لاَیَنْفَعُهُ الْحَقُّ، یَضُرُّهُ الْبَاطِلُ وَ مَنْ لایَسْتَقیمُ بِهِ الْهُدَى، یَجُرُّ بِهِ الضَّلاَلُ إِلَى الرَّدَى» (آگاه باشید! آنها که از #حقّ سود نگیرند، زیان #باطل دامنشان را خواهد گرفت، و آن کس که [انوار] #هدایت او را به راه راست نبرد، [ظلمتِ] #گمراهى او را به وادى هلاکت مى کشاند). هدف اميرالمؤمنين (عليه السلام) از بیان این جمله علاوه بر توجه دادن به یک اصل کلّى که در سرنوشت انسانها بیشترین اثر را دارد، این است که به مردم بفهماند اگر از دستورات او که هماهنگ با #حقّ و #عدالت است پیروى نکنند، در چنگال #ظلم و ستم گرفتار خواهند شد، و زیانِ باطل، تمام زندگى آنها را فرا خواهد گرفت، همان گونه که سرانجام نیز چنین شد.
📕پيام امام امير المومنين (ع)، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۵ش، ج ۲، ص ۱۸۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#غفلت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چرا خطبه های زیادی از امام علی (علیه السلام) در مذمّت «دنیا» ايراد شده است؟
🔹هر قدر در آمار #گناهان و برخوردهاى خشونت آميز اجتماعى بيشتر مطالعه كنيم، و هر اندازه پرونده هاى كيفرى و حقوقى را زيرورو كنيم، به عمق اين گفتار #پيغمبر_اكرم (ص) كه فرمود: «حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ»؛ (#دنياپرستى سرچشمه همه #گناهان است)، آشناتر ميشويم. جالب اينكه اين سخن را نه فقط پيامبر اسلام (ص) فرمود، بلكه از پيشوايان بزرگ ديگر همچون #امام_صادق و #امام_سجاد (ع) نيز نقل شده، و در حديثى نقل شده است كه #پيامبران_پيشين نيز روى اين مطلب تأكيد كردند. [۱]
🔹و اگر درست دقّت كنيم عمده ترين مظاهر #دنياپرستى را میتوان در سه چيز خلاصه كرد: #حُبّ_مال، #حُبّ_جاه و #حُبّ_شهوت. هيچ جامعه اى به #فساد كشيده نشد و هيچ #جنگى در عالم رخ نداد، مگر به علت يكى از اين سه چيز. بنابراين هرگاه بخواهيم #اصلاحات را در #جوامع_اسلامى شروع كنيم بايد از مبارزه با #دنياپرستى شروع كنيم. اين موضوع در جوامعى كه از حالت فقر، ناگهان به غنا میرسند ظهور و بروز بيشترى دارد، همچون جامعه اسلامى در قرون نخستين؛ زيرا قبل از بعثت #پيامبر_اكرم (ص) فقر شديدى همه مردمِ آن محيط را فرا گرفته بود، ولى فتوحات و غنايم ناگهان وضع را دگرگون ساخت، و اينجا بود كه #رقابتهای_مخرّب و #دنياپرستىِ لجام گسيخته دامانِ گروهى را گرفت و آن گروه را غرق #گناه ساخت.
🔹از همين رو جاى تعجّب نيست كه پيشواى بزرگ و آگاهى همچون #امام_علی (ع) براى دگرگون ساختن آن وضع نابسامان، #داغ‌ترين_خطبه‌ها را در مذمّت #دنيا و #دنياپرستان ايراد كند؛ دست مردم را بگيرد و به اعماق تاريخ انبياء پيشين ببرد و زندگى #پيامبر_اكرم (ص) و خودش را - كه در #نهايت_سادگى و #زهد بود - ارائه دهد تا #دنياپرستانِ آن محيط از #خوابِ_غفلت بيدار شوند و مسير خطرناكِ خود را تغيير دهند.
🔹براى نمونه در #عصر_عثمان [كه اموال زيادى به #بيت_المال اسلام رسيد و مى بايست صرف عمران و آبادى كشورهاى اسلامى و نجات محرومان مى شد] گروهى از #خويشاوندان و #اطرافيانِ او بر آن اموال دست انداختند، و هريك ثروت عجيبى براى خويش فراهم ساختند، كه مرحوم علّامه امينى در جلد هشتم كتاب شريف «الغدير» با عنوان «الكنوز المكنّزه ببركة الخليفة»؛ (گنج هاى عظيمى كه به بركت خليفه به وجود آمد) بخشى از آن را با آمار دقيق از منابع اهل سنّت نقل ميكند و عده زيادى همچون: #مروان، #طلحه، #زبير، #سعدبن‌ابى‌وقاص، #يعلى‌بن‌اميّه، #عبدالرحمن‌بن‌عوف، #زيدبن‌ثابت و كسانى ديگر را بر میشمرد كه هريك آلاف و الوفى از #بيت_المال را تصاحب كردند،
🔹از جمله مينويسد: «#زيدبن‌ثابت آن قدر شمش #طلا و #نقره از خود باقى گذاشت كه ورثه او آنها را با تيشه میشكستند و تقسيم ميكردند. #يعلى‌بن‌اميه پانصدهزار دينار از خود به ارث گذاشت و مزارع و باغات و منازل و مطالباتى نيز كه از مردم داشت به صدهزار دينار میرسيد (هر دينار يك مثقال طلاى مسكوك است)، و در مورد #عبدالرحمن‌بن‌عوف نوشته اند: هزار شتر و سه هزار گوسفند و يك صد اسب و مقدار زيادى زمين زراعتى از خود به يادگار گذاشت و امثال آنها كه با مراجعه به كتاب «الغدير»، آمار و همچنين مدارك آن روشن میشود». [۲]
🔹با اينحال، آيا بر پيشواى بزرگى همچون #امام_علی (ع) لازم نيست كه همچون يك طبيبِ آگاه دامن همّت به كمر زند و به درمان آن #جامعه_بيمار از طريق #تحقير_دنيا و #دنياپرستى و #دنياپرستان بپردازد؟ بنابراين جايى براى اين سؤال باقى نمیماند كه چرا #پيشواى_اسلام [اسلامى كه دين زندگى و پيشرفت و تمدّن است] اينگونه درباره دنيا سخن میگويد؟ امروز هم اگر بخواهيم جلوى #جنگها و #خونريزیها و تجارت سوداگران مرگ و خريد و فروش سلاحهاى مرگبار و تأسيس #مراكز_فساد و #تجاوز به مال و ناموس ديگران را بگيريم، راهى جز اين نيست كه #دنيا و #دنياپرستى آنچنان تحقير شود كه بصورت يك #ضد_ارزش درآيد و مردم به #زندگى_ساده [كه در حدّ كفاف است] قناعت كنند. اين سخن را با حديثى از #امام_صادق (ع) پايان ميدهيم كه فرمود: «تمام نيكیها در خانه اى نهاده شده و كليد آن خانه، #زهد در دنياست». [۳]
پی نوشت‌ها؛
[۱] كلينى در الكافی حديثى از #امام_سجاد (ع) نقل ميكند كه ريشه هاى هفت گانه #گناه در آن تشريح شده و در آخر آن آمده: «فَقَالَ الْأَنْبِيَاءُ وَ الْعُلَمَاءُ بَعْدَ مَعْرِفَةِ ذلِكَ: #حُبُّ_الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ».
[۲] الغدير فى الكتاب و السنه و الادب، امينى، عبدالحسين، مركز الغدير دراسات الاسلاميه قم ۱۴۱۶ق چ۱ ج۸ ص۳۹۸
[۳] الكافی همان ج۲ ص۱۲۸
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶ش چ اول ج ۶ ص ۲۵۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#دنیا #دنیاپرستی
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) در خطبه ۱۹۰ نهج البلاغه درباره احوال و حوادث عالَم «قبر» چه می فرماید؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در بخشی از خطبه ۱۹۰ #نهج_البلاغه به ذكر بخشى از حوادث تكان دهنده #مرگ و #قبر مى پردازد و مى فرمايد: «وَ قَبْلَ بُلُوغِ الْغَايَةِ مَا تَعْلَمُونَ مِنْ ضِيقِ الْاَرْمَاسِ، وَ شِدَّةِ الْاِبْلَاسِ، وَ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ، وَ رَوْعَاتِ الْفَزَعِ، وَ اخْتِلاَفِ الْاَضْلِاعِ، وَ اسْتِكَاكِ الْاَسْمَاعِ، وَ ظُلْمَةِ اللَّحْدِ، وَ خِيفَةِ الْوَعْدِ، وَ غَمِّ الضَّرِيحِ، وَ رَدْمِ الصَّفِيحِ».
🔹[ترجمه:] (و پيش از فرا رسيدن #قيامت، امورى است كه مى دانيد از جمله: #تنگى_قبرها، #شدت_غم و اندوه، ترس از #حوادث_قيامت، بيم و #وحشت پى‌درپى، در هم فرو رفتن استخوان ها [بر اثر فشار قبر]، كر شدن گوش ها، #تاريكى_لحد، ترس از وعده #عذاب، غم و اندوه تنگناى #گور و پوشانده شدن آن از سنگ ها [و سرانجام خفتن در زير خروارها سنگ و خاك]).
🔹با توجّه به اينكه #مرگ در نزد ما به معناى پايان همه چيز نيست و #روح بعد از آن، #هوشيار مى ماند، و بسيارى از مسائل بعد از #مرگ را لمس مى كند، قبرهای تنگ و تاريكى كه در مقايسه با خانه هاى وسيع و زيبا بسيار وحشت انگيز است، و نگرانى هاى مربوط به #فشار_قبر و وحشت از آينده، جدايى از دوستان و عزيزان و احساس تنهايى مطلق و متلاشى شدن اعضاى پيكر در زير خاك و در يك كلمه منتقل شدن از محيطى آرام و مرفه به #محيطى بسيار #وحشتناك، همه اينها امورى است كه فكر آن لرزه بر اندام مى اندازد و به همگان #هشدار مى دهد كه آماده براى چنين #سفر_پرخوف و خطرى بشوند.
🔹شايان توجّه است كه #امام_علی (عليه السلام) ضمن #ده‌تعبيرگويا و كوتاه و تكان دهنده، گويى همه چيز را در #مقابل_چشم مخاطبان در ارتباط با مسئله #مرگ و #قبر مجسم مى سازد؛ امورى كه همه بدون استثناء بايد در انتظار آن باشند و انديشه در آن، #انسان را از #خواب_غفلت، هر چند عميق باشد بيدار مى سازد، و به اصلاح برنامه هاى زندگيش وادار مى كند.
🔹شايد به همين دليل است كه در دستورات اسلامى آمده هنگامى كه ميّت را به سوى قبر مى بريد، قبل از رسيدن به #قبر، او را به زمين بگذاريد، اندكى صبر كنيد باز جلوتر ببريد و به زمين بگذاريد و اندكى صبر كنيد و به اين ترتيب او را براى ورود به جايگاه وحشتناكش آماده كنيد.
پی نوشت؛
[۱] علل الشرائع، ابن بابويه، كتابفروشى داورى، قم، ۱۳۸۵ش، چ اول، ج ۱، ص ۳۰۶
📕پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۷، ص ۳۰۱
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#مرگ #قيامت #غفلت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️هدف زندگی انسان
🔹مبدأ و نقطه آغاز تمام #انحرافات و #گمراهی‌ها و #محرومیت های معنوی انسان، عدم درک صحیح #فلسفه‌حیات‌انسان در این دنیا است. و اگر نداند یا فراموش کند که #خدای_متعال او را برای چه #آفریده و در این سرای به او #زندگی بخشیده و این همه #امکانات در اختیارش نهاده است، زمینه چالش های بعدی را فراهم می سازد. از دیدگاه #قرآن #هدف_نهایی و مقصد عالی زندگی و #خلقت_انسان، «#کمال و #قرب_الهی و آمادگی برای #حیات_اخروی و لقای الهی و #سعادت_جاودانی و وصول به مبدأ نور هستی» است؛
🔹همانگونه که جنین در رحم مادر، خود را برای زندگی کردن در دنیا کامل و آماده می‌کند، #انسان نیز باید خود را برای زندگی در #برزخ و #حیات_اخروی، کامل و آماده سازد. #قرآن_کریم در چندین آیه اولاً #زندگی_انسان را #هدف‌دار میداند: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً»؛ (آیا می‌پندارید که شما را #بیهوده آفریده‌ایم؟). و ثانیاً هدف نهایی #خلقت_انسان را #بازگشت به سوی خدا دانسته و فرموده است: «وَ أَنَّ إِلى رَبِّکَ الْمُنْتَهى»؛ «إِنَّ إِلى رَبِّکَ الرُّجْعى»؛ یعنی انتهای سیر #انسان، به سوی #پروردگار است.
🔹البته به دلیل اینکه پروردگار عالم #انسان را به واسطه #صفات_خود پرورش میدهد، و #ربوبیت او توسط صفات انجام می‌پذیرد؛ لذا میتوان گفت: هدف نهایی #زندگی_انسان، «نزدیک شدن یا آراسته شدن به #صفات_خداوند و دور شدن از #صفات_شیطان» است، و در این راستا نیز تعبیراتی همچون به #کمال رسیدن، #قرب به خدا، به خدا رسیدن، مظهر خدا شدن و به رنگ خدا درآمدن که در جای‌جای ادبیات دینی و آموزه های اخلاقی مطرح میشود، همه در نهایت به همین حقیقت - آراسته شدن به صفات و #کمالات_الهی و دور شدن از #صفات_شیطانی - بازمی‌گردد و خلاصه میشود.
🔹همچنین از #قرآن_کریم استفاده میشود که این #هدف، محقق و میسر نمی‌شود، مگر با عبودیت و #بندگی_خالصانه خدای متعال: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ»؛ (و جن و انسان را نیافریدم، جز آنکه مرا #بپرستند). «وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِیعْبُدُوا اللهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ»؛ (در حالی که #فرمان نیافته بودند، جز آنکه #خدا را #بپرستند، و #ایمان و #عبادت را برای او از هرگونه شرکی #خالص کنند، و #حق‌گرا باشند».
🔹پس اگر کسی به #آخرت و حیات پس از مرگ معتقد شد، و فهمید که #هدف‌نهایی‌زندگی، آراسته شدن به صفات و #کمالات_الهی و آمادگی برای سفر #آخرت و زندگی در عالم #برزخ و سپس #محشور_شدن در قیامت و رسیدن به #پاداش و #جزاست، و خود را در مسیر بندگی و #عبودیت حق‌تعالی قرار داد، چنین فردی به راستی از #خواب_غفلت بیدار شده است، آنگاه تمام زندگی‌اش به #درستی و در همین راستا #سامان می‌یابد، و از حیرت و #گمراهی و سرگشتگی نجات خواهد یافت، و به #آرامش_واقعی می‌رسد، ولی اگر چنین نشد، پایانی برای سرگشتگی و بی‌قراری انسان متصور نیست.
🔹بنابراین تنها کسانی که در مسیر عمل به #احکام_دین و حفظ #ارزشهای_اعتقادی و تخلق به صفات الهی و #فضایل_اخلاقی حرکت و تلاش می‌کنند، از منظر #دین و #اخلاق، فرد بیدار و #هشیار تلقی میشوند، و سایر مردمان که تلاش و کوشش آنان، تنها در محدوده پرورش تن و بهره‌مندی از #امور_مادی و وصول به منافع و مطامع و #لذت‌های_دنیوی و #مال و #مقام و شهرت خلاصه میشود و نسبت به #خودسازی_دینی و کمال انسانی و انجام #وظایف فردی و اجتماعی و عبادی و آماده شدن برای سفر آخرت بی‌توجه‌اند، در خواب #غفلت و بی‌خبری زندگی خود را سپری می‌نمایند.
منبع: پرسمان
#انسان #دین #بندگی #آخرت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️قیام امام حسین (علیه السلام) چه تأثیری بر بیداری و آگاهی جامعه اسلامی داشت؟
🔹#مسلمانان در #دوران_بنى‌امیّه عموماً، و در عصر حاکمیّت #معاویه و #یزید خصوصاً، #دشمن_شناس نبودند. آنها نمیدانستند که «بنى امیّه» جانشینان برحق رسول الله (ص) نیستند و #بنى‌امیّه دلسوز و حامى اسلام نمیباشند، و #جهل آنها به خاطر تقصیر و کوتاهى شان بود و لذا #جاهل_مقصّر بودند. آیا آنها نمى دانستند #بنى‌امیّه بازماندگان دوران #جاهلیّتند و کینه دیرینه اى از #اسلام دارند و هنوز خاطره تلخ کشته شدن عزیزانشان را در جنگ هاى بدر و احد و احزاب فراموش نکرده اند و درصدد انتقام آن خونها هستند،
🔹و از آنجا که پیامبر (ص) پیش بینى این روزها را مینمود، خلافت را بر #آل‌ابوسفیان حرام کرد. این مطلب در روایات متعدّد، از جمله گفتگوى #امام_حسین (ع) و مروان بن حکم منعکس شده است. شبى که امام حسین (ع) به دارالاماره مدینه خوانده شد و خبر مرگ #معاویه به آن حضرت ابلاغ گشت و از وى تقاضاى بیعت براى یزید شد و حضرت موافقت نکرد، فرداى آن شب #مروان، امام (ع) را در کوچه ملاقات کرد. خطاب به حضرت عرض کرد: یا اباعبدالله! من خیرخواه تو هستم و پیشنهادى برایت دارم که اگر بپذیرى به خیر و صلاح شماست!
🔹#امام فرمود: پیشنهادت چیست؟ عرض کرد: همانگونه که دیشب در مجلس ولیدبن‌عتبه گفتم، شما با یزید بیعت کنید که این کار به نفع دین و دنیاى شماست! #امام_حسین(ع) فرمود: «ما از آنِ خداییم و به سوى او باز میگردیم. هر زمان مسلمانان به فرمانروایى همچون #یزید‌بن‌معاویه گرفتار شوند باید فاتحه اسلام را خواند. بى شک از جدّم رسول خدا (ص) شنیدم که ميفرمود: «خلافت بر خاندان ابوسفیان #حرام است و اگر روزى #معاویه را بر بالاى منبر من دیدید او را بکشید» و مردم مدینه او را بر فراز منبر آن حضرت دیدند و نکشتند و در نتیجه خداوند آنها را مبتلا به #یزید_فاسق کرد». [۱]
🔹مروان با شنیدن این بیان کوبنده و مستدلِ #امام_حسین(ع) خاموش گشت و رفت. ابن ابى الحدید مینویسد: #معاویه دوستى داشت که هر روز به ملاقاتش میرفت و از رازداران معاویه و اصحاب سرّ او بود. او میگوید: «پس از شهادت #على(ع) و حسن مجتبى(ع) که #معاویه بر سرتاسر جهان اسلام مسلّط شده بود، به او گفتم: معاویه! تو به آنچه که خواستى رسیدى و اکنون حاکم بر تمام بلاد اسلام هستى، به بنى هاشم کمتر ظلم و ستم کن و دستور بده که دیگر بر فراز منابر على(ع) را سبّ و لعن نکنند. معاویه گفت: اشتباه مى کنى! باید چنان کنم که مسلمانان بر فراز مأذنه ها نام پیامبر (ص) را بر زبان نیاورند. آرى! زمانى آرام ميگيرم که نام #محمّد(ص) را از بالاى مأذنه ها به زیر بکشم «دفناً دفناً». [۲]
🔹عناد و #دشمنى_بنى‌امیّه مخصوصاً #یزید با اسلام، عناد و کینه اى ریشه اى و اساسى و غیرقابل جمع بود، ولى متأسّفانه در آن زمان گروه عظیمى از مسلمانان آنها را نمیشناختند. #یزید که معروف به #شرابخوارگى، آدم کشى، #هوسبازى و #فسق و فجور بود به مدینه حمله کرد و شمار زیادى از مردان و زنان آن شهر مقدّس را از دم تیغ گذراند، و سه روز آن شهر را بر سربازان خود مباح کرد، تا هر کارى بخواهند انجام دهند! #لشکریان_یزید به قتل و غارت پرداخته و کارهاى دیگرى که قلم از ذکر آن شرم دارد! [۳]
🔹هنگامى که عبدالله بن زبیر به خانه خدا پناهنده شد، #یزید نه به ابن زبیر رحم کرد و نه احترام #کعبه را نگهداشت و نه حال ساکنان مکّه را مراعات نمود، لذا دستور داد منجنیق ها را در اطراف مکّه نصب و #خانه_خدا را سنگباران کنند! [۴] در حالى که طبق احکام اسلامى هرکس به خانه خدا پناه ببرد در امان است؛ حتّى مجرمین. هرچند میتوان آب و غذا را بر مجرمین بست تا بر اثر فشار گرسنگى و تشنگى مجبور شوند از حرم امن الهى خارج گردند، و سپس در صورت اثبات جرم آنها را دستگیر و مجازات کنند. [۵]
🔹#امام_حسین(ع) براى بیدارى و #آگاهى_مردم قیام کرد، امّا آن قدر خواب آنها عمیق و #جهل و ناآگاهیشان ریشه دار بود که جز خون قلب امام و یاران وفادارش این آفت مهم را از مزرعه اسلام دور نساخت. مردم پس از شهادت #امام_حسین(ع) و همراهانش، و اسارت خاندان عصمت و طهارت و بر سر نیزه رفتن سرهاى مقدّس شهداى کربلا، از #خواب_غفلت بیدار شدند و قیام ها یکى پس از دیگرى شکل گرفت و بنى امیّه پس از واقعه کربلا روى خوش ندیدند، تا اینکه این خون هاى پاک منتهى به #سقوط_بنى‌امیّه و ریشه کن شدن این درخت ناپاک شد.
پی نوشت‌ها؛
[۱]لهوف ص۲۰؛ [۲] شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید ج۵ ص۱۳۰؛ [۳] شرح این جنایت بى سابقه غمبار را در کتاب عاشورا، ص۲۳۱ به بعد مطالعه فرمایید. [۴]همان؛ [۵] جواهرالکلام ج۲۰ ص۴۸-۴۶؛ و ج۴۱ ص۳۴۴و۳۴۵
📕اهداف قيام حسينى، ناصر مكارم شيرازى، مدرسه امام على بن ابیطالب، ص۷۵
منبع: وبسایت آیت الله مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_حسین
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) در خطبه ۲۲۳ نهج البلاغه، چه راهکاری برای بیداری از خواب غفلت و رهایی از گناهان ارائه می دهد؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در بخشی از خطبه ۲۲۳ #نهج_البلاغه مى فرمايد: «يَا أَيُّهَا الاِْنْسَانُ، مَا جَرَّأَكَ عَلَى ذَنْبِكَ، وَ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ، وَ مَا أَنَّسَكَ بِهَلَكَةِ نَفْسِكَ؟» (اى انسان! چه چيز تو را بر #گناهت جسور ساخته؟ و چه چيز تو را در مقابل #پروردگارت #مغرور كرده؟ و چه چيز تو را بر #هلاكت_خويش علاقه مند نموده است؟). اشاره به اينكه #غريزه #حبّ_ذات در انسان نيرومندترين غرائز است؛ #انسان به طور طبيعى خود را بيش از هر كس دوست دارد و هرگاه ببينيم كسى خنجر برداشته، بر سينه و بازو و پهلوى خود مى زند وحشت مى كنيم و با خود مى گوييم آيا گرفتار جنون شده است. مگر ممكن است انسان عاقل، علاقمند هلاكت خويش شود؟
🔹اگر #انسان كمترين علاقه اى به هلاكت خويش ندارد، پس چرا #گناه و غرورى كه مايه #هلاكت اوست را پذيرا مى شود؟! در ادامه سخن مى افزايد: «آيا درد تو درمان ندارد، يا از اين #خوابت بيدارى ای نيست؟ چرا آن گونه كه به ديگران رحم مى كنى به خودت #رحم نمى كنى؟!». سپس با ذكر مثالى اين حقيقت را روشن تر مى سازد و مى فرمايد: «چه بسا كسى را در دل آفتاب سوزان مى بينى، و در برابر حرارت آفتاب بر او سايه مى افكنى، يا بيمارى را مشاهده مى كنى كه درد جانكاهى بدن او را سخت آزرده، و از روى ترحّم بر او مى گريى [پس چرا درباره خود بى تفاوت هستى] چه چيز تو را بر اين #بيمارى‌ات شكيبا ساخته، و بر مصائب خود صبور كرده و از گريه بر خويشتن باز داشته است، در حالى كه هيچ چيز براى تو عزيزتر از #نفس_خودت نيست».
🔹اشاره به اينكه چرا انسان هايى را مى بينيم كه گرفتار تناقض در عمل و دوگانگى در قضاوت هستند، در برابر ناراحتى ديگران و بيمارى بيماران، سخت عكس العمل نشان مى دهند، و گاه سيلاب اشكشان فرو مى ريزد، در حالى كه #بيمارى_خودشان سخت‌تر و مصائبشان سنگين تر است و هيچگونه عكس العملى در برابر آن نشان نمى دهند. #امام_علی (عليه السلام) مى خواهد اين #غافلان_بی‌خبر، و اين #خفتگان_بى‌درد را با اين بيان منطقى و گويا از #خواب_غفلت بيدار كند و به #سرنوشت_خطرناكى كه در پيش رو دارد متوجّه سازد، شايد #توبه كنند و به سوى خدا بازگردند.
🔹در ادامه سخن مى افزايد: «وَ كَيْفَ لا يُوقِظُكَ خَوْفُ بَيَاتِ نِقْمَة، وَ قَدْ تَوَرَّطْتَ بِمَعَاصِيهِ مَدَارِجَ سَطَوَاتِهِ! فَتَدَاوَ مِنْ دَاءِ الْفَتْرَةِ فِی قَلْبِكَ بِعَزِيمَة، وَ مِنْ كَرَى الْغَفْلَةِ فِي نَاظِرِكَ بِيَقَظَة» (چگونه ترس از #بلاها و #عذاب هاى شبانه تو را بيدار نكرده، در حالى كه بر اثر #معاصى الهى هر روز، خود را به مرحله بالاترى از #خشم_خدا مى افكنى! حال كه چنين است بيمارى سستى دل خود را با داروى تصميم و #عزم_راسخ مداوا كن، و اين #خواب_غفلتى كه چشمت را فرو گرفته با بيدارى برطرف ساز). می‌دانيم براى #نجات و رهايى از خطر دو چيز لازم است: بيدارى و هوشيارى از يكسو و تصميم و عزم راسخ از سوى ديگر؛
🔹و #امیرالمؤمنین (عليه السلام) در اين عبارت كوتاه به هر دو اشاره فرموده است، و #بى‌خبران را هشدار مى دهد كه از #خواب_غفلت برخيزند و براى نجات خويش از چنگال #معاصى، كه آتش خشم و #غضب_الهى را بر مى افروزد، تا وقت نگذشته است تصميم بگيرند. تعبير به «بَيَاتِ نِقْمَة» (عذاب شبانه) براى اين است كه #بلاهايى كه در شب نازل مى شود، قربانى زيادترى مى گيرد؛ زلزله ها، سيلاب ها و طوفان هايى كه در شب رخ مى دهد، هنگامى كه مردم در خوابند و هيچ گونه دفاعى از خود ندارند.
🔹#قرآن_مجيد مى فرمايد: «أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتاً وَ هُمْ نَائِمُونَ - أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحىً وَ هُمْ يَلْعَبُونَ» [۱] (آيا اهل شهرها و آبادی‌ها از اين ايمنند كه #عذاب ما #شبانه به سراغ آنها بيايد، در حالى كه در #خواب باشند؟ آيا اهل شهرها و آبادی‌ها از اين ايمنند كه عذاب ما هنگامه روز به سراغشان بيايد در حالى كه سرگرم بازى هستند؟). سپس در پايان اين فقره میفرمايد: «وَ كُنْ للهِ مُطِيعاً، وَ بِذِكْرِهِ آنِساً» ([بنابراين بيدار باش] و مطيع خداوند شو و با ياد او انس گير).
📕پيام امام اميرالمومنين (عليه السلام)، مكارم شيرازى، ناصر، ج ۸، ص۳۷۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم (بخش آئین رحمت)
#غفلت #گناه #توبه
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد