eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
271 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
849 ویدیو
4 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (برادر خانم حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
حی علی خیر العمل رو کنید به سوی کریم...😭 ▪️زمینه| (ع) 🎙محمدحسین پویانفر @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | همین اختلافات مرز بین شیعه و سُنی شده بود و من میخواستم او هم کنار من در این سمت باشد که با کلامی غرق محبت تمنا کردم: "خُب من دلم میخواد همین اختلاف کوچولو هم حل شه!" و همانطور که کمرم را کشیده بودم تا قدری قرار بگیرد، با آخرین رمقی که برایم مانده بود، نبرد اعتقادی ام را آغاز کردم: "بیا از اعتقاد به خلفای اسلام شروع کنیم..." و هنوز قدمی پیش نرفته بودم، که درد وحشتناکی در دل و کمرم پیچید و نتوانستم را تمام کنم که ناله ام زیر لب، خفه شد. با هر دو دست کمرم را گرفته و دیگر نمیتوانستم به خودم بدهم و فقط دهانم از شدت درد باز مانده بود. مجید از این ناگهانی ام، وحشتزده به سمتم آمد و میخواست کاری کند. تمام بدنم از درد رعشه میکشید. تا به حال درد سختی را نکرده و مجید بیشتر از من ترسیده بود و نمیدانست چه کند که دمپایی اش را پوشید تا کمکی بیاورد و هنوز چند قدمی روی ماسه ها ندویده بود که دردم قدری قرار گرفت و با ناله ضعیفم صدایش کردم: "مجید! نمیخواد بری. بیا، بهتر شدم." و شاید این تجربه جدیدی بود که باید در اواخر ماه هفتم تحملش میکردم و تحملش چقدر سخت بود که پیشانی ام از شدت ، خیس عرق شده و نفسم بند آمده بود. مجید دیگر دمپایی اش را در نیاورد، کنار زیرانداز روی مقابلم زانو زد و با نگرانی پرسید: "بهتری الهه؟" سرم را به تأیید تکان دادم که دیگر توانی برای حرف زدن نداشتم و مجید که از دیدن این حال ، به وحشت افتاده بود، با خشمی تشر زد: "از بس خودت رو اذیت میکنی! تو رو خدا تا به دنیا اومدن این بچه، به هیچی فکر نکن! به خودت کن الهه!" با پشت دستم، صورت خیس از را پاک کردم و با صدای ضعیفم پاسخ دادم: "فکر کنم زیاد نشستم، کمرم خشک شد." کمکم کرد تا از جا شوم و همین که سرِ پا ایستادم، سرم رفت که با دست دیگرم شانه مجید را گرفتم تا زمین نخورم. حال سخت و بود تا بلاخره به خانه رسیدیم و روی دراز کشیدم. مجید غمزده کنار تختم نشسته و نمیدانست چه کند تا حالم جا بیاید و به هیچ بانویی نداشتیم تا برایم تجویزی کند و من همانطور که به پهلو دراز کشیده بودم، رو به مجید زمزمه کردم: "ای کاش الان مامانم اینجا بود!" که در این شرایط سخت و ، محتاج حضور مادرم یا حداقل دیگر بودم و در این کنج غربت، مجید همه کس من بود. دستم را گرفت و پیش از آنکه به زبان بیاید، گرمای محبتش را از حرارت انگشتانش احساس کردم که با لبخندی دلداری ام داد: "قربونت بشم الهه جان! نخور! ما خدا رو داریم!" و این هم هنوز از تاوانی بود که باید به بهای عشق مجید به تشیع میدادم و به قدری عزیز بود که با این همه سختی باز هم خم به ابرو نیاورم، ولی نمیتوانستم سوز بی وفایی خانواده ام را فراموش کنم و نه تنها از سر و کمر درد که از این همه بی کسی، در بستری از غم غربت به رفتم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | چشمانم مات صفحه سقفی داروخانه مانده و گوشم به اخباری بود که از جولان بیش از پیش تروریستهای در عراق خبر میداد. انفجار خودروی شده، عملیاتهای انتحاری و کشتار جمعی مسلمان در عراق، اخبار جدیدی نبود و پس از اشغال این کشور توسط آمریکا، هر روزه عراقیها شده بود، ولی ظاهراً شیاطین آمریکایی و تکفیری قصد کرده بودند را هم به خاک مصیبت سوریه بنشانند که این روزها تروریستهای داعش جان تازه ای گرفته و هوای حکومت بر عراق به سرشان زده بود. با این همه، خودم لبریز درد بود و نمی توانستم به تماشای مسلمان دیگری بنشینم که تکیه ام را به صندلی داروخانه داده و خسته از صف طولانی داروخانه که مدتی میشد را معطل کرده بود، چشمانم را بستم و باز هم صدای گوینده اخبار مثل پُتک در سرم میکوبید. بلاخره آوار و غصه و این همه فشار کار خودش را کرده و ضعف جسمانی هم به کمکش آمده بود تا کارم به جایی برسد که امروز پس از معاینه داد که اگر مراقب نباشم، کودکم پیش از موعد مقرر به دنیا می آید و همه شدیدم نشانی از همین زایمان بی موقع بود که میتوانست سلامتی را به خطر بیندازد. باید کاملاً استراحت میکردم و اجازه نمیدادم هیچ بر من غلبه کند و مگر که انگار از روزی که مادرم به بستر افتاد، خانه آرامش من هم شد. باز کمردردم شدت گرفته و شاید از بوی مواد آرایشی داروخانه حالت گرفته بودم که به سختی از جایم بلند شدم، با قدمهای سنگین و بی رمقم از میان گذشتم و از در شیشه ای داروخانه بیرون رفتم بلکه هوای اردیبهشت ماه، نفسم را بالا بیاورد. هر چند هوای این ماه هم حسابی داغ و پُر حرارت شده و انگار میخواست آماده تابستان بندر شود که اینچنین با تیغ آفتاب به جان شهر افتاده بود. پیاده رو، تکیه به شیشه داروخانه ایستاده بودم که بلاخره مجید با پاکت داروهایم آمد و تاکسی گرفت تا زودتر مرا به خانه برساند. او هم بود ولی به روی خودش نمی آورد که چقدر حال من و دخترمان شده و میکرد با شیرین زبانی اش آرامم کند. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💌 به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت و همچنین سالروز ولادت در ۳۱ شهریورماه؛ مجلس گرامیداشتی در قطعه ۴۰ شهدا بهشت زهرا (س) تهران برقرار است. زمان : پنجشنبه ۱۴۰۰.۰۶.۲۵، ساعت ۱۸ الی اذان مغرب و عشاء التماس دعا🌹 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🥀🍃 در راه دفاع از حرم عشق چه خوابست... عاشق بدهد مثل تو صد بار سرش را... طیبه عباسی🖌 (ع) 🥀 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعادارم🌹🌱 شبتون شهدایے🏴☕️🍪
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
🌿 ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﻗﺪﻡ ﺗﻮﺳﺖ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺎﯾﻪ ﻧﺸﯿﻦ ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺣﺴﯿﻦ‏(ﻉ) ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺑﺴﺖ ﻣﺮﮐﺰ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻧﻮﮎ ﻗﻠﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ‏) سید رضا موید🖌 عکس از: خضیر فضاله📸 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
😔خیلی سخت است کسی که مدام در حال بدو بدو بوده و نمی توانسته یکجا بنشیند بخواهد روی تخت بماند. 🔹مدام زمان می گذشت و من می دانستم که حالشان دارد بدتر می شود. ایشان می گفت که حالم دارد بهتر می شود اما معلوم بود و رنگ صورتشان همه چیز را نشان می داد... 🕊 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💢آقامحمدها قبل از گلوله، فحش می‌خورند 📍محمدِ گاندو شهید نشد اما آقامحمدهای واقعی ۳بار ترور میشوند و ۱بار شهید 📍یک بار با دسیسه‌ی منافقان داخلی 📍یک بار با سادگیِ خودی‌های بی‌بصیرت 📍یک بار با گلوله‌ی مستقیم استکبار 🔴آقامحمدها قبل از گلوله، فحش میخورند؛ قدر آقامحمدهایمان را بدانیم. جواد نیکی ملکی📝 📲 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | از تاکسی که پیاده شدیم، دیگر نتوانستم خودم را کنم که در خلوت کوچه دلم ترکید و با لحنی بغض زمزمه کردم: "من خیلی حوریه رو اذیت کردم! خیلی عذابش دادم ! بچه ام خیلی صدمه خورد!" و تنها خدا میداند چقدر بودم و دلم میلرزید که مبادا دخترم دچار شود که اشکم جاری شد و در برابر سکوت غمگینش پرسیدم: "مجید! یعنی بچه ام شده؟" همانطور که همپای قدمهای کوتاهم می آمد، به سمتم صورت و پاسخ دلشوره ام را به داد: "الهه جان! چیزی نشده که انقدر میخوری؟ دکتر فقط گفت باید بیشتر مراقب باشی، همین! از امروز دیگه به هیچی فکر نمیکنی، هیچی رو نمیخوری، فقط استراحت میکنی تا حالت بهتر شه!" ولی آنچنان به جانم افتاده بود که به این سادگی نمیگرفتم و باز خودم را سرزنش میکردم: "من که نمیخواستم شه! من که نمیخواستم بچه ام انقدر غصه بخوره! دست نبود!" و او طاقت نداشت به این حالم بنشیند که با لبخند مهربانش به میان حرفم آمد: "الانم چیزی نشده عزیزم! فقط هوس کرده زودتر بیاد! فکر کنم حوصله اش سر رفته!" و خندید بلکه صورت من هم به خنده ای باز شود، ولی قلب طوری برای سلامت کودکم به تپش افتاده بود که دیگر حالی برای خندیدن نداشتم. از چشمان بیرنگ و صورت گرفته هم پیدا بود که تا چه اندازه دلش برای همسر و دخترش میلرزد و باز مثل همیشه دردهای مانده بر دلش را از من پنهان میکرد. چند قدمی تا سر خودمان مانده بود که پسر همسایه همانطور که با توپ پلاستیکی اش بازی میکرد، به سمتمان دوید و با شور و همیشگی اش کرد. صورت تپل و سبزه اش زیر تابش آفتاب شده و از لای موهای کوتاه و مشکی اش، عرق پایین میرفت. با حالتی مردانه با مجید داد و شبیه آدم بزرگها حال و احوال کرد. سپس به سمت من و با خوش زبانی مژده داد: "الهه خانم! اومده، دمِ در منتظره!" و با بادی که به گلویش انداخته بود، ادامه داد: "من گفتم بیاید خونه ما تا آقا اینا بیان، ولی قبول نکرد!" مجید دستی به سرش و با خوشرویی جواب میهمان نوازی اش را داد: "دمت گرم علی جان!" و او با گفتن "چاکریم!" دوباره توپش را به زمین زد و بازی شد. مجید داروها را از این دست به آن دستش داد و زیر گوشم زمزمه کرد: "الهه جان! غصه نخور! اگه میخوای همه چی به بگذره، سعی کن از همین الان دیگه غصه نخوری! فقط !" و من نمیخواستم عبدالله اشکهایم را ببیند که با گوشه چادرم صورت را پاک کردم و نفس عمیقی کشیدم تا کمی آرام شوم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
اللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى🤲 الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى الصِّدّیقِ الشَّهیدِ✨ صَلاةً کَثیرَةً تامَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیائِکَ دل را مقیم درگه جانان نوشته‌اند زیرا غمت به سینه سوزان نوشته‌اند 🌷به یاد محب و محبوب (ع)، @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌱 "فَادْخُلِي فِي عِبَادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي" پس در زمره‌ى بندگان من درآى و به بهشت من داخل شو... سوره فجر🌿 🌷 🌟 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعا دارم🌹🌱 شبتون امام رضایے🍧✨
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
🌿 صلی الله علیک یا مظلوم یا ذبیح العطشان شیر مادر خوردم و بابای من روضه گرفت رحم کن بر اشک های مادر و بابا، حسین هر کجا هستم کنارم باش ای مولای من لحظه ای ترکم مکن من میشوم تنها، حسین یونس وصالی🖌 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌿 حاجی هیچ‌وقت فرصت شرکت در پیاده‌روی را از دست نمی‌داد، ولی وقتی امکان سفرش به سوریه فراهم شد، هزینه حضور چند نفر از نیازمندان را که حسرت شرکت در این مراسم را داشتند، پرداخت کرد تا از طرف او نایب‌الزیاره باشند. @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
💠 | من نمیخواستم عبدالله اشکهایم را که با گوشه چادرم صورت را پاک کردم و نفس عمیقی کشیدم تا کمی آرام شوم. عبدالله به تیر چراغ برق تکیه زده بود و همین که چشمش به ما افتاد، خندید و به سمتمان آمد. هر چند سعی میکردم به رویش ، ولی باز هم نتوانستم اندوه نگاهم را مخفی کنم که به صورتم خیره شد و پرسید: "چی شده الهه؟" مجید در را باز کرد و برای آنکه از مخمصه نگرانی عبدالله خلاصم کند، کرد تا وارد شویم و خودش پاسخ داد: "چیزی نیس! یه خورده خسته شده!" وارد اتاق که شدیم، از عبدالله عذرخواهی کردم و روی کاناپه دراز کشیدم که از امروز باید استراحت میکردم و او هم روی مقابلم نشست که با دلخوری طعنه زدم: "چه عجب! یه سری به ما زدی! گفتم شاید تو هم دور ما رو کشیدی!" و شاید عقده ای که از وضعیت بارداری ام به دلم مانده بود، اجازه نداد دلخوری این مدت را پنهان کنم که رنجیده کرد و با صدایی گرفته پاسخ داد: "گرفتار بودم." و همین جمله کافی بود تا به جای و دلگیری با دلواپسی سؤال کنم: "چیزی شده؟" نفس عمیقی و تا خواست جوابی بدهد، بیشتر به افتادم و با همه عذابی که از دست پدر کشیده بودم، حالش پرسیدم: "بابا طوریش شده؟" که از شنیدن نام پدر، پوزخندی زد و داد: "بابا از همیشه بهتره! فقط تو اون تو و مجید مزاحمش بودین که شما هم رفتین و الان داره با کیف دنیا رو میکنه!" سپس به دقیق شد و با کینه ای که از به دلش مانده بود، سؤال کرد: "خبر داری بابا سند خونه رو به اسم زده؟" از شنیدن این خبر از درد تیر کشید و تا خواستم حرفی بزنم، مجید با سینی قدم به اتاق گذاشت و میخواست بحث را عوض کند که از عبدالله پرسید: "چی کار میکنی؟ ما رو ، خوش میگذره؟" ولی ذهن من از حماقتی که پدرم شده بود، تا مرز جنون پیش رفته بود که با عصبانیت به میان حرف آمدم: "یعنی چی عبدالله؟!!! یعنی اون خونه رو دو دستی تقدیم کرد؟!!!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | مجید به سمتم چرخید و با مهربانی داد: "الهه جان! مگه قرار نشد دیگه به فکر نکنی؟ دوباره که داری میخوری!" و در برابر نگاه بیتابم که به خاطر سرمایه خانوادگیمان به تپش افتاده بود، با حالتی منطقی ادامه داد: "مگه قبلا ً غیر از این بود؟ قبلش هم همه زندگی بابا مال اون بود. حالا فقط رسمی شد." و عبدالله هم پشتش را گرفت: "راست میگه الهه جان! از روزی که با این جماعت شریک شد، همه زندگی اش رو باخت! تو این در عوض بار خرمای اون همه نخلستون بهش چی دادن؟ فقط یه وعده سر خرمن که مثلاً دارن براش تو دوحه میسازن! حتی همون ماشینی هم که بهش دادن، هیچ سند و مدرکی نداره که واقعاً به اسم باباباشه! فقط یه ماشین دادن دستش که دلش خوش باشه!" ولی دل من قرار نمیگرفت که انگار همه غمخواری های مادرم برای شده بودم که دوباره سؤال کردم: "یعنی شماها هیچ مخالفتی نکردین؟ ابراهیم و محمد هیچ کاری نکردن؟" مجید از اینکه دست بردار نبودم، نگاه را به زمین دوخته و هیچ نمیگفت که عبدالله با حالتی عصبی خندید و پاسخ را به جمله تلخی داد: "دلت خوشه الهه! یه جوری از بابا ترسیدن که جرأت ندارن نفس بکشن! به خصوص بعد از اینکه تو رو از خونه بیرون کرد، شدن غلام حلقه به بابا. چون میدونن اگه یک کلمه کنن، از کار بیکار میشن. محمد میگفت الان فقط از سهم خونه شدیم، ولی اگه حرفی بزنیم، از سهم نخلستونها هم محروم میشیم. آخه بابا کرده که اگه حرفی بزنن، از ارث میکنه! ابراهیم فقط دعا میکنه که بابا سند نخلستونها رو به اسم نزنه!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 باز آینه و آب و سینیِ چای و نبات باز پنج شنبه و یاد شهدا با صلوات 🌷مزار مطهر و در قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
به یاد همگی شما دوستان هستم.
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
🌿 سلام بر کشته اشک‌ها دل مردان خدا راست ز تو نور حیات، یا قتیل العبرات شده محکم ز مناجات تو ارکان صلات، یا قتیل العبرات بابی انت و امی گل گلزار رسول، راحت جان بتول مرتضی سیرت و صورت حسن و حمزه صفات، یا قتیل العبرات عباس خوش عمل🖌 عکس از: خضیر فضال📸 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌷حاج محمد بسیاری از اوقات عبا و عمامه نمی‌گذاشت که بتواند در هر جایی راحت‌تر خدمت کند. حاجی خوب آشپزی می‌کرد. 👌وقتی می‌شنید هیئتی آشپز ندارد، می‌گفت من غذای هیئت را می‌پزم. می‌گفتیم حاجی شما روحانی هستی، نباید پای دیگ بایستی. 🏴می‌گفت در مجلس عزای سیدالشهدا (ع) هر خدمتی افتخار است. بعد لباسش را درمی‌آورد و با خنده می‌گفت عمامه و عبا را هم درمی آورم که دیگران ناراحت نباشند.‌ (پدرخانم حاج محمد) @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊