eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
💫🌸💫🌸💫🌸💫🌸💫 🌸💫 💫 ✅ (عج) بعد از به چه زباني صحبت ميكنند؟ 💠در پاسخ اين سؤال به دو نكته بايد توجّه كرد: 🔷اوّلا، (عج) براساس ، قادر به است. مباحثه و محاجّه‏ ى (ع) با سران علماى اديان و مذاهب مختلف، مؤيّد اين مطلب است؛ زيرا (ع) با جاثليق به زبان خودش و با هربذ اكبر به زبان او و با نسناس رومى به زبان خودش و ... صحبت كردند[۱] و همين مطلب باعث رسوايى مأمون عباسى گرديد. ، در مقابل است كه آنرا در راستاي مقام  و عليهم السلام به ايشان مينمايد. 🔷از طرف ديگر، می‏دانيم كه عليهم السّلام از و در يكى از ، حكايت از وجود همان كمال در است. از اين جهت، (عج) كه است، قهرا، توانايى و به هر زبانى را خواهند داشت. در روايت می‏فرمايد: (عج) بعد از معرفى خود براى مردم، به خواندن كتب آسمانى میپردازد.[۲] 🔷ثانيّا (عج) از و براى پيشبرد خويش استفاده خواهند كرد و لذا میتوان گفت، اگرچه زبان رسمى (عج) عربى كه همان زبان قرآن است خواهد بود، امّا اين زبان، در آن واحد، به وسيله ‏ى دستگاه ‏هاى ترجمه يا مترجمان، به زبان ‏هاى مختلف مردم دنيا، ترجمه خواهد شد و در نتيجه، ‏ى_اقوام_و_ملل، خواهند بود. 🔺پي نوشت:  [۱] بحارالانوار، ج ۴۹، ص ۱۷۵ [۲] همان، ج ۵۳، ص ۹ امام مهدي (عج)، رسول رضوي. ∆منبع مطلب: وبسایت انوار طاها @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️از قربانی کردن حیوان درون تا پرواز به ملکوت اعلی (بخش اول) 🔹در آیین و فرهنگ وحیانی همواره خدای متعال، برای هدایت و سعادت جامعه بشری، افرادی را به عنوان و الگو در پیش روی آحاد مردم قرار داده است، تا اینکه با اقتدا به این افراد، انسان بتواند پله های کمال و سعادت را طی نمایند. در میان و اولیای الهی، پیامبری والا مقام به نام (ع) وجود دارد که سبک‌ زندگی‌ او چراغ راهی برای فتح قله های خوشبختی است. جایگاه و اهمیت سبک زندگی (ع) تا به جایی است که خدای متعال در فرهنگ قرآن قریب به ۶۹ بار به نیکی از او یاد کرده است. 🔹تنها در گوشه ای از این آیات رحمانی، خدای متعال اینچنین او را به عنوان و اسوه مردم معرفی می فرماید: «قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی‏ إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ؛ [ممتحنه، ۴] قطعاً براى شما در [پیروى از] و کسانى که با اویند سرمشقى نیکوست‏». با اندکی دقت و تأمل در آیات رحمانی، متوجه عنایت‌ خاص‌ قرآن‌ کریم به سبک زندگی (ع) می‌ شویم؛ سبک زندگی که دارای شاخص و فاکتورهای اخلاقی ویژه ای است و درس ها و آموزه‌ های زیبایی برای غلبه بر شیطان درون و هوای نفس را در پیش افراد قرار می دهد.   💠«عید قربان» جشن رهایی انسان از وسوسه شیطان 🔹  یکی از مهم‌ترین و بارزترین اسناد و مدارکی است که گواه بر عظمت و بزرگی (ع) است. در واقع ، رزمگاه و میدان نبرد ابراهیم نبی (ع) با و هوای نفس است که پیام ها و درس های فراوانی را برای جامعه بشریت به دنبال دارد. در اهمیت و ارزش این عید بزرگ و قربانی کردن، در منابع روایی نکات طلایی و زیبایی به یادگار مانده است، ولی آنچه در این مهم از همه بیشتر اهمیت دارد، قربانی کردن هوای نفس است، که فاکتورهای خاص خود را می طلبد که در ادامه به برخی از این موارد اشاره خواهیم داشت. 1⃣انقیاد، اطاعت پذیری و تواضع در برابر خدا 🔹در سبک زندگی (ع) مدال های زرین تربیتی، اخلاقی، عرفانی و اعتقادی فراوانی وجود دارد، که هر یک از آنها به نوبه خود از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است، ولی با این وجود، یکی از برجسته ترین و پراهمیت‌ ترین درسهای سبک زندگی حضرت ابراهیم (ع) انقیاد و در برابر امر الهی است. اگر اندکی در حال و روز زندگی خودمان دقت و تأمل نماییم، متوجه می شویم در بسیاری از موارد در تقابل میان انتخاب خود و امر الهی به دنبال راهکاری می گردیم که فرمان الهی را با توجیه و بهانه تراشی دور بزنیم و از انجام آن سر باز بزنیم. این رویه نامیمون و دردسر ساز نوعاً در تمام عمر ما جریان دارد. علت و منشأ این گرفتاری نیز چیزی جز هوای نفس و تمایلات شیطانی نیست. این در حالی است که اگر زندگی حضرت ابراهیم (ع) را مورد مطالعه قرار دهیم متوجه خواهیم شد که او معلم و استاد اعظم مبارزه با هوای نفس و خواهش های شیطانی است. 🔹بزرگترین مصداق این سخن را می توان در قربانگاه اسماعیل (ع) مشاهده کرد. امتحان سخت و پیچیده ای که موجب سربلندی و سرافرازی حضرت ابراهیم (ع) شد. سختی و پیچیدگی این امتحان از دو جنبه قابل ملاحظه است. جنبه اول: مهر عمیق پدری که می تواند دست هر پدری را در اجرای حکم الهی بلغزاند؛ و نکته دوم اینکه: ابراهیم (ع) مأمور شده بود، فرزندی را ذبح کند که سالیان متمادی از وجود او محروم بود و همواره برای داشتن فرزندی نیک به درگاه الهی دست به دعا بر می داشت. «رَبِّ هَبْ لی‏ مِنَ الصَّالِحینَ، فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلیمٍ؛ [صافات، ۱۰۰ و ۱۰۱] اى پروردگار من! مرا [فرزندى‏] از شایستگان بخش»؛ پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم.‏» انقیاد و اطاعت پذیری (ع) در برابر خدا و پیروی نکردن از وسوسه شیطان موجب شده است که خدای متعال این چنین شاخص اخلاقی او را به همه انسانها معرفی نماید: «وَ لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِماً؛ [آل عمران، ۶۷] بلکه حق‏ گرایى فرمانبردار بود». ... منبع: وبسایت‌ راسخون @tabyinchannel
⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️ 🌹 ⭕️مشخصات امام زمان - ویژگی های امام زمان عجل الله تعالی فرجه (بخش چهارم و پایانی) 🔸 (عج) دارای چه خصایص و ویژگی هایی است که او را متمایز و برتر میکند؟ آیا این خصوصیات، منحصر در آن حضرت است یا دیگر اولیا و پیامبران نیز در آنها با او مشترک هستند؟! بر اساس منابع معتبر روایى و تاریخ، (عج) خصوصیات و خصالى برجسته و والایى دارد که در بعضى از آنها منحصر به فرد بى همتاست و یا جامع همه ویژگى ها و خصایص است که دیگر اولیا و انبیا دارنده بعضى از آنها بودند. 8⃣میراث دار پیامبران 🔹براساس روایات، و ودایع و ، (عج) است؛ یعنى او است و خداوند معجزات انبیاء را در اختیار ایشان نهاده است. وجود میراث پیامبران در نزد (عج)، بیانگر این است آن‌حضرت، جامع صفات و خصوصیات آنان بوده و دارنده وسایل و لوازم منحصر به فرد ایشان است؛ براى نمونه: ۱) تابوت حضرت آدم (ع): (عج) آن را از دریاچه طبریه بیرون مى آورد؛ بطورى که نه پوسیده و نه متغیّر گشته است. [بحار، ج۵۲، ص۳۵۱، ح۹۱۰۴]. ۲) عصاى حضرت موسى (ع): آن را از دریاچه طبریه - و در روایتى از غار انطاکیه - بیرون مى آورد و با آن چنان میکند که موسى (ع) با فرعون کرد. ۳) حجر حضرت موسى (ع): سنگى است که آن را از مکّه به همراه خواهد داشت و تا کوفه، به هرجا که بزند، چشمه اى از آب ظاهر شود. اصحاب او بنوشند، هرکس تشنه باشد، سیراب و هر که گرسنه باشد، سیر گردد. [همان، ج۵۲، ص۲۲۴، ح۳۷] 🔹۴) همه کتب آسمانی نزد حضرت: (عج) تورات و سایر کتب آسمانى دیگر را از غارى که در انطاکیه هست بیرون آورده، و بین اهل تورات به تورات، و بین اهل انجیل به انجیل، و بین اهل زبور به زبور، و بین اهل فرقان به فرقان حکم خواهد فرمود... [علل الشرایع، ج۱، ص۱۶۱]. ۵) پیراهن حضرت یوسف (ع): جبرئیل (ع) این پیراهن را هنگامى که ابراهیم (ع) را در آتش افکندند، بر تن او کرد. پس آن را بازوبند ساخت و به بازوى اسحاق (ع) بست و اسحاق به یعقوب (ع) و یعقوب به یوسف (ع)... سپس در دست (عج) خواهد بود. [بحار، ج۱۷، ص۱۴۷، ج۳۰]. ۶) انگشتر سلیمان (ع): (عج)، این انگشتر را همراه خود دارد. وقتى آن را در دست میکند، جن و طیور بر دور او جمع میشوند. [مهدى منتظر، ص۴۶ به نقل از سؤال از امام مهدى در روایات، ص ۴۵و۴۶]. 🔹۷) پیراهن و آثار رسول اکرم (ص): یعقوب بن شعیب از امام صادق (ع) روایت کرده است: «آیا پیراهن (عج) را - که هنگام قیام میپوشد - نشانت ندهم؟ عرض کردم: چرا؛ پس آن‌حضرت جعبه اى را خواست و آن را گشود و آن پیراهن کرباسى را بیرون آورد؛ سپس آن را باز کرد که ناگهان دیدم در آستین چپ آن، آثار خون مشاهده میشود، فرمود: «این پیراهن پیامبر (ص) است؛ در روزى که دندانهاى پیشین آنحضرت ضربه دید». آن پیراهن خونى را بوسیدم و بر صورت خویش نهادم. سپس امام (ع) آن را در هم پیچید و برداشت». [الغیبة النعمانى، ص۳۵۰، ج۴۲] علاوه بر اینها، حضرت آثار دیگرى از پیامبر (ص) را به همراه دارد؛ چون بیرقى که جبرئیل (ع) در روز بدر برای پیامبر اکرم (ص) آورد، عمامه سحاب، زره، انگشتر، عصا، اسب، عهدنامه پیامبر (ص) و... امام صادق (ع) در تأیید میراث برى امام زمان (عج) از پیامبر اکرم (ص) میفرماید: «تراث رسول خدا، به (عج) میرسد»؛ یکى از یاران پرسید: تراث چیست؟ فرمود: «شمشیر، زره، عمّامه، لباس بُرد، شلاق، اسب، زین و آلات جنگى رسول خدا». [بحار، ج۵۴، ص۲۴۲] همچنین مصحف و ذوالفقار امیرالمؤمنین (ع) نیز نزد امام مهدی (عج) می‌باشد. منبع: پرسمان @tabyinchannel
⭕️قدرت کمال است، اما... 🔹یک نکته‌ای که هست که هم برای عزیزان سپاه ما و هم برای سایر قوای مسلحه ما و هم برای همه کس مفید است و وضع دنیا را هم با این نکته می‌شود سنجید، این است که اگر چنانچه به دست برسد خطر دارد. قدرت خودش یک است. خدای تبارک و تعالی قادر است، لکن چنانچه قدرت به دست اشخاص فاسد برسد، همین کمال را به فساد می‌کشانند. 🔹دنیا امروز گرفتار این است که در دست اشخاصی است که از انسانیت بهره ندارند. ، قدرت‌های بزرگ جز به فکر اضافه کردن قدرت خودشان و پایمال کردن مظلومان هیچ فکری ندارند. آنهایی هم که پیوسته به آنها هستند، آنها هم چون سنخ ذاتشان همان است نظیر آنها عمل می‌کنند. قدرت اگر در دست انسان کامل باشد، کمال برای ملت‌ها ایجاد می‌کند. اگر در دست باشد، باشد باعث می‌شود که سلامت در جهان تحقق پیدا کند، کمال در جهان تحقق پیدا بکند. و چنانچه در دست زورمندانی باشد که عاقل نیستند، مهذب نیستند مصیبت بارمی آورد. 📕صحیفه امام، ج ۱۸، ص ۲۰۶ منبع: وبسایت روح الله (ره) @tabyinchannel
⭕️وجود عصمت در غیر انبیاء و اولیاء 🔸پرسش: آیا صحیح است که در مورد کسانی غیر از انبیاء و ائمه علیهم‌ السلام مانند سیده حوراء، حضرت زینب سلام‌ الله‌ علیها، یا اباالفضل العباس علیه‌ السلام معتقد به باشیم؟ آیا عصمت دارای مراتب است؟ 🔹پاسخ: ، شرط [دریافت] منصب برای و علیهم‌ السلام است و بنابراین برای آن‌ها است، و این به‌ این‌ معنا نیست که در غیر ایشان محال است. گواه بر این مطلب آنکه هر یک از ما، مکلف به ترک همۀ معاصی در همه‌ جا و هر زمان تا آخر عمر هستیم، و لازمۀ یک نوعی از این تکلیف، است و در این‌ صورت آیا ممکن است که همه، مکلف به امری باشند که برای غیر انبیاء و اوصیاء علیهم‌ السلام محال است؟! افزون بر اینکه از برخی از صالحین صادقین از علیهم‌ السلام و دیگر ، ادعای ترک جمیع معاصی شده است و صحت این ادعا یقینی است. 📕رحمت واسعه، ص ۳۱۰-۳۰۹ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
تبیین
⭕️همه باید قد علم کنند و در مقابل شیاطین بایستند 🔹 ... آمده‌اند که آدمی که قسم خورده است که او را اغوا کند، اینها از کید این شیطان او را نجات بدهند، و به صراط مستقیم او را دعوت کنند، و خودشان هم عملًا نشان بدهند که راه چی است، چطور باید در مقابل ایستاد، چه شیطان های انسی و چه شیطان های غیر انسی. با در مقابل شیطان های غیر انسی و با و جدیت در راه پیشبرد مقاصد در مقابل انسانهای شیطانی. 🔹و من گمان نمی‌کنم که دنیا تا کنون به مثل این دوره‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، داشته است. بوده است البته شیطان در همه وقت، در همه طول تاریخ بوده است، اما هر چه دنیا پیشرفت کرده است، هم در کارهای شیطانی شان پیشرفت کرده‌اند. امروز که به اصطلاح عصر تمدن و ترقی و است، . 🔹شما در سرتاسر دنیا اگر چنانچه ملاحظه کنید، دنیا در دست است، استثنایش بسیار کم است. اینها با آن حیله‌های شیطانی و با آن ابزار شیطانی که دارند، همه جا را قبضه کرده‌اند و در مقام پیشرفت هم هستند و هر روز یک هایی انجام می‌دهند. در مقابل یک همچه توطئه عظیم و یک همچه های تعلیم دیده و شیطان های عصر تمدن، باید انسان ها کنند. 🔹باید انسان ها همانطوری که و قیام کردند و جانفشانی کردند، باید در این عصر هم همه شما، همه ما، همه روحانیون، همه ملت‌ها، همه ستمدیده‌ های تاریخ باید قد علم کنند و جلوی این بایستند. اگر سستی بشود، شیاطین همه عالم را می‌بلعند. آنها با اسم صلح دوستی، اول جهانند؛ آنها با اسم ، بالاترین کسانی هستند که حقوق بشر را پایمال می‌کنند؛ آنها در عین ادعای خیرخواهی، آنچه را برای دیگران می‌خواهند جز نیست، برای خودشان هر چه هست می‌خواهند و دیگران را می‌کنند. بیانات‌ حضرت‌ امام ۶۴/۰۲/۰۴ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
⭕️علما، مُمَثلِ عمل انبیاء و اولیاء علیهم‌ السلام 🔹روزی مرحوم در گرمای ظهر وارد خانه شد و خواست. رفتند از سرداب سِن [۱] برای ایشان آب خنک بیاورند. شیخ مشغول شد و در نماز دلش رفت به آن طرف‌ها [۲] و میلش کشید که بخواند؛ آوردند، ولی به‌ حدی طول کشید که آب گرم شد. گویا وقتی که وارد شد، او رفع شد! اینان ، تندیس و نشان‌ دهنده عمل و علیهم‌ السلام بودند؛ زیرا ، عطشِ شخص تشنه و جوعِ جایع را زایل می‌کند. 🔹در روایت است: «أَبْیتُ عِنْدَ رَبی یُطْعِمُنی وَ یُسقینی»؛ [۳] ( شب می‌کنم و او و مرا برطرف می‌کند). برای (روزه‌دار) نیز چنین قضایایی در روایات ذکر شده است. خدا کند که برای ما وسیله باشند؛ به‌ گونه‌ای‌که وقتی به ما اقبال کردند، سبب تأکید و ما به و گردند، چنان‌ که برای بعضی چنین شده که با داشتن و اقبال در امور مادیه، به مقامات بالاتری از رسیده‌اند. پی نوشت‌ها؛ [۱] سردابِ زیرین، زیرزمینی‌های عمیق نجف اشرف. [۲] عالَم ملکوت. [۳] بحارالانوار، ج۶، ص۲۰۶؛ ج۱۶، ص۳۸۹، ج۶۴، ص۲۵۳؛ عوالی‌اللآلی، ج۲، ص۲۳۳؛ مناقب، ج۱، ص۲۱۴ و... 📕در محضر بهجت، ج۱، ص۸۱ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
⭕️تربیت همه جانبه انسان، هدف اصلی‌ 🔹انسان حیوان نیست، یک موجودی است که در طرف به می‌رسد، در طرف به بالاترین مقام موجودات می‌رسد؛ و اگر داشته باشد، از پست ترین موجودات است. 🔹 که دیدند در هلاکت هستند از حیث ، از حیث ، از حیث ، را خدای تبارک و تعالی به آنها الهام کرد تا بدهد را به همه ابعادی که دارد، اگر انسان حیوانی بود مثل سایر حیوانات، لکن حیوانی که تدبیر دارد، حیوانی که اهل صنعت است، اگر این بود، احتیاج به آمدن نداشت؛ برای اینکه این راه راهی است که خودشان ادراک می‌کنند. آمدن برای این است که آن که نمی‌داند، آن را که انسان نمی‌داند، به آنها بفرمایند. 🔹 برای راهنمایی یک مقام بالاتر، یک ، آمده‌اند. است؛ برای آدم ساختن آمده است. کتاب حیوان‌سازی نیست؛ کتاب تعمیر مادیت نیست؛ است. را به می‌کند. را قبول دارد در پناه ؛ و مادیات را تَبَع معنویات قرار می‌دهد. بیانات‌ حضرت‌ امام ۵۸/۰۳/۰۸ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
⭕️فرق میان ما و انبیا و اوصیا علیهم‌ السلام 🔹فرق ما با و علیهم‌ السلام در یک مطلب است، و آن اینکه ما بالوجدان متوجه و متحذّر از نیستیم، ولی آنها عینکشان و دید شان یک چیز را خیر و خلافش را شر می‌بیند، ولی ما هر روز خیر و شری داریم و اشتباهات ما عمدی است و سهوی نیست. آنها تشخیص داده‌اند یک چیز است که از هر خیری خیر است و از هر خیری خوب‌تر است. مطلب را داده‌اند و لذا به می‌شوند، ولی ما که ایمان قوی نداریم؛ «بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم». [۱] پی نوشت؛ [۱] دیوان حافظ، با تصحیح قدسی، غزل ۳۸۸، ص ۲۸۹. منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
تبیین
⭕️هدف و مقصد انبیای الهی و کتب آسمانی 💠امام خمینی (رحمة الله علیه)؛ 🔹 یک سفره‌ای است که انداخته شده است برای ؛ یعنی، یک دارد که این زبان، هم زبان مردم است، و هم زبان است و هم زبان اصطلاحی است و هم زبان ، به حسب واقع. در این ، مسائلی هست که مهمش است. 🔹و و سایر نیامدند که اینجا حکومت تاسیس کنند، مقصد اعلا این نیست؛ نیامدند که اینجا عدالت ایجاد کنند، آن هم مقصد اعلا نیست، اینها همه مقدمه است. تمام زحمتها [یی‌] که اینها کشیدند، چه از حضرت نوح گرفته، از حضرت ابراهیم گرفته تا آمده است اینجا به رسول اکرم رسیده است، تمام مشقت هایی که کشیدند و کارهایی که کردند، مقدمه یک مطلب است و او « [است.]» 🔹کتابهای آسمانی هم، [که‌] بالاترینش کتاب است، تمام مقصدش همین است که معرفی کند را با همه و که دارد. خیلی ازش چیز می‌فهمند - این کتاب را - و هم مسائل بالاتر می‌فهمند و هم مسائل فوق آن را می‌فهمند، لکن انَّما یَعْرِفُ الْکِتابَ مَن خُوطبِ به؛ هیچ کس نمی‌تواند بفهمد. هر کس بخواهد را بشناسد، را باید بشناسد و هیچ کس نمی‌تواند بشناسد. 🔹و لهذا، هیچ کس پیغمبر را هم نمی‌تواند بشناسد. معرف ایشان کتاب خودشان است و معرف - سلام الله علیه - بعد از اینکه خود پیغمبر معرف است، خود وجودش معرف است. این است که با زبان ایشان بسط پیدا کرده است که برای از اول تا آخر، هر مسئله‌ای پیش بیاید، ، مسائلی که بعدها خواهد پیش آمد، که حالا ما نمی‌دانیم، این از عهده جوابش بر می‌آید و هیچ احتیاج ندارد به این که یک تاویل و تفسیر باطلی بکنیم. بیانات‌ حضرت‌ امام ۶۶/۰۸/۱۹ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
⭕️ سعادت انسان در گرو اطاعت از قوانین الهی 🔹 و کمال و تنها در گرو اطاعت از است که توسط به بشر ابلاغ شده است، و و سقوط ، به علت او و در برابر سایر ، 🔹و بنا بر این، باید علیه این بندها و و در برابر دیگران که به اسارت دعوت می‌کنند، کند و و خود را آزاد سازد تا همگی و باشند. و از این جهت است که ما علیه و استعماری آغاز می‌شود. بیانات‌ حضرت‌ امام در مصاحبه با روزنامه «تایمز» درباره تبیین مواضع اسلام و سیاستهای آینده ایران‌ ۵۷/۱۰/۱۸ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، درباره نزدیک بودن «مرگ» چه فرموده است؟ 🔹 (ع) در بخشی از نامه ۳۱ - که به امام حسن (ع) نوشته شده - اهل اين جهان را به تشبيه كرده كه به سوى در حركت‌اند ميفرمايد: «كَأَنْ قَدْ وَرَدَتِ الْأَظْعَانُ؛ گويا اين به منزل رسيده اند [و پايان عمر را با چشم خود مى بينند]». «يُوشِكُ مَنْ أَسْرَعَ أَنْ يَلْحَقَ؛ سپس مى افزايد: نزديك است كسى كه سريع حركت ميكند به [مرگ] برسد». منظور از «مَنْ أَسْرَعَ» همه هستند نه گروه خاصى؛ زيرا همه باسرعت به سوى كه همان است میرسند. 🔹حضرت تشبيه جالبى درباره مردم جهان میكند و میفرمايد: «وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ مَنْ كَانَتْ مَطِيَّتُهُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ، فَإِنَّهُ يُسَارُ بِهِ وَ إِنْ كَانَ وَاقِفاً، وَ يَقْطَعُ الْمَسَافَةَ وَ إِنْ كَانَ مُقِيماً وَادِعاً؛ پسرم بدان آنكس كه مركبش شب و روز است، او را و در است، هرچند خود را ساكن پندارد و پيوسته قطع مسافت میكند، گرچه ظاهراً ايستاده است و استراحت ميكند». اشاره به اينكه حركت به سوى حركتى اجبارى است نه اختيارى؛ دست همه را بر مركب راهوارِ زمان سوار كرده و چه بخواهند يا نخواهند با سرعت آنها را به سوى نقطه پايان مى برد، هرچند از آن بى خبرند. 🔹تعبيرهاى ديگرى در ساير كلمات (ع) در اين زمينه ديده میشود از جمله ميفرمايد: «أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ؛ [۱] همانند سوارانى هستند كه مركبشان را به پيش مى برند و آنها در خوابند». در جاى ديگر ميفرمايد: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ؛ [۲] هربار گامى به سوى سرآمد زندگى است». حضرت در حديث دیگری میفرمايد: «إنّ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ يَعْمَلَانِ فِيكَ فَاعْمَلْ فِيهِما وَ يَأْخُذانِ مِنْكَ فَخُذْ مِنْهُما؛ [۳] شب و روز در تو اثر میگذارند [و از عمر تو میكاهند] تو هم در آنها از خود اثرى بگذار و كارى كن؛ آنها از تو چيزى ميگيرند تو هم چيزى از آنها بگير». 🔹ابن ابى الحديد در اينجا داستان جالبى از يكى از اساتيد خود نقل ميكند میگويد: «ابوالفرج محمد بن عباد (ره) از من خواست كه اين وصيّتنامه را براى او بخوانم، و در آن روز من جوانِ كم سن و سالى بودم آن را از حفظ براى او خواندم؛ هنگامى كه به اين بخش از وصيّتنامه رسيدم استادم فريادى كشيد و به زمين افتاد، در حالى كه كسى بود كه به اين زودى تحت تأثير واقع نميشد». [۴] در تعبيراتِ حضرت در اين فقرات، به تشبيه شده اند كه بر سوارند و اين مركب آنها را به سوى پيش مى برد. 🔹شكی نيست كه گروهى از اين در ايستگاه هاى وسط راه پياده مى شوند و گروه ديگرى به راه خود همچنان تا پايان عمر طبيعى ادامه ميدهند و عجب اينكه هيچ كس نميداند در او را پياده مى كنند. دو چيزِ اين سفر مسلّم است: بودن آن و اينكه دارد. گروهى اين را در حال مى پيمايند و و بعضى گاه خواب و گاه بيدار؛ آنها كه پس از پياده شدن و بركات فراوانى كه در هر ايستگاه موجود است و به آن نياز دارند تهيه ميكنند و آنها كه در و يا موقعيت خود را نمى دانند به مفهوم «اَلنّاسُ نِيامٌ إذا ماتُوا اِنْتَبِهُوا» [۵]  به مقصد میرسند. 🔹 و مأمورانى هستند كه پيوسته در مسير راه به هشدار مى دهند و بر فرياد میزنند كه برخيزيد و از توقفگاه هاى وسط راه آنچه نياز داريد ؛ چراكه وقتى به رسيديد در آنجا تهيه وسائل مورد نياز ابداً امكان ندارد و از آن مهم تر اينكه در اين مسير نيز ممكن نيست. گروهى اين سخنان را میكنند و از جان و دل مى پذيرند و گروهى میكنند يا ناباورانه به آن گوش میدهند و هنگامى كه به رسيدند به واقعيّت تمام آن سخنان پى مى برند و فرياد وا حسرتاه سر میدهند و نعره «يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ» [۶] از آنها شنيده میشود؛ ولى چه سود؟ پی نوشت‌ها؛ [۱]نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، چ۱ ص۴۷۹ (حکمت ۶۴)؛ [۲]همان ص۴۸۰ (حکمت ۷۴)؛ [۳]غررالحكم و دررالكلم‏، تميمى آمدى ص ۲۵۴؛ [۴]شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، ج۱۶ ص۹۱؛ [۵]بحارالانوار ج۴ ص۴۳ باب۵؛ [۶]سوره انعام، آيه۲۷ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ۱، ج۹، ص۶۱۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️منظور از انگیزه «فطری» برای شناخت خداوند چیست؟ 🔹هنگامى كه از سخن مى‌ گویيم، منظور همان و دركى است كه هيچ گونه نيازى به ندارد. از این رو هنگامى كه يك منظره بسيار زيباى طبيعى، يا يك گل بسيار خوشرنگ و خوشبو را مى‌ بينيم، جاذبه نيرومندى از درون خود نسبت به آن احساس مى‌ كنيم كه نام آن را تمايل و عشق به زيبايى مى‌ نهيم؛ و هيچ گونه نيازى به استدلال در اينجا نمى‌ بينيم. در واقع حس زيبايى يكى از تمايلات عاليه روح انسانى است. 🔹همچنین كشش به سوى ، مخصوصا نيز يكى از اين و درونى است، بلكه از در اعماق سرشت و جان همه انسان‌ ها است. به همين دليل هيچ قوم و ملتى را نه در امروز و نه در گذشته تاريخ مشاهده نمى‌ كنيم كه نوعى از عقاید مذهبى بر فكر و روح آنها حكمفرما نباشد؛ و اين نشانه اصالت اين است. از این رو به هنگام ذكر داستان قيام در موارد زيادى روى اين نكته تكيه كرده كه رسالت اصلى انبياء زدودن آثار و بوده، نه اثبات وجود خدا؛ چرا كه اين موضوع در اعماق سرشت هركس نهفته شده است. 🔹به تعبير ديگر: آنها به دنبال اين نبودند كه نهال خداپرستى را در دل‌ هاى مردم غرس كنند، بلكه به دنبال اين بودند كه نهال موجود را آبيارى كرده، و خارها و علف هرزه‌ هاى مزاحم را كه گاهى اين نهال را به كلى پژمرده و خشك مى‌ كند از ريشه بركنند! جمله «ألّا تَعْبُدُوا اِلّا الله» يا «ألّا تَعْبُدوا اِلّا اِيّاهُ»؛ (جز خدا را نپرستيد) كه به صورت نفى بت‌ها، و نه اثبات وجود خدا، مطرح شده، در گفتار بسيارى از در آمده است. 🔹از جمله: در دعوت (صلی الله علیه و آله) [سوره هود، آیه ۲]؛ در دعوت (عليه السلام) [سوره هود، آيه ۲۶]؛ در دعوت (عليه السلام) [سوره يوسف، آيه ۴۰] و در دعوت (عليه السلام) [سوره احقاف، آيه ۲۱] مطرح شده است. از اين گذشته، ما در درون جان خود «احساسات اصيل فطرى» ديگرى نيز داريم، از جمله جذبه فوق‌ العاده‌اى است كه نسبت به علم و دانش و آگاهى هرچه بيشتر در خود مى‌ بينيم. آيا ممكن است ما اين را در اين جهان پهناور مشاهده كنيم و علاقه نداشته باشيم سرچشمه اين نظام را بشناسيم؟ 🔹آيا ممكن است دانشمندى بيست سال براى شناخت زندگى مورچگان زحمت كشد، و دانشمند ديگرى ده‌ها سال براى شناخت بعضى از پرندگان يا درختان يا ماهيان درياها تلاش كند، بى‌ آنكه انگيزه‌ اى جز عشق به علم، در درون جان او باشد؟ آيا ممكن است آنها نخواهند سرچشمه اصلى اين درياى بى‌ كرانى كه از ازل تا ابد را فرا گرفته بشناسند؟! آرى اينها انگيزه‌ هايى است كه ما را به سوى دعوت مى‌ كند؛ ما را به اين راه مى‌ خواند، ما را به اين سو جذب مى‌ كند، و ما را به اين سمت مى‌ راند. 📕پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ نهم، ج ۲، ص ۴۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️صلاح دین و دنیای ما 🔹ای‌ کاش می‌دانستیم صلاح دین و دنیای ما در تمسک به و و تمسک به و است! 📕در محضر بهجت، ج ٢، ص ۳۸۱ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
⭕️نیل به درجات عالیه ایمان و یقین، بدون سر و صدا! 🔹چگونه علیهم‌ السلام کسانی نظیر رحمه‌ الله و... را تربیت کرده‌اند که گویا آنچه انبیاء علیهم‌ السلام می‌ دیدند، می‌ دیدند! گذشته از «سلمان» رحمه‌ الله که با علیه‌ السلام و او علیه‌ السلام مصاحبت نزدیک داشت و با آن همه مقامات جای خود را دارد. 🔹 را که ما در عصر غیبت دیده‌ایم که به و نایل آمده و آینده را می‌ دیدند و از آن خبر می‌ دادند و با بصیرت بودند، درجات و و را بدون سر و صدا و طبل و شیپور و بدون تظاهر و خودنمایی بالا رفته بودند. اگر احیاناً طبل و شیپور داشتند و در جایی تظاهر به کرامت می‌کردند، برای ترویج شرع بود، نه ترویج شخص خودشان. 📕در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۳۴ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«امام علی» (علیه السلام) در نامه ۳۱ «نهج البلاغه»، چه دستوراتى را به عنوان عصاره همه فضيلت ها معرفی كرده است؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ ، اندرزهاى روح پرور و سازنده خود را آغاز مى كند و در عبارات كوتاه «چهار دستور» به فرزندش مى دهد؛ دستوراتى كه «عصاره همه فضيلت ها» است؛ مى فرمايد: «فَإِنِّي أُوصِيكَ بِتَقْوَى اللهِ - أَيْ بُنَيَّ - وَ لُزُومِ أَمْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ وَ الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ». (پسرم تو را به و التزام به فرمان‌ او و آباد كردن قلب و روحت با ذكرش و چنگ زدن به توصيه مى كنم). 🔹سفارش به همان سفارشى است كه همه و سرآغاز برنامه هاى خود بعد از ايمان به پروردگار قرار داده اند؛ همان كه زاد و راه و ملاك فضيلت و برترى انسان ها بر يكديگر و است. به معناى «خداترسی درونى» و پرهيز از هرگونه ، و احساس مسئوليّت در پيشگاه پروردگار كه سد محكمى در ميان انسان و گناهان ايجاد مى كند. مرحله ادناى آن عدالت و مرحله اعلاى آن عصمت است. 🔹در دومين دستور به التزام به اشاره مى كند، همان چيزى كه بارها در به عنوان (اَطِيعُوا اللهَ) آمده و از ميوه هاى درخت پربار . تعبير به «عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ» اشاره به اهمّيّت است كه بدون آن، خانه قلب ويران مى شود، و جولانگاه لشكر شيطان. «قرآن مجيد» مى فرمايد: «أَلَا بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ». [۱] هم آبادى دل ها و هم آرامش آن در سايه است؛ نه تنها «ذكر لفظى» ـ هرچند ذكر لفظى هم بسيار مهم است ـ بلكه «ذكر عملى» آن گونه كه در روايات وارد شده، 🔹كه (عليه السلام) فرمود: «سه چيز است كه انجام آن از مشكل ترين كارهاست» و سومين آن را «ذِكْرُ اللهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»؛ (ذكر خدا در هر حال) بيان فرمود؛ سپس در تفسير چنين مى فرمايد: «وَ هُوَ أَنْ يَذْكُرَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ الْمَعْصِيَةِ يَهُمُّ بِهَا فَيَحُولُ ذِكْرُ اللهِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ تِلْكَ الْمَعْصِيَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: "إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُون‏َ"[۲]». [۳] 🔹[ترجمه فرمایش حضرت:] ( آن است كه چون تصميمى بر مى گيرد، عزّ و جلّ را ياد كند و ميان او و آن حائل شود، و اين همان چيزى است كه خداوند عزّ و جلّ [در قرآن] فرموده است: هنگامى كه گرفتار وسوسه هاى شوند، به ياد [خدا و پاداش و كيفر او] مى افتند؛ و [در پرتو ياد او، راه حق را مى بينند و] ناگهان مى شوند). 🔹و تعبير به «الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ» اشاره به چنگ زدن به است كه همه در آن هست و در خود «قرآن» به آن اشاره شده است: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَ لَا تَفَرَّقُوا» [۴] (و همگى به [قرآن، و هرگونه وحدت الهى]، چنگ زنيد و پراكنده نشويد). مى دانيم براى در آيه شريفه مزبور، معانى بسيارى ذكر كرده اند؛ بعضى از مفسّران آن را اشاره به ، بعضى اشاره به و بعضى گفته اند كه منظور و اهل بيت (عليهم السلام) است، 🔹ولى در ميان اين تفاسير اختلافى نيست؛ زيرا به معناى ارتباط با خداست كه تمام اينها را شامل مى شود. به همين دليل (عليه السلام) در ادامه اين سخن مى فرمايد: «وَ أَيُّ سَبَبٍ أَوْثَقُ مِنْ سَبَبٍ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللهِ إِنْ أَنْتَ أَخَذْتَ بِهِ» (و كدام وسيله مى تواند ميان تو و خداوند مطمئن تر از باشد اگر به آن چنگ زنى و دامان آن را بگيرى؟). تعبير به (ريسمان و طناب) اشاره به اين است كه چون انسان بدون در قعر چاه طبيعت گرفتار است، لازم است كه به آن چنگ زند و از آن چاه در آيد و اين ريسمان همان ، و است. پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره رعد، آيه ۲۸ [۲] سوره اعراف، آيه ۲۰۱ [۳] الخصال‏، ابن بابويه، جامعه مدرسين‏، قم، ۱۳۶۲ش، چ اول‏‏، ج ‏۱، ص ۱۳۱ [۴] سوره آل عمران، آيه ۱۰۳ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۹، ص ۴۷۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️طریقه‌ انبیا و ائمه علیهم‌السلام 🔹 و علیهم‌ السلام نیامده‌اند که بگویند مردم از هیچ‌ بهره‌ای نداشته باشند، بلکه آمده‌اند طریقه‌ با سعادت و را هم به ما نشان بدهند. «انفاق»، «احسان»، «صداقت»، «دوستی» و «محبت» و «در فکر هم بودن» یکی از راه‌های ماست. اگر در فکر هم، یار هم، هم باشیم، در واقع در فکر خود هستیم و در نتیجه دنیای خود را هم نگهداری کرده‌ایم. 📕رحمت واسعه، ویراست سوم، ص٢١۴ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«خنده» اولياء خداوند و انبياء چگونه است؟ 🔹 (عليه السلام) در فرازی از خطبه متقين در بيان اوصاف ايشان مى فرمايد: « اگر بخندد، او بلند نمى شود». اين خصلت، نشانه دارنده آن است. ، خنده بزرگان است، حتى بعضى موقع خنديدن دندان هايشان آشكار نمى شود. آنها كه اعتقاد به مبدأ و معاد دارند و از خود باخبرند، محزونند و اين مانع از خنده نامعقول آنها است و در حد و و خوشرویی، می زنند، آنها كه نه دارند و نه به مى انديشند، از حزن در قلب آنها خبرى نيست و از اين روى فكر مى كنند در آسايش هستند در حالى كه بيش نيست! 🔹 (صلى الله عليه و آله) هيچ وقت صدای خنده‌اش بلند نمى شد و تنها مى كردند. و گويا همه (علیهم السلام) چنين بوده اند. در جريان [داستان] (علیه السلام) با مورچه در آمده كه حضرت سليمان (علیه السلام) خنده اى كردند: «فَتَبَسَّمَ ضَاحِكاً مِّنْ قَوْلِهَا» [۱] و اين ، نشانه وقار و توجه آنها به عالم ديگر بود. 🔹روزى (صلی الله علیه و آله) از كنار عده اى از جوان هاى انصار عبور كردند و آنها با يكديگر گرم صحبت بودند و صداى و خنده هايشان بلند بود. حضرت [به آنها] فرمودند: «اى گروهى كه چنين مى كنيد، چه كسى از شما آرزويش داده و بواسطه اين آرزو در كوتاهى كرده [اين چنين شخصى] بايد از آنچه در است و آنچه در آنها مى گذرد آگاهى و اطلاع يابد و از و نشر گيرد. ياد كنيد را كه نابود كننده لذات است». [۲] در جاى ديگر فرمودند: «لَو تَعلَمُونَ مَا اَعلَمُ لَضَحِكتُمْ قَلِيلًا وَ ليَبكُوا كَثِيراً»؛ [۳] (اگر مى دانستيد آنچه را كه من مى دانم كم‌ مى‌ خنديديد و بسيار می‌ گريستيد). 🔹 (صلی الله علیه و آله) به فرمودند: «چرا را هرگز خندان نديده ام؟ گفت: «مَا ضَحِكَ مِيكَائِيلُ مُنْذُ خُلِقَتِ النَّارُ»؛ [۴] (ميكائيل از وقتى خلق شده نخنديد)». امام باقر (عليه السلام) مى فرمايند: « (علیه السلام) به [فرزندش] (علیه السلام) فرمود: «يَا بُنَىّ اِيّاكَ وَ كَثرَةَ الضِّحكِ فَاِنّ كَثرَةَ الضِّحكِ تَترُك العَبدَ حَقِيراً يَومَ القِيَامَةِ»؛ [۵] (اى فرزندم بپرهيز از ، زيرا زيادى خنده، بنده را در روز حقير مى كند). 🔹آرى از بپرهيزيد كه از است؛ «اَلقَهقَهَةُ مِنَ الشَّيطَانَ» [۶] و حتى در روايت از امام باقر (عليه السلام) آمده كه هرگاه زديد بعد از آن بگوئيد: «اَللّهُمَّ لَاتَمقُتنِى»؛ [۷] (خدايا مرا مورد خود قرار مده)؛ و اين روايت به خوبى نشان مى دهد كه انسان را در معرض رحمان قرار مى دهد. پس هرگاه خواستيد خنده كنيد، نمائيد كه بهترين خنده، است؛ «خَيْرُ الضِّحْكِ اَلتَّبَسُّمُ». [۸] و همين، است. [۹] 🔹نه فقط در حال شنيدنِ گفتارى خنده آور تبسّم كنيد، بلكه در همه حال را بر چهره خود آشكار كنيد، خصوصاً در و ها. در روايت است كه (صلی الله علیه و آله) وقتى سخن مى فرمود مى كرد [۱۰] و نيز در روايت است: «مَنْ تَبَسُّمَ فى وَجهِ اَخِيهِ كانَتْ لَهُ حَسَنَةٌ». (كسى كه در برابر صورت برادرش باشد براى او حسنه است). در روايت آمده: «وقتی (صلى الله عليه و آله) خندان مى شدند، چشم هاى مباركش تنگ مى شد و همه خنده او بود...». [۱۲] پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره نمل، آيه۱۹؛ [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ۲، ج ۷۳، ص۵۹، باب۱۰۶؛ [۳] التوحيد، ابن بابويه، جامعه مدرسين‏، چ۱، ص۲۳۸، باب۳۴؛ [۴] بحار الأنوار، همان، ج۵۶، ص۲۶۰، باب۲۴؛ [۵] همان، ج ۱۴، ص۳۵، باب۳؛ [۶] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ۴، ج۲، ص۶۶۴؛ [۷] الكافی، همان؛ [۸] غررالحكم و درر الكلم‏، دار الكتاب الإسلامی، چ۲، ص۳۵۵، حکمت۱۸؛ [۹] بحار الأنوار، همان، ج۷۵، ص۲۵۰، باب۲۳؛ [۱۰] همان، ج۱۶، ص۲۹۸، باب۱۰؛ [۱۱] کافی، همان، ص۲۰۶؛ [۱۲] عيون أخبار الرضا(ع)، ابن بابويه، نشر جهان‏، چ۱، ج۱، ص۳۱۷ 📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: اكبر خادم الذاكرين‏، نسل جوان‏، قم‏، ۱۳۸۵ش، چ اول‏، ج ۲، ص ۵۷۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️انبیاء و ائمه علیهم‌ السلام و علما استاد کار و خبیر و دانا هستند 🔹گویا ما را از و علیهم‌ السلام و ترسانده‌اند که مبادا آنها دنیای ما را از بین ببرند، غافل از اینکه آنها و و هستند و این که مانع دنیا و آخرت ما شده‌اند. 📕در محضر بهجت، ج ۱، ص ۳۰۳ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
⭕️ماموریت انبیاء الهی 🔹 (ع) نیز را این طور تعریف می‌کند: «خدا را یکی پس از دیگری فرستاد تا اینکه وفای آن را که در نهاد بشر با دست خلقت بسته شده از بخواهند؛ از بخواهند به آن پیمانی که با زبان بسته نشده و روی کاغذ نیامده، بلکه روی آمده، روی و آمده، قلم خلقت او را در سرّ ضمیر، در اعماق شعور نوشته است، به آن پیمان باوفا باشند». [نهج البلاغة، خطبه اول] 📕امدادهای غیبی در زندگی بشر، مرتضی مطهری، ص ۲۷ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
⭕️ابتدای راه بندگی و ابتدای سال برای سالک الی الله، ماه خداست 🔹ابتدای راه و ابتدای سال برای ، ماه خداست؛ «تعداد ماه‌ها در نزد خدا و کتابش، آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفرید، است و آغاز آن، یعنی ماه است». [۱] بنده یک سال کرده تا در این ماه لایق شود و به تماشای محبوب خود بنشیند. 🔹«خداوند را طورى آفريده كه مى‌تواند از راه عبوديت و ، از مقام گام فراتر نهد و مقامات و را كسب نمايد. رؤيت خداوند متعال در دنيا، به همان ملاک رؤيت در آخرت امكان دارد». 🔹 در وداع این ماه، سالی را به سختی گذرانده و اینک در آستانه ورود به آن دست به دعا برداشته که «الّلّهُمَّ أَهِّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِيَاءَكَ مِنْ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِي طَاعَتِكَ، وَ اجْعَلْنَا فِي نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقَّ الرَّفِيعَ الْأَعْلَى بِرَحْمَتِكَ». [۲] پی نوشت‌ها؛ [۱] امالی شیخ صدوق، ص ۸۵ [۲] صحیفه سجادیه، ص۱۹۰ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بر طبق نامه ۴۷ نهج البلاغه، ترک «امر به معروف» و «نهی از منکر» چه پيامدهايی به دنبال دارد؟ 🔹 (علیه السلام) در بخشی از نامه ۴۷ (وصيّتنامه حضرت) مى فرمايد: «لا تَتْرُكُوا الاَْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ فَيُوَلَّى عَلَيْكُمْ شِرَارُكُمْ، ثُمَّ تَدْعُونَ فَلا يُسْتَجَابُ لَكُمْ»؛ ( و را ترك نكنيد كه بر شما خواهند شد، سپس هر چه كنيد مستجاب نمى گردد). آيا در ميان حاكميت و ترك و تنها يك رابطه معنوى و مجازات الهى است، و يا رابطه ظاهرى هم وجود دارد؟ 🔹به نظر مى رسد كه پيوند اينها با يكديگر به صورت منطقى قابل اثبات است؛ چرا كه يكى از مصاديق مهم و اقدام به اين دو در برابر است، كه اگر مرتكب شوند به آنها دهند و اگر را ترك كنند از آنها نمايند. اگر اين دو ترك شود و حاكمان هيچ گونه مانع و اعتراضى در برابر خود نبينند جسور مى شوند و بر مسلّط مى گردند. امّا چرا براى رفع شر حاكمان شرور مستجاب نمى شود؟ 🔹براى اينكه در روايات اسلامى آمده آنجا كه به واسطه خود و كوتاهى او باشد، براى رفع آن مستجاب نمى گردد و به آنها گفته مى شود: اين نتيجه خود شماست، چرا چنين كرديد كه به چنان بدى گرفتار شويد؟ جالب اين است كه از (عليه السلام) نقل شده حتى اگر هم در چنين شرايطى كنند، دعاى آنها مستجاب نخواهد شد: «فَيَدْعُو خِيَارُكُمْ فَلا يُسْتَجَابُ لَهُمْ». [۱]  🔹در حديثى از (عليه السلام) مى خوانيم: «إِنَّ الاَْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ سَبِيلُ الاَْنْبِيَاءِ وَ مِنْهَاجُ الصُّلَحَاءِ فَرِيضَةٌ عَظِيمَةٌ بِهَا تُقَامُ الْفَرَائِضُ وَ تَأْمَنُ الْمَذَاهِبُ وَ تَحِلُّ الْمَكَاسِبُ وَ تُرَدُّ الْمَظَالِمُ وَ تُعْمَرُ الاَْرْضُ وَ يُنْتَصَفُ مِنَ الاَْعْدَاءِ وَ يَسْتَقِيمُ الاَْمْرا»؛ [۲] ( و راه و طريقه صالحان است است كه با آن ساير فرايض برپا مى گردد، جادّه ها امن و امان و كسب ها حلال مى شود، حقوق غصب شده به صاحبانش بازگردانده شده و زمين ها آباد مى گردد و از دشمنان انتقام گرفته خواهد شد و تمام امور سامان مى يابد). 🔹در ذيل همين حديث آمده است كه خداوند عزّ و جل به (عليه السلام) وحى فرستاد كه من صد هزار نفر از قوم تو را كيفر خواهم داد؛ چهل هزار نفر از و شصت هزار نفر از ! شعيب عرضه داشت: پروردگارا اشرار به جاى خود، اخيار چرا؟ خداوند عزّ و جل به او وحى فرستاد: «دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی وَ لَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي»؛ [۳] (با راه سازش و بى تفاوتى پيش گرفتند و هرگز به جهت خشم من خشمگين نشدند). 🔹همچنین در حديث ديگرى از (عليه السلام) مى خوانيم: «الاَْمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيُ عَنِ الْمُنْكَرِ خَلْقَانِ مِنْ خَلْقِ اللهِ فَمَنْ نَصَرَهُمَا أَعَزَّهُ اللهُ وَ مَنْ خَذَلَهُمَا خَذَلَهُ اللهُ»؛ [۴] ( و دو مخلوق [برجسته] از مخلوقان خدايند، هر كس اين دو را كند، خدا به او مى بخشد، و هر كس دست از يارى اين دو بردارد خدا او را مى كند». 🔹تعبير به مخلوق در واقع نوعى تشبيه است. اين احتمال نيز وجود دارد كه خُلق به معناى خصلت باشد، ولى به قرينه ذيل حديث اين احتمال بعيد به نظر مى رسد. در هر حال مسأله و از امورى است كه هم به وسيله و آن را انجام مى دهد، و هم انبياى الهى و اوصياى آنها و هم تمام به آن مأمورند. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ ۴، ج ۵، ص ۵۶؛ [۲] همان؛ [۳] همان؛ [۴] همان، ص ۵۹ 📕پيام امام اميرالمومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۱۰، ص ۲۸۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️قدرت را باید در جای خودش اِعمال کرد 🔹همه ملت ما، همه انسان‌ها باید توجه به این معنا داشته باشند که را به جای خودش اعمال کنند. قدرت‌شان را به محل خودش انجام می‌دادند. عصایش را می‌برد با فرعون مقابله می‌کرد، با دیگران با آن محبت بود. 🔹 قدرت خودشان را برای سرکوبی اشخاصی که از جهات آدمیت خارج شده‌اند، از مرز انسانیت خارج شده‌اند و مردم را دارند به تباهی می‌کشند اعمال می‌کرد. باید اعمال اگر شد برای جلوگیری از باشد نه خودش فساد بیاورد. 📕صحیفه امام، ج ۱۸، ص ۲۱۰ منبع: وبسایت روح الله (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آيا روايات اسلامی جنبه تربيتی «مصائب و بلايا» را تأييد می كند؟ 🔸در روايات اسلامى تعبيرات روشنى كه حاكى از رابطه ميان بعضى از و مشكلات زندگى با مى باشد، ديده مى شود كه آنچه را از طريق و درک می کنیم تأييد مى كند؛ مانند: 1⃣در يكى از خطبه هاى اميرمؤمنان (عليه السلام) در مى خوانيم: «اِنَّ اللهَ يَبْتَلى عِبادَهُ عِنْدَ الأَعْمالِ السيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمراتِ وَ حَبْسِ الْبَرَكاتِ وَ اِغْلاقِ خَزائِنِ الْخَيْراتِ، لِيَتُوْبَ تائِبٌ وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ!» [۱] (خداوند خويش را به هنگامى كه انجام مى دهند، با كمبود ميوه ها و جلوگيرى از و بستن درهاى گنج هاى خيرات به روى آنان، مى سازد، تا توبه كاران كنند و آنها كه بايد دست از بكشند خوددارى نمايند و پند پذيران گيرند و آنها كه آماده اند از باز ايستند). 2⃣در حديث ديگرى از اميرمؤمنان (عليه السلام) مى خوانيم: «اِنَّ الْبَلاءَ لِلظّالِمِ اَدَبٌ وَ لِلْمُؤْمِنِ اِمْتِحانٌ وَ لِلأَنْبِياءِ دَرَجَةٌ وَ لِلأَوْلياءِ كَرامَةٌ!» [۲] ( براى «ادب»، و براى «آزمايش» و براى «درجه» و براى «كرامت» است). 3⃣در حديث ديگرى از (عليه السلام) مى خوانيم: «اَلْمُؤْمِنُ لايَمْضى عَلَيْهِ اَرْبَعُونَ لَيْلَةً اِلاّ عَرَضَ لَهُ اَمْرٌ يُحْزِنُه يَذَّكَّرُ بِهِ» [۳] ( چهل شب بر او نمى گذرد، مگر اين كه حادثه غم انگيزى براى او رخ مى دهد كه مايه و او گردد). 4⃣در حديث ديگرى از (عليه السلام) آمده است: «اِذا اَرادَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَبْد خَيْراً فَاَذْنَبَ ذَنْباً تَبِعَهُ بِنِقْمَة، فَنُذكِّرُهُ الاِْسْتِغْفارَ وَ اِذا اَرادَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَبْد شَرّاً فَاَذْنَبَ ذَنْباً تَبِعَهُ بِنِعْمَة، لِيُنْسِيَهُ الاْسْتِغْفارَ وَ يَتَمادى بِه وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ: سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ بِالنِّعَمِ عِنْدَ الْمَعاصى!» [۴] (هنگامى كه خير و براى بنده اى بخواهد، اگر كند او را به ناراحتى مبتلا مى سازد و و را به ياد او مى آورد و هنگامى كه براى بنده اى [بر اثر طغيانگرى زياد] شرّى بخواهد، اگر گناهى كند نعمتى به او مى دهد! تا استغفار را فراموش كند و به راه خود ادامه دهد! و اين همان چيزى است كه خداوند فرموده: ما آنها را از آنجا كه نمى دانند به سوى مى بريم به اين گونه كه به هنگام ، نعمت به آنها مى دهيم). 5⃣اين بحث را با حديث ديگرى از (عليه السلام) پايان مى دهيم، امير مومنان (عليه السلام) فرمود: «اِذا رَأَيْتَ اللهَ سُبْحانَهُ يُتابِعُ عَلَيْكَ اَلبَلاءَ فَقَدْ اَيْقَظَكَ، اِذا رَأَيْتَ اللهَ سُبْحانَهُ يُتابِعُ عَلَيْكَ النَّعَمَ مَعَ الْمَعاصى فَهُوَ اِسْتِدراجٌ لَكَ» [۵] (هنگامى كه مشاهده كنى [بعد از ارتكاب گناه] خداوند پشت سر هم بر تو مى فرستد تو را كرده، و هنگامى كه خداوند متعال با انجام هايش را بر تو مى فرستد اين، نوعى است). پی نوشت‌ها؛ [۱] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، چ۱، ص۱۹۹، خطبه۱۴۳. [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ۲، ج۷۸، ص۱۹۸. [۳] الكافی، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، دارالكتب الإسلامية، تهران، چ۴، ج ‏۲، ص ۲۵۴. [۴] الكافی، همان، ص ۴۵۲. [۵] عيون الحكم و المواعظ، ليثى واسطى، محقق / مصحح: حسنى بيرجندى، حسين‏، دار الحديث‏، قم‏، ‏چ۱، ص۱۳۵ 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ ۹، ج ۴، ص ۵۴۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel