eitaa logo
اشعار حسینی و آموزش مداحی
5.2هزار دنبال‌کننده
294 عکس
180 ویدیو
37 فایل
کانال اشعار حسینی این کانال زیر مجموعه کانال مقتل ضامن اشک است. اشعار بر اساس مطالب مقتل است. http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af آی دی برای ارسال اشعار @Yaghoubian آی دی استاد @m_h_tabemanesh
مشاهده در ایتا
دانلود
1 سلام استاد یه سوال داشتم در مورد شعر عمان سامانی که در گروه اشعار گذاشته شده با بضاعت کمی که دارم از فهم اشعار این شعر یه نکته داره اینکه حضرت علی اکبر علیه السلام، چرا بعد از پسران خانم ام البنین س به میدان رفتن؟ پاسخ👇👇 مطلبی عنوان نشده که حضرت بعد از حضرت عباس ع به میدان رفته. اگر منظورتون این قسمت شعر هست که قاسم و عبدالله و عباس و عون آستین افشان زِ رفعت بر دو کون دلیل نمیشه که اینها شهید شدند و حالا آقا علی اکبر ع میخواد بعد از اینها بره. حضرت دارند، مقام این افراد رو میگویند،که اینها میخواهند بروند و به این مقامات برسند،اما من عقب موندم. اشاره دارد به قاسم ، عبدالله... نمیشه گفت اول حضرت عبدالله ع شهید شد بعد آقا علی اکبر ع. کسی که یک روضه ی گودال خوانده یا گوش داده باشه میدونه که عبدالله ابن الحسن ع توی آغوش امام، در گودال و در لحظات آخر به شهادت رسید. چرا عبدالله رو در اینجای شعر آورده ؟ میگه این ها رفعت و مقامات دارند ، اجازه بده منم به اون مقامات برسم.(مقام رفعت در این دنیا و آن دنیا) احتمال اینکه به شهدای اصحاب هم بگه همینه. چون میدونید که اصحاب تا نفر آخر به شهادت رسیدند بعد به روایت قوی ، امام خواستند به میدان بروند که بنی هاشم نگذاشتند و آقا علی اکبر ع اذن خواستند. یه نکته هم در مورد احباب ، که منظور اصحاب هستند. در این قسمت زیارت وارث (السلام علیکم یا اولیاءالله و احبائه)که دقیقاً زیارت شهدای اصحاب هست نه بنی هاشم. هر یک از احباب سرخوش در قصور و غبطه ی آقا علی اکبر ع به مقام شهدای اصحاب و اشاره میکند به اینکه آنها رفته و در قصرها سرخوش هستند. ‍ ‍ ای دی برای ارسال مطالب و سوالات مقتل در تلگرام و اینستاگرام @m_h_tabemanesh1 @m_h_tabemanesh2 کانال مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات و سوالات مقتل امام حسین ع @zameneashk1 برای دیدن مطالب عرفانی آقا علی اکبر علیه السلام ، هشتکهای و 1203 را در کانال ضامن اشک تلگرام 👇👇👇 @zameneashk http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af
اشعار حسینی و آموزش مداحی
#پاسخ_به_سوالات_و_شبهات_اشعار 1 #اشعار_عرفانی #عرفان_و_عاشوراء سلام استاد یه سوال داشتم در مورد شع
1 ذکر حضرت علی اکبر (ع) بازم اندر هر قدم،در ذکر شاه از تعلق گردی آید سد راه پیش مطلب، سد بابی می‌شود چهر مقصد را، حجابی می‌شود ساقی ای منظور جان­‌افروز من ای تو آن پیر تعلق سوز من در ده آن صهبای جان پرورد را خوش به آبی بر نشان، این گرد را  تا که ذکر شاه جانبازان کنم روی در، با خانه‌­پردازان کنم آن به رتبت، موجد لوح و قلم و آن به جانبازی ، ز جانبازان علم  بر هدف، تیر مراد خود نشاند گرد هستی را، به‌کلی برفشاند کرد ایثار آنچه گرد، آورده بود سوخت هرچ آن آرزو را پرده بود  از تعلق، پرده­‌ای دیگر نماند سد راهی؛ جز علی­‌اکبر نماند اجتهادی داشت از اندازه بیش کان یکی را نیز بردارد زِ پیش  تا که اکبر با رخ افروخته خرمن آزادگان را، سوخته ماهِ رویش، کرده از غیرت، عرق همچو شبنم، صبحدم بر گل ورق بر رخ افشان کرده زلفِ پر گِرِه لاله را پوشیده از سنبل، زره نرگسش سرمست در غارتگری سوده مشک تر، به گلبرگ‌ِ تری آمد و افتاد از ره، با شتاب همچو طفلِ اشک، بر دامان باب کای پدر جان! همرهان بستند بار ماند بار افتاده ­اندر رهگذار هر یک از احباب سرخوش در قصور وز طرب پیچان، سَرِ زُلفِین حور گام‌زن، در سایۀ طوبی همه جام‌زن، با یار کروبی همه قاسم و عبدالله و عباس و عون آستین افشان ز رفعت؛ بر دوکون از سپهرم، غایت دلتنگی است                      کاسب ، اکبر را چه وقت لنگی­ است  دیر شد هنگام رفتن ای پدر رخصتی گر هست باری زودتر http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af
قسمت اول آفرینش را چو فتح الباب شد                                  نور احمد مهر عالمتاب شد رُست از او نور امامان وفی                                     شد بروج سِیرِ آن نور صفی پس بر آمد نور پاک فاطمه                                    آن مبارک فاتحت را خاتمه چارده هیکل چو شد از وی درست                              نور پاک انبیا زان نور رُست پس به ترتیب مراتب زان صُوَر                                 شد همه ذرات اَکوان جلوه گر آری آری طلعتِ "اللهُ نور"                                       این چنین آیینه ای دارد ضرور چون پدید آرنده ی بالا و پست                                 آزمایش خواست از قول الست بر "بلی" و "لا" زبان ها باز شد                                  ناری و نوری ز هم ممتاز شد نوریان مأوا به علّیین گرفت                                    ناریان جا در تک سجّین گرفت ناگهان پیک خداوند جلیل                                       در نفوس افکند صِیت الرّحیل گفت کای مرغان بستان الست                                هین فرود آیید از بالا به پست از بیابان تجرد خَم زنید                                            خیمه در آب و گل آدم زنید کشتزار است این حضیض خاک و آب                       دانه، فعلِ این نفوس مُستطاب   تا نپاشد دانه را در آب و گل                                   برزگر وقت درو ماند خجل تا نکارد تخم را در آب و خاک                                  بر نچیند باغبان از نخل و تاک تا نگیرد عکس در آیینه جا                                    کس نیابد زو نشان اندر هوا تا به دیواری نتابد آفتاب                                       پرتو وی کس نبیند جز به خواب پس نفوس از زیر و بالا پر گشود                               جمله در چاه طبیعت شد فرود در حضیض چَه شکست آن بال و پر                           که پریدتدی بدان در اوج ذرّ چون عجین طینت زیبا و زشت                                دست سلطان ازل در هم سرشت، شد دفین، آن شمع های مشتعل                           در شبستان مزاجِ آب و گل چون هیولا شد مصور با صور                              هر یک از مشکات خود شد جلوه‌گر لیک طبع اختلاط آن سرشت                                    شد موثر در مزاج خوب و زشت نور و ظلمت چون به هم آمد قرین                         این از آن رنگی پذیرفت، آن از این لاجرم در طبع احرار و عبید                                       شد تقاضای تبه کاری پدیـــد پس ندا آمد ز اوج کبـــریا                                    با گروه انبیاء و اوصیــــــــاء کای گروه مُنهیانِ باشــکوه                           این سیه رویی که شویَد زین وجوه؟ برنیامد این ندا را کس مُجــیب                              جز قتیل حق، حبیب ابن الحبیب آن خلیل حلم و ایوب بــــلا                                   نوح طوفان و حسین کربلا زآنکه از ارکان عرش استوا                                      رکن عقل از نور احمد شد بپا رکن روح از نور پاک مرتضی                                     حکمت آموز دبستان قضا رکن نفسی قائم از نور حسن                                   رکن طبعی از حسین مُمتحَن چون در اینجا بود خلط طینَتین                                  می نبود آنجا به جز ذکر حسین کاوست ربّ النوع این رکن وثیق                        قصه کوته به، که شد معنا دقیق این سخن درخورد فهم عام نیست                 راه عشق است این، ره حمام نیست گفت حق کای شافع خُرد و بزرگ                    این شفاعت راست شرطی بس سترگ هرکه در این ره فنا فی الله نشد                              بر سریر جرم بخشی شه نشد کانال ضامن اشک @zameneashk
بسم الله الرحمن الرحیم مقام عرفانی علی اکبر در کلام امام حسین ع قال- رحمه الله-: فلما تجلى وجه طلعته من أفق العقاب واستولت يده وقدمه على العنان والركاب، خرجن النساء وأحدقن به، فأخذت‏ عماته وأخواته بعنانه وركابه، ومنعنه من العزيمة مرحوم شیخ شوشتری در مصیبت امام حسین ع در بدرقه فرزندش به میدان می فرماید : هنگامیکه روی مه لقایش از بالای عقاب (نام اسب حضرت ) تجلی کرد و دستان مبارک بر عنان و پاهای همایونی بر رکاب قرار گرفت و تصمیم به رفتن میدان گرفت زنان اهل حرم دور علی اکبر ع را گرفتند عمه ها و خواهرانش عنان و رکاب اسب را گرفتند و او را از رفتن باز داشتند . فعند ذلك تغير حال الحسين عليه السلام بحيث أشرف على الموت، وصاح بنسائه وعياله: دعنه، فإنه‏ ممسوس‏ في الله و مقتول في سبيل الله در این هنگام حال حسین ع متغیر شد به حدی که به حال موت افتاد در این حال با صدای بلند خطاب کرد به زنان و عیالش : دعنه، فإنه‏ ممسوس‏ في الله و مقتول في سبيل الله او را رها کنید، زیرا او مس در ذات الهی است و کشته ی در راه خداست ثم أخذ بيده وأخرجه من بينهن، فنظر إليه نظر آيس منه، إلى آخره. سپس دست علی اکبر ع را گرفت و از میان زنان بیرون کشید و در این هنگام نگاه نا امیدانه به او کرد و می دانست بر نمی گردد المازندراني، معالي السبطين، 1/ 415/ مثله الزنجاني، وسيلة الدارين،/ 293 سلام علیکم با تشکر از دوستان که باعث شدند متن را ترجمه کنم و تقدیم نمایم ثواب آن هدیه به عزیزانم در رشد آنها در نوکری به ارباب و اما : این روایت در رفتن حضرت به میدان است که از روضه های زیبا می باشد و دارای نکات عرفانی فوق العاده ای است. ممسوس ، اسم مفعول است و ریشه اش مس است علی مماس با ذات الله است از بالاترین و عجیب ترین مقامات علی اکبر ع است که معصوم نقل می کند زنان وقتی دور علی اکبر ع را گرفتند و مانع رفتن علی اکبر ع به میدان شدند و فریاد می زدند ای حامی حرم کجا می روی امام حسین ع فرمود او را رها کنید او ممسوس فی ذات الله و مقتول فی سبیل الله است او به ذات خدا مماس است ،متصل است ، مستغرق است حالتی که زنان مصری مستغرق یوسف بودند علی اکبر ع به خدا داشت اینجا فی معنی بر هم می دهد فی معنی درون را می دهد البته در متن فی آمده است اما اگر معنی در ذات خدا ترجمه کنیم کفر است علی اکبر در ذات خدا مستغرق است اشکال دارد علی مماس است در هندسه مماس را بر سطح خارجی گویند حتی منطبق هم اشکال دارد خارج از محیط و مماس است البته حقیر اصلا درک این مقام نمی کنم و به ذهنم هم نمی آید فقط کلام مولی نقل شد یا علی التماس دعا محمد حسین تابع منش 27/2/95 بابر با نهم شعبان المعظم شب ولادت علی اکبر ع @zameneashk1
لیست هشتکهای گروه اشعار حسینی و آموزش مداحی http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af
لیست هشتکهای گروه اشعار حسینی و آموزش مداحی http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af