هشتگ شاعران به ترتیب الفبا •●○●• بروزرسانی میشود •●○●• #عرفان_ابوالحسنی #رضا_ابوذری #عباس_احمدی #علی_اخوی_زاده #احمد_ایرانی_نسب #مبین_اردستانی #مهدی_ایروانی #کامران_اسدی #محمود_اسدی #آتش_اصفهانی #حیران_اصفهانی #صغیر_اصفهانی #میرزا_یحیی_مدرس_اصفهانی #مسعود_اصلانی #امیر_اکبرزاده #قیصر_امین_پور #علی_انسانی #محمدحسین_انصاری_نژاد #حسین_ایمانی #احمد_بابایی #پوریا_باقری #رضا_باقریان #عصمت_الله_بخارایی #محمد_بختیاری #سیروس_بداغی #آرش_براری #سید_حمیدرضا_برقعی #صامت_بروجردی #مسلم_بشیری_نیا #محمدعلی_بقایی #محمد_بنواری #حسن_بهاری #محمدحسین_بهجتی #عماد_بهرامی #عمران_بهروج #کاظم_بهمنی #محمد_بیابانی #محمدعلی_بیابانی #حسن_بیاتانی #محمدحسن_بیات_لو #پرویز_بیگی_حبیب_آبادی #سعید_پاشازاده #سید_جواد_پرئی #محمدجواد_پرچمی #ایوب_پرندآور #مهدی_پورپاک #احمدحسین_پورعلوی #نوید_پورمرادی #روح_الله_پیدایی #سعید_تاج_محمدی #مجید_تال #صائب_تبریزی #عابد_تبریزی #نیر_تبریزی #حامد_تجری #امیر_تیموری #هادی_جانفدا #داریوش_جعفری #سید_رضا_جعفری #صفایی_جندقی #سید_محمد_جوادی #رضا_جوان_بخت #مهدی_جهاندار #حبیب_الله_چایچیان #مهدی_چراغ_زاده #حاج_مرشد_چلویی #رضا_حاج_حسینی #حافظ #علی_حسنی #سید_میلاد_حسنی #سید_حسن_حسینی #سید_رضا_حسینی #زخم_حسینی #سید_محسن_حسینی #سید_محمد_حسینی #محسن_حنیفی #علی_حیات_بخش #احمد_حیدری #جواد_حیدری #محمد_خادم #خاقانی #حامد_خاکی #محمد_خاکی #علیرضا_خاکساری #سعید_خرازی #جودی_خراسانی #عاصی_خراسانی #مجتبی_خرسندی #امام_خمینی #حقیر_خوئی #سجاد_خودسیانی #رضا_خورشیدی_فرد #سید_حسن_خوشزاد #ناصر_دودانگه #رضا_دین_پرور #علی_ذوالقدر #عالیه_رجبی #غلامعلی_رجبی #داوود_رحیمی #مهدی_رحیمی #یوسف_رحیمی #محمدحسین_رحیمیان #سید_حسن_رستگار #حسین_رستمی #رضا_رسول_زاده #محمد_رسولی #علیرضا_رشادتی #علی_رضوانی #محسن_رضوانی #علی_رفیعی_وردنجانی #حمید_رمی #سجاد_روان_مرد #مجتبی_روشن_روان #حسن_زرنقی #سعدی_زمان #ابراهیم_زمانی #جواد_زهتاب #محمود_ژولیده #غلامرضا_سازگار #علی_سپهری #مریم_سقلاطونی #علی_سلطانی #شهریار_سنجری #محمد_سهرابی #سید_تقی_سیدی #احمد_شاکری #سید_مسیح_شاهچراغی #عباس_شاه_زیدی #سید_مجتبی_شجاع #سید_محمدجواد_شرافت #سجاد_شرفخانی #مهدی_شریف_زاده #مجتبی_شکریان_همدانی #غلامرضا_شکوهی #ناصر_شهریاری #یدالله_شهریاری #ترکی_شیرازی #محمدجواد_شیرازی #وصال_شیرازی #حسن_شیرزاد #آرمان_صائمی #علی_صالحی #قاسم_صرافان #محسن_صرامی #مهدی_صفی_یاری #محمد_صمیمی #حسین_صیامی #پیمان_طالبی #محمد_رضا_طالبی #سید_مهدی_طباطبایی #قادر_طهماسبی #مرضیه_عاطفی #محمدعلی_عجمی #عراقی #حاج_مرزوق_عرب #محسن_عرب_خالقی #میلاد_عرفان_پور #حامد_عسگری #مجتبی_عسگری #وحید_عظیم_پور #امیر_عظیمی #احمد_علوی #موسی_علیمرادی #آیت_الله_غروی_اصفهانی #نرگس_غریبی #محمد_غفاری #محمدجواد_غفورزاده #سید_امیرحسین_فاضلی #امیر_فرخنده #بهجت_فروغی_مقدم #ناصرالدین_شاه_قاجار #محمدرضا_قاسملویان #رضا_قاسمی #مجتبی_قاسمی #مجید_قاسمی #محمد_قاسمی #محمدعلی_قاسمی #وحید_قاسمی #یاسین_قاسمی #رضا_قربانی #مهدی_قربانی #علیرضا_قزوه #روح_الله_قناتیان #مقبل_کاشانی #مشکات_کاشمری #علی_کاوند #محسن_کاویانی #مظاهر_کثیری_نژاد #حسن_کردی #سعیده_کرمانی #فؤاد_کرمانی #ایمان_کریمی #محمود_کریمی #کسایی #ولی_الله_کلامی #محمد_کیخسروی #ابراهیم_لآلی #حزین_لاهیجی #مجید_لشگری #حسن_لطفی #علی_اکبر_لطیفیان #علیرضا_لک #میثم_مؤمنی_نژاد #سید_رضا_مؤید #فدایی_مازندرانی #طوفان_مازندرانی #سید_حسن_مبارز #سعید_مبشر #مصطفی_متولی #محمدعلی_مجاهدی #حمیدرضا_محسنات #احسان_محسنی_فر #جواد_محمد_زمانی #بردیا_محمدی #جلال_محمدی #وحید_محمدی #مرتضی_محمود_پور #مهدی_مردانی #یاسر_مسافر #محمدهاشم_مصطفوی #حسن_معارف_وند #علی_مقدم #مهدی_مقیمی #محمدحسین_ملکیان #رحیم_منزوی #حیدر_منصوری #محمدجواد_مهدوی #عبدالحسین_میرزایی #یوسفعلی_میرشکاک #سید_محمدجواد_میرصفی #سید_محمد_میرهاشمی #علی_اکبر_نازک_کار #محسن_ناصحی #سید_نیما_نجاری #احسان_نرگسی #رضا_نظاری #مهدی_نظری #قاسم_نعمتی #مرضیه_نعیم_امینی #محمدعلی_نوری #حبیب_نیازی #ژولیده_نیشابوری #آیت_الله_وحید_خراسانی #سید_مهدی_وزیری #یونس_وصالی #علیرضا_وفایی #سید_هاشم_وفایی #سید_پوریا_هاشمی #جواد_هاشمی_تربت #نفیسه_سادات_هاشمی #حسین_هدایتی #رضا_یزدانی #علی_اصغر_یزدی #سید_مرتضی_یعقوبی_آل #مسعود_یوسف_پور #محمود_یوسفی #گروه_یامظلوم #حیدر_یغما

#مدح_حضرت_رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله #توهین_به_پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله یا ایها العزیزتر از یوسف عکس تو را به چاه می‌اندازند دجال های شعبده عکس‌ات را این روزها سیاه می‌اندازند اما تو در سرادق معراجی، تاجی، به فرق عالمیان، تاجی جادوگران وسوسه و تلبیس خرگوش در کلاه می‌اندازند عفریت‌های شعبده و مستی صف می‌کشند پشت سر پاریس حواریون بولهبی دارند خود را به اشتباه می‌اندازند اصحاب نهروان و جمل امروز سر کرده‌اند جنگ صلیبی را روزی به زور هلهله و تزویر اصحاب فتنه راه می‌اندازند با فکر خام خویش بنا کردند بوکوحرام و داعش و طالب را با نفت مفتی ملک عبدالله آتش به قبله‌گاه می‌اندازند مردان عشق و معجزه ما هستیم مردان اربعین و امین الله آنان به مکر و حیله هر از گاهی تیری بر این سپاه می‌اندازند یا ایهاالعزیزتر از یوسف یا آخرین امید بشر برگرد در غرب و شرق این همه دلتنگان رویی به مهر و ماه می‌اندازند #علیرضا_قزوه https://eitaa.com/joinchat/723189809C8387980250

#مناجات_با_حضرت_زهرا سلام‌الله‌علیها #مدح_حضرت_زهرا سلام‌الله‌علیها نه مثل ساره ای و مریم، نه مثل آسیه و حوّا فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت، زهرا! اگر شبیه کسی باشی، شبیه نیمه شب قدری شبیه آیه ی تطهیری، شبیه سوره ی «اعطینا» شناسنامه ی تو صبح است، پدر، تبسم و مادر، نور سلامِ ما به تو ای باران، درودِ ما به تو ای دریا کبودِ شعله ور آبی، سپیده طلعتِ مهتابی به خون نشستن تو امروز، به گُل نشستنِ تو فردا مگر که آب وضوی تو، ز چشمه سارِ فدک باشد وگرنه راه نخواهی برد، به کربلا و به عاشورا #علیرضا_قزوه @poem_ahl

طفلان تشنه هروله در اشک می کنند ایام تشنه کامی مادر تمام شد آن شب حسن شکست که آرام تر! حسین چشم حسین گفت: برادر! تمام شد تا صبح با تو اُستن حنانه ضجه زد محراب خون گریست که منبر تمام شد زاینده است چشمه ی زهرایی رسول باور مکن که سوره ی کوثر تمام شد باور مکن که فاطمه از دست رفته است باور مکن حماسه ی حیدر تمام شد زهرا اگر نبود حدیث کسا نبود زینب نبود و واقعه ی کربلا نبود شب آمده است گریه کنان بر مزار تو دریا شکست موج زنان در کنار تو بعد از تو چله چله علی خطبه خواند و سوخت چرخید ذوالفقار علی در مدار تو زینب کجاست؟ همسفر خطبه های خون دنیا چه کرد بعد تو با یادگار تو؟ باران نیزه، نعش غریبانه ی حسن آن روزگار زینب و این روزگار تو گل داد روی نیزه، سر تشنه ی حسین تا شام و کوفه رفت دل داغدار تو تو سوگوار زینب و زینب غریب شام تو سوگوار زینب و او سوگوار تو بعد از تو سهم آینه درد و دریغ شد دست نوازشی که کشیدند تیغ شد ای ناخدای کشتی درد، ای خدای درد تنها تویی که آمده ای پا به پای درد زین پیش درد و داغی اگر بود با تو بود درد آشنای داغی و داغ آشنای درد زان شب که غرق خطبه ی چشم تو شد علی مانند رعد می شکند با صدای درد شعر تو را چگونه بخوانم که نشکنم؟ آخر بگو که قصه کنم از کجای درد؟ ای قطعه ی بهشت، غزل گریه ی زمین با چشم خود سرود تو را های های درد مگذار مردگان شب عافیت شویم ما را ببر به آینه ی کربلای درد تو آبروی داغی و تو آبروی اشک تو ابتدای دردی و تو انتهای درد یوسف اگر برای پدر درد آفرید زهرا شکست و درد پدر را به جان خرید ای سرپناه عارف و عامی نگاه تو آتش گرفت خیمه ی گردون ز آه تو آیا چه بود قسمت تو غیر درد و درد؟ آیا چه بود غیر محبت گناه تو؟ ساقی علی است، کوثر جوشان حق تویی ما تشنه ایم تشنه ی لطف نگاه تو در چشم من تمام زمین، سنگ قبر توست گردون کجا و مرقد بی بارگاه تو در کربلای چند، شهید غمت شدیم سربندهای فاطمه بود و سپاه تو از خانه ی تو می گذرد راه مستقیم راهی نمانده است به حق، غیر راه تو دنیا اگر غدیر تو را خم نکرده است روح مدینه ردّ تو را گم نکرده است #علیرضا_قزوه @poem_ahl

شد شعله های العطش تشنگان، بلند باران تیر آمد و بر چشم ها نشست تا گوش دل شنید، صدای ”الست” دوست سر شد ”بلی”ی تشنه لبانِ میِ الست ناگاه بانگ ساقی اول بلند شد پیمانه پر کنید، هلا عاشقان مست باران می گرفت و سبوها که پر شدند در موج تشنگی، چه صدف ها که دُر شدند باران مِی گرفته، به ساغر چه حاجت است؟ دیگر به آب زمزم و کوثر چه حاجت است؟ آوازه ی شفاعت ما، رستخیز شد در ما قیامتی ست، به محشر چه حاجت است؟ کی اعتنا به نیزه و شمشیر می کنیم؟ ما کشته ی توایم، به خنجر چه حاجت است؟ بی سر دوباره می گذریم از پل صراط تا ما بر آن سریم به این سر چه حاجت است؟ بسیار آمدند و فراوان، نیامدند من لشکرم خداست، به لشکر چه حاجت است؟ بنشین به پای منبر من، نوحه خوان، بخوان تا نیزه ها به پاست، به منبر چه حاجت است؟ در خلوت نماز، چو تحت الحَنَک کنم راز غدیر گویم و شرح فدک کنم از شرق نیزه، مهر درخشان بر آمده ست وز حلق تشنه، سوره ی قرآن بر آمده ست موج تنور پیرزنی نیست این خروش طوفانی از سماع شهیدان بر آمده ست این کاروان تشنه، ز هر جا گذشته است صد جویبار، چشمه ی حیوان بر آمده ست باور نمی کنی اگر از خیزران بپرس کآیات نور، از لب و دندان بر آمده ست انگشت ما گواه شهادت که روز مرگ انگشتری ز دست شهیدان در آمده ست راه حجاز می گذرد از دل عراق از دشت نیزه، خار مغیلان بر آمده ست چون شب رسید، سر به بیابان گذاشتیم جان را کنار شام غریبان گذاشتیم گودال قتلگاه، پر از بوی سیب بود تنهاتر از مسیح، کسی بر صلیب بود سرها رسید از پی هم، مثل سیب سرخ اول سری که رفت به کوفه، حبیب بود مولا نوشته بود: بیا ای حبیب ما تنها همین، چقدر پیامش غریب بود مولا نوشته بود: بیا، دیر می شود آخر حبیب را ز شهادت نصیب بود مکتوب می رسید فراوان، ولی دریغ خطش تمام، کوفی و مهرش فریب بود اما حبیب، رنگ خدا داشت نامه اش اما حبیب، جوهرش ”امن یجیب” بود یک دشت، سیب سرخ، به چیدن رسیده بود باغ شهادتش، به رسیدن رسیده بود تو پیش روی، و پشت سرت آفتاب و ماه آن یوسفی که تشنه برون آمدی ز چاه جسم تو در عراق و سرت رهسپار شام برگشته ای و می نگری سوی قتلگاه امشب، شبی ست از همه شب ها سیاه تر تنهاتر از همیشه ام ای شاه بی سپاه با طعن نیزه ها به اسیری نمی رویم تنها اسیر چشم شماییم، یک نگاه امشب به نوحه خوانی ات از هوش رفته ام از تار وای وایم و از پود آه آه بگذار شام، جامه ی شادی به تن کند شب با غم تو کرده به تن، جامه ی سیاه بگذار آبی از عطشت نوشد آفتاب پیراهن غریب تو را پوشد آفتاب قربان آن نی یی که دمندش سحر، مدام قربان آن می یی که دهندش علی الدوام قربان آن پری که رساند تو را به عرش قربان آن سری که سجودش شود قیام هنگامه ی برون شدن از خویش، چون حسین راهی برو که بگذرد از مسجدالحرام این خطی از حکایت مستان کربلاست: ساقی فتاد، باده نگون شد، شکست جام تسبیح گریه بود و مصیبت، دو چشم ما یک الامان ز کوفه و صد الامان ز شام اشکم تمام گشت و نشد گریه ام خموش مجلس به سر رسید و نشد روضه ام تمام با کاروان نیزه به دنبال، می رویم در منزل نخست تو از حال می رویم #علیرضا_قزوه @poem_ahl